ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2137 เข้าสู่ระดับเทพศักดิ์สิทธิ์
ตอนที่ 2137 เข้าสู่ระดับเทพศักดิ์สิทธิ์
………………..
ด้วยพละกำลังของเขาในตอนนี้ เขาไม่สามารถอัญเชิญทัณฑ์สวรรค์ได้อย่างราบรื่นอีกต่อไป
ทันทีที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้นภายในสมองของเขา เหงื่อเย็นๆ ก็ไหลท่วมร่างกายของเขาทันที
ริมฝีปากของเขาซีดขาว เลือดลมของเขาพลุ่งพล่านทันที ร่างกายสั่นสะท้าน ก่อนจะกระอักเลือดออกมาอย่างแรง!
อึก!
จากนั้นร่างกายของเขาก็ล้มลงไปอย่างไม่สามารถควบคุมได้
“พี่เป่า!”
ผู้อาวุโสลำดับห้าตกใจมาก จากนั้นเขาก็รีบพุ่งตัวขึ้นมาเพื่อพยุงอีกฝ่ายไว้
“เป็นอย่างใดบ้าง?”
ตู๋กูโม่เป่าส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนผลักมือของเขาออกไป และเตรียมตัวจะดำเนินการต่อ
แต่เขายังไม่ทันได้ทำอันใด เขาก็กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง
ผู้อาวุโสลำดับห้าขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม แล้วพูดอย่างร้อนรนว่า
“เจ้าอยู่ในสภาพนี้แล้ว ต่อให้ฝืนไปก็ไม่อาจสำเร็จได้หรอก!”
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ ก่อนหน้านี้ฝืนสร้างร่างศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองเพื่อช่วยฉู่หลิวเยว่ จนสุดท้ายต้องถูกขังอยู่ในร่างศักดิ์สิทธิ์ตัวกระจ้อยร่อย ความแข็งแกร่งจะต้องถูกจำกัดเอาไว้อย่างแน่นอน อีกส่วนหนึ่งก็เพราะภัยบุหลันเพิ่งผ่านพ้นไป เขาจึงสูญเสียพลังและจิตวิญญาณของเขาไปเป็นจำนวนมาก เพื่อช่วยให้หลานเซียวหลอมร่างศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง ความยากลำบากจึงทวีคูณเพิ่มขึ้นแน่นอน
ทัณฑ์สวรรค์ที่อยู่ตรงหน้าเหล่านั้นล้วนถูกควบคุมโดยพลังของตู๋กูโม่เป่า
เขาแข็งแกร่งมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเจอเรื่องใด เขาก็สามารถทำมันได้เป็นอย่างดี
แต่ตอนนี้ทัณฑ์สวรรค์สีทองสายที่ห้าได้จางหายไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถควบคุมได้
“ท้ายที่สุดแล้วข้าก็ไร้ประโยชน์เกินไป!”
ภายในใจของผู้อาวุโสลำดับห้าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ดวงตาของตู๋กูโม่เป่าดำมืด มุมปากของเขามีเลือดไหลออกมาอยู่ตลอดเวลา
เขาไม่ยินยอมที่จะให้มันเป็นเช่นนี้!
ในตอนนั้นเอง หลานเซียวที่เงียบมาโดยตลอดก็ลืมตาขึ้น ก่อนส่ายหน้าแล้วหันมองไปทางด้านข้าง พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มว่า
“ดูเหมือนว่าข้าจะไม่ได้โชคดีขนาดนั้น… ล้มเหลวติดกันสองครั้ง พี่เป่า ข้าว่าช่างมันเถอะ”
ลำแสงสว่างวูบไหว ทำให้ใบหน้าของเขาดูพร่าเลือน
แต่เมื่อได้ยินเสียงนี้แล้ว เขาก็จินตนาการออกได้ไม่ยากเลยว่าอีกฝ่ายกำลังยกยิ้มอยู่
เขาเป็นคนที่ผ่อนคลาย ไร้กังวลอยู่เสมอ
“อย่างแย่ที่สุดก็แค่รอต่อไปเอง! จะแปดร้อยปี พันปี ก็ไม่มีปัญหา หมื่นปีข้ายังรอมาแล้ว เวลามันจะต้องรอประมาณนี้ไม่ใช่หรือ? ในทางกลับกันถ้าร่างกายเล็กๆ ของเจ้าได้รับความเสียหาย หรือต้องได้รับการทรมาน ข้าจะต้องเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดหรือไม่?”
หากเป็นก่อนหน้านี้ ตู๋กูโม่เป่าได้ยินเขาหยอกล้อเช่นนี้ อีกฝ่ายจะต้องจัดการเขาอย่างแน่นอน
แต่ในตอนนี้ เขาแค่กัดฟันกรอดใบหน้ามืดครึ้ม ภายในดวงตาสีม่วงเหมือนมีอันใดพวยพุ่งอยู่
ผู้อาวุโสลำดับห้าถอนหายใจยาวๆ
ความจริงแล้ว ต่อให้หลานเซียวไม่พูด เขาก็เข้าใจ หลานเซียวคาดหวังและรอคอยร่างศักดิ์สิทธิ์มาโดยตลอด
เขาถูกจองจำอยู่ที่นี่เหมือนวิญญาณไร้ญาติ อยู่ที่นี่มาตลอดหมื่นปีไม่รู้วันไม่รู้คืน…
แล้วเขาจะไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้ได้อย่างใด?
หลายปีที่ผ่านมานี้หลานเซียวสนุกกับการแปลงร่างไปมา
เขาดูเหมือนจะหลงตัวเองมาก แต่ในที่นี้มีใครจะกล้าพูดว่าตัวเองไม่อยากได้ร่างศักดิ์สิทธิ์กลับคืนมา?
เขารู้ว่า ตู๋กูโม่เป่าก็รู้
ดังนั้นต่อให้รู้ว่าครั้งนี้จะต้องยากลำบากเพียงไหน พวกเขาก็ยังเลือกที่จะทดลอง
แต่น่าเสียดาย…
ลำแสงสีเงินสายหนึ่งเหมือนถูกปลดพันธนาการ จากนั้นมันก็เริ่มกระจัดกระจายออกไป แล้วสลายหายไปอย่างเงียบเชียบ พร้อมกลายเป็นพลังแห่งสวรรค์และโลก และหลอมรวมไปกับอากาศ
หลานเซียวสบถเสียงต่ำ
“…ลองก็เจ็บ ไม่ลองก็เจ็บ ข้านั้นซวยยิ่งนัก!”
สำหรับเขาแล้วขั้นตอนนี้ก็เหมือนมีดที่ไร้รูปร่าง และเฉือนบนร่างกายของเขาทีละนิด ไม่ได้ต่างอันใดไปกับทัณฑ์เลาะกระดูกเลย
ความเจ็บปวดที่เขาเผชิญมาก่อนหน้านี้ ผลสุดท้ายก็ต้องทดลองใหม่ทั้งหมด!
น้ำเสียงของเขาค่อยๆ แผ่วเบาลง ความเจ็บปวดที่ยากจะบรรยายซ่อนอยู่ระหว่างคิ้ว
ผู้อาวุโสลำดับห้าลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ยกมือขึ้น ช่วยทำให้ความเจ็บปวดของเขาจางหายลงไป
แต่มันก็เป็นเพียงการใช้น้ำแก้วหนึ่งดับรถขนไฟ
ลำแสงกระจายออกไปอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่เลือดและเนื้อของเขาแปรเปลี่ยนกลายเป็นทัณฑ์สวรรค์สีเงิน กระดูกของเขาก็เริ่มแตกกระจาย
…
เวลาค่อยๆ เคลื่อนผ่านไป เวลาแห่งความเจ็บปวดมักจะยาวนานเสมอ
ไม่รู้ว่าผ่านมานานเท่าไร ในที่สุดเส้นชีพจรสายสุดท้ายภายในร่างกายของฉู่หลิวเยว่ก็แตกสลายไป จากนั้นเปลวเพลิงสีทองคำชาดก็ห่อหุ้มแล้วซ่อมแซมมันอีกครั้ง
ตอนนี้เส้นชีพจรทั้งหมดของนางได้รับการหลอมรวมใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว
ฉู่หลิวเยว่รวบรวมสมาธิ โคจรพลังที่อยู่รอบกาย ควบแน่นจนเป็นกระแสน้ำ ก่อนจะถ่ายเทเข้ามาในตันเถียน!
ตู้ม!
ไข่มุกธาราที่อยู่ภายในตันเถียนได้รับพลังกดดัน จนมีคลื่นกระจายออกมาอย่างรุนแรง!
สัญลักษณ์หนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้น!
แทบจะในเวลาเดียวกันนั้นเอง
ระหว่างคิ้วของนางก็สะท้อนสัญลักษณ์ในลักษณะเดียวกัน!
แกร๊บ!
เสียงอันแผ่วเบาดังมาจากภายในร่างกายของนาง!
ในที่สุดนางก็แตะธรณีประตูแห่งเทพศักดิ์สิทธิ์ได้สำเร็จ!
เพียงชั่วอึดใจ ลมปราณที่อยู่โดยรอบฉู่หลิวเยว่ก็ระเบิดขึ้น! พลังที่บ้าคลั่งและมีจำนวนนับไม่ถ้วนกระจายออกไปทั่วบริเวณ!
ภายใต้แรงโจมตีนี้ ความว่างเปล่ารอบด้านนั้นเรื่อมพังทลายลงไป!
นางก้มศีรษะลงเล็กน้อย จากนั้นก็มองไปทางพระราชวังที่อยู่เบื้องล่าง
ที่หลังคาของพระราชวังแห่งนั้นมีรูหนึ่งอยู่
นั่นคือรูที่นางเป็นคนทิ้งเอาไว้ ตอนที่นางพุ่งตัวขึ้นมาบนฟ้า
ตอนนี้นางสามารถมองเห็นดวงตาที่หลบซ่อนอยู่ภายในรูนั้น
นางยกมือขึ้น เปลวเพลิงสีทองคำชาดก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นกระบี่เล่มยาวอย่างรวดเร็ว!
วินาทีต่อมา นางก็ฟันลงไปโดยตรง!
ฟิ้ว!
กระบี่เล่มยาวพุ่งตรงไปที่ดวงตาดวงนั้น!
ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องหวีดแหลมดังขึ้นมา!
แทบจะในเวลาเดียวกันนั่นเอง หรงซิวที่อยู่ภายในพระราชวังก็เดินออกมา
ค่ายกลกระสวยสวรรค์ที่กักขังดวงตาดวงนั้นก็ระเบิดขึ้น!
YOU MAY ALSO LIKE
