ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2269 เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
………………..
เหลียงเหอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?
มุมปากน้องแปดกระตุกขึ้น จากนั้นก็ถอยหลังลงไปครึ่งก้าว
“แบบนี้…คงไม่ดีล่ะมั้ง?”
เหลียงเหอรีบพูดขึ้น
“แม่นางน้องแปด ก่อนหน้านี้ข้าจำได้ว่า คนที่เจ้าชอบไม่ได้อยู่ในพระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์ใช่หรือไม่? ถ้าเขาไม่ได้มาที่นี่ เช่นนั้น…แม่นางน้องแปดช่วยพิจารณาตัวข้าหน่อยได้หรือไม่?”
น้องแปดถอยหลังลงไปอีกครึ่งก้าว
“เจ้าหมายความว่า…ให้ข้าอยู่กินกับเจ้าไปก่อน จนกระทั่งคนผู้นั้นมา เจ้าก็ค่อยจากไปหรือ?”
ใบหน้าของเหลียงเหอเต็มไปด้วยความเก้อกระดาก สุดท้ายก็พยักหน้าออกมา
ตอนที่เขาได้ยินสิ่งที่น้องแปดพูดขึ้นเมื่อวันนั้น ในใจของเขาก็รู้สึกโกรธมาก ดังนั้นเขาจึงพ่นคำไม่สุภาพออกมาแล้ววิ่งหนีจากไปทันที
แต่ในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ ภายในสมองของเขามีแต่ใบหน้าของน้องแปด
นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย งานการทำไม่ได้
หลังจากที่เขาครุ่นคิดไปแล้ว ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจทำในเรื่องที่ยากลำบากที่สุด
แม้ตัวเขาจะรู้สึกไม่ดีกับการกระทำเหล่านี้มาก แต่หลังจากที่เขาพูดออกไปแล้ว เขาก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อย
แน่นอนว่าเขาก็มีแผนของตัวเองเช่นกัน
พระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์เป็นสถานที่แบบใด หากใครอยากมาก็สามารถมาได้อย่างนั้นหรือ?
ไม่แน่ว่าคนผู้นั้นอาจจะไม่สามารถมาที่นี่ได้เลยตลอดชีวิต
ต่อให้มาถึงแล้วก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีหนทางจัดการ
เมื่อน้องแปดเห็นว่าเขามีสีหน้ามุ่งมั่นและเหมือนต้องการทำสิ่งนี้จริงๆ ร่างทั้งร่างของนางก็แข็งทื่อ
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
“ข้า…”
“น้องแปด”
ทันใดนั้นน้ำเสียงอันเย็นยะเยือกก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง
น้องแปดเงยหน้าขึ้นมอง ทันใดนั้นก็เห็นชายคนหนึ่งเปิดประตูบานใหญ่ของเรือนออกมา มือทั้งสองข้างกอดอก พร้อมยืนตัวตรง แล้วมองมาทางนี้ด้วยสายตาเรียบเฉย
คนผู้นั้นคือ เยี่ยนชิง
น้องแปดเบิกตากว้างด้วยความตกใจ นางคิดว่าตัวเองตาฝาดไป
คนผู้นี้อยู่ที่ท่าเรือดอกท้อไม่ใช่หรือ แล้วเหตุใดถึงมาปรากฏกายอยู่ที่นี่อย่างกะทันหันล่ะ?
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว นางก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“เจ้ามาที่นี่พร้อมกับฝ่าบาทหรือ?”
เยี่ยนชิงพยักหน้า สีหน้ายังคงเย็นชา สายตากวาดมองทั้งสองคน แต่ก็จ้องมองเหลียงเหออยู่สักพักหนึ่ง
“เหลียงเหอ?”
เหลียงเหอมีสีหน้าประหลาดใจ
“เจ้ารู้จักข้าด้วยหรือ?”
เยี่ยนชิงพูดเสียงเรียบ
“เคยได้ยินมาบ้าง”
เหลียงเหอยิ่งรู้สึกสงสัยมากกว่าเดิม
คนผู้นี้ไม่เหมือนคนที่อยู่ในพระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์
“เจ้าคือ…”
เมื่อเห็นว่าเขาเดินออกมาจากเรือนหลังนั้น อีกทั้งยังมีท่าทางสนิทสนมกับน้องแปด
“เยี่ยนชิง!”
เมื่อนางเดินไปถึงที่ด้านข้างของเขา นางก็เงยหน้าขึ้นมอง มือเล็กๆ ที่อ่อนแอไร้กระดูกก็วางอยู่บนแขนของอีกฝ่าย ก่อนพูดด้วยเสียงออดอ้อนว่า
“เยี่ยนชิง ในที่สุดเจ้าก็มาแล้ว ข้ารอเจ้าอยู่ตั้งนานแน่ะ!”
เยี่ยนชิงตัวแข็งทื่อ เดิมทีเขาคิดจะดึงมือของนางออก แต่เมื่อก้มหน้าลงมองก็เห็นแสงประกายแวววาวในดวงตาของนาง ดังนั้นเขาจึงหยุดชะงักอย่างกะทันหัน
เหลียงเหอรู้สึกสับสนไปเช่นเดียวกัน
“แม่นางน้องแปด พวกเจ้า…”
ในตอนนั้นเขาก็เข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
แม้นางจะงดงามและมีเสน่ห์เย้ายวน แต่ความจริงแล้ว นางมักจะเว้นระยะห่างกับผู้อื่นอยู่เสมอ
นอกจากฉู่หลิวเยว่และคนอื่นๆ นางจะปฏิบัติตัวกับผู้อื่นด้วยความเย็นชาและห่างเหิน แม้กระทั่งคำพูดนางก็ขี้เกียจจะพูดด้วย
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงท่าทางสนิทชิดเชื้อเช่นนี้
น้องแปดขยับเข้าใกล้และตั้งใจจะกอดแขนของเยี่ยนชิงเอาไว้
แต่ตอนนี้แขนทั้งสองข้างของเขากำลังกอดอก ไม่ขยับตัว ร่างกายของเขาเหมือนกับปราการเหล็ก
นางเงยหน้าขึ้นมองเขา จากนั้นก็ยื่นมือไปบิดเอว
“เอาแขนมาให้ข้า! เร็ว!”
แค่ร่วมมือกันสักหน่อยมันจะตายหรือไง!
แต่นางยังไม่ทันได้บิด กล้ามเนื้อส่วนเอวของผอมเพรียว ภายใต้เสื้อบางๆ กลับมีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง
นางเหมือนกำลังบีบของเล่นอยู่อย่างไรอย่างนั้น
เยี่ยนชิงก้มหน้ามองนาง
น้องแปดมองค้อนขึ้นมา
เยี่ยนชิงถึงได้ยอมปล่อยแขนออกมา
น้องแปดรีบสอดแขนเข้าไปในทันที แขนเล็กเรียวบางเกาะอยู่กับแขนของเขา จากนั้นก็ขยับตัวเข้าใกล้เขาเหมือนตังเม
เยี่ยนชิงหันมองไปทางอื่นอย่างไร้เสียง
น้องแปดหันกลับมามองทางเหลียงเหอ
“นี่…ตอนนี้เข้าใจแล้วหรือยัง?”
เหลียงเหอหน้าซีดขาว
เขาคิดไม่ถึงว่า ตัวเองตัดสินใจกัดฟันบากหน้ามาทำเรื่องเช่นนี้ แต่พริบตาเดียวก็มีคนผู้หนึ่งเข้ามาแทรกแล้ว
เขาใช้เวลาสักพักก่อนจะถามขึ้นว่า
“นี่…นี่คือคนที่ชอบอย่างนั้นหรือ?”
เยี่ยนชิงขมวดคิ้วขึ้น
จากนั้นก็ได้ยินเสียงหัวเราะที่นุ่มนวลของผู้หญิงที่อยู่ด้านข้าง
“ใช่แล้ว”
เยี่ยนชิงหรี่ตาลงเล็กน้อย
“เจ้าดูสิ ทั้งรูปร่าง หน้าตา นิสัย มีสิ่งใดที่เขาไม่ดีบ้าง?”
ขณะที่น้องแปดพูด นางก็แตะที่หลังมือของเยี่ยนชิง
“ข้าจำได้ว่าก่อนหน้านี้เจ้าทะลวงสู่ระดับเทพศักดิ์สิทธิ์แล้วใช่หรือไม่?”
เยี่ยนชิงชะงักไปเล็กน้อย
“อื้อ”
น้องแปดเลิกคิ้วขึ้น แล้วยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
ยอดเยี่ยมมาก!
เพราะนางต้องการจะบดขยี้อีกฝ่าย!
“เหลียงเหอ ตอนนี้เจ้ายังจะเปรียบเทียบกับเขาอีกหรือไม่? หากเจ้าเป็นข้า เจ้าจะเลือกใคร?”
เหลียงเหอพูดไม่ออก
เมื่อมองไปที่ผู้ชายตรงหน้า อีกทั้งนางยังขยับตัวเข้าหาอย่างสนิทสนมชิดเชื้อ
ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนั้นแนบแน่นมาก
ต่อให้เขายังจะวอแวต่อไป มันก็กลายเป็นเรื่องตลกของพระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์แล้ว!
เหลียงเหอกัดฟันกรอด ใบหน้าซีดขาว
หากรู้เช่นนี้ล่ะก็…
“ข้า…”
“เหลียงเหอสินะ?”
เขายังไม่ทันได้พูดอะไร แต่เยี่ยนชิงก็ปล่อยมือที่กอดอกลง และกุมมือของน้องแปด
ฝ่ามือที่อบอุ่นของเขา ทำให้น้องแปดรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในทันที นางหันกลับไปมองด้วยความประหลาดใจ
แต่ก็ยังเห็นว่าเยี่ยนชิงมีสีหน้าเย็นชาเช่นเดิม เขากำลังมองทางเหลียงเหอ แล้วพูดเสียงตึงเครียดว่า
“ในเมื่อนางปฏิเสธเจ้าแล้ว เจ้าก็ช่วยเคารพตัวเองด้วย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปห้ามเข้าใกล้นางในระยะสิบก้าว ไม่อย่างนั้น…”
“เจ้าคงไม่อยากรู้สินะว่ากระบี่ของข้านั้นมีความเร็วขนาดไหน”
คำพูดประโยคสุดท้ายแฝงด้วยความเย็นยะเยือก แต่ก็มีแรงคุกคามอันชัดเจน!
ใบหน้าของเหลียงเหอแดงก่ำ สีหน้าย่ำแย่
แต่เขาเป็นเซียนหมอ นอกจากเขาจะคิดสั้น เขาถึงจะไปสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์!
เยี่ยนชิงขี้เกียจจะสนใจเขาอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นจึงจับมือน้องแปดแล้วหมุนตัวเดินจากไป
“น้องแปด ไปได้แล้ว”
น้องแปดกะพริบตาปริบๆ แล้วเหลือบสายตามองเหลียงเหอที่กำลังจมอยู่กับความพ่ายแพ้ เขาไม่ได้เดินตามมาจริงๆ ด้วย ดังนั้นนางจึงเดินตามอีกฝ่ายไปอย่างมีความสุข
ประตูเรือนกำลังจะปิดลง
เหลียงเหอยืนอยู่ตรงนั้นสักพักหนึ่ง เขารู้สึกเสียหน้ามาก ในที่สุดก็รีบร้อนจากไป
น้องแปดหันศีรษะกลับไปมอง เมื่อเห็นว่าเขาหนีไปแล้ว ตอนนั้นนางก็ยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจ
สำหรับคนแบบนี้ก็ต้องใช้วิธีการนี้แหละ
แม้นางจะตกใจที่เยี่ยนชิงยอมทำตามข้อเสนอของนาง แต่หลังจากครุ่นคิดอย่างละเอียดแล้ว นางก็รู้สึกว่านี่มันไม่ถูกต้อง
ก่อนหน้านี้เหลียงเหอเป็นเซียนหมอระดับปรมาจารย์ที่อายุน้อยมากที่สุด เหตุใดเขาถึงทำเรื่องเราเหล่านี้ได้ล่ะ
เมื่อเยี่ยนชิงปรากฏตัวขึ้น จากนั้นก็บีบให้อีกฝ่ายจากไป
นางหันศีรษะกลับมามอง
“ใต้เท้าเยี่ยนชิง ขอบคุณมากนะเจ้าคะ!”
เยี่ยนชิงปล่อยมือลง เหมือนปลายนิ้วยังคงสัมผัสผิวที่เนียนละเอียด
กลิ่นหอมจางๆ บนร่างกายของเธอก็ยังคงติดอยู่
เขาพูดขึ้นเบาๆ
“เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ควรค่าแก่การพูดถึง”
………………..
YOU MAY ALSO LIKE
