ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2238 ล่วงเกิน

อวี๋มั่วสั่นสะท้านอยู่ในใจ ก้มศีรษะลงพลางเอ่ยรับคำ

“ขอรับ”

…

ภายในสวนหย่อม น้องแปดกำลังตรวจดูสมุนไพรในมืออยู่บนม้านั่งหิน

สมุนไพรพวกนี้ล้วนเป็นร้านเจินเป่าเก๋อที่หามาให้จึงย่อมสภาพดีอย่างมาก

เพียงปริมาณน้อยไปหน่อย นางยังไม่ทันได้พลิกดูไปมาก็เห็นก้นตะกร้าแล้ว

พอคิดถึงการชี้แนะของพี่ใหญ่ นางก็ย่นจมูกพลางแค่นเสียงในลำคอเบาๆ คราหนึ่ง

ไม่ใช่ว่าทุกคนจะผิดผู้ผิดคนแบบนั้นเหมือนเขาเสียหน่อย!

หลังจากเก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้ว นางก็หันศีรษะไปมองทางห้องที่เชียงหว่านโจวพักอยู่

ประตูห้องยังคงปิดสนิท

สาเหตุคงเป็นเพราะเฉินอีกางค่ายกลเอาไว้ชั้นหนึ่ง การเตรียมบุกทะลวงสู่ระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ของเชียงหว่านโจวจึงมิได้เกิดการเคลื่อนไหวที่ใหญ่โตเกินไป

ดังนั้นระยะนี้จึงมิได้ดึงดูดความสนใจของคนนอกเอาไว้แต่อย่างใด

นี่ก็ผ่านไปสองชั่วยามแล้ว ไม่รู้ว่าสถานการณ์ด้านในจะเป็นอย่างใดบ้าง…

“น้องแปด นายท่านยังไม่กลับมาอีกหรือ?”

หัวซวงซวงเดินมาพลางถามอย่างแปลกใจ

น้องแปดส่ายศีรษะ “ยังเลย”

“ไม่ใช่แล้ว นายท่านแค่ไปขอสมุนไพรจากร้านเจินเป่าเก๋อ เหตุใดนานขนาดนี้แล้วถึงยังไม่กลับอีก?” หัวซวงซวงขมวดคิ้ว

น้องแปดเอามือเท้าคาง “นายท่านอาจอยู่คัดลอกค่ายกลที่นั่นหรือเปล่า?”

หัวซวงซวงครุ่นคิด คำพูดนี้ก็มีเหตุผลอยู่ไม่น้อย แต่พอลองไตร่ตรองดูดีๆ แล้วก็ยังรู้สึกไม่ปกติอยู่ดี

สุรเสียงของเซียวหรานดังแว่วขึ้นมา

คนทั้งสองภายในสวนหย่อมหันศีรษะกลับไปมองพร้อมกัน พบว่าเซียวหรานกำลังยืนอยู่บนสันหลังคา สองมือกอดอกพลางมองลงมาทางนี้

หัวซวงซวงรีบเอ่ยถามทันที

“ผู้อาวุโสเซียวหราน ท่านบอกว่าตอนนี้นายท่านของพวกข้าอยู่ที่ยอดเขาโอสถอย่างนั้นหรือ?”

เซียวหรานผงกศีรษะ “ใช่น่ะสิ! ดูท่าพวกเจ้าจะไม่รู้กันจริงๆ นางไม่ได้แค่อยู่ที่เทือกเขาโอสถ แต่ยังกำลังประลองหลอมยากับเหลียงเหอด้วย! เหมือนจะเชิญเสินสื่อลำดับแปดมาเป็นผู้ตัดสินให้ด้วย? สรุปคือตอนนี้เรื่องลุกลามไปค่อนข้างใหญ่โตทีเดียว คนจำนวนมากพอได้ยินเรื่องนี้ก็รีบมุ่งหน้ากันไปที่นั่นแล้ว”

หัวซวงซวงและน้องแปดสบตากันคราหนึ่ง ทั้งสองต่างก็มองเห็นแวววิตกกังวลในสายตาอีกฝ่าย

เทือกเขาโอสถนั่นคือที่ไหน เสินสื่อลำดับแปดเป็นคนเช่นไร พวกเขาล้วนประสบมาก่อนแล้วทั้งสิ้น

เหตุใดจู่ๆ นายท่านถึงไปที่นั่นกัน

คงมิใช่… เพราะเรื่องสมุนไพรพวกนั้นหรอกนะ?

เซียวหรานเห็นท่าทีของคนทั้งสองแล้วก็ส่ายศีรษะอย่างจนปัญญา

ความจริงจะไปโทษพวกเขาก็ไม่ได้ แม้ตอนนี้ข่าวจะแพร่สะพัดไปทั่วทั้งตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ ก็ไม่มีผู้ใดตั้งใจมาบอกเรื่องนี้แก่พวกเขาเลย

แม้ระยะนี้ฉู่หลิวเยว่จะมีชื่อเสียงระบือไกล แต่พวกเขากลุ่มนี้ล้วนแต่ไม่มีตราแห่งสายเลือดแห่งศักดิ์สิทธิ์กันทั้งสิ้น

ใครจะไปเสียเวลาและพลังชีวิตมาสนใจผู้ที่มิอาจขึ้นสวรรค์บรรลุเป็นเทพ ถึงกระทั่งว่าไม่นานก็คงถูกเตะออกจากตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ด้วยเล่า?

อีกทั้งพวกเขาเหล่านี้ยังแปลกประหลาดกันอย่างมาก ตั้งแต่มาที่นี่เหมือนจะแทบไม่ได้ออกไปข้างนอกเลยด้วยซ้ำ

น้องแปดรวบชายกระโปรง หยัดกายลุกขึ้นมุ่งหน้าไปทางเทือกเขาโอสถ

“ข้าจะไปดูหน่อย!”

หากซูจิ้งผู้นั้นกล้าทำตัวไร้มารยาทต่อนายท่าน นางไม่มีทางละเว้นแม่นางผู้นั้นแน่!

เชียงหว่านโจวกำลังเตรียมบุกทะลวงสู่ระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ ส่วนพี่ใหญ่กำลังช่วยคุ้มกันเขา

ที่จวนยังต้องมีคนคอยเฝ้ายามอยู่

“ให้นางไป ส่วนเจ้าอยู่นี่”

เสียงของเฉินอีดังลอดออกมาจากในห้อง

หัวซวงซวงถึงกับตะลึงงัน

น้องแปดคลี่ยิ้มกว้างด้วยใบหน้าฉายแววเปี่ยมเสน่ห์

“พี่รอง พี่ใหญ่ให้ข้าไป ท่านก็อย่าขวางเลย?”

หัวซวงซวงได้แต่ส่ายศีรษะอย่างจนปัญญา

“หลังไปถึงแล้วเจ้าต้องให้คำมั่นกับข้าว่าจะมีสตินะ”

น้องแปดแค่นเสียงออกมาเบาๆ พลางยกฝีเท้าก้าวออกไปข้างนอก

“ตราบที่สินสื่อลำดับแปดอันใดนั่นไม่เริ่มหาเรื่องก่อน ข้าก็ไม่คิดจะไปต่อล้อต่อเถียงกับนางอยู่แล้ว”

หัวซวงซวงมองส่งนางจากไป ก่อนหันมามองประตูห้องที่ปิดสนิทแวบหนึ่ง ไม่เข้าใจพี่ใหญ่เลยจริงๆ ว่าเหตุใดถึงปล่อยให้น้องแปดไปที่นั่น

แต่ว่า…

เขาจัดการเรื่องราวต่างๆ อย่างมีเหตุผลของตัวเองมาแต่ไหนแต่ไร ไม่น่ามีอันใดเกิดขึ้น

เซียวหรานเอ่ยถามอย่างใคร่รู้พอควร

“ว่าก็ว่า นายท่านของพวกเจ้านี่เก่งรอบด้านจริงๆ”

อายุยังน้อยก็บุกทะลวงเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ในด้านปรมาจารย์ได้ก็พอถูไถแล้วไป

พรสวรรค์โดดเด่นจนสามารถทำให้เจินเป่าเก๋อชื่นชมได้ปานนั้น

เรื่องที่ทำให้คนนึกไม่ถึงยิ่งกว่าก็คือ นางยังเป็นมหาปรมาจารย์โอสถอีกด้วย?

หัวซวงซวงหัวเราะออกมาคราหนึ่ง มิได้ถ่อมตัวแต่อย่างใด

“นายท่านของพวกเราโดดเด่นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”

หลายปีมานี้ที่เขาอยู่ในตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ พบเจอผู้ฝึกตนมาแล้วไม่รู้กี่มากน้อย ทุกคนล้วนมีพรสวรรค์อันยอดเยี่ยมน่าอัศจรรย์ใจอย่างยิ่ง

แต่เมื่อเทียบกับแม่หนูน้อยผู้นี้แล้วกลับอ่อนด้อยกว่ามากในทันทีอย่างเห็นได้ชัด

“ก่อนหน้านี้พวกเจ้าไปล่วงเกินเสินสื่อลำดับแปดมารึ” เขาถามอย่างเหม่อลอย

“หัวซวงซวงตื่นตะลึง ”ผู้อาวุโสเซียวหรานไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน”

“ถ้าพวกเจ้าไม่ได้มีบุญคุณความแค้นกับนาง ตามหลักแล้วนางก็ไม่น่าจะทำเช่นนี้หนา…”

เซียวหรานคิดไม่ตก

คนที่รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างฉู่หลิวเยว่กับร้านเจินเป่าเก๋อนั้นมีไม่มาก

แต่เหตุใดซูจิ้งที่ดำรงตำแหน่งสูงส่งอย่างเสินสื่อลำดับแปดกลับไม่รู้เรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ นางยังทำเรื่องแบบนี้ลงไป… นอกจากทั้งสองฝ่ายจะเคยมีความขัดแย้งต่อกันมาก่อน เซียวหรานก็นึกคำอธิบายอื่นไม่ออกแล้วจริงๆ

หัวซวงซวงถามกลับไปว่า

“หลังจากที่พวกข้ามาถึงตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ก็ประพฤติตัวอย่างระมัดระวังและสุภาพแก่ทุกคน จะไปมีเจตนาร้ายล่วงเกินเสินสื่อลำดับแปดได้เช่นไร”

นั่นมันเป็นการหาเรื่องลำบากใส่ตัวไม่ใช่หรือไร?

เซียวหรานมีท่าทีเหม่อลอย “นั่นก็ใช่! เช่นนั้นนางทำแบบนี้ไปเพื่ออันใด”

หัวซวงซวงมิได้พูดอันใด

เขาเคยพบซูจิ้งครั้งหนึ่ง ย่อมเดาออกว่าอีกฝ่ายไม่ชอบใจพวกเขาอย่างมาก

แต่ที่คาดไม่ถึงก็คือ ครั้งนี้เรื่องจะลามไปสร้างปัญหาให้แก่ตัวนายท่านด้วย

“หากหมิงซูยืนกรานออกหน้า เรื่องนี้คงยังพอจัดการได้ง่าย น่าเสียดาย…”

เซียวหรานครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนส่ายศีรษะ

ณ ยอดเขาโอสถ

ฉู่หลิวเยว่กับเหลียงเหอกำลังหลอมยากันอยู่บนยอดเขาลูกหนึ่ง

เวลาเคลื่อนผ่านไปอย่างเชื่องช้า สุ้มเสียงจอแจทุกรูปแบบที่อยู่โดยรอบเองก็ค่อยๆ สงบเงียบลง

สายตาของคนจำนวนมากที่มองไปทางฉู่หลิวเยว่ด้วยแววดูแคลนหยามเหยียดในคราแรกก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยนมาเป็นแววตกตะลึงอย่างหนัก

ครั้นเห็นว่านางกำลังใส่สมุนไพรลงในหม้อต้มโอสถอย่างต่อเนื่อง การเคลื่อนไหวยังคงพลิ้วไหวดุจสายน้ำดังเดิม ไร้ซึ่งเค้าลางของความอืดอาดและเฉื่อยชา พวกเขาก็ค่อยๆ รู้สึกตัวในท้ายที่สุดว่า ความสามารถในด้านการหลอมยาของฉู่หลิวเยว่แข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้มากโข!

“นางเป็นแค่มหาปรมาจารย์โอสถจริงรึ ทักษะและความเชี่ยวชาญระดับนี้ไม่แพ้เหลียงเหอที่อยู่ตรงข้ามเลยสักนิด!”

“ตอนแรกข้ายังคิดอยู่เลยว่านางคิดจะลองหลอมโอสถคงปราณตั้งต้นตามเหลียงเหอ แต่ตอนนี้… ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นนะ? นางเร็วกว่าเหลียงเหอก้าวหนึ่งด้วยซ้ำ!”

“รีบดูสิ! นางเริ่มเตรียมจัดการกระวานเร้นมังกรแล้ว!”

กระวานเร้นมังกรเป็นสมุนไพรที่สำคัญที่สุดในการหลอมโอสถคงปราณตั้งต้น ดังนั้นในด่านนี้จึงต้องคอยระวังแล้วระวังอีก

หากประมาทแม้เพียงเล็กน้อย พลาดแค่ก้าวเดียวก็พังทั้งกระดาน ความสำเร็จที่ทำมาก่อนหน้าทั้งหมดล้วนเสียเปล่า

ฉู่หลิวเยว่เงื้อมือขึ้น กระวานเร้นมังกรต้นเดียวที่มีลอยทะยานไปอยู่ในมือของนาง

แง่งรากของกระวานเร้นมังกรมีสีเขียวเข้มและเรียวยาว กลีบดอกที่ซ้อนทับกันอยู่ชั้นบนสุดจะปรากฏสีทองอร่ามตา ยามมองจากที่ไกลๆ ก็เหมือนเกล็ดมังกรที่ส่องประกายแวววาวพราวระยับกำลังล่องลอยอยู่ก็มิปาน

ฉู่หลิวเยว่หลุบสายตามอง จัดการเด็ดกลีบดอกที่อยู่ตรงมุมกลีบหนึ่งออกมาโปรยลงไปในหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์