ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2165 ตายเพราะเจ้า
ตอนที่ 2165 ตายเพราะเจ้า
………………..
“เว่ยเจ๋อ เจ้าใจกล้าน่าดูเลย”
น้ำเสียงที่เย็นชาและเกียจคร้านดังขึ้นมา
เว่ยเจ๋อรู้สึกตกใจมาก “จวินจิ่วชิง?”
เขารู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี ดังนั้นจึงหมุนตัววิ่งหนีออกมา
แต่ทันทีที่เขาเคลื่อนไหว เขาก็พบว่าตัวเองไม่สามารถขยับตัวได้…อากาศโดยรอบถูกแช่แข็ง!
เมื่อมองไปที่ลำแสงสลัวๆ รอบกาย เว่ยเจ๋อก็รู้สึกตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น นี่คืออาณาเขตเทพเซียนของจวินจิ่วชิง!
เขาโคจรพลังดั้งเดิมภายในร่างกายด้วยความรวดเร็ว ในขณะเดียวกันก็อัญเชิญอาณาเขตเทพเซียนของตนเองออกมา เขาต้องการต้านทานกับอาณาเขตเทพเซียนแห่งนี้
แต่อย่างใดก็ตามเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่า… เขาได้รับแรงกดดันจากอาณาเขตเทพเซียนของจวินจิ่วชิงจนไม่สามารถอัญเชิญอาณาเขตเทพเซียนของตัวเองได้
เมื่อผู้แข็งแกร่งระดับเทพต่อสู้กัน ความสำคัญคืออาณาเขตเทพเซียนของใครจะแข็งแกร่งกว่ากัน
หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้เปรียบเรื่องนี้ ดังนั้นชัยชนะก็ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว
และตอนนี้…ก็เป็นเช่นนั้น!
เว่ยเจ๋อรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก
เขารู้ว่าจวินจิ่วชิงแข็งแกร่ง แต่คิดไม่ถึงว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้!
แรงกดดันของอาณาเขตเทพเซียนที่แข็งแกร่งขนาดนี้…แทบจะสามารถบดขยี้ร่างของเขาได้อย่างง่ายดายเลย!
เงาร่างของจวินจิ่วชิงปรากฏขึ้นอย่างเชื่องช้า
เขามองไปยังเว่ยเจ๋ออย่างเกียจคร้าน แววตากลับเย็นชา เขาพูดขึ้นอย่างเชื่องช้าว่า
“ที่ข้าพูดไปก่อนหน้านี้ เจ้าลืมมันไปแล้วหรือ”
เดิมทีเว่ยเจ๋อต้องการจะแก้ตัวเล็กน้อย แต่ทันใดนั้นเมื่อเขาสบสายตากับจวินจิ่วชิง เขาก็รู้ว่า ‘จวินจิ่วชิงจะต้องรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้วอย่างแน่นอน!’
เว่ยเจ๋อไม่ต้องการเผชิญหน้ากับจวินจิ่วชิง เพราะมันเท่ากับการเผชิญหน้ากับความตาย
ภายในสมองของเขาครุ่นคิดหาวิธีอย่างบ้าคลั่ง พร้อมหาเหตุผลต่างๆ นานา
“หรงซิว หรงซิวรู้เรื่องคนของสำนักมหายานแล้ว ถ้าข้าไม่ทำตามเขาสั่ง เขาจะเปิดโปงเรื่องเหล่านี้ต่อที่สาธารณะ! เมื่อถึงตอนนั้น ข้าและคนตระกูลเว่ยทั้งหมด ล้วนต้องได้รับการโจมตีขนาดใหญ่แน่นอน! ข้า…”
จวินจิ่วชิงหัวเราะขึ้นมาอย่างกะทันหัน อีกทั้งยังเผยสีหน้าประชดประชันเหน็บแนม
“คนเดียวที่จะถูกประณามก็คือเจ้า เกิดอันใดขึ้นกับตระกูลเว่ย? ท้ายที่สุดแล้วเรื่องเหล่านี้ เจ้าก็ทำมันโดยที่ตระกูลไม่ทราบ แต่ที่เจ้ากังวลก็เพราะว่า หากเรื่องนี้ถูกเปิดโปงออกไป เจ้าจะถูกไล่ออกจากตระกูล”
เว่ยเจ๋อมีใบหน้าซีดขาว คำพูดที่เหลือติดอยู่ในลำคอ
จวินจิ่วชิงพูดได้ถูกต้อง นั่นคือสิ่งที่เขากังวลมากที่สุด
เรื่องที่วางหนอนบ่อนไส้เอาไว้ในสำนักมหายานไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด
แต่ประเด็นสำคัญเลยก็คือ คนคนนั้นได้ลงมือกับฉู่หลิวเยว่!
นอกจากนี้เขายังได้ก่อเรื่องใหญ่ เพราะได้สร้างเรื่องให้แก่ตระกูลต่างๆ มากมาย
หากทุกคนรู้ว่าเขาอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ ตระกูลเว่ยก็จะต้องถูกกำจัด
เมื่อถึงตอนนั้น ตระกูลเว่ยจะต้องปกป้องตัวเอง แล้วเป็นไปได้อย่างมากว่าที่เขาจะผลักตนเองออกมา
และทำให้เขาต้องอยู่คนเดียวอย่างแท้จริง
ดังนั้นหลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงยอมประนีประนอมกับหรงซิว
“ตอนแรกข้าก็เคยเตือนเจ้าแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับน้ำคลองนั่น แต่เจ้ากลับไม่ฟัง เรื่องนี้จะไปโทษใครได้?”
จวินจิ่วชิงยื่นมือออกมา
“ส่งสิ่งนั้นมาให้ข้า”
สิ่งที่เขาต้องการคือค้อนเหล็กแท่งนั้น
เว่ยเจ๋อปฏิเสธทันทีโดยไม่รู้ตัว
ในสถานการณ์แบบนี้หากเขาตกอยู่ในเงื้อมมือของจวินจิ่วชิง ผลลัพธ์จะเป็นอย่างใดนั้นเขาไม่กล้าจินตนาการเลย
มุมปากของจวินจิ่วชิงยกยิ้มขึ้นอย่างชั่วร้าย แต่น้ำเสียงของเขากลับจริงจังมาก
“ข้าจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ส่งมันมาซะ”
เว่ยเจ๋อรู้สึกลังเลอยู่ภายในใจ
เดิมทีของสิ่งนี้ก็เป็นของจวินจิ่วชิงอยู่แล้ว หากเขาต้องการนำของสิ่งนี้กลับคืนไปในช่วงเวลาก่อนหน้านี้ เว่ยเจ๋อจะเห็นด้วยในทันที
แต่ตอนนี้กลับไม่เหมือนกัน
เขากังวลว่าจวินจิ่วชิงจะต้องทำอันใดบางอย่าง
“ข้า…ข้า ประมุขตระกูลอี้ เมื่อครู่นี้ข้ายังสับสนมึนงง ท่านช่วยปล่อยเข้าไปสักครั้งเถอะ! ข้ารับรองเลยว่า…”
ความอดทนของจวินจิ่วชิงหมดลง
เขายกฝ่ามือขึ้นเบาๆ ทันใดนั้นอากาศโดยรอบก็พังทลายลงมาในทันที!
แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัว ท่วมท้นลงมา ภายในชั่วพริบตาเดียว ร่างกายของเว่ยเจ๋อก็มีเลือดทะลักออกมาหลายสาย!
พรึ่บ!
ทันใดนั้นลูกครึ่งแร้งวิเศษก็ปรากฏตัวขึ้น กลิ่นคาวเลือดเข้มข้นทำให้มันรู้สึกตื่นเต้นดีใจ
ดวงตาที่กระหายเลือดจ้องไปทางเว่ยเจ๋อตาเขม็ง
หัวใจของเว่ยเจ๋อเต้นรัว
วินาทีถัดมาลูกครึ่งแร้งวิเศษก็พุ่งตัวมาหาเขาด้วยความรวดเร็ว!
พรึ่บ!
แทบจะในเวลาเดียวกันนั้นเอง ลมปราณอันเฉียบแหลมก็พุ่งแหวกอากาศออกมา
เว่ยเจ๋อกลับรู้สึกว่าข้อมือของเขานั้นเย็นยะเยือก เมื่อก้มหน้าลงมองก็พบว่าข้อมือของเขาถูกจวินจิ่วชิงตัดจนขาดแล้ว!
ในตอนนั้นความเจ็บปวดค่อยๆ มาเยือน!
แหวนเฉียนคุนที่อยู่บนนั้นก็กลิ้งไปตกที่ตรงหน้าของจวินจิ่วชิง
จวินจิ่วชิงยื่นมือออกมา แต่มือของเขายังไม่สัมผัสกับแหวนเปื้อนเลือดวงนั้น มันลอยอยู่กลางอากาศเล็กน้อย
ตู้ม!
แหวนเฉียนคุนระเบิดขึ้น!
ของที่อยู่ภายในนั้นก็กระจายออกมา!
รวมถึงค้อนเหล็กแท่งนั้นด้วย
จวินจิ่วชิงเก็บมันขึ้นมา เขาไม่เหลือบสายตามองของที่เหลือเลยแม้แต่น้อย จากนั้นเขาก็สะบัดชายเสื้อของเหล่านั้นก็มีเปลวเพลิงลุกไหม้ขึ้นในทันที!
“จวินจิ่วชิง! เจ้า…”
เมื่อเห็นว่าเว่ยซีผิงตกอยู่ในเงื้อมมือของจวินจิ่วชิง เว่ยเจ๋อก็รู้สึกร้อนใจมาก
ในตอนนั้นลูกครึ่งแร้งวิเศษก็พุ่งตัวไปสังหารอีกฝ่ายด้วยความรวดเร็ว!
แม้เว่ยเจ๋อจะมีฝีมือไม่เลว แต่ก่อนหน้านี้เขาก็ได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งสมาธิตอนนี้ก็แตกซ่าน เดิมทีเขาไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไปแล้ว
ลูกครึ่งแร้งวิเศษใช้เวลาไม่มากนัก เพียงครู่เดียวก็สามารถสังหารเขาได้แล้ว
จวินจิ่วชิงเหลือบสายตามมองเล็กน้อย ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชา
“เลือดและเนื้อของผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์มีรสชาติดีกว่ามนุษย์ทั่วไปเล็กน้อย”
แกว่ก!
ลูกครึ่งแร้งวิเศษส่งเสียงร้องคำราม
เสียงของเว่ยเจ๋อค่อยๆ เบาลง
จวินจิ่วชิงพูดขึ้นเสียงเรียบว่า
“เว่ยซีผิง เห็นหรือไม่? นี่คือจุดจบที่เจ้ามีความคิดเห็นแปลกแยก จำเอาไว้ด้วยว่าพ่อของเจ้าตายเพราะเจ้า!”
YOU MAY ALSO LIKE
