ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2059 ข้าไม่ต้องการกำลังเสริม

ตอนที่ 2059 ข้าไม่ต้องการกำลังเสริม

………………..

ทันทีที่ถังเคอพูดจบ บรรดาฝูงชนต่างตื่นตะลึงอยู่หลายส่วน

นี่ นี่คือการแข่งขันรึ?

ออกจะคิดง่ายแลตื้นเขินไปหน่อยแล้วกระมัง!

แต่พอมาคิดดูดีๆ แล้ว พวกเขาก็ต้องยอมรับว่า สำหรับช่างหลอมอาวุธแล้ว นี่เป็นวิธีเฟ้นหาผู้ชนะได้รวดเร็วและมีประสิทธิภาพอย่างยิ่งวิธีหนึ่ง

เพราะความแตกต่างในแง่พลังของช่างหลอมอาวุธ ยิ่งขอบเขตของพลังมีมากเท่าไร ก็จะสะท้อนออกมาให้เห็นผ่านความสามารถในการดึงดูดทัณฑ์สวรรค์

ยิ่งระดับสูงเท่าไร พลังก็ยิ่งทวีความแข็งแกร่ง จำนวนทัณฑ์สวรรค์ที่รับไว้ก็ยิ่งมากขึ้นตาม

บัดนี้มีทัณฑ์สวรรค์จำนวนมากปานนี้อยู่ที่นี่ก็สะดวกสบายขึ้นมากแล้ว…

“ผู้อาวุโสถังเคอ ขอบังอาจถามว่าการแข่งขันครานี้มีเพียงตัวเองที่ร่วมได้ หรือสามารถขอกำลังหนุนจากภายนอกมาช่วยเหลือได้ด้วย?”

จู่ๆ เว่ยเจ๋อก็เอ่ยปากขึ้น

ถังเคอหัวเราะออกมาคำรบหนึ่ง

“แน่นอนว่ามีแค่ตัวเองที่เข้าร่วมได้”

“เช่นนั้น… อย่างหงส์ทองคำในพันธสัญญาของซั่งกวนเยว่ที่เป็นถึงอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับบรรพกาล มันมีความสามารถในการดูดซับพลังทัณฑ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งอย่างมาก หากนี่ก็นับว่าเป็นส่วนของซั่งกวนเยว่ด้วย สำหรับผู้อื่นแล้วมันดูจะไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไรน่ะขอรับ?”

ซั่งกวนจิ้งตวาดด่าอย่างอดรนทนไม่ไหว

“เว่ยเจ๋อ นี่เจ้ายังมียางอายอยู่บ้างหรือไม่? แม่หนูของข้าตกลงแล้วว่าไม่ส่งพวกเจ้าออกไป จะร่วมแข่งขันชิงของกับพวกเจ้าด้วย พวกเจ้ายังไม่พอใจอีกหรือ? ถ้ารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมจริงๆ เจ้าก็ไปหาอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับบรรพกาลในพันธสัญญาของเจ้าเองบ้างสิ! เจตนาที่มุ่งโจมตีเยว่เออร์มาแต่แรกนั่นมันหมายความว่าอันใดกัน? โชคดีที่เจ้านั่งตำแหน่งประมุขเว่ยผู้ยิ่งใหญ่ก็เลยพูดอันใดก็ได้รึ? เจ้ากลัวแพ้ขนาดนั้นเลยเชียว?”

คำพูดนี้ทำเอาเว่ยเจ๋อหน้าดำหน้าแดงขึ้นมาทันควัน

เขาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ระงับเพลิงโทสะของตนอย่างสุดความสามารถก่อนกดเสียงต่ำว่า

หลายปีผ่านมานี้ ทั่วทั้งอาณาจักรเสิ่นซวี่ก็มีแค่นางผู้เดียวนั่นแหละ!

พวกเขาจะไปสู้อันใดได้เล่า?

หากนับหงส์ทองคำนั่นรวมเข้าไปด้วยละก็ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องลงการแข่งขันครั้งนี้เลยด้วยซ้ำ!

ถังเคอชะงักไปครู่หนึ่งราวกับกำลังครุ่นคิด จากนั้นเอ่ยถามขึ้นมาว่า

“นังหนู เจ้าคิดว่าอย่างใด?”

ข้าคิดว่าอย่างใดรึ?

ข้าจะไปคิดอย่างใดได้อีก?

ฉู่หลิวเยว่ค่อนขอดอยู่ในใจ ถังเคอผู้นี้ขุดหลุมดักเอาไว้ทุกทางแล้ว เหลือแค่รอให้นางกระโดดลงไปเท่านั้น

อย่างใดเสียนางในตอนนี้ก็ทำได้แค่ยอมรับ

“ประมุขเว่ยพูดเช่นนี้แล้ว หากข้าไม่ตกลง ก็เท่ากับว่าข้าไม่รู้กาลเทศะ ทั้งยังฉวยผลประโยชน์จากทุกท่านหรอกหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะเบาๆ

“ไม่นับรวมถวนจื่อได้ แต่ข้าเองก็มีคำขอร้องข้อหนึ่ง”

“เจ้าว่ามา”

“แม้ถวนจื่อจะไม่เข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ด้วย แต่นางชอบดูดซับพลังทัณฑ์สวรรค์มาหลอมไขชำระกระดูกมาแต่ไหนแต่ไร ดังนั้น… ขอให้ผู้อาวุโสถังเคออนุญาตให้ถวนจื่ออยู่ที่นี่ต่อด้วยเถิด”

“ย่อมได้อยู่แล้ว”

ถังเคอเลือกที่จะตอบตกลงโดยไม่ลังเล

“เว่ยเจ๋อ เจ้ายังมีคำร้องอื่นใดอีกหรือไม่?”

เว่ยเจ๋อละล่ำละลักตอบว่า “เรียนท่านผู้อาวุโสถังเคอ ไม่มีแล้วขอรับ”

จุดประสงค์สำเร็จลุล่วงก็นับว่าเพียงพอแล้ว

ผู้อื่นเองก็พากันผงกศีรษะตามกัน ไม่ได้เอ่ยคำพูดใดออกมาอีก

บัดนี้นางตกปากรับคำว่าสถิติของฉู่หลิวเยว่จะไม่ถูกนับรวม ก็นับว่าอ่อนข้อให้มากแล้ว

หากพูดต่ออีก บรรดาฝูงชนต่างรู้สึกว่าตนเองนี่แหละที่ไร้ยางอาย ไม่มีที่ให้ยืนแล้ว

ไมมีหงส์ทองคำคอยช่วยเหลือ ฉู่หลิวเยว่ตัวคนเดียวจะประมือกับพวกเขาได้อย่างใด?

แม้ทุกคนจะรู้ว่าฉู่หลิวเยว่เป็นลูกศิษย์ของหนานซู่ไหว ทั้งยังฝึกฝนจนเก่งรอบด้าน แต่ชื่อเสียงที่โด่งดังในอาณาจักรเสิ่นซวี่ของนางล้วนเกี่ยวกับด้านจอมยุทธ์และปรมาจารย์

ในส่วนของช่างหลอมอาวุธ… ทุกคนยังไม่ค่อยได้ยินเท่าไรนัก

ฝ่ายหรงซิวที่มีฐานะเป็นถึงโอรสสวรรค์ต่างหากที่ครองอันดับหนึ่งในงานประลองชิงอวิ๋นมาโดยตลอดยามยังอยู่ในสำนักหลิงเซียว

หากมีเวลาละก็ ไม่สู้จับตามองหรงซิวให้มากหน่อยจะดีกว่า

ส่วนทางด้านฉู่หลิวเยว่… พอไม่มีกำลังเสริมก็แทบไม่ต้องเป็นกังวลเลยด้วยซ้ำ

ถังเคอกล่าวขึ้นว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นการแข่งขันจะเริ่ม…”

“เดี๋ยวก่อน”

เขายังไม่ทันได้เอ่ยจบก็ถูกฉู่หลิวเยว่เอ่ยแทรกขึ้นมากะทันหัน

“ผู้อาวุโส ผู้น้อยยังมีอีกคำถามเจ้าค่ะ”

โชคยังดีที่ถังเคอนับได้ว่ามีความอดทนสูง จึงมิได้หงุดหงิดแต่อย่างใด เพียงแค่ถามว่า

“นังหนู เจ้ามีอันใดจะพูดรึ?”

ฉู่หลิวเยว่ประสานมือเป็นเชิงคำนับ ก่อนกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า

“ที่ผู้น้อยอยากถามคือ สัตว์อสูรในพันธะนับเป็นกำลังเสริม ไม่อาจนำผลลัพธ์มารวมได้ เช่นนั้น… อาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่ถือครองติดตัวอยู่เล่า?”

อาวุธศักดิ์สิทธิ์ก็ใช้ดึงดูดทัณฑ์สวรรค์มาได้เช่นกัน

ถังเคอเอ่ยแกมหัวเราะเสียงกังวานว่า

“ตราบใดที่เป็นของของเจ้าเอง ก็หยิบยืมอาวุธศักดิ์สิทธิ์มาดึงดูดทัณฑ์สวรรค์ด้วยพลังของตัวเองได้ อย่างใดมันก็นับว่าเป็นของเจ้าอยู่แล้ว”

“ขอบคุณผู้อาวุโสมากเจ้าค่ะ”

พลันมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ลอยแว่วแผ่วเบามาจากหมู่คน

“จริงสิ! ได้ยินมาว่าในมือซั่งกวนเยว่มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์มากมาย กระทั่งสมบัติศักดิ์สิทธิ์อย่างหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ยังมี! มีสมบัติมากมายปานนี้คอยสนับสนุน นางก็มีโอกาสชนะขึ้นมามากขึ้นแล้ว!”

“นั่นแล้วอย่างใด? ต่อให้นางมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์มากมายปานนั้น แต่ก็ต้องใช้พลังของตัวเองจึงจะดึงดูดทัณฑ์สวรรค์มาได้นี่? ข้าว่านะ นางในตอนนี้ยังหาทางใช้พลังของอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อได้ไม่เต็มที่เลยด้วยซ้ำ! ยิ่งไม่ต้องพูดถึงชิ้นอื่นเลย!”

“ที่พูดมาก็ถูก… สุดท้ายแล้ว การแข่งขันครั้งนี้ก็ยังคงทดสอบความสามารถและพรสวรรค์ของคนอยู่ดี…”

ฉู่หลิวเยว่มีสีหน้าราบเรียบราวกับไม่ได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย

สุรเสียงของถังเคอดังก้องไปทั่วพื้นที่ว่างอย่างรวดเร็ว

“ในเมื่อพวกเจ้าไม่มีคำถามแล้ว เช่นนั้น… เริ่มการแข่งขันได้!”

…

สิ้นเสียงคำพูด บรรดาฝูงชนทยอยกันแยกย้ายไปหาพื้นที่ของตัวเอง

พวกเขาไม่ใช่ถวนจื่อ ย่อมมิอาจพึ่งพากายเนื้อของตัวเองมารองรับพลังได้

วิธีที่ดีที่สุดก็คือ ใช้การตีหลอมอาวุธศักดิ์สิทธิ์มาดึงดูดทัณฑ์สวรรค์!

หากมองจากมุมมองปกติ แท้จริงแล้วการแข่งขันครั้งนี้ใช้เปรียบเทียบพลังในการตีหลอมอาวุธของหมู่คน

อย่างใดเสียยิ่งอาวุธศักดิ์สิทธิ์มีระดับสูงมากขึ้นเท่าไร ปริมาณของทัณฑ์สวรรค์ที่ดึงดูดได้ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

โชคดีที่ที่แห่งนี้กว้างขวางเพียงพอ พอบรรดาฝูงชนแยกย้ายสลายตัวก็ยังพอมีที่ว่างหลงเหลือ

ถวนจื่อคว้าเอาทัณฑ์สวรรค์เส้นหนึ่งที่อยู่ข้างตัวยัดเข้าปากไป

“อาเยว่ เจ้าไม่อยากให้ข้าช่วยจริงๆ หรือ?”

ยามอ้าปากพูด แสงจากสายอัสนีก็สาดส่องไปทั่ว เปลวเพลิงที่ลุกโชนทอประกายสว่างระยิบระยับ

คนส่วนหนึ่งลอบกวาดสายตามองอย่างเงียบเชียบ พอเห็นฉากนี้เข้าก็เผลอเบะปากอย่างอดไม่อยู่

ฉู่หลิวเยว่เห็นนางมีท่าทีเช่นนี้ก็ไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี

หรือเมื่อก่อนตอนนางอยู่ในตาน้ำพุที่เขาหมื่นเมรัยก็ทำแบบนี้เหมือนกัน?

“วางใจเถอะ ต่อให้นายท่านของพวกเจ้าต้องพึ่งตัวเอง ก็ยังชนะได้เหมือนเดิม!”

ฉู่หลิวเยว่ส่งสายตาเป็นเชิงโล่งใจให้นาง

“เจ้าไปเล่นคนเดียวก่อนเถิด”

ถวนจื่อเชื่อมั่นในตัวนางอย่างมาก เมื่อได้ยินนางพูดเช่นนี้ก็วางใจทันที ก่อนเงยดวงหน้าเล็กกระจุ๋มกระจิ๋มมาส่งยิ้มสว่างเจิดจ้า

“งั้นข้าไปละนะ!”

พูดจบก็สะกิดปลายเท้าพุ่งไปยังบริเวณที่มีทัณฑ์สวรรค์รวมตัวกันอยู่ด้านบน

จากนั้นก็มีเสียงแตกปะทุขึ้นมาพักหนึ่ง!

บรรดาฝูงชนมองดูภายใต้ความเงียบงันอยู่พักหนึ่ง

“โชคยังดีที่ซั่งกวนเยว่น่าจะต้านทานไว้ได้ไม่นานนัก…”

ใครสักคนในบรรดาฝูงชนเอ่ยพึมพำเสียงเบา

ตึง!

เสียงของหนักหล่นกระทบบนพื้นผิวแข็งพลันดังขึ้นมา!

บรรดาฝูงชนที่ต่างคนต่างยุ่งอยู่กับการเตรียมตัวล้วนตื่นตกใจกันเป็นแถบ รีบตวัดสายตาไปมองทันที กลับพบว่าเบื้องหน้าของฉู่หลิวเยว่มีหม้อสมุนไพรโปร่งใสทั้งใบตั้งเอาไว้ในทันใด

“นั่นมัน… หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์นี่!”

………………..