ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2232 มีอยู่จริง ตอนที่ 2233 สมดุล

ตอนที่ 2232 มีอยู่จริง

“นี่… ข้อมูลเรื่องเขตต้องห้ามของสระอัสนีบาตถูกปกปิดมิดชิดมาแต่ไหนแต่ไร อีกทั้งตัวนางเพิ่งมาถึงตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ ไม่น่าจะรู้เรื่องนี้กระมัง?”

มู่ตงโหย่วนึกย้อนไปถึงสีหน้าจริงใจใสบริสุทธิ์ของแม่นางผู้นั้น รู้สึกว่าไม่มีอันใดที่น่าสงสัยแม้แต่น้อย

“อีกอย่าง ตัวนางเองก็หามีตราแห่งสายเลือดศักดิ์สิทธิ์ไม่ ใช้เวลาไม่นานก็คงออกมาได้แล้ว”

“…ตอนแรกข้าก็คิดแบบนี้ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่าไม่เสมอไป เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนนี้เจินเป่าเก๋อได้ออกคำเชิญให้นางไปคัดลอกค่ายกลใหม่” บุรุษผู้นั้นถามเสียงเรียบ

มู่ตงโหย่วตื่นตกใจ

“ร้านเจินเป่าเก๋อ? นี่พวกเขาเลือกนางอย่างนั้นหรือ?”

“เรื่องราวในสองวันนี้ ลำพังแค่ข้อนี้ข้อเดียวก็เพียงพอที่จะให้นางรั้งอยู่ต่อไปได้อีกสักระยะ”

บุรุษผู้นั้นชะงักไปชั่วครู่ กล่าวว่า

“เจ้าได้เจอนางแล้ว คิดเห็นเป็นเช่นไรบ้าง?”

มู่ตงโหย่วครุ่นคิด ก่อนตอบอย่างจริงใจ

“หากมีตราแห่งสายเลือดศักดิ์สิทธิ์ไว้ในครอบครองได้ อนาคตย่อมไปได้ไกลไร้ขีดจำกัด”

“ดูเหมือนเจ้าจะค่อนข้างชื่นชอบนางทีเดียว”

“นางเปี่ยมด้วยพรสวรรค์โดยแท้” มู่ตงโหย่วส่ายศีรษะอย่างเสียดาย “สิ่งที่น่าชื่นชมอย่างยิ่งคือร่างศักดิ์สิทธิ์ของนางแปรสภาพมาจากทัณฑ์ทลายเทพ พอดูคร่าวๆ แล้ว เกรงว่าผู้ฝึกตนจากทั่วทั้งตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ที่มีร่างศักดิ์สิทธิ์ยอดเยี่ยมมากพอจะเทียบเทียมกับนางได้มีไม่มาก และเพราะเช่นนี้เอง นางถึงดิ่งลงไปถึงก้นบึ้งของสระอัสนีบาตได้ง่ายดายนัก”

ปกติการที่พรสวรรค์แลวาสนาเช่นนี้ล้วนมารวมกันอยู่ที่ตัวคนผู้เดียวก็ย่อมพบเจอได้ยากมากแล้ว

“พูดเสียจนทำให้ข้าอยากเจอนางขึ้นมาเลย” บุรุษผู้นั้นเอ่ยแกมหัวเราะ

ทว่าหลังจากครุ่นคิดไปชั่วครู่ เขาก็ส่ายศีรษะ

…

ฟากของซื่อจิงได้เดินทางมาถึงบ่ออัสนีบาตแล้ว

เขายืนอยู่บนริมฝั่ง พลางทอดสายตามองไปด้านหน้าไกลๆ

ทัณฑ์สวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วนลอยร่อนเร่อยู่ในนั้น ประกายแสงที่ทอออกมานั้นสว่างเจิดจ้าแลเรืองรองระยิบระยับ

ซื่อจิงเบิกตากว้างน้อยๆ ส่งเสียงจิ๊ออกมาคราหนึ่ง

พี่ใหญ่ไม่ได้หลอกเขาอย่างที่คาดไว้ ที่นี่ช่างเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!

เขาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วสาวเท้าก้าวยาวไปยังเบื้องหน้า

ตอนนี้คนจำนวนไม่น้อยที่อยู่บริเวณรอบข้างสังเกตเห็นเขาแล้ว

แน่นอนว่าสาเหตุหลักเป็นเพราะคนพวกนั้นไม่คุ้นหน้าของเขา ไหนจะตราศรัทธากลมที่ปักร้อยอยู่บริเวณเอวของเขาด้วย

“ใครอีกละนี่ ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นเลย”

“เหมือนจะเป็นคนมาใหม่น่ะ ก่อนหน้านี้ท่านเทพลำดับเจ็ดเพิ่งปล่อยให้เข้ามา”

“แล้วเหตุใดเขาก็พกตราศรัทธากลมมาด้วยเล่า”

“ได้ยินว่าเป็นคนของซั่งกวนเยว่น่ะสิ…”

“เหตุใดถึงเป็นคนของนางอีกแล้วเล่า คนที่นางพามาทั้งหมดไม่มีตราแห่งสายเลือดศักดิ์สิทธิ์สักคนเลยหรือไร?”

“เฮ้ย อย่าเพิ่งเอ็ดไป คนผู้นี้เข้ามาด้วยทักษะของตัวเอง นับว่าพอมีความสามารถอยู่บ้าง ดูซี เขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์เหมือนกันหนา”

“ผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์แล้วอย่างใด? ก็คงลงเอยอย่างที่ผ่านๆ มา…”

ฟุ่บ!

ซื่อจิงมิได้ใส่ใจคนเหล่านั้นแม้แต่น้อย เขาหย่งตัวโจนขึ้นมา จากนั้นก็กระโดดลงไปในบ่ออัสนีบาตตรงๆ!

ทัณฑ์สวรรค์ที่อยู่บริเวณโดยรอบโถมถลามาทางเขาอย่างรวดเร็ว

ซื่อจิงหัวเราะเริงร่าพลางมุ่งดำดิ่งลึกลงกว่าเก่าโดยไม่ลังเล

ทันทีที่เอ่ยจบ เขาพลันรู้สึกถึงความผิดปกติ

เขาไม่เคยมาที่นี่มาก่อน แล้วไปรู้ได้อย่างใดเล่าว่าทัณฑ์สวรรค์ที่นี่น้อยลงกว่าเมื่อก่อน?

ซื่อจิงขมวดคิ้ว

หึ่งหึ่ง…

ค้อนที่ห้อยอยู่บริเวณเอวของเขาสั่นไหวน้อยๆ

เขาหลุบตามองก่อนยื่นมือไปหยิบมันขึ้นมา

จากนั้น เขาก็เดินมาหยุดอยู่ข้างหินสักก้อนพลางจับจ้องไปที่มันพักหนึ่งด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

“ไม่น่า… ใช่กระมัง…”

ลังเลอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดเขาก็กำค้อนในมือไว้แน่น จากนั้นก็ทุบลงบนหินก้อนนั้นอย่างแรง!

ปึง!

ก้อนหินพลันแตกร้าว!

ก่อนที่พลังแห่งทัณฑ์สวรรค์สีเงินจำนวนหนึ่งพุ่งพรวดออกมาจากภายในหินก้อนนั้น!

ซื่อจิงเบิกตาโพลง

“บ้าเอ๊ย!”

…

ตอนที่ 2233 สมดุล

ซื่อจิงจัดการคว้าหมับเอาทัณฑ์สวรรค์สักเส้นหนึ่งยัดกลับเข้าไปใหม่

ทัณฑ์สวรรค์ที่เหลือเมื่อเห็นดังนั้นก็ยิ่งพุ่งทะยานหนีเร็วกว่าเดิม!

เมื่อเห็นว่าหินก้อนนั้นแตกออกไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย เขาก็รีบย้ายร่างของตัวเองไปอยู่ข้างๆ หินก้อนนั้น ก่อนจะจัดการอุดปากโพรงตรงรอยร้าวทั้งแบบนั้น

ในที่สุดทัณฑ์สวรรค์ที่อยู่ด้านในก็ไม่วิ่งถลาออกมาด้านนอกอีก ส่วนที่ทะลักออกมาเมื่อก่อนหน้าก็ถูกเขาจับกลับมาได้แล้วเสียส่วนใหญ่ มีเพียงทัณฑ์สวรรค์บางเส้นที่แวบหายไร้ร่องรอยเข้าไปซ่อนในมวลทะเลอัสนีบาตโดยรอบอย่างรวดเร็ว

“ฟู่…ทำข้าตกใจเกือบตายแน่ะ!”

ซื่อจิงพ่นลมหายใจออกมายาวเหยียด แผ่นหลังชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเย็นที่หลั่งไหล

“กลอุบายแบบนี้ช่างวิปริตเสียจริง!”

เขาเพิ่งใช้ค้อนทุบลงไปแค่ครั้งเดียวเองไม่ใช่หรือไร เหตุใดถึงได้มีทัณฑ์สวรรค์พุ่งพรวดพราดออกมาเยอะขนาดนี้เล่า

ตอนเขาบุกทะลวงก่อนหน้านี้ จำนวนทัณฑ์สวรรค์ที่อัญเชิญมาได้ยังไม่เยอะเท่านี้เลย!

หลังเขาจ้องมองอยู่พักหนึ่งจนแน่ใจแล้วว่าทัณฑ์สวรรค์เหล่านั้นที่อยู่ด้านในจะไม่ออกมาอีก ใจที่ห้อยแกว่งอยู่กลางอากาศของเขาก็สงบลง

สายตาเขาสำรวจกวาดซ้ายมองขวา ยังดีที่ไม่มีผู้ใดเห็นเข้า

มิรู้เพราะเหตุใดเขาถึงรู้สึกมาโดยตลอดว่าเรื่องนี้มิอาจเผยให้ใครรู้ได้

เขาหยิบค้อนขึ้นมาแล้วสาวเท้าก้าวเดินไปยังทิศทางด้านข้าง

บ่ออัสนีบาตแห่งนี้มิได้ลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้ง ทั้งริมฝั่งและส่วนที่ลึกลงไปล้วนแต่มีก้อนหินและสันเขาเรียงร้อยต่อกันเป็นแถบ

หินก้อนที่เขาเพิ่งทุบจนแหลกไปเป็นเพียงแค่ชิ้นส่วนเล็กน้อยของบริเวณทั้งหมดเท่านั้น

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น ก็ยังทำให้เขาตกใจจนขวัญหนีดีฝ่ออยู่ดี

เขาเพิ่งมาถึงตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ หากทำอันใดไม่เรียบร้อย ก่อปัญหาให้นายท่านเข้าจะทำอย่างใด?

พอคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็เก็บค้อนลงไปทั้งแบบนั้น

ครั้นเดินต่อไปได้อีกระยะหนึ่ง เขาก็หยุดยืนนิ่งอีกครั้ง ก่อนปรายมองโขดหินขนาดใหญ่ตรงหน้าอย่างสองจิตสองใจด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

ทันใดนั้น เขาก็กัดฟันยื่นมือออกไปลูบด้านบนโขดหินนั้น

หึ่งหึ่ง!

“อยู่ให้มันดีๆ หน่อย!”

เขาคำรามเสียงต่ำ ค้อนอันนั้นจึงสงบลงทันตาเห็น

จากนั้น เขาก็พบว่าเสียงการเคลื่อนไหวที่ดังออกมาจากหินก้อนใหญ่ใต้ฝ่ามือก็ดูเหมือนจะเงียบหายไปเช่นกัน

ซื่อจิงนัยน์ตาเป็นประกาย

“เจ้าของสิ่งนี้… ดูน่าสนุกดีนี่!”

…

ภายในห้องพัก ฉู่หลิวเยว่กำลังหลอมยาอยู่

เปลวเพลิงสีใสแผดเผาลุกโชนอยู่ในหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์

นางจัดการหย่อนสมุนไพรที่จัดเตรียมไว้อย่างดีลงในหม้อตามลำดับ

สมุนไพรปริมาณมากค่อยๆ ถูกหลอมเข้าด้วยกัน กลิ่นยาอันเข้มข้นแฝงด้วยความขมปร่าจางๆ เริ่มแผ่กำจายภายในห้อง

สองตาของนางจ้องหม้อยาเขม็งด้วยท่าทีจดจ่ออย่างมาก

ยาที่ต้องหลอมขึ้นมาคราวนี้เป็นยาอายุวัฒนะระดับปรมาจารย์โอสถ

ตั้งแต่การบุกทะลวงในทะเลทรายจันทราสีชาดครั้งก่อน นางก็พบว่าก่อนหน้านี้ตนเองท่องจำใบสั่งยาระดับปรมาจารย์โอสถไปมากมายโดยไม่ได้รู้ความจริงแม้แต่น้อย

โชคยังดีที่ตอนนี้นางถูกพี่เป่าโกงจนชินแล้ว จึงไม่ได้รู้สึกรู้สาอันใดมากมาย กลับกันยังรู้สึกดีอยู่หน่อยๆ ด้วย

…อืม จะมีอันใดเทียบได้กับตอนเจ้าอยากบุกทะลวง แต่กลับค้นพบว่าตัวเองผ่านกระบวนการฝึกตนที่ข้องเกี่ยวมาตั้งนานแล้ว จึงผ่านมาได้อย่างง่ายดายกันเล่า?

เวลาล่วงเลยผ่านไปอย่างเชื่องช้า บัดนี้ความเร็วในการหลอมยาของฉู่หลิวเยว่ไวกว่าแต่ก่อนมาก

ไม่กี่ชั่วยามต่อมา สมุนไพรทั้งหมดก็หลอมรวมเสร็จสิ้น เปลวเพลิงสีทองอร่ามสายหนึ่งพวยพุ่งขึ้นมาจากมือของนาง ก่อนปราดลามสู่หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์เพื่อดำเนินการหลอมยาอายุวัฒนะขั้นตอนสุดท้าย

“แข็งตัว!”

ฝ่ามือของฉู่หลิวเยว่ขยับไหวเบาๆ ยาอายุวัฒนะเม็ดนั้นก็ทะยานมาหานางเร็วรี่

นางหยิบขวดหยกที่เตรียมพร้อมไว้อยู่ก่อนแล้วออกมาก่อนนำยาอายุวัฒนะใส่เข้าไป

จากนั้นนางก็จัดการเก็บของ แล้วผลักประตูออกจากห้องไป

…

เชียงหว่านโจวกำลังบำเพ็ญตนอยู่ภายในห้องพักของตัวเอง

เขานั่งขัดสมาธิสองขา ดวงตาปิดพริ้ม

พลังปราณศักดิ์สิทธิ์อันแข็งกร้าวไหลเวียนอย่างต่อเนื่องอยู่ภายในร่างของเขา ทั้งยังมีไอเย็นยะเยือกเสียดแทงถึงกระดูกสายนั้นแล่นตามมาด้วย

ทั่วทั้งร่างเขาต่างก็ปกคลุมไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งบางเฉียบ

ทั้งบนเส้นผม เรียวคิ้ว หรือแม้กระทั่งขนตาที่ยาวหนาเป็นแพล้วนแต่จับตัวเป็นน้ำค้างแข็งสีขาวโพลนระยิบระยับ ริมฝีปากดั่งกุหลาบปรากฏร่องรอยซีดเผือดน้อยๆ

ไอหมอกสีขาวสายหนึ่งแผ่กระจายออกมาจากร่างของเขา

มันคือไอเย็นจากภายในร่างของเขาที่ไหลทะลักออกมาด้านนอกไม่หยุดนั่นเอง

ส่วนสีบนตัวอักษรบนตราศรัทธากลมที่ห้อยอยู่บริเวณเอวของเขาเองก็ค่อยๆ ทวีความเข้มขึ้น!

ตอนที่ฉู่หลิวเยว่เข้ามาก็เห็นภาพฉากเช่นนี้เข้าพอดี

หัวคิ้วของนางขมวดเข้าหากันน้อยๆ

ราวกับได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว เชียงหว่านโจวค่อยๆ ปรือตาขึ้น

ยามเห็นว่าคนมาใหม่คือฉู่หลิวเยว่ เขาก็ตาสว่างขึ้นมาทันที

เขาหยัดกายขึ้นมารุดหน้าไปต้อนรับพลางรวบตราศรัทธากลมเข้าด้วยกัน

“นายท่าน”

ฉู่หลิวเยว่ยื่นขวดหยกในมือส่งไปให้

เชียงหว่านโจวกำขวดหยกในมือแน่นพลางเม้มริมฝีปาก ไม่ได้พูดอันใด ทำเพียงแค่ผงกศีรษะ จากนั้นก็เทยาสลายอาดูรออกมาแล้วกลืนมันลงไป

ยาอายุวัฒนะเม็ดนั้นละลายทันทีที่เข้าปาก

เชียงหว่านโจวรู้สึกเพียงว่ามีความร้อนรุ่มแผดเผาสายหนึ่งไหลผ่านลำคอไป!

ความรู้สึกร้อนลวกแล่นปราดไปทั่วแขนขาของเขาอย่างรวดเร็ว!

ดวงหน้าที่แต่เดิมใสกระจ่างของเขาพลันแดงก่ำขึ้นมาทันใด ราวกับเลือดทั้งหมดสูบฉีดขึ้นมาบนใบหน้าก็มิปาน!

เพล้ง!

ขวดหยกในมือของเขาพลันตกลงบนพื้น ก่อนแตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ส่วนร่างกายของเขาเองก็ราวกับถูกสูบพลังไปหมดสิ้นจนล้มกองกับพื้นอย่างควบคุมไม่ได้

“เสี่ยวโจว!”

ฉู่หลิวเยว่ตื่นตกใจ รีบปรี่เข้าไปช่วยพยุงเขาทันที

ทันทีที่สัมผัสโดนมือเขา นางก็สั่นสะท้านขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว…เย็นเหลือเกิน!

ยามก้มศีรษะลงมอง กลับพบว่าผิวหนังหลังมือของเขาก็ขึ้นสีแดงห้อเลือดแพร่กระจายอย่างน่าพิกล ทั้งยังเคลือบด้วยแผ่นน้ำแข็งเย็นเยียบชั้นหนึ่ง!

นี่แตกต่างจากเกล็ดน้ำแข็งปกติโดยสิ้นเชิง มันเย็นเยียบกว่าหลายเท่าตัว!

นางพลิกข้อมือเชียงหว่านโจวทันที สองนิ้วยกชิดติดกัน แบ่งเอาพลังปราณดั้งเดิมส่วนหนึ่งภายในร่างตนถ่ายทอดเข้าไปยังชีพจรของเขา

แต่พอมองเช่นนี้แล้ว กลับทำให้นางต้องพรูลมหายใจหนาวเหน็บออกมาทันที

จู่ๆ ผนึกในตัวเชียงหว่านโจวก็ถูกทำลาย ไอเย็นที่กักเก็บยามก่อนหน้าพวกนั้นไร้การยับยั้ง จึงทะลักออกมาทั้งหมดอย่างบ้าคลั่ง!

ประหนึ่งน้ำป่าไหลหลากที่ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรงภายในระยะเวลาสั้นๆ!

ร่างกายของเขาย่อมมิอาจรับการโจมตีเช่นนี้ได้ไหว!

“เกิดอันใดขึ้นกับผนึกของเจ้ากัน!?”

นางเหลือบสายตามองเชียงหว่านโจวพลางเอ่ยถามอย่างรีบร้อน

เชียงหว่านโจวกัดฟันกรอดพลางส่ายศีรษะ ทว่าจะพูดสักคำยังพูดไม่ออก

ในความเป็นจริง ผนึกนี้คลายตัวออกตั้งนานแล้ว

ด้วยพลังกายของเขาที่สูงขึ้น พลังบนผนึกก็ค่อยๆ อ่อนกำลังลง

หลังจากมาถึงตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ มีอยู่หลายครั้งที่เขารู้สึกว่าผนึกนี้เหมือนจะถูกทำลายไปแล้วอย่างใดอย่างนั้น

แต่เพราะได้เฉินอียื่นมือเข้าช่วย จึงยังพอประคับประคองยับยั้งมันไว้ได้

แต่คาดไม่ถึงว่ายาสลายอาดูรที่ฉู่หลิวเยว่มอบให้จะไปทำลายการป้องกันสมดุลอันอ่อนแรงนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ!

ดังนั้นเมื่อผนึกถูกทำลาย ไอเย็นที่ยับยั้งไว้เหล่านั้นก็เริ่มทยอยพวยพุ่งออกมา!

ไม่ช้าฉู่หลิวเยว่ก็รับรู้ได้ว่านี่ไม่ใช่เวลามาถามเรื่องพวกนี้

อีกทั้งตอนนี้เอง ลมปราณบนร่างของเชียงหว่านโจวก็พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว!

ตราศรัทธากลมบริเวณเอวของเขาเผยแววเตรียมจะระเบิดออกจางๆ!