ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2093 ปรมาจารย์โอสถระดับสูง

ตอนที่ 2093 ปรมาจารย์โอสถระดับสูง

………………..

เสียงดังไปถึงก้นทะเลสาบ

ในที่สุดหลานเซียวอดไม่ได้จึงตะโกนด่าขึ้น

“เฮ้อ…เขาเป็นอันใด! เจ้าหนูเยว่เออร์พูดเองว่าต้องการจะช่วย เหตุใดเขายังปฏิเสธออยู่ตลอดเล่า หากร่วมมือกับนางหนูเยว่เออร์ก็สามารถช่วยเขาได้ไม่ใช่หรือ นายน้อยอย่างข้ายังไม่ได้พูดอันใดเลยนะ!”

ผู้อาวุโสลำดับห้าเหลือบมองเขาอยู่ครู่หนึ่งและพูดขึ้น

“เช่นนั้นตอนนี้เจ้าก็บอกกับเขาไปตรงๆ”

พวกเขาถูกขังอยู่ที่นี่ นอกจากคืนพระจันทร์สีเลือดก็ไม่สามารถออกไปได้ แต่ในทะเลทรายจันทราสีชาดทั้งหมดนี้ล้วนอยู่ในการควบคุมของพวกเขา เพียงแค่เอ่ยปากนางหนูที่อยู่ข้างนอกนั่นก็ได้ยิน

“เจ้าต้องการให้นางหนูเยว่เออร์ช่วย?”

“ถุย! ไม่ใช่อย่างแน่นอน!”

“ที่เจ้าพูดเช่นนั้นหมายความว่าอันใด”

หลานเซียวเอียงคอพลางพูดขึ้น

“นางหนูเยว่เออร์ต้องการจะช่วยข้า! ที่เขาออกมาปฏิเสธคิดว่าเรื่องอันใดรึ หากจะปฏิเสธ เช่นนั้นก็ควรให้นายน้อยเป็นคนพูดเองต่อหน้าสิ!”

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่นางหนูเยว่เออร์จะให้ความสนใจเขาสักครั้งหนึ่ง นี่ยังไม่ได้คว้าอะไรเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกพี่เป่าขวางเอาไว้อย่างไร้เยื่อใย เช่นนี้ใครจะรับได้เล่า!

ผู้อาวุโสลำดับห้าพูดเตือนสติขึ้นว่า

“ตอนนี้นางหนูนั่นเข้ามาไม่ได้ เจ้าก็ออกไปไม่ได้ ใบหน้านี้เจ้ารับหน้าไม่ไหวแล้ว”

หลานเซียวกรอกตาไปมา

“ฮึ!”

ก็แค่รู้วิธีสาดน้ำเย็นลงไป[1]!

“เบาเสียงหน่อย เดี๋ยวพี่เป่าได้ยิน”

หลานเซียวสำลักอย่างกระทันหัน ความโอหังเย่อหยิ่งแต่เดิมกลับลดลงทันที

“อีกอย่างอย่างลืมว่าใบหน้าเจ้าในตอนนี้เป็นอย่างไร เจ้าจะออกไปเจอนางเช่นนี้จริงๆ หรือ”

ประโยคนี้นับว่าพูดได้ตรงประเด็นนัก

จากนั้นหลานเซียวก็กุมศีรษะด้วยความเจ็บปวดอย่างกระทันหัน

เหตุใดถึงลืมเรื่องนี้ไปได้!

เขานอนอยู่ด้านข้างอย่างไร้เรี่ยวแรง เมื่อเห็นสภาพของตนเองยิ่งรู้สึกสมเพชเวทนาและพูดขึ้น

“ใบหน้างดงามหาใครเทียบของนายน้อย…ถูกทำให้เสียหายเช่นนี้แล้ว…”

ผู้อาวุโสลำดับห้าหลับตาลงด้วยความเกียจคร้านที่จะสนใจเขา

ใบหน้าของเขานั้นในวันปกติก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา แต่ไม่เคยเห็นเขาทรมานเช่นนี้

อีกอย่างมีภัยบุหลันครั้งไหนที่เขาไม่เป็นเช่นนี้กัน?

มีอะไรให้โศกเศร้าเสียใจ

…

ฉู่หลิวเยว่คิดไม่ถึงว่าพี่เป่าจะปฏิเสธนางอย่างเด็ดขาดเช่นนี้ จนนางตะลึงงันไปชั่วครู่

เมื่อเห็นสีหน้าคร่งขรึมของพี่เป่า ในใจของนางเต็มไปด้วยความสงสัย

ไม่น่า…

นางไม่ได้ช่วยพี่เป่ามาก่อนหน้านี้หรือ หากครั้งนี้จะช่วยหลานเซียวคงไม่มีปัญหาอันใด

ยิ่งไปกว่านั้น พี่เป่าและทั้งสามคนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมาก ตามหลักแล้วพี่เป่าไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องปฏิเสธนาง

“แน่นอนว่าไม่ได้จริงๆ?”

สีหน้าพี่เป่าเป็นเรียบเฉยและเงยหน้าจ้องมองนางครู่หนึ่ง

“ไม่ได้ ครั้งก่อนเป็นเพียงอุบัติเหตุ เรื่องแบบเดียวกันนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้นอีก”

“หลานเซียวไม่ใช่คนไร้ความสามารถ เรื่องนี้เขาแก้ปัญหาเองได้ หากไม่ได้ขึ้นมาจริงๆ ก็ยังมีข้าและผู้อาวุโสห้าอยู่ ดังนั้นเจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอก”

เพียงประโยคเดียวราวกับความเป็นไปได้ทั้งหมดถูกปิดตายลงทันที

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วขึ้น

นางไม่รู้จริงๆ หรือว่าพี่เป่าคิดอย่างไร

เมื่อเห็นเขาเป็นเช่นนี้ คิดจะถามก็ถามไม่ออกเสียแล้ว…

เมื่อความคิดผุดขึ้นมานางจึงพยักหน้าและพูดขึ้นว่า

“เอาล่ะ! ในเมื่อท่านพูดเช่นนี้ ดังนั้นข้าก็จะไม่เข้าไปแทรกแซง แต่เรื่องของท่านซู ก่อนหน้านี้ท่านได้รับปากไว้ว่าจะช่วยเหลือ เช่นนั้นข้าก็เริ่มต้นที่นี่ได้ หากมีเรื่องอันใดที่ข้าทำผิดไป ก็สะดวกที่จะขอคำแนะนำจากท่านได้ทุกเวลา ใช่หรือไม่”

พี่เป่าขมวดคิ้วเล็กน้อย

เวลาเช่นนี้ปล่อยให้นางอยู่ที่นี่ แท้จริงแล้วคงไม่สะดวกนัก…

ทว่าหากปฏิเสธเช่นนี้ เกรงว่าจะทำให้นางเกิดสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง

นางช่างฉลาดนัก

เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็พยักหน้าพลางเอ่ยขึ้น

“ได้”

…

ภายใต้แสงแดดที่แผดเผา คลื่นความร้อนพัดผ่านบนทะเลทราย

ฉู่หลิวเยว่ยืนนิ่งอยู่บนเนินทรายและอัญเชิญหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ออกมา

“ท่านซู ท่านออกมาก่อนได้”

หลังจากสิ้นเสียงร่างของซูหลีก็พุ่งออกมา

นางมาที่ด้านข้างฉู่หลิวเยว่ มองซ้ายทีมองขวาทีอยู่รอบหนึ่ง กลับพบว่านอกจากหรงซิวและฉู่หลิวเยว่แล้วก็ไม่มีคนอื่นอีกเลย

นางชะงักไปครู่หนึ่ง และเอ่ยถามขึ้นอย่างระมัดระวัง

คนผู้นั้นอาจมีวิธีแก้ปัญหาของนาง

ทว่าเมื่อมองออกไปสุดสายตา มีเพียงทะเลทรายเต็มไปหมดทุกพื้นที่ ไม่มีแม้แต่ผู้คน

ฉู่หลิวเยว่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“ท่านนั้นไม่ชอบพบปะกับคนแปลกหน้า ดังนั้นเขาจึงกลับไปแล้ว แต่ท่านซูโปรดวางใจ เขารู้วิธีช่วยท่านหลอมร่างใหม่อย่างแน่นอน ข้าเชิญท่านมาก็เพื่อเตรียมใช้หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์กลั่นยาให้กับท่าน”

ซูหลีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“จริงหรือ”

ฉู่หลิวเยว่พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน”

นางรู้ว่าตู๋กูโม่เป่าและอื่นๆ ไม่ชอบให้หลายคนรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่นี่ ดังนั้นก่อนที่จะมานางได้ไตร่ตรองมาเป็นอย่างดี จึงไม่เปิดเผยเรื่องเหล่านี้ออกไป

บนทางเส้นนี้แม้ว่าซูหลีจะอยู่ในหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ แต่บัดนี้หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ได้ยอมรับฉู่หลิวเยว่เป็นนายของมันแล้ว ดังนั้นนางเพียงต้องใช้ความคิดเพื่อปิดบังเรื่องนี้กับซูหลี

หลังจากขอคำชี้แนะจากพี่เป่าเรียบร้อยแล้ว นางจึงเชิญซูหลีออกมาอย่างเป็นทางการ

แน่นอนว่าก่อนหน้านี้นางกับหรงซิวได้เปลี่ยนสถานที่กัน

ทะเลทรายจันทราสีชาดนั้นกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต สถานที่ตั้งของทะเลสาบเป็นจุดศูนย์กลาง และยังเป็นตำแหน่งลับที่สุด

อีกทั้งที่นี่ก็อยู่ห่างจากที่นั่นพอสมควร จึงไม่ต้องเป็นกังวลว่าจะถูกค้นพบ

ซูหลีไม่สงสัยเลยว่าเขาอยู่ จึงพยักหน้าด้วยความเข้าใจอย่างกระจ่างชัด

ผู้อาวุโสท่านนั้นแม้แต่เรื่องนี้ก็ล่วงรู้ จะต้องเป็นบุคคลที่ร้ายกาจมากเป็นแน่

ความแข็งแกร่งที่ยังอยู่เช่นนี้และไม่ชอบเรื่องทางโลก เดิมทีก็เป็นเรื่องปกตินัก

“เช่นนั้น…ขอให้ฉู่หลิวเยว่กล่าวขอบคุณผู้อาวุโสท่านนั้นแทนข้าด้วย”

“ท่านซู ท่านอย่างเพิ่งรีบร้อนพูดถึงเรื่องเหล่านี้เลย แม้จะรู้วิธีการแล้ว แต่ยังไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่ รอให้ท่านหลอมร่างใหม่ได้จริงๆ เสียก่อนค่อยกล่าวขอบคุณก็ยังไม่สาย”

ซูหลีกลับส่ายหน้า ใบหน้าลูกแพรพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเล็กๆ

“ไม่ว่าจะสำเร็จหรือล้มเหลว ความเมตตานี้ซูหลีจะจดจำไว้ในใจ

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตา

แม้ซูหลีจะมีทักษะระดับสูงในการหลอมอาวุธ และนับว่าเป็นที่โด่งดังไปทั่วทั้งอาณาจักรเสิ่นซวี่ แต่ประสบการณ์ในโลกมนุษย์ยังมีไม่มากนัก ลักษณนิสัยจึงไร้เดียงสาและจิตใจดี

ไม่แปลกใจเลยที่ถังเคอจะรักนางอย่างลึกซึ้ง

นางงอริมฝีปากด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาว่า

“ท่านรอที่ด้านข้างก่อนเถิด”

ซูหลี่พยักหน้ารับและเดินไปด้านข้างพลางผงกศีรษะทักทายหรงซิว หลังจากนั้นจึงรออคอยอยู่เงียบๆ

…

ฉู่หลิวเยว่นำสมุนไพรออกมาจัดเรียงลำดับที่ข้างๆ ตัวตามใบสั่งยาที่พี่เป่าให้ไว้ก่อนหน้านี้

หลังจากนั้นไม่นานแต่ละกล่องที่อยู่ข้างๆ ตัวนางก็ถูกจัดเรียงจนเต็ม

มีอย่างน้อยก็หลายร้อยชนิด

แต่ประเด็นสำคัญดูเหมือนในตอนนี้นางไม่มีท่าทีที่จะหยุดมือ

ซูหลีที่มองดูอยู่ข้างๆ จึงลุกขึ้นและพูดด้วยความตื่นเต้นอย่างอดไม่ได้ว่า

“นี่…นี่สมุนไพรมากมายขนาดนี้เชียวหรือ”

ฉู่หลิวเยว่หยิบสมุนไพรไปพลางและพูดไปพลางว่า

“ใช่แล้ว ยาอายุวัฒนะที่กลั่นในครั้งนี้จะต้องไม่อยู่ในระดับต่ำ ดังนั้นจำเป็นต้องใช้สมุนไพรจำนวนมาก”

ซูหลีขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ

นางไม่เคยพบเซียนหมอกลั่นยามาก่อนมิใช่หรือ แต่ฉากที่เห็นเช่นนี้กลับทำให้นางประหลาดใจอย่างมาก

“นี่มันขั้นตอนอันใดกัน ถึงได้ยุ่งยากเช่นนี้”

ลูกน้องของฉู่หลิวเยว่เคลื่อนไหวครู่หนึ่งพลางมองมาและพูดขึ้น

“ปรมาจารย์โอสถผู้ยิ่งใหญ่”

[1] สาดน้ำเย็น หมายถึง พูดทำให้เสียอารมณ์ หรือเสียกำลังใจ