ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2184 ตระกูลผู้พิทักษ์

ตอนที่ 2184 ตระกูลผู้พิทักษ์

………………..

ปัง!

เสียงดังอึกทึก แต่ค่ายกลนั้นนอกจากน้ำแข็งที่เกาะตัวกันอย่างรวดเร็วหลายแห่งแล้ว ก็ไม่ปรากฏรอยร้าวใด ๆ ขึ้น

ค่ายกลนี้แน่นหนาอย่างมาก แม้แต่พลังโจมตีทั้งหมดเของถวนจื่อก็ไม่สามารถเปิดได้

ฉู่หลิวเยว่มองไปทางโหมวเจิน

“ผู้อาวุโสโหมวเจิน ท่านมีวิธีหรือไม่”

โหมวเจินส่ายหน้า

“ในค่ายกลนี้ควบรวมพลังแห่งสายเลือดของตระกูลหงส์ทองคำเอาไว้ หากข้าลงมือ มีแต่จะทำให้สถานการณ์ยิ่งแย่ลงมากขึ้นกว่าเดิม”

อย่างใดเขาก็คือท่านประมุขของตระกูลไท่ซวีเฟิ่งหลง

มือของฉู่หลิวเยว่ค่อยๆ กำแน่นขึ้น

“พูดเช่นนี้ หากคิดจะเปิดค่ายกล เกรงว่าจะเป็นเรื่องยากเสียแล้ว”

ในขณะนั้นแสงสีทองแดงก็พุ่งออกมาจากระหว่างคิ้วของถวนจื่อในทันที

สิ่งนั้นคือขนนกยาวเส้นหนึ่ง

“ขนนกบรรพบุรุษทองคำ?”

ในใจของฉู่หลิวเยว่สั่นไหวอย่างกะทันหันพลางเอ่ยถามขึ้น

“ถวนจื่อ เจ้าเรียกมันออกมาได้อย่างใด “

ภายใต้สถานการณ์ปกติ เมื่อถวนจื่อเปิดเส้นชีพจรได้ ขนนกทองคำบรรพบุรุษนี้ถึงจะปรากฏขึ้น

ไม่แปลกที่ฉู่หลิวเยว่ตื่นเต้นเกินไป แท้จริงแล้วเรื่องครั้งก่อนทำให้นางประทับใจอย่างที่สุด

ทุกครั้งที่นึกถือมือของถวนจื่อที่ถูกโซ่ล่ามเอาไว้ ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด ในใจของนางก็เจ็บแปลบขึ้น

ถวนจื่อส่ายหน้าอย่างเลื่อนลอย

ค่ายกลที่แข็งค้างกลับสลายลงในทันที!

ทางเข้าปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วตรงหน้าทุกคน!

ถึงกระนั่นขนนกทองคำบรรพบุรุษก็บินออกไปเอง และเปิดค่ายกลนี้!

จากนั้นขนนกทองคำบรรพบุรุษก็บินเข้าไปในค่ายกล ถวนจื่อจึงรีบตามไปทันที!

ฉู่หลิวเยว่และคนอื่นตามมาไม่ไกลจากด้านหลัง และเข้าไปในภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง

…

ทันทีที่เข้าไป กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งและล่องลอยอยู่ในอากาศ

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกใจคอไม่ดี จึงเงยหน้ามองในทันที

เมื่อเห็นเข้านางตื่นตกใจในทันที

เมื่อกวาดสายตามองจึงเห็นยอดเขาพังทลาย ป่าไม้ล้มระเนระนาด และคราบเลือดแตกกระเซ็นไปทั่ว

เห็นได้ชัดว่าที่นี่เพิ่งผ่านการต่อสู้อย่างดุเดือดมา!

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกตึงเครียดและมองไปทางถวนจื่อ

ถวนจื่อกัดริมฝีปากแน่นและมุ่งตรงไปตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง

…

บนลานหน้าตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง ปรากฏเหวลึกที่มองไม่เห็นด้านล่าง

ก้อนหินร่วงลงมา ควันฝุ่นฟุ้งกระจาย กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นลอยคลุ้งออกมาจากในนี้

เลือดสีแดงเข้มแห้งกรัง แสดงให้เห็นภาพทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่

“ท่านผู้เฒ่าประมุข!”

จู่ๆ ถวนจื่อก็สำลักออกมาและพุ่งตรงไปที่ก้อนหินที่ร่วงลงมา

นางเปิดก้อนหินเหล่านั้นออก และขนนกสีแดงทองที่เปื้อนเลือดก็ออกมาจากด้านล่างสุด

ทั้งใบหน้าและมือของนางเปื้อนฝุ่นและเลือด แต่ตอนนี้นางไม่ได้สนใจตัวเองนักเพียงแต่ถือขนนกนั่นไว้และร้องไห้ออกมาไม่หยุด

“ถวนจื่อ”

นางอุ้มถวนจื่อไว้ในอ้อมแขน และมองดูขนนกนั่นอีกครั้ง

พลังปราณที่อยู่ด้านบนนั่น เป็นของอี้เจาจริงๆ!

ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปากแน่น

อี้เจาคือประมุขของตระกูลหงส์ทองคำ มีพละกำลังที่แข็งแกร่งอย่างมาก ในอาณาจักรเสิ่นซวี่ทั้งหมดแทบจะไม่มีผู้ใดสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้

ใครกันแน่ที่ทำร้ายเขา? ทำลายที่นี่จนกลายเป็นเช่นนี้!?

นางเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว จนมาถึงขอบเหวลึกและมองลงไปข้างล่าง

พลังปราณอันน่าสะพรึงกลัวที่คุ้นเคย ประทุขึ้นมาจากด้านล่าง!

ทันใดทันหัวใจของฉู่หลิวเยว่เหมือนถูกอะไรบางอย่างรัดไว้แน่น!

พลังปราณนี้…

เช่นเดียวกับมือนั้นที่อยู่ใต้เขาหมื่นเมรัยของสำนักหลิงเซียว รวมทั้งดวงตานั่นที่อยู่ในท่าเรือดอกท้อที่เหมือนกันทุกประการ!

การคาดเดาที่ไร้เหตุผลมากมาย เกิดขึ้นในใจของฉู่หลิวเยว่

…บางทีร่างศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกทำลายบางส่วนของคนผู้นั่นอาจหลบซ่อนอยู่ในที่แห่งนี้?

นางกลั้นลมหายใจ

ใครจะไปคิดว่าใต้ลานจัตุรัสที่อยู่ตรงหน้าภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง

จะมีความลับที่น่าตกใจเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ!”

จู่ๆ นางก็หันกลับไปมองทางตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง

โชคดีที่ด้านนอกตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงถูกปกคลุมด้วยค่ายกล และดูเหมือนจะไม่ได้รับความเสียหายแต่อย่างใด

สง่างาม ยิ่งใหญ่ เข้มงวด

เหมือนเช่นเคย

“นังหนูเยว่เออร์ เจ้าจะไปไหน”

ฉู่หลิวเยว่ตอบกลับอย่างแน่วแน่

“หุบเขาเฟิ่งหวง”

…

ระยะห่างของของหุบเขาเฟิ่งหวงอยู่ไม่ไกลจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง พวกเขาจึงมาถึงสถานที่ได้อย่างรวดเร็ว

ค่ายกลขนาดกว้างใหญ่ได้ปกคลุมไว้ทั้งหมด

และภายในนั้นสามารถมองเห็นกลุ่มแสงรูปร่างกลมแต่ละลูกๆ ได้อย่างเลือนลาง

ฉู่หลิวเยว่คุ้นเคยกับสิ่งนี้อย่างมาก…เมื่อคนในตระกูลหงส์ทองคำพักผ่อนอยู่ที่นี่ แต่ละคนต่างเข้าสู่กลุ่มแสงของตนเอง

ตอนที่นางกับถวนจื่อมาถึงที่นี่เป็นครั้งแรก ก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน

เพียงแต่ในเวลานั้นจำนวนกลุ่มแสงไม่ได้มากมายเช่นนี้

และตอนนี้เมื่อมองไปรอบๆ อย่างน้อยก็มีเกือบร้อยดวง

ถวนจื่อจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างตื่นตระหนก

เมื่อถึงตอนนี้น้ำตาของนางแทบจะหยุดลงแล้ว

คนที่เหลือของตระกูลหงส์ทองคำล้วนอยู่ที่นี่ทั้งหมดใช่หรือไม่?

ฉู่หลิวเยว่พูดพึมพำด้วยเสียงต่ำ

ถวนจื่อกำขนนกทั้งสองไว้ในมือแน่น

อันหนึ่งคือขนนกทองคำบรรพบุรุษ และอีกอันคือขนนกของอี้เจา

เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่หลิวเยว่ ถวนจื่อจึงหันกลับไปมองนาง

“อาเยว่ ดูเหมือนพวกมันจะหลับกันหมดแล้ว”

“หลับแล้วหรือ”

“อืม หลับแล้ว”

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและมองไปทางค่ายกลขนาดใหญ่ที่ปกคลุมหุบเขาเฟิ่งหวงทั้งหมด

“หากพูดเช่นนี้ ค่ายกลนี้…ก็ถูกทิ้งไว้โดยผู้อาวุโสอี้เจาอย่างนั้นหรือ”

ถวนจื่อพยักหน้าด้วยแรงทั้งหมดและพูดขึ้นอีกว่า

“ยังมีผู้อาวุโสผู้เฒ่าหลายคน ดูมือก็ช่วยด้วยเช่นกัน”

ที่แห่งนี้มีพลังปราณของคนอื่นสองสามคนปะปนอยู่

ฉู่หลิวเยว่ยิ่งยืนยันการคาดเดาในใจมากขึ้นเรื่อยๆ

ดูเหมือนว่าจะเกิดเหตุขึ้นบนภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง อี้เจ้าพยายามสุดกำลังเพื่อปกป้องตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงและหุบเขาเฟิ่งหวง และเขาก็หายตัวไปพร้อมกับของที่อยู่ใต้จัตุรัสนั่นโดยไม่อาจรู้ได้

ฉู่หลิวเยว่เชื่อมั่นว่าอี้เจายังมีชีวิตอยู่

เพราะถ้าหากอี้เจาถึงแก่ชีวิต ถวนจื่อจะสืบทอดตำแหน่งผู้นำตะกูลต่อในทันที และตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงจะต้องรับรู้เรื่องนี้

แต่ตอนนี้สถานการณ์การเช่นนี้ยังไม่เกิดอันใดขึ้น

อย่างใดก็ตามการตามหาอี้เจา เกรงว่าเป็นเรื่องยากลำบากยิ่งนักในตอนนี้

“ค่ายกลที่อยู่นอกภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง น่าจะถูกแช่แข็งด้วยฝีมือของผู้อาวุโสอี้เจานั่นเอง”

มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะสามารถปกป้องตระกูลหงส์ทองคำไว้ได้

“ถวนจื่อ ตอนนี้เจ้าสามารถสังเกตุเห็นถึงทิศทางผู้อาวุโสอี้เจ้าหรือไม่”

ฉู่หลิวเยว่เอ่ยถามขึ้น

ถวนจื่อส่ายหน้า จู่ๆ ดูเหมือนนึกอันใดบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเงยหน้าขึ้นมองอย่างลังเล

เวลานี้ท้องฟ้าค่อยๆ มืดสลัวลง

สะพานเงินค่อยๆ ปรากฏขึ้นตรงตำแหน่งของสวรรค์และโลกที่เชื่อมต่อกัน

มันขยายตัวขึ้นไปทีละน้อยๆ จนยาวกว่าเมื่อวานก่อนอย่างเห็นได้ชัด

ถวนจื่อจับจ้องมองที่สะพานนั่นอย่างแน่วแน่ และรับรู้ถึงความรุนแรงยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ

“ท่านผู้เฒ่าประมุข…อยู่ที่ไหน!”

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วขึ้น

หรือว่าอี้เจ้าก็อยู่ที่ตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์?

…

อีกด้านหนึ่ง หรงซิวพาอวี๋มั่วและคนอื่น ๆ ไปที่เฟยซิงเหมิน

ยังไม่ไปถึงก็เห็นแปลวไฟพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าในระยะไกล

ไฟขนาดใหญ่แทบจะกลืนกินไปทั่วฟ้าและทุกพื้นที่ทั้งหมด

………………..