ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2271 ข้าต้องการพบนาง

นางเดินเข้าไปในค่ายกลระดับยอดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างแทบจะไม่มีความลังเลเลย ลำแสงจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนลอยออกมาจากสองมือของนาง ทั้งยังซ้อนทับได้อย่างรวดเร็ว และประสานกันเป็นค่ายกลที่มีความลึกลับซับซ้อนมาก

คนจำนวนมากที่เห็นดังนั้นก็รู้สึกตาลาย

ตั้งแต่ต้นจนจบ การเคลื่อนไหวของฉู่หลิวเยว่เด็ดขาดและไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย

ลำแสงทุกเส้น เหมือนมีความคิดเป็นของตนเอง และมันตกไปอยู่ในตำแหน่งที่ควร

หลังจากผ่านไปสักพัก ค่ายกลอันลึกลับก็ปรากฏตรงหน้าของนาง

อีกทั้งพื้นผิวเดิมก็ถูกเติมเต็มได้อย่างรวดเร็ว

“คาดไม่ถึงว่านางจะสามารถทะลวงค่ายกลระดับยอดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้จริงๆ?”

หลังจากเสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นในตอนแรก ตอนนี้คนรอบข้างก็เงียบเสียงไป สายตาของคนจำนวนมากมองภาพเหตุการณ์นั้นตาไม่กะพริบ เพราะกลัวว่าตนเองจะพลาดอะไรไป

มู่หยาเฟิงก็กำลังมองอยู่ด้วย

แต่ยิ่งมองนางก็ยิ่งตื่นตระหนก

ท่าทางของฉู่หลิวเยว่นั้น ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนคนที่เคยทะลวงค่ายกลระดับยอดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่เป็นครั้งแรก

“หรือว่านางจะหลบซ่อนความสามารถของตนเองเอาไว้?”

มู่หยาเฟิงพูดเสียงต่ำขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

นอกจากคำตอบนี้แล้ว

นางก็ไม่สามารถหาคำอธิบายอะไรที่สมเหตุสมผลไปมากกว่านี้แล้ว

แต่ฉู่หลิวเยว่เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งก่อนหน้านี้ก็ทะลวงสู่เซียนหมอระดับปรมาจารย์ แล้วเหตุใดนางถึงยังเป็นยอดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อีกล่ะ?

ต่อให้พระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์จะรวบรวมอัจฉริยะระดับสูงเอาไว้ แต่ก็ไม่เคยมีใครมีความสามารถที่ท้าทายสวรรค์ขนาดนี้มาก่อนเลย!

เขาเอามีมือไพล่หลัง จากนั้นก็มองตรงไปทางทิศทางตรงหน้า

หลังจากผ่านไปสักพัก เขาก็เดินออกมาทางด้านนอกอย่างไม่ลังเล

ต่อให้นางไม่มีตราแห่งสายเลือดศักดิ์สิทธิ์ แต่ด้วยพรสวรรค์ระดับนี้ก็เป็นสิ่งที่หาได้ยากเช่นกัน

เขาจำเป็นจะต้องไปดูด้วยตาตัวเอง

หลังจากเดินผ่านจัตุรัสหยกดำไปแล้ว หางตาของเขาก็มองเห็นอวี้เชียนกำลังยืนอยู่ตรงนั้นพอดี

จิ้นอวิ๋นไหล่สาวเท้าไปหนึ่งก้าว แล้วเข้าไปพยักหน้าทำความเคารพอวี้เชียน

“เสินสื่อลำดับที่สอง”

อวี้เชียนถามขึ้น

“เจ้าจะไปพบซั่งกวนเยว่หรือ?”

จิ้นอวิ๋นไหล่ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะสามารถคาดเดาได้ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า

“ขอรับ”

อวี้เชียนหัวเราะขึ้น

“ได้ยินมาว่านางยังอายุไม่ถึงยี่สิบเลย แต่กลับมีความสามารถเช่นนี้แล้ว นับว่าหาได้ยากจริงๆ”

จิ้นอวิ๋นไหล่มองเขาด้วยสายตาประหลาดใจ

ความจริงแล้วอวี้เชียนมีสายตากว้างไกล คนที่สามารถทำให้เขาชื่นชมได้ ภายในพระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์นั้นมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

“หากเจ้าจะไปก็ไปเถอะ รอจนนางเดินทางผ่านเส้นทางดวงดาวมาได้ก็พานางไปที่ภูเขาเฟิ่งหมิง บอกว่าข้าต้องการพบนาง”

จิ้นอวิ๋นไหล่ตกตะลึง

“ภูเขาเฟิ่งหมิง?”

อวี้เชียนพยักหน้า ก่อนหัวเราะออกมา

“เจ้าอาจจะยังไม่รู้ สัตว์อสูรในพันธสัญญาของนางคือนายน้อยแห่งเผ่าหงส์ทองคำตอนนี้”

…

ทันทีที่เขาปรากฏตัวขึ้นก็สามารถดึงดูดสายตาผู้คนรอบข้างได้ทันที

“เสินสื่อลำดับที่เจ็ดมาแล้ว!”

“ที่เขามาในตอนนี้ หรือว่าเขาจะมาหาซั่งกวนเยว่?”

“จะต้องใช่แน่นอน ท้ายที่สุดแล้วบนเส้นทางดวงดาวก็มีนางเพียงคนเดียว”

“ด้วยพรสวรรค์และความสามารถระดับนั้น หากเป็นคนอื่นเสินสื่อลำดับที่เจ็ดคงมาถึงตั้งนานแล้ว นี่เพียงแต่ซั่งกวนเยว่ไม่มีตราแห่งสายเลือดศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขาจึงถ่วงเวลากว่าจะมาถึงในตอนนี้”

เมื่อมู่หยาเฟิงได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว นางก็รีบเงยหน้าขึ้นทันที

เมื่อเห็นว่าคนมาใหม่คือจิ้นอวิ๋นไหล่ นางก็เม้มริมฝีปาก เล็บจิกเข้าที่กลางฝ่ามือ

แม้กระทั่งท่านผู้นี้ก็ยังมาถึงแล้ว…หรือว่าฉู่หลิวเยว่จะสามารถกอบกู้สถานการณ์ได้?

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้น!

มู่หยาเฟิงหันกลับไปมอง จากนั้นก็เห็นค่ายกลที่มีขนาดใหญ่มากกว่าเดิม แสงสีเงินส่องสว่างมากกว่าเดิม มันบานสะพรั่งเหมือนกับดอกไม้ไฟที่ถูกจุดกลางอากาศ!

รอบข้างเต็มไปด้วยประกายแสงสว่างเจิดจ้า ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่ภายใต้แสงสะท้อนนั้นถูกเคลือบด้วยลำแสงส่องประกาย

ทุกคนต่างเงียบกริบ

ทะลวงค่ายกลระดับยอดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่…สำเร็จแล้ว!

และนั่นก็หมายความว่า ฉู่หลิวเยว่ได้เลื่อนขั้นสู่ระดับยอดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างเป็นทางการแล้ว!

…

มู่หยาเฟิงมีใบหน้าซีดขาว แทบจะไม่สามารถยืนตัวตรงได้

ช่วงนี้นางได้รับการโจมตีมากมายจากหลายทาง

แต่สาเหตุทั้งหมดมาจากคนคนเดียวกัน

รวมถึงจิ้นอวิ๋นไหล่ด้วย

เมื่อมองไปทางหญิงสาวชุดแดง ปลายผมพลิ้วไสว เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้

“ก่อนหน้านี้เจ้าจงใจปิดบังความสามารถที่แท้จริงอย่างนั้นหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมอง

การทะลวงค่ายกลนี้ถือว่าไม่สมบูรณ์นัก แต่ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี

เมื่อนางได้ยินเสียงของจิ้นอวิ๋นไหล่ นางจึงได้ถอนสายตากลับมา มุมปากยกเว้นขึ้นเป็นรอยยิ้มที่สดใส

“เปล่านี่เจ้าคะ เหตุใดเสินสื่อลำดับที่เจ็ดพูดอะไรเช่นนั้น?”

จิ้นอวิ๋นไหล่กลับไม่เชื่อ

“หากก่อนหน้านี้เจ้าไม่ใช่ยอดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ทำไมภายในระยะเวลาสั้นๆ เจ้าก็สามารถเข้าใจค่ายกลเหล่านี้ได้อย่างถ่องแท้ล่ะ?”

ต่อให้เป็นยอดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ก็ต้องใช้เวลาเกือบเดือน

แต่นางเพิ่งมาถึงพระราชวังมายาศักดิ์สิทธิ์ได้ไม่นานเท่าไรเอง!

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มขึ้นบางๆ

“เสินสื่อลำดับที่เจ็ด ข้าไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังฝีมือ ข้าเชื่อว่าท่านก็มองมันออก ส่วนข้าสามารถบรรลุเป้าหมายด้วยระยะเวลาสั้นๆ เหล่านี้ได้อย่างไรนั้น เหตุผลก็ง่ายมาก…พรสวรรค์ของข้าล้ำเลิศอย่างไรเล่า”

จิ้นอวิ๋นไหล่ “…”

ทุกคน “…”

คำตอบนี้ยากจะปฏิเสธ

เมื่อเห็นท่าทีผ่อนคลายของฉู่หลิวเยว่ ภายในใจของจิ้นอวิ๋นไหล่ก็สั่นไหวขึ้นมาเล็กน้อย

หรือว่า…ก่อนหน้านี้เขาจะประเมินนางต่ำไปจริงๆ?

ที่แล้วตอนที่นางเดินอยู่บนเส้นทางดวงดาว เขาก็ให้ความสนใจกับนาง และมั่นใจว่านางไม่ใช่ยอดปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่

จิ้นอวิ๋นไหล่ขมวดคิ้วขึ้น

ตอนนี้เหมือนเขาเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้แล้ว เหตุใดร้านเจินเป่าเก๋อถึงได้เลือกนาง

หากสิ่งที่นางพูดเป็นความจริงล่ะก็ เช่นนั้น…ความสามารถที่นางครอบครองก็น่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง!

จิ้นอวิ๋นไหล่จ้องหน้านางอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถามขึ้นว่า

“เจ้าต้องการเดินทางต่อไปหรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่เบนสายตาหันไปมองด้านหน้า

ค่ายกลในตอนนี้ค่อนข้างเรียบง่าย ดังนั้นจึงไม่ได้เปลืองแรงมากนัก

แต่ว่า…

จิ้นอวิ๋นไหล่มาที่นี่ในตอนนี้ เหมือนจะมีเรื่องไม่ธรรมดา

“ไม่แล้ว”

นางส่ายหน้าแล้วหันมองทางจิ้นอวิ๋นไหล่

“เสินสื่อลำดับที่เจ็ดมาหาข้ามีเรื่องอันใดอย่างนั้นหรือ?”

จิ้นอวิ๋นไหล่รู้ว่านางเป็นคนฉลาด ดังนั้นซึ่งพยักหน้าทันทีโดยไม่ปิดบัง

“เจ้าตามข้ามา”

เมื่อพูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไป

จิ้นอวิ๋นไหล่ดูถูกนางมาโดยตลอด วันนี้เป็นครั้งแรกที่อีกฝ่ายเดินทางมาหานางด้วยตนเอง

อีกทั้งกำลังมุ่งหน้าเดินทางไปยังตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์?

มีอะไรที่พูดที่นี่ไม่ได้กัน?

ฉู่หลิวเยว่คำนวณอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เดินติดตามไปอย่างไม่ลังเล

หลังจากทั้งสองคนจากไปแล้ว กลุ่มคนที่เคยเงียบเสียงก็ส่งเสียงอึกทึกขึ้นมาทันที พวกเขากำลังคาดเดาไปต่างๆ นานา

มู่หยาเฟิงได้ยินดังนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปทันทีอย่างหมดความอดทน

…

อีกทางหนึ่ง ฉู่หลิวเยว่ก็เดินตามจิ้นอวิ๋นไหล่มาด้านหน้า

ระหว่างทางจิ้นอวิ๋นไหล่เงียบเสียงไม่พูดไม่จา ฉู่หลิวเยว่ก็ยังรักษาความสงบต่อไป

ทั้งสองคนเดินตามกันไป แต่ไม่ได้หยุดอยู่ที่ประตูบานใหญ่หน้าตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์

จากนั้นจิ้นอวิ๋นไหล่ก็เปลี่ยนทิศทาง เดินไปทางด้านขวา

………………..