ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2188 เมืองทะเล

ตอนที่ 2188 เมืองทะเล

………………..

ขณะนี้ผู้ฝึกตนจำนวนนับไม่ถ้วนมารวมตัวกันที่ริมฝั่ง

พวกเขาแหงนหน้ามองขึ้นไป ในดวงตาเผยให้เห็นความปรารถนาและความคาดหวังอย่างแรงกล้าที่มิอาจปกปิดได้

การมาถึงของฉู่หลิวเยว่และผู้ติดตามได้สร้างความวุ่นวายท่ามกลางฝูงชน

“คนผู้นั้นจากท่าเรือดอกท้อมาถึงแล้ว!”

“”เมื่อไม่นานมานี้ได้ยินว่าผู้อาวุโสถังเคอและท่านซูได้ร่วมมือกันหลอมอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อเกือบร้อยชิ้น โดยมอบให้ท่าเรือดอกท้อเพื่อเป็นของขวัญทั้งหมด! ไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นภาพสถานการณ์แบบใดกัน”

“ได้ยินชื่อเสียงของซั่งกวนเยว่มานาน ไม่คิดว่าจะบังเอิญพบกันที่นี่”

“สิ่งนี้มีอันใดแปลกอย่างนั้นหรือ? ประตูแดนสวรรค์ของตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์เปิดออก ผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งจำนวนนับไม่ถ้วนต่างวิ่งเข้าไปในนั้นอย่างมุ่งมั่น แม้แต่นางก็ไม่เว้น”

“แต่ว่าคนผู้นั้นของพระราวังเมฆาสวรรค์มักอยู่กับนางตลอดไม่ใช่หรือ เหตุใดครั้งนี้ถึงไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยของเขา”

“พาคนมาน้อยเช่นนี้ ดูเหมือนซั่งกวนเยว่จะมีความมั่นใจในตัวเองมากเสียจริง ทว่า หากคิดจะเข้ามาที่ตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าไปได้….”

ทุกคนต่างพูดคุยกันเสียงดัง

ในเวลานี้พูดได้ว่าฉู่หลิวเยว่มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างมากในอาณาจักรเสิ่นซวี่ ทำให้ทุกคนเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและสำรวจนางอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ฉู่หลิวเยว่กลับไม่สนใจสายตาและเสียงซุบซิบที่อยู่รอบๆ ตัวนาง

นางจ้องมองไปข้างหน้า

น้ำทะเลสีครามพุ่งขึ้น ทำให้เกลียวคลื่นกระทบบนโขดหินอย่างต่อเนื่องจนน้ำสาดกระเซ็น

สิ่งที่แตกต่างจะทะเลที่อื่นคือน้ำทะเลของที่นี่หลอมรวมด้วยพลังมหาศาล

ถึงแม้ยืนอยู่บนฝั่ง แต่ก็ยังรับรู้ได้ถึงพลังกดดันที่ยากจะนิ่งเฉยได้

เหนือพื้นทะเล นอกจากสะพานสีเงินนั่น ก็ไม่มีสิ่งใดเลย

นอกจากพวกเขาแล้วที่แห่งนี้ดูเงียบสงบเกินไป มีเพียงเสียงคลื่นทะเลที่ดังก้องอยู่ในหูตลอดเวลา

ฉู่หลิวเยว่จ้องมองเมืองทะเลที่ลึกลับซับซ้อนนั่นและพูดเสียงเบาขึ้นว่า

“พลังในน้ำทะเลนี้ทรงพลังมากเกินไป จึงไม่มีสิ่งมีชีวิตใดเข้ามาใกล้”

“นายท่าน หมายความว่าอันใด?”

น้องแปดกระพริบตาและเข้ามาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

“หากมีพลังมากเท่าใด ก็ยิ่งดีต่อการฝึกฝนไม่ใช่หรือ”

มุมปากของฉู่หลิวเยว่โค้งงอขึ้น

“หากพูดกันตามปกติมักเป็นเช่นนั้นจริง ทว่าภายใต้เงื่อนไขที่ร่างกายสามารถทนต่อสายน้ำและการกัดกร่อนของพลังเหล่านี้ได้ หากควบคุมไม่ได้ก็จะเป็นอันตรายมากกว่าประโยชน์ ”

ก่อนหน้านี้ในตำหนักของทะเลทรายจันทราสีขาดก็เคยเกิดปัญหาเช่นนี้

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!”

น้องแปดพยักหน้าอย่างจริงจัง และเอามือข้างหนึ่งเท้าคางเอาไว้

“แต่ว่าสถานที่แห่งนี้ช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก พลังแห่งสวรรค์และโลกมากมายเช่นนี้ แต่กลับไม่แพร่กระจายออกไปข้างนอก มีเพียงพลังที่อันแน่นอยู่ที่นี่ ดูเหมือนว่า…จะมีค่ายกลที่มองไม่เห็นชั้นหนึ่งทำให้ปิดกั้นที่นี่ทั้งหมด”

ฉู่หลิวเย่วมองไปยังสะพานเงินนั่นอย่างครุ่นคิด

ในขณะนั้นบนท้องฟ้าจู่ๆ ก็มีเสียงระฆังดังขึ้น!

ตุงงง

เสียงระฆังจากระยะอันไกลโพ้น ดึงกึกก้องไปทั่วระหว่างสวรรค์และโลก

ทุกคนต่างรู้สึกหนาวสั่น!

“ประตูแดนสวรรค์เปิดแล้ว!”

ท่ามกลางฝูงชนไม่รู้เป็นใครที่ตะโกนขึ้น ไม่ใช่เรื่องยากที่จะได้ยินความตื่นเต้นและความดีใจที่อัดแน่นอยู่ในน้ำเสียง

“ทะเลนี้แปลกๆ อยู่เล็กน้อย จะมีอันตรายหรือไม่”

“หากอันตราย ก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน และเป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดเอากลางคัน เช่นนี้จะให้มองดูอย่างแห้งเหี่ยวหรือ”

แม้จะรู้ว่าหนทางข้างหน้านั้นอันตราย แต่ก็ไม่สามารถลบความปรารถนาในใจคนทุกคนลงได้

“ข้ามาก่อน!”

ผู้อาวุโสชุดดำท่านหนึ่งลูบเคราไปมาและเดินนำออกไปก่อน

ฉู่หลิวเยว่มองดูอยู่ครู่หนึ่ง

นางไม่รู้จักผู้อาวุโสท่านนั้น แต่เมื่อเห็นพลังปราณบนร่างของเขา ก็น่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ไม่ผิดอย่างแน่นอน

ในเวลาเช่นนี้ ผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ยิ่งมีความมั่นใจอยู่ไม่น้อยจริงๆ

ทุกคนต่างจ้องมอง

ผู้อาวุโสชุดดำท่านนั่นมาถึงริมฝั่ง จากนั้นจึงร่ายฝ่ามือและวางค่ายกลสีแดงรอบตัวเขา

ต่อมาเขาเขย่งปลายเท้าเล็กน้อยและมุ่งหน้าไปยังสะพานเงินที่อยู่ตรงกลางทะเลนั่นอย่างรวดเร็ว!

เมื่อเขาผ่านไประลอกคลื่นก็กระเพื่อมขึ้นบนทะเล

จากนั้นทุกคนเห็นว่าความเร็วของผู้อาวุโสชุดดำท่านนั้นค่อยๆ ลดช้าลงอย่างเห็นได้ชัด!

พลังแห่งสวรรค์และโลกที่แน่นหนาราวกับหลุมโคลน ที่ชะลอความเร็วของเขาลง!

ผู้อาวุโสชุดดำตกตะลึง เขารู้สึกราวกับมีภูเขาลูกใหญ่กดทับลงมาอย่างหนักจนเขาแทบหายใจไม่ออก

เขาโคจรพลังในร่างอย่างรวดเร็ว เพื่อฝืนประคองร่างกายของตนไม่ให้ล้มลง

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังเชื่องช้าลงอย่างมาก

การเดินทางเพิ่งผ่านไปครึ่งทาง แต่พลังในร่างกายของเขาได้หายไปอย่างน่าตกใจ

เมื่อรอเขาไปถึงด้านหน้าสะพานเงินนั้นอย่างยากลำบาก หน้าผากของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อ

ขณะที่เขาก้าวขึ้นสะพานเงิน ก็รู้สึกได้ถึงความกดดันบนร่างกายลดลงในทันที!

“ปัง”

หากช้าไปอีกนิดเดียว เกรงว่าเขาจะทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ และตกลงไปในน้ำทะเลนั่น

เขามองไปทางทุกคนที่ยืนอยู่บนริมฝั่งและพูดขึ้นด้วยความหวาดผวา

“ทะเลด้านนี้ เกรงว่าจะมีเพียงผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นถึงจะฝืนผ่านไปได้ คนในระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ลงไปควรยอมแพ้เสียเถอะ!”

…

เมื่อเขาพูดจบทุกคนต่างหันหน้ามองกันไปมา

แท้จริงหลายคนที่มาที่นี่ล้วนเป็นเทพศักดิ์สิทธิ์ แต่สัดส่วนของเทพขั้นสูงก็มีไม่น้อยเช่นกัน

คำพูดเช่นนี้จะทำให้เทพขั้นสูงของที่นี้เลือกที่จะยอมแพ้และพวกเขาจะเต็มใจได้อย่างใดกัน

“คำพูดนี้…ไม่ได้หลอกพวกเราใช่หรือไม่ ก็แค่บินข้ามเมืองทะเลนี้ จะพูดเกินจริงเช่นนั้นได้อย่างใด”

“ก็จริง ระยะห่างจากตรงนี้จะว่าไปแล้วก็ไม่นับว่าไกลเกินไป เหตุใดถึงมีแค่เทพศักดิ์สิทธิ์ที่ผ่านไปได้เล่า แสร้งปล่อยข่าวลือเกินไปหน่อยกระมัง”

“แต่จากที่ข้าเห็นท่าทางของเขา ดูเหมือนไม่ใช่คนโกหกเลยนะ…”

“ไม่ว่าอย่างใด ในเวลาเช่นนี้ คำพูดของใครก็อย่าเชื่อไปเสียหมดเป็นดีที่สุด”

แต่ละคนต่างมีความเห็นที่ต่างกันอยู่ครู่หนึ่ง

แทนที่จะบอกว่าพวกเขาไม่เชื่อคําพูดขอผู้อาวุโสชุดดำนั่น ไม่สู้บอกว่าพวกเขาไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

ไม่ง่ายเลยกว่าจะมาถึงที่นี่ เพียงได้ยินคำพูดของคนอื่นแค่ประโยคเดียวแล้วจะล้มเลิกได้อย่างใด

เมื่อผู้อาวุโสชุดดำเห็นปฏิกิริยาของทุกคน พลางยืดอกและสะบัดแขนเสื้อเต็มแรง

“ในเมื่อข้าพูดเช่นนี้แล้ว พวกเจ้าจะเชื่อหรือไม่! จะรนหาที่ตายกัน ต่อไปหากเกิดเรื่องขึ้น ก็อย่าหาว่าตาเฒ่าคนนี้ไม่เตือนพวกเจ้าก็แล้วกัน!”

หลายคนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็เลือกที่จะก้าวไปข้างหน้า!

“พวกเราสองสามคนจะไปที่นั่นด้วยกัน และยังสามารถช่วยเหลือกันได้ไม่มากก็น้อย บางที่อาจจะผ่านไปได้อย่างราบรื่น!”

“มีเหตุผล!”

“งั้นพวกข้าตามพวกเขาไปด้านหลังก็พอ…”

จากนั้นชั่วครู่ฉู่หลิวเยว่ก็เห็นสามคนเดินจับมือกันไปข้างหน้า

ในสามคนนี้ คนหนึ่งคือเทพศักดิ์สิทธิ์ อีกสองคนคือเทพขั้นสูง ดูแล้วอายุยังน้อยนัก

แต่ก็ไม่แปลกใจเลยที่อารมณ์จะพลุ่งพล่านเช่นนี้

เมื่อทั้งสามคนนี้ก้าวไปข้างหน้าอย่างมาดมั่น แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็รับรู้ได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้

แรงกดดันที่ทับซ้อนกันทะลักออกมาจากทุกทิศทาง จนแทบจะต้านทานเอาไว้ไม่ไหว!

พลังในร่างของพวกเขาเริ่มถูกใช้ไปอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ยังคงต่อสู้ดินรนอยู่เช่นนั้น

เมื่อเดินไปตำแหน่งหนึ่งในสามส่วน หนึ่งคนในนั้นก็ทนต่อไปไม่ไหวจึงตกลงในน้ำทะเล

จ๋อม!