ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2118 ช่วยเจ้าเปิดเส้นชีพจร - novel-lucky

ตอนที่ 2118 ช่วยเจ้าเปิดเส้นชีพจร

………………..

“เจ้าเป็นใครกันแน่?”

ถวนจื่อกำหมัดกรอดและจ้องไปที่ดวงตาที่ดูน่าอันตรายตรงหน้าตาเขม็ง

ในตอนแรกนางไม่ได้ใส่ใจกับอีกฝ่ายมากนัก แต่คำพูดเมื่อครู่นี้…มีเนื้อหาข้อมูลจำนวนมาก!

คนที่รู้จักชื่อของบรรพบุรุษนั้นมีไม่มาก อีกทั้งน้ำเสียงนั้น…

พรึ่บ!

ลำแสงสีดำพุ่งออกมาอย่างกะทันหัน ทั้งยังคมกริบเหมือนกับมีด เพียงชั่วพริบตาบนแขนของถวนจื่อก็มีแผลหนึ่งปรากฏขึ้นแล้ว!

หยาดเลือดสีแดงพุ่งออกมาด้วยความรวดเร็ว หากมองให้ดีๆ แล้วก็จะสามารถเห็นสีทองจางๆ แฝงอยู่ภายในด้วย

เพียงแต่ว่าสีทองเหล่านั้นมันดูเลือนรางมาก เมื่อผสมเข้ากับสีเลือดเข้มข้นกลับไม่ได้ดูสะดุดตา

นี่คือสัญลักษณ์ของเลือดบริสุทธิ์!

ยิ่งเปิดเส้นชีพจรได้สูงมากเท่าไร สีทองเหล่านั้นก็จะมีความบริสุทธิ์มากขึ้น

ตอนนี้ ถวนจื่อเปิดเส้นชีพจรที่ห้าแล้ว สีทองเหล่านั้นจึงเพิ่งจะปรากฏออกมา

ถวนจื่อตกใจมาก จึงรีบกุมปากแผลของตัวเองอย่างรวดเร็ว!

เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่นี้นางต้องการอยากจะหลบ แต่การโจมตีของอีกฝ่ายนั้นเร็วเกินไป!

ทันใดนั้นไอเย็นยะเยือกก็พุ่งเข้ามาในร่างกายของนางผ่านปากแผลนั้น

ถวนจื่อชะงักไป

เพราะว่าลมปราณนี้เป็นพลังที่บริสุทธิ์มาก

หลังจากพลังนั้นไหลเข้ามาผ่านปากแผลของนาง มันก็แผ่กระจายเข้าทั่วร่างกายของนางอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งหล่อเลี้ยงเส้นเอ็น กล้ามเนื้อ กระดูกและเลือดทุกส่วนในร่างกาย

ถวนจื่อรู้สึกมึนงงมาก

นางคิดว่าอีกฝ่ายจะฆ่านางแล้ว แต่…ตอนนี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ร่างกายของถวนจื่อเหมือนกับฟองน้ำที่ดูดซับพลังเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว

นางสัมผัสได้ว่าลมปราณรอบกายเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ภายในใจของถวนจื่อกลับไม่สบายใจปรากฏขึ้นมาหลายส่วน

อีกฝ่ายพยายามอย่างหนักที่จะจับนางมา คงไม่ใช่เพื่อมาช่วยนางฝึกฝนแน่นอน

แต่หลังจากนั้นไม่นาน ถวนจื่อก็รู้แล้วว่าความไม่สบายใจเหล่านั้นมาจากที่ใด

พลังเหล่านั้นที่ถ่ายเทเข้ามาอย่างต่อเนื่อง มีจำนวนมากเกินกว่าที่นางจะสามารถรับไหว เวลาค่อยๆ เคลื่อนผ่านไปอย่างเชื่องช้า ร่างกายของนางก็เจ็บปวดไปทั้งร่าง

พรสวรรค์ในการฝึกฝนของนางดีมาก แต่ท้ายที่สุดแล้วนางก็เพิ่งเปิดเส้นชีพจรที่ห้าได้ ในแต่ละด้านล้วนมีข้อห้าม

ถ้ากลืนกินพลังมากเกินไป สำหรับร่างกายของนางแล้วมีแต่โทษไม่มีประโยชน์

ความเจ็บปวดแผ่ขยายทั่วร่างกายของนางอย่างรุนแรงมากขึ้น ถวนจื่อตะโกนขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ว่า

“เจ้าคิดจะทำอันใดกันแน่?”

เสียงที่ทั้งแหบพร่าและเย็นชาดังมาจากระยะไกล

“แน่นอนว่า…ข้าจะช่วยเจ้าเปิดเส้นชีพจร”

…

พลังปราณดั้งเดิมภายในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ลดลงอย่างรวดเร็ว

เปลวเพลิงภายในหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

แสงบนโล่ผสานนภาหม่นแสงลงไปไม่น้อย

หรงซิวเอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง ดวงตาของเขาดำมืด

ทันใดนั้นลำแสงหนึ่งก็สว่างวาบ ง้าวว่านเฟิงปรากฏที่กลางฝ่ามือของเขา

พรึ่บ!

เขายกแขนขึ้น ง้าวว่านเฟิงก็พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง!

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมอง จากนั้นนางก็เห็นว่าที่ปลายด้ามของง้าวว่านเฟิงมีเปลวเพลิงสีทองกลุ่มหนึ่งกำลังลุกโชน

ง้าวว่านเฟิงพุ่งตัวออกมาจากทางด้านล่างของโล่ผสานนภา ในตอนนั้นเองลำแสงสีทองที่เป็นหางนั้นก็ถูกตัดขาดทันที!

ดวงตาของฉู่หลิวเยว่สว่างวาบ จากนั้นนางก็เรียกโล่ผสานนภากลับมา!

มันสามารถหลุดออกจากการควบคุมของจัตุรัสหยกดำได้อย่างไม่ทราบสาเหตุ โล่ผสานนภากลับเข้ามาในมือของฉู่หลิวเยว่ด้วยความเร็ว!

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ลำแสงภายในหลุมของจัตุรัสหยกดำก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว!

ในที่สุดระลอกคลื่นบนโล่ผสานนภาก็สงบลง

ฉู่หลิวเยว่มองโล่ผสานนภาในมือของตัวเอง มันดูมืดดำและเรียบง่าย พร้อมกลับมาอยู่ในสภาพเดิมแล้ว

ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในชั่วพริบตา

ฉู่หลิวเยว่ถอนหายใจออกมายาวๆ จากนั้นก็เก็บหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ลงไป

แต่ว่า นางยังคงถือโล่ผสานนภาเอาไว้ในมือแน่น

พรึ่บ!

นางเรียกกระบี่ชื่อเซียวออกมา

ตอนนั้น ง้าวว่านเฟิงก็กลับมาอยู่ในมือของหรงซิวแล้ว

นางมองทางหรงซิว แววตาของนางมีระลอกคลื่นหนึ่งปรากฏ

คนอื่นอาจไม่รู้ แต่นางรู้ดี เมื่อครู่นี้ตอนที่โล่ผสานนภาหลุดจากพันธนาการ ความจริงแล้วมันไม่ใช่เพราะง้าวว่านเฟิง แต่เป็นเพราะเปลวเพลิงสีทองของหรงซิวต่างหาก!

ตอนที่นางกำลังจะถามออกไป ด้านหลังของนางก็มีเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ

“ชะ…ช่วยด้วย!”

ฉู่หลิวเยว่หันกลับไปมอง และพบว่าชายคนหนึ่งอายุสามสิบกว่ากำลังมองสองมือของตัวเองด้วยใบหน้าตื่นตระหนก

ฉู่หลิวเยว่หันไปมอง จากนั้นก็ต้องชะงักไป

ไม่รู้ว่าเหตุใดบนฝ่ามือทั้งสองข้างของผู้ชายคนนั้นถึงมีรูเลือดขนาดเล็กจำนวนมาก ดูแล้วเหมือนกับเลือดสดๆ กำลังไหลออกมา

บาดแผลแบบนี้ดูไม่สาหัส แต่ประเด็นสำคัญก็คือ…ปากแผลของเลือดเหล่านั้นดูแปลกประหลาดเกินไป!

ฉู่หลิวเยว่หันไปมองผู้พูด นางรู้จักคนนั้น เหยาปิน ท่านอ๋องจากมณฑลแห่งแสงอินทนิล

พวกเขาเคยคุยกันอยู่บ้างตอนที่อยู่ฝางโจว ดังนั้นนางจึงจำอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี

เหยาหลินตื่นตระหนกหวาดกลัว น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ

“พะ…พลังแห่งสวรรค์และโลกของที่นี่มีปัญหา! พี่ใหญ่! หรือว่าพวกเจ้าไม่รู้สึกเลย อาศัยแค่พละกำลังของพวกเรา เดิมทีไม่สามารถขวางกั้นการถ่ายเทของพลังเหล่านั้นไม่ใช่หรือ”

ในตอนแรกทุกคนยังไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่หลังจากทดลองด้วยตัวเองแล้ว หน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนสีไปทันที

“ไม่ถูกต้อง! เหมือนว่าจะไม่สามารถขวางกั้นพลังเหล่านี้ได้จริงๆ!”

“ข้าเองก็เหมือนกัน!”

“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกเราต้องตกอยู่ในอันตรายแล้วไม่ใช่หรือ”

กลุ่มคนตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที

ร่างกายของผู้ฝึกตนก็เหมือนกับภาชนะใบหนึ่ง ความแข็งแกร่งของแต่ละคนก็เหมือนกับภาชนะที่แตกต่างกัน ปริมาณที่ภาชนะเหล่านั้นจะรับพลังแห่งสวรรค์และโลกได้นั้นก็ไม่เท่ากัน

หากเกินขีดจำกัด ร่างกายของผู้ฝึกตนก็จะไม่สามารถทนรับได้ จนได้รับบาดเจ็บ

สถานเบาก็แค่ได้รับบาดเจ็บ สถานหนักถึงขั้นระเบิดตัวตาย!

หลังจากที่เหยาหลินมาถึงที่นี่ เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงพลังแห่งสวรรค์และโลกที่อุดมสมบูรณ์ ในตอนแรกเขาก็รู้สึกตื่นเต้นยินดีมาก และเริ่มดูดกลืนมันลงไปอย่างบ้าคลั่ง

แต่ในตอนที่เขาอยากจะหยุดมัน เขากลับพบว่าเขาไม่สามารถควบคุมพลังเหล่านี้ได้อีกต่อไปแล้ว!

และในตอนนี้ ร่างกายของเขาก็ได้รับพลังเกินขีดจำกัดแล้ว!

เพราะว่าไม่สามารถทนรับพลังได้อีกต่อไป พลังเหล่านั้นจึงล้นเอ่อ และระเบิดออกเป็นรูเลือดบนสองฝ่ามือของเขา

แต่อย่างไรก็ตาม พลังแห่งสวรรค์และโลกที่อยู่โดยรอบยังคงถ่ายเทเข้าไปในร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง!

สถานการณ์เริ่มย่ำแย่มากขึ้น หากเป็นเช่นนี้ต่อไป อีกไม่นานร่างกายของเขาจะต้องระเบิดแน่นอน!

เมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้ เหยาหลินจะไม่ตื่นตระหนกได้อย่างไร?

หลังจากนั้นไม่นาน คนอื่นๆ ก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเขา

เหยาปินรีบวางค่ายกลล้อมตัวของเหยาหลินไว้ เขาต้องการจะใช้วิธีนี้เพื่อกันพลังเหล่านั้นให้อยู่แค่ด้านนอก

แต่หลังจากนั้นเขาก็พบว่า วิธีนี้มันไม่ได้ผล

เพราะว่าค่ายกลของเขาไม่สามารถขวางกันพลังเหล่านั้นได้เลย!

ภายในระยะเวลาสั้นๆ บาดแผลเหล่านั้นก็ลุกลามไปทั่วสองแขนของเหยาหลิน

บริเวณแขนเสื้อเต็มไปด้วยคราบเลือด