ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2153 ซักถาม

ตอนที่ 2153 ซักถาม

………………..

ตอนที่ฉู่หลิวเยว่ตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเที่ยงของวันรุ่งขึ้นแล้ว

เหมือนหรงซิวเพิ่งออกไปได้ไม่นาน บนโต๊ะยังมีน้ำชาที่เพิ่งชง และมีควันลอยขึ้นมาอยู่เลย

นางขยับไหล่และคอ ตอนนั้นรอยแดงบนไหปลาร้าก็ปรากฏขึ้น ร่างกายของนางจะดูสะอาดสะอ้าน นางจำได้อย่างเลือนรางว่าหลังจากเสร็จกิจเหล่านั้นแล้ว หรงซิวก็ได้อุ้มนางไปอาบน้ำ

คนบางคนทำทุกวิถีทางเพื่อลูกสาวจริงๆ…

ใบหน้าของฉู่หลิวเยว่เห่อร้อนขึ้นมาเล็กน้อย นางยกมือสองข้างขึ้นมาปิดหน้า จากนั้นก็ลุกขึ้นไปแต่งตัว

อาจจะเป็นเพราะนางสามารถทะลวงด่านเทพศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว ดังนั้นพลังกายของนางก็เพิ่มขึ้นกว่าเดิมไม่น้อย

แม้ว่าจะใช้เวลานาน แต่นางก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอันใดเลย

ฉู่หลิวเยว่เดินออกไปที่ด้านนอก จากนั้นก็เห็นว่าเด็กหนุ่มผมทองกำลังยืนเฝ้าอยู่ที่ด้านนอกเรือน

เขากำลังเอนตัวพิงประตูทรงกลม คิ้วขมวดเล็กน้อย สีหน้าตึงเครียด เหมือนคิดอันใดบางอย่างอยู่

ผมสั้นที่นุ่มสลวยกำลังปรกลงมา แสงแดดสาดส่องลงมาทำให้เขาส่องประกายเล็กน้อย

“เสี่ยวโจว”

ฉู่หลิวเยว่ตะโกนเรียก เหมือนว่าเชียงหว่านโจวกำลังจมจ่อกับห้วงความคิดลึกซึ้ง ดังนั้นจึงไม่สามารถตอบสนองได้

ฉู่หลิวเยว่เดินเข้าไปหา จากนั้นก็ส่งเสียงดังขึ้น

“เสี่ยวโจว?”

ตอนนั้นเชียงหว่านโจวถึงได้สติคืนมา เขาหันกลับมามองนาง

เมื่อใบหน้าของนางสะท้อนในแววตาเขา ตอนนั้นสีหน้าของเขาก็ดูงุนงงเล็กน้อย

ในตอนนั้น ฉู่หลิวเยว่รู้สึกว่าเขากำลังมองหาใครอีกคนผ่านตัวของนางอยู่

นางยื่นมือออกมาแล้วโบกที่ด้านหน้าของเขา ก่อนพูดพร้อมรอยยิ้มว่า

“กำลังคิดอันใดอยู่เหรอถึงได้เหม่อแบบนั้น?”

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

เหมือนเขามีเรื่องกังวลใจอยู่

แต่ในเมื่อเป็นเรื่องกังวลใจ และเขาไม่อยากบอกคนอื่น นางก็ไม่ไปถาม

“เหตุใดเจ้ามายืนอยู่ตรงนี้ล่ะ?”

แม้ปกติแล้วเขาจะเฝ้าอยู่ที่ข้างกายนางตลอด แต่ในเรือนแห่งนี้เป็นเรือนที่นางอยู่กับหรงซิว ในช่วงเวลาปกติจะไม่ค่อยมีใครมา ต่อให้เป็นเชียงหว่านโจวและคนอื่นๆ ก็ตาม หากเขาต้องการเฝ้ายามอยู่ที่นี่ เขาจะซ่อนตัวด้วยความระมัดระวังอย่างดี

การมายืนเฝ้าที่หน้าประตูเรือนตอนกลางวันเช่นนี้ ถือว่าพบเห็นได้น้อยมาก

เชียงหว่านโจวยืดตัวตรง

“เว่ยเจ๋อมาแล้ว เมื่อครู่นี้ฝ่าบาทเพิ่งเดินทางไป ตอนนี้พวกเขากำลังอยู่ในโถงใหญ่ ฝ่าบาทบอกว่าหากท่านตื่นแล้วให้เชิญท่านไปที่นั่นด้วย”

“เว่ยเจ๋อ? เขามาที่นี่เหตุใด?”

ในตอนนั้นนางก็รู้สึกถึงเรื่องน่าขันขึ้นมา มุมปากจึงโค้งขึ้น

หรือเพราะเป็นเรื่องเจียงหลินแห่งสำนักมหายาน?

ก่อนหน้านี้นางเคยซักถามประวัติของผู้ชายคนนี้มาก่อนแล้ว แต่ไม่ว่าอย่างใดชายคนนั้นก็ไม่ให้ความร่วมมือ อีกทั้งยังทดลองจะระเบิดตัวตาย แต่สุดท้ายเขาก็ถูกหรงซิวขวางเอาไว้

ร่างของชายคนนั้นถูกทำลาย แต่จิตวิญญาณเสี้ยวสุดท้ายยังอยู่ และวิญญาณนั้นก็ยังถูกหรงซิวกักขัง

หรงซิวจะสามารถซักถามอันใดออกมาได้แล้วหรือ หรือว่าเขาจะมีหลักฐานชิ้นอื่น?

ไม่ใช่ว่าฉู่หลิวเยว่ไม่เคยสงสัยตระกูลเว่ย

ท้ายที่สุดแล้วคนที่สามารถส่งผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ไปเป็นไส้ศึกได้นั้นก็มีเพียงแค่ไม่กี่ตระกูล

นอกจากตระกูลที่ไม่มีความเกี่ยวข้องแล้ว ขอบเขตในการค้นหาของนางก็แคบลง

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องตระกูลเว่ยมีบุญคุณความแค้นกับนางมาก่อน

“ใต้เท้าเยี่ยนชิงเป็นคนเชิญเว่ยเจ๋อกลับมาขอรับ” เชียงหว่านโจวพูด

ที่แห่งนี้อยู่ห่างไกลจากตระกูลเว่ยไม่น้อย การจะเดินทางไปกลับก็ต้องใช้เวลามาก

แต่เว่ยเจ๋อกลับเดินทางมาถึงที่นี่เร็วขนาดนี้…ดูเหมือนว่าการกระทำของเยี่ยนชิงจะรวดเร็วไม่น้อยเลย

ไม่ บางทีควรจะพูดว่า เป็นหรงซิวที่เฉียบคมและรวดเร็วเกินไป

“งั้นไปดูกันเถอะ”

…

หรงซิวนั่งอยู่ที่ตำแหน่งบนสุดของห้องโถง ส่วนเว่ยเจ๋ออยู่ตำแหน่งซ้ายล่าง

เยี่ยนชิงยืนเฝ้าที่ด้านหน้าประตู

บรรยากาศภายในห้องเย็นยะเยือก แข็งค้าง

หรงซิวหลุบสายตาลงต่ำ จากนั้นก็จิบชาหนึ่งอึก

ใบไม้สีเขียวลอยอยู่ในน้ำ กลิ่นหอมลอยกระจายออกมา นอกจากนี้ยังมีรสชาติขมเล็กน้อยของขิงด้วย

ก่อนหน้านี้เขาไม่ชินกับรสชาติของมัน แต่ตอนนี้เขากลับชอบมาก

เขามีท่าทางไม่รีบไม่ร้อน แต่ทางด้านของเว่ยเจ๋อกลับนั่งไม่ติดพื้นแล้ว

เห็นได้ชัดว่าเขากับหรงซิวมีฐานะระดับเดียวกัน อีกทั้งเขายังมีอายุมากกว่าด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้เหตุใดเมื่อเผชิญหน้ากับหรงซิว เขามักจะรู้สึกว่าเขาด้อยกว่าอีกฝ่ายอยู่เสมอ

หลังจากจิบน้ำชาไปหนึ่งคำกลิ่นหอมสดชื่นของขิงก็กระจายทั่วปาก หรงซิววางถ้วยชาลง

“ตึก”

ถ้วยชาชั้นดีกระแทกโต๊ะอย่างแรงจนทำให้เกิดเสียงดัง ภายในห้องที่เงียบกริบ เสียงนั้นจึงดังชัดเจนเป็นอย่างมาก

หัวใจของเว่ยเจ๋อก็เต้นแรงมากเช่นกัน

“นี่หมายความว่า หลินเจียงตัวปลอมคนนั้นไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเว่ยแม้แต่น้อยเลยอย่างนั้นหรือ?”

เว่ยเจ๋อรีบตอบว่า

“แน่นอนอยู่แล้ว! เมื่ออาณาจักรใหม่เปิดขึ้นมีตระกูลจำนวนมากมายเดินทางไปที่นั่น แต่ตระกูลเว่ยไม่ได้เข้าร่วมเลยตั้งแต่ต้น แล้วคนคนนี้จะเกี่ยวข้องกับพวกเราได้อย่างใด?”

หรงซิวเงยหน้าขึ้นมอง แล้วหันมามองหน้าเขาด้วยใบหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม

เว่ยเจ๋อฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า

“เรื่องนี้…เป็นเพราะพวกเรามีเรื่องล่าช้าเล็กน้อย ดังนั้นจึงไปไม่ทัน ตอนที่จะเดินทางไปมันก็สายมากแล้ว ดังนั้นจึงล้มเลิกแผนการ นอกจากตระกูลเว่ยของพวกเราแล้วความจริงยังมีตระกูลอื่นที่ไม่ได้เดินทางไปเช่นเดียวกันไม่ใช่หรือ? ข้าคิดว่ามันไม่น่าจะแปลกอันใด”

หรงซิวพยักหน้า

“สิ่งที่ประมุขเว่ยพูดมาก็มีเหตุผล”

เว่ยเจ๋อถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“โอรสสวรรค์ฉลาดปราดเปรื่องมาโดยตลอด ท่านไม่มีทางเข้าใจผิดเพราะเรื่องที่ไม่มีหลักฐานเช่นนี้แน่นอน ในเมื่อคนผู้นั้นก็ตายไปแล้ว ตอนนี้หลักฐานก็ไม่มี เกรงว่าคงยากที่จะสืบหาคนที่อยู่เบื้องหลังแล้ว…”

หรงซิวพูดขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า

“ใครบอกว่าเขาตายไปแล้ว?”

ใบหน้าของเว่ยเจ๋อแข็งค้างขึ้นมาทันที

การเชื่อมต่อของเขากับคนคนนั้นถูกตัดขาด นั่นก็หมายความว่าคนคนนั้นตายไปแล้วอย่างแน่นอน!

อีกทั้งก่อนหน้านี้เยี่ยนชิงก็พูดขึ้นเช่นนั้นไม่ใช่หรือ?

มุมปากของหรงซิวยกยิ้มขึ้น เขาขยับฝ่ามือขึ้น ลำแสงสีทองหลายสายพุ่งออกมาจากปลายนิ้ว ทันใดนั้นก็กลายเป็นกรงทองรูปสี่เหลี่ยม!

ด้านในนั้นมีกลุ่มแสงสีแดงและดำผสานกัน…ซึ่งนั่นคือจิตวิญญาณของเจียงหลินตัวปลอม!

ตอนนั้นเองมือของเว่ยเจ๋อที่ที่เท้าแขนก็กำแน่นขึ้น เขาใช้ความพยายามอย่างมากถึงจะสามารถควบคุมไม่ให้ตัวเองพุ่งตัวขึ้นไปด้านหน้าได้

แต่ใบหน้าของความตื่นตระหนกตกใจเพียงครู่เดียวนั้นก็ไม่ได้เล็ดรอดไปจากสายตาของหรงซิวได้เลย

“คนคนนี้ใจกล้าเทียมฟ้า เขาพยายามจะขโมยเมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ของเยว่เออร์ อีกทั้งยังพูดจาใส่ร้ายเยว่เออร์ ความผิดที่เขาได้กระทำเอาไว้มากมายนั้น ข้าไม่สามารถปล่อยให้เขาตายไปง่ายๆ ได้แน่นอน”

หรงซิวยิ้มออกมาบางๆ

หางตาของเว่ยเจ๋อกระตุกขึ้นอย่างรุนแรง

เย่อหยิ่ง!

อวดดี!

ภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่ หรงซิวมีชื่อเสียงว่าเป็นคนโหดเหี้ยมร้ายกาจ ไม่มีใครสามารถยั่วยุเขาได้

แต่จะให้มายอมรับว่าเขาเป็นคนที่โหดเหี้ยมต่อหน้าเขาอย่างนั้นหรือ…นี่มันบ้าไปแล้วใช่หรือไม่?

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายกำลังข่มขู่เขา

“เช่นนั้น…เช่นนั้นโอรสสวรรค์สามารถสืบอันใดได้บ้างหรือ?”

เว่ยเจ๋อถามขึ้นมาด้วยลำคอแห้งผาก

หรงซิวเชิดคางขึ้นเล็กน้อย

“นี่คือคนที่ตายไปแล้ว ถามอันใดไม่ได้หรอก ตอนนี้เหลือเพียงเศษเสี้ยววิญญาณ ยิ่งยากที่จะถามออกมา”

ขณะที่หัวใจของเว่ยเจ๋อกำลังจมดิ่ง เขาก็ได้ยินหรงซิวพูดต่อ

“แต่…ข้าบังเอิญพบเรื่องที่น่าสนุกบางอย่าง ลมปราณของเขานั้น…ค่อนข้างที่จะมีส่วนคล้ายกับประมุขเว่ยมาก ประมุขเว่ยมีอันใดจะพูดหรือไม่?”

เว่ยเจ๋อรีบปฏิเสธทันที

“นี่จะเป็นไปได้อย่างใด! ฝ่าบาทต้องเข้าใจผิดแน่นอน! ข้า…”

“จริงสิ จะว่าไปแล้วค้อนเหล็กของประมุขเว่ยนั้น ก็มีลมปราณคล้ายกับสิ่งนี้มากไม่ใช่หรือ?”

น้ำเสียงของเว่ยเจ๋อหยุดอย่างกะทันหัน

………………..