ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2310 ฉู่หลิวเยว่ผู้แข็งแกร่ง!

ตอนที่ 2310 ฉู่หลิวเยว่ผู้แข็งแกร่ง!

………………..

นี่หาใช่ลำแสงธรรมดาไม่ แต่เป็นกระแสพลังบีบเค้นที่ก่อเกิดจากช่องว่างที่ต่างกันมาตัดพันกันต่างหาก!

ฉู่หลิวเยว่สะกดกลั้นลมหายใจจนขมับของนางเต้น ตุบ ตุบ

หากมิใช่เพราะเมื่อครู่นางหลบหลีกได้ทันเวลา เกรงว่าตอนนี้คง…

นางปรายสายตามองลงไปด้านล่าง พบว่าลำแสงสายนั้นหายวับไปแล้วอย่างรวดเร็ว

ทว่าในส่วนลึกของทะเลแห่งนี้กลับเปี่ยมด้วยลำแสงที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันปรากฏให้เห็นคล้ายมีคล้ายไม่มีอยู่รำไร!

ก่อนหน้านี้มู่หงอวี่เคยพูดว่า กระแสพลังจากช่องว่างนับไม่ถ้วนที่ซ้อนทับกันใต้ทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์นั้นอันตรายอย่างมาก

บัดนี้พอมาดูแล้ว นางพูดได้ถูกต้องโดยแท้!

หากผู้อาวุโสลำดับห้าถูกขังอยู่ที่นี่จริงละก็…

ฉู่หลิวเยว่กัดฟันกรอด

ผู้อาวุโสลำดับไม่มีร่างศักดิ์สิทธิ์ เดิมย่อมเสียเปรียบอยู่แล้ว ทั้งยังต้องเผชิญกับทุกข์ทรมานอันมากมายสาหัส…

ผู้ที่อยู่เบื้องหลังจงใจจับผู้อาวุโสลำดับห้าและตู๋กูโม่เป่าออกจากกัน แล้วขังแยกพวกเขาไว้ที่นี่ ทำเช่นนี้ไปด้วยเหตุใดกัน

ในตอนนั้นเอง นางพลันรู้สึกถึงไอเย็นวาบที่มาปรากฏด้านหลัง

ใจของนางกระตุกกึก รีบหมุนกายตวัดกระบี่ไปโดยไม่แม้แต่จะคิด!

ปราณกระบี่เย็นยะเยือกพุ่งทะยานออกไป!

ฉัวะ!

สุ้มเสียงของบางสิ่งบางอย่างที่ถูกตัดออกดังก้อง

ลำแสงอันเฉียบบางถูกตัดแยกออกเป็นสองส่วนทันที

ฉู่หลิวเยว่พ่นลมหายใจออกมาแผ่วเบา จากนั้นพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันไปมองทางหนานจิ่นซูอีกรอบหนึ่ง

ไวเท่าความคิด ฉู่หลิวเยว่มุ่งหน้าดำดิ่งลงไปด้านล่างทันที

…

ยิ่งดำลึกลงไปเท่าไร ปริมาณของลำแสงก็ยิ่งมากเท่านั้น

พวกมันเหมือนกับสาหร่ายทะเลที่ลอยเคว้งอยู่ที่ก้นทะเล ล่องลอยอย่างเอื่อยเฉื่อยเป็นอิสระ ทว่าแฝงด้วยพลังสังหารคร่าชีวิตถึงตาย

ยามพวกมันค่อยๆ เคลื่อนผ่านร่างของฉู่หลิวเยว่ ก็ทำให้นางรู้สึกปวดแสบปวดร้อนอยู่ไม่น้อยทีเดียว

ร่างศักดิ์สิทธิ์ของนางแทบทนรับกระแสพลังจากช่องว่างของที่นี่ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!

ฉู่หลิวเยว่รู้แจ้งแก่ใจในข้อนี้ดี แต่นางก็หาได้หยุดลงไม่ แม้แต่ความเร็วในการเคลื่อนที่ก็ไม่ได้เชื่องช้าลงแต่อย่างใด

นางกำกระบี่ในมือ ตวัดฟาดฟันลำแสงเหล่านี้จนขาดวิ่นดุจฝ่าดงขวากหนาม

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด ในที่สุดก็มีแสงกลุ่มหนึ่งปรากฏสู่ครรลองสายตาของนาง

ลำแสงทั้งหมดล้วนพุ่งทะยานออกมาจากตรงนั้น ลำแสงบางส่วนที่ลอยอยู่ไกลออกไปกำลังตัดกระชากช่องว่างอย่างไม่หยุดหย่อน ทั้งยังมีบางส่วนที่เกี่ยวพันรัดรึงกันเอง จนยิ่งทำให้กระแสพลังนั้นแตกกระเจิง

ใจของนางที่รู้สึกกระวนกระวายอยู่เลือนราง ในที่สุดก็หยุดชะงักไป

ภายในกลุ่มแสงนั้นมีเงาร่างหนึ่งปรากฏให้เห็นอยู่เลือนราง

สองตาของฉู่หลิวเยว่จดจ้องนิ่ง

นางย่อมอยากเข้าไปอยู่แล้ว แต่นางก็รู้ดีว่านี่มันอันตรายเกินไป

แค่ยืนอยู่ตรงนี้นางก็หายใจติดขัดมากแล้ว หากเข้าไปใกล้กว่านี้ละก็…

ทันใดนั้น แรงกระเพื่อมไหวอันประหลาดพิกลสายหนึ่งพลันแผ่ออกมาจากแหวนเฉียนคุนในมือนาง

ฉู่หลิวเยว่ถึงกับงุนงง หลุบตามองโดยไม่รู้ตัว

หินก้อนหนึ่งพลันกลิ้งหลุนๆ ออกมาจากในแหวน

มันร่วงลงไปด้านล่างอย่างแผ่วเบา

ฉู่หลิวเยว่เอื้อมมือไปคว้าไว้ทันที ทว่าหินก้อนนั้นกลับหลบหลีกไปได้อย่างพลิ้วไหว จากน้้นก็ดำดิ่งลงไปด้านล่างด้วยความเร็วที่มากกว่าเก่า

ฉู่หลิวเยว่นิ่วหน้าโดยพลัน

แม้ว่าครานั้นนางจะไม่ได้ตั้งใจเอาหินพวกนี้กลับไปด้วย แต่พอเวลาผ่านไป ก็ยังมีความรู้สึกผูกพันหลงเหลืออยู่หลายส่วน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อก่อนหน้านี้เจ้าหินพวกนั้นช่วยนางได้มาก ทั้งยังช่วยนางยามเผชิญกับอันตรายไว้หลายต่อหลายครั้ง

นางจึงยิ่งทำใจจากมันไม่ลง

ในตอนที่นางกำลังคิดจะลงมือนั่นเอง ฉากที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้ากลับทำให้การเคลื่อนไหวของนางต้องหยุดชะงัก

ทันใดนั้นเองพลันมีประกายแสงสีส้มอบอุ่นสายหนึ่ส่องสวว่างออกมาจากหินก้อนนั้น

มันคือด้านในของอาณาเขตเซียนเทพนั่นเอง

อาณาเขตเซียนเทพนี้จัดการห่อหุ้มหินก้อนนั้นเอาไว้หมดจด

จากนั้น ลำแสงดุจเส้นไหมสีเงินสายนั้นก็เข้าเกี่ยวพันบนก้อนหินด้วยตัวมันเอง ก่อนจะซึมซาบเข้าไปในอาณาเขตเซียนเทพกลุ่มนั้น!

ฉู่หลิวเยว่พลันตื่นตะลึงอยู่ในใจจนสงสัยว่าตัวเองอาจจะตาฝาดไป

นางหลับตาแล้วลืมตาขึ้นมามองอีกรอบ…พบว่าฉากเบื้องหน้ามิได้เปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด!

หินก้อนนั้นยังคงลอยเคว้งอย่างเงียบงัน ทั้งยังขจัดพลังอันแข็งแกร่งของลำแสงสายนั้นที่เข้าห่อหุ้มไปได้อย่างง่ายดาย

ยามมองไปก็ดูราวกับเป็นเส้นไหมบางเฉียบที่พันรอบหินก้อนนั้น

ก้อนหินมิได้ขยับแต่อย่างใด ไหมเส้นนั้นเองก็ทำได้แค่ลอยล่องอยู่กับที่อย่างแผ่วเบา

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ

นี่มัน…ทำให้ช่องว่างเล็กๆ พวกนั้นกลับมาเสถียรได้?

ในตอนที่ความสงสัยใคร่รู้เต็มหัวนางจนถึงขีดสุด หินก้อนที่สองก็กลิ้งออกมาจากแหวนเฉียนคุน

มันเหมือนกับหินก้อนก่อนหน้าไม่มีผิด ก้อนนี้กลิ้งหลุนๆ ไปอีกทาง หลังจากถูกลำแสงเข้าเกี่ยวรัดแล้ว ก็ลอยอยู่กับที่อย่างเงียบเชียบ

ฉู่หลิวเยว่พลันรู้สึกได้ว่าแรงกดดันอันหนักอึ้งที่อยู่โดยรอบค่อยๆ ผ่อนลงมาหลายส่วน

แม้จะเพียงเล็กน้อยมาก แต่ก็ยังรู้สึกได้!

ในตอนนั้นเอง มู่หงอวี่ที่ยืนรอคอยอย่างกระวนกระวายใจอยู่บนสะพานสีเงินกำลังจดจ้องไปยังทิศทางที่ฉู่หลิวเยว่หายไปเขม็ง มือสองข้างประสานกันแน่น ใจวูบหวิวราวถูกแขวนไว้บนที่สูง

หลิวเยว่ลงไปได้สักพักแล้วหนา เหตุใดถึงยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลยเล่า

เสียงวิพากษ์วิจารณ์จากบริเวณโดยรอบค่อยๆ เงียบซาลง

“นานขนาดนี้แล้วซั่งกวนเยว่ยังไม่กลับขึ้นมา คงไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องขึ้นหรอกหนา?”

“ไม่น่าใช่กระมัง? ได้ยินว่าตัวนางมีไพ่ตายซ่อนอยู่หลายใบ ไม่พูดถึงเรื่องอื่น แค่เอาชีวิตรอดกลับมาก็ไม่น่ามีปัญหา”

“พูดอย่างนั้นก็ไม่ถูก ไม่ได้รับอนุญาตจากเสินสื่อลำดับที่หนึ่ง บุกรุกเข้าไปในทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์โดยพลการ เดิมก็เสี่ยงอันตรายมากแล้ว…”

มู่หงอวี่ขมวดคิ้วนิ่วหน้า

ในตอนนั้นเอง นางพลันตื่นตกใจ ก่อนจะหันมองไปยังผืนทะเลที่ไกลออกไปด้วยดวงตาที่แฝงแววเหลือเชื่อ

บรรดาช่องว่างนับไม่ถ้วนที่เกี่ยวรัดกันข้างใต้ผืนทะเลเหมือนจะกำลังค่อยๆ สงบลง!?

นางก้าวไปข้างหน้าอีกสองสามก้าว ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจด้วยเกรงว่าตัวเองจะคิดผิด

ทว่าทุกอย่างล้วนกำลังดำเนินไปตามขั้นตอนโดยไม่ผิดเพี้ยน

ภาพฉากภายในหัวของนางเองก็ค่อยๆ แจ่มชัดขึ้นมาเช่นเดียวกัน!

…

ในไม่ช้า หนานจิ่นซูก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

เพราะว่าพลังที่ถ่ายเทสู่ภายในร่างของเขาเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ

ด้วยเหตุนั้นในมที่สุดเขาก็ลืมตาขึ้นมาแล้วมองลงไปยังด้านล่าง

กระแสน้ำวนสายนั้นหดเล็กลงกว่าก่อนหน้านี้อยู่มาก กระแสพลังที่บรรจุอยู่ภายในนั้นเองก็มิอาจเทียบเคียงก่อนหน้านี้ได้เช่นกัน

“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ไปได้”

หนานจิ่นซูนิ่วหน้าขึ้นมาทันใด

พลังภายในทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์นั้นเรียกได้ว่าไร้ขีดจำกัด เขาก็แค่รับพลังเพียงส่วนหนึ่งยืมมาใช้พัฒนาการบำเพ็ญตนของตัวเองเท่านั้น

เหตุใดถึงไม่ได้ผลกัน?

ในไม่ช้า เขาก็พบว่าสาเหตุที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้เป็นเพราะว่าพลังที่อยู่โดยรอบนั้นกระจัดกระจายมากกว่าก่อนหน้านี้อยู่หลายส่วน

ทั้งยังมีพลังอีกจำนวนมากที่พุ่งลงไปยังส่วนลึกของทะเล

เขาจึงถือโอกาสนี้ลงไปดูด้านล่างแวบหนึ่ง

หากไม่มองก็แล้วไป ทว่าครั้นมองไปแล้วกลับทำให้เขาตกใจถึงขีดสุด!

ภายในก้นบึ้งของทะเลอันมืดมิด มีบรรดากลุ่มแสงทอประกายสว่างจ้าอย่างเงียบเชียบ

พวกมันอยู่ใกล้กันอย่างมาก ยามมองไปราวกับจุดแสงงดงามที่รวมตัวอยู่ในที่เดียวกัน

แต่ในไม่ช้าเขาก็เห็นว่ามิได้เป็นเช่นนั้น

เพราะว่าบนกลุ่มแสงเหล่านั้นได้แผ่แรงกดดันอันเป็นเอกลักษณ์กระจายออกมา

เขาคุ้นเคยกับความรู้สึกเช่นนี้อย่างมาก

“นั่นมัน…อาณาเขตเซียนเทพ!?”

หนานจิ่นซูพึมพำเสียงเบาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

จากนั้นก็มีแสงสีขาวสายหนึ่งแล่นปราดขึ้นมาในหัวของเขา

“ซั่งกวนเยว่!”

นี่มันคืออาณาเขตเซียนเทพเทพสามพันของนางมิใช่หรือไร!

นางเองก็ลงมาที่นี่ ทั้งยังถึงขั้น…ใช้อาณาเขตเซียนเทพนี้ดูดกลืนพลังในทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์ด้วยนี่นะ!

………………..