ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2265 นางไม่เคยเห็นมาก่อนใช่หรือไม่

ตอนที่ 2265 นางไม่เคยเห็นมาก่อนใช่หรือไม่

………………..

อีกด้านหนึ่ง เชียงหว่านโจวได้นำคนกลับไปยังที่พำนักแล้ว

เพราะการมาถึงของหรงซิวและคนอื่นๆ ดังนั้นเรือนเดิมจึงไม่เพียงพออีกต่อไป

แต่เฉินอีได้จัดการเตรียมทำความสะอาดเรือนที่อยู่บริเวณใกล้เคียงเอาไว้เรียบร้อยแล้ว และรอการมาถึงของพวกเขาเท่านั้น

พระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์มีขนาดใหญ่มาก อีกทั้งเรือนด้านข้างหลายหลังก็ไม่มีคนอยู่พอดี ดังนั้นจึงสะดวกแก่พวกเขามาก

…

การเคลื่อนไหวนี้ดึงดูดความสนใจของคนบางกลุ่มด้วย

เดิมทีเซียวหรานกำลังนั่งอยู่บนหลังคาด้วยความเกียจคร้านและเบื่อหน่าย ก่อนจ้องมองเส้นทางดวงดาวพร้อมจมอยู่ในห้วงความคิด

เมื่อมองในระยะไกลออกไปก็เห็นว่า เชียงหว่านโจวกำลังพากลุ่มคนเข้ามา ดังนั้นเขาจึงรู้สึกตกใจมาก

เพราะเขาไม่เคยเห็นหน้าค่าตาบุคคลที่เดินตามมาที่ด้านหลังมาก่อน

หลังจากครุ่นคิดแล้ว เขาก็นึกขึ้นได้ว่า เหมือนฉู่หลิวเยว่เคยบอกเอาไว้ว่านางจะกลับไปเชิญช่างหลอมอาวุธระดับศักดิ์สิทธิ์ให้มาที่นี่

แต่เหตุใดถึงมีคนติดตามมามากมายขนาดนี้ล่ะ?

เมื่อเห็นกลุ่มคนที่เดินเข้ามาใกล้ เซียวหรานก็ลูบปลายคางของตัวเอง

กลุ่มคนเหล่านี้ล้วนมีฝีมือไม่อ่อนแอ…

โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายหนุ่มสวมชุดขาวที่อยู่ด้านหน้าสุด สะอาดบริสุทธิ์ สง่างาม ท่าทางเต็มไปด้วยคุณธรรม

ถ้าเดาไม่ผิดละก็ เขาน่าจะเป็นสามีของนังหนูคนนั้นสินะ

นอกจากนี้ยังมีชายหนุ่มที่สวมชุดดำเดินตามอยู่ด้านหลังของเขา มือข้างหนึ่งถือกระบี่ ท่าทางเย็นชาเย่อหยิ่ง

เหมือนว่าจะเป็นผู้ติดตามที่อยู่ข้างกาย แต่เขากลับอยู่ในระดับเทพศักดิ์สิทธิ์แล้ว!

“เอ๋?”

เซียวหรานชะงักไปอย่างกะทันหัน จากนั้นก็ต้องไปทางเยี่ยนชิงอยู่หลายครั้ง

ในตอนนั้นเอง เยี่ยนชิงก็สัมผัสได้ถึงสายตาของเขา ดังนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมามอง

องคาพยพทั้งห้าหล่อเหลางดงาม ระหว่างคิ้วเต็มไปด้วยความเย็นชา ร่างทั้งร่างเหมือนกับภูเขาน้ำแข็งที่เคลื่อนที่ได้

เพียงครู่เดียว เยี่ยนชิงก็ถอนสายตากลับ

เซียวหรานลูบปลายคาง

คนผู้นี้…เขาเคยเจอที่ไหนมาก่อนจริงๆ

หรือบางทีเขาอาจจะคิดมากไปเอง?

ตอนที่เซียวหรานกำลังโต้เถียงอยู่กับตัวเอง หรงซิวและคนอื่นก็เดินมาถึงที่นี่แล้ว

…

เฉินอีมารออยู่ที่หน้าประตูก่อนแล้ว

เมื่อเห็นหรงซิวและคนอื่นๆ เขาก็โค้งคำนับทำความเคารพ

“ฝ่าบาท”

สายตาของหรงซิวมองผ่านร่างของเขา ก่อนตอบรับหนึ่งเสียง แล้วเดินเข้าไปด้านใน

…

จนกระทั่งทุกคนเข้าไปในเรือนแล้ว เซียวหรานถึงได้ถอนสายตากลับมา คิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย

ไม่ว่าจะมองอย่างใดก็ดูไม่มีปัญหา

แต่ว่า…

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างกะทันหัน

เซียวหรานหันไปมองตามต้นเสียงอย่างรวดเร็ว แต่กลับเห็นว่าต้นเสียงนั้นอยู่ทางเส้นทางดวงดาว ลำแสงสีเงินพุ่งทะยานขึ้นท้องฟ้า ก่อนจะกลายเป็นค่ายกลเหนือน่านฟ้าด้วยความรวดเร็ว

“มีคนเริ่มเดินเข้าไปในเส้นทางแห่งดวงดาวอีกแล้วหรือ?”

แม่นางคนนั้นที่กำลังทะลวงค่ายกลบนเส้นทางดวงดาวนั้นคือ ฉู่หลิวเยว่ ไม่ใช่หรือ?

นางเพิ่งจะพาคนกลับมา แต่ก็เริ่มทดลองทะลวงค่ายกลอีกครั้งหนึ่งแล้วอย่างนั้นหรือ?

และเหมือนว่าจะทะลวงค่ายกลได้รวดเร็วมาก…

เซียวหรานกำลังครุ่นคิด แต่ทันใดนั้นก็มีลำแสงอีกสายหนึ่งพุ่งตรงขึ้นไป…นางทะลวงค่ายกลสำเร็จอีกหนึ่งอันแล้ว!

เขาตกใจมาก

“เหตุใดแม่นางน้อยคนนั้นถึงได้ทะลวงค่ายกลได้เร็วขนาดนั้น?”

การเคลื่อนไหวบนเส้นทางดวงดาวสามารถดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆ ที่อยู่ภายในพระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างรวดเร็ว

ตอนที่พบว่าคนคนนั้นก็คือ ฉู่หลิวเยว่ คนจำนวนมากก็รู้สึกประหลาดใจ

“นั่นมันซั่งกวนเยว่ไม่ใช่หรือ? เหตุใดนางถึงเริ่มเดินทางบนเส้นทางดวงดาวอีกแล้วล่ะ?”

“เหมือนว่านางเพิ่งใช้เส้นทางนั้นเมื่อครึ่งเดือนก่อนไม่ใช่หรือ หรือว่านางจะสามารถเลื่อนขั้นสู่ยอดราชันปรมาจารย์ภายในช่วงเวลาสั้นๆ ?”

“เหอะ อีกเดี๋ยวอาจจะทะลวงค่ายกลสองด่านติดต่อกัน แต่กลับบอกว่าทะลวงได้แค่ค่ายกลเดียว แบบนี้เกรงว่าจะไม่ถูกต้องนะ?”

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นเลย พรสวรรค์ด้านปรมาจารย์ค่ายกลของนางนั้นน่าตกใจมาก ไม่รู้ว่าครั้งนี้นางจะสามารถเดินไปได้ถึงตรงไหน?”

“ข้าคิดว่านางต้องมีความมั่นใจในระดับหนึ่ง…แต่ค่ายกลระดับยอดราชันปรมาจารย์ก็มีจำนวนไม่น้อยเลย นางเพิ่งจะทะลวงด่านได้ไม่ถึงหนึ่งในสิบ บางทีนางอาจจะเดินไปได้สักระยะหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ไกลจนเกินไป”

สำหรับการเคลื่อนไหวของฉู่หลิวเยว่ ทุกคนมีความเห็นแตกต่างกัน

บางคนรอคอย บางคนรู้สึกไม่พอใจ

ฉู่หลิวเยว่ที่ยืนอยู่บนเส้นทางดวงดาวล้วนเมินเฉยต่อเสียงนกเสียงกาเหล่านี้

หลังจากที่นางเชิญซูหลีมาที่นี่ นางก็ตั้งใจจะเดินทางบนเส้นทางดวงดาวต่อ

ค่ายกลระดับยอดราชันปรมาจารย์นั้น สำหรับนางแล้วไม่ได้มีความยากอันใดนัก

สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยคือ ซูหลีสามารถสืบข่าวจากที่นั่นได้หรือไม่

ลำแสงหลายสายพุ่งออกมาพัวพันกัน

หลังจากผ่านไปสักพัก ค่ายกลอีกด่านหนึ่งก็ถูกทะลวงแล้ว!

นางสาวเท้าไปด้านหน้าและเดินหน้าอย่างต่อเนื่อง!

…

เวลาค่อยๆ หมุนผ่าน

คนที่อยู่โดยรอบมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ

จากนั้นพวกเขาก็ค้นพบว่า เหมือนว่าฉู่หลิวเยว่จะไม่ได้ตั้งใจกลับมาทะลวงด่าน แต่แค่เป็นการกลับมาอย่างกะทันหัน

เห็นได้ชัดว่านางเตรียมตัวมาอย่างดี!

เมื่อเห็นว่าค่ายกลถูกทะลวงอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งยังเปิดเผยอย่างง่ายดาย ท่าทางของทุกคนก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว

“ค่ายกลระดับยอดราชันปรมาจารย์เหล่านั้นมันไม่ธรรมดาเลยนะ! คาดไม่ถึงว่านางจะสามารถทะลวงด่านได้อย่างราบรื่นง่ายดาย?”

บางคนบ่นพึมพำเสียงต่ำออกมาอย่างอดไม่ได้ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตกใจอย่างปิดไม่มิด

แม้ว่าครั้งก่อนหน้านี้นางจะสร้างผลงานไว้โดดเด่นมาก แต่ค่ายกลส่วนใหญ่แล้วเป็นค่ายกลระดับยอดราชันปรมาจารย์

คนที่อยู่ภายในพระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ไม่สามารถทะลวงได้ และอาจจะใช้เวลานานกว่านี้สักหน่อย

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน

ความยากของค่ายกลระดับยอดราชันปรมาจารย์จะเพิ่มขึ้นตลอดไม่ใช่หรือ

ต่อให้นางจะศึกษาทั้งวันทั้งคืน แต่มันก็ไม่น่าจะยอดเยี่ยมถึงขนาดนี้นี่นา

…

มู่หยาเฟิงมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรไม่ทราบ

นางไม่ได้ขึ้นไปยืนอยู่ด้านหน้าสุด เพียงแต่เลือกรออยู่มุมหนึ่ง

จากตำแหน่งที่นางยืนอยู่ สามารถมองเห็นฉู่หลิวเยว่ที่กำลังเดินอยู่บนเส้นทางดวงดาวได้ และนางกำลังเดินทางมาทางนี้ทีละน้อย

…ระยะห่างระหว่างตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์หดเล็กลงเรื่อยๆ

ตอนที่มองไปอย่างละเอียด เธอก็สามารถมองเห็นท่าทีสงบราบเรียบบนใบหน้าของฉู่หลิวเยว่

เห็นได้ชัดว่าค่ายกลระดับยอดราชันปรมาจารย์ที่คนอื่นว่ายาก แต่ไม่สามารถทำอันใดนางได้เลย

ระหว่างทางนั้น นางได้แสดงค่ายกลอันลึกลับหลายสิบอันติดต่อกันโดยไม่มีการหยุดพักเลย

และใบหน้าของนางก็ไม่มีร่องรอยเหนื่อยล้า

เหมือนว่านางกำลังเดินเล่นอยู่เฉยๆ

มู่หยาเฟิงกัดฟันกรอด

เสียงกระซิบกระซาบจากด้านข้างดังขึ้น

“พวกเจ้ารู้สึกหรือไม่ว่า ท่าทางของซั่งกวนเยว่ขณะอยู่บนเส้นทางดวงดาวเหมือนว่าจะผ่อนคลายอย่างมาก?”

“เจ้าก็คิดเช่นนั้นหรือ? ข้านึกว่าข้าคิดคนเดียวเสียอีก! ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ เวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้ว แต่นางยังไม่มีหยุดชะงัก การทะลวงค่ายกลแต่ละด่านนั้นก็ใช้เวลาน้อยมาก ต่อให้เป็นมู่หยาเฟิงก็อาจจะไม่สามารถทำได้ถึงขนาดนี้…”

“จะเอามู่หยาเฟิงมาเปรียบเทียบกับซั่งกวนเยว่ไม่ได้ อีกฝ่ายเคยทำลายสถิติของนางมาแล้วนะ!”

“เอ๋ ถ้าไม่ใช่เพราะซั่งกวนเยว่เพิ่งเข้ามาที่พระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์ได้ไม่นาน ข้าจะคิดว่านางเคยเห็นค่ายกลเหล่านี้มาก่อนแล้ว…”

หน้าอกของมู่หยาเฟิงมีไฟสุมทรวง

นางพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

“พวกเจ้ารู้ได้อย่างใดว่านางไม่เคยเห็นมาก่อน?”

………………..