ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2311 ความลับ

ตอนที่ 2311 ความลับ

………………..

ฉู่หลิวเยว่ใช้สองมือกอดอก มองดูอาณาเขตเซียนเทพอันงดงามจับตาล่องลอยอยู่เบื้องหน้าพลางนวดขมับด้วยปวดศีรษะอยู่ไม่น้อย

เหมือนว่ามันไม่ควรเป็นแบบนี้นะ…

นางก็แค่จะมาตรวจสอบสถานการณ์ล่วงหน้าก็เท่านั้น เพื่อที่มู่หงอวี่จะได้ลงมือสะดวกมากขึ้นหลังจากบุกทะลวงเขตแดนมหายาน แล้วช่วยเหลือผู้อาวุโสลำดับห้าออกมา

ไม่ได้อยากจะก่อความวุ่นวายใหญ่โตปานนี้เสียหน่อย!

เดิมทีนางลองหยุดพวกมันแล้ว แต่ในไม่ช้าก็พบว่าไม่ได้ผล

บางครั้งหินพวกนั้นก็ว่าง่าย บางครั้งก็พยศจนน่าเหลือเชื่อ

หากคิดจะก่อเรื่องขึ้นมาจริงๆ นางเองก็ไร้หนทางจะหยุดพวกมันเช่นกัน

จากนั้นเหตุการณ์ก็ดำเนินมาจนอยู่ในรูปแบบนี้แล้ว

ช่องว่างที่ตัดซ้อนกันจำนวนนับไม่ถ้วนภายใต้ทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์ บัดนี้ถูกแช่แข็งไว้จนหมดสิ้นแล้ว

บริเวณโดยรอบไร้ซึ่งแรงกดดันอันหนักอึ้งอีกต่อไป

หรือสรุปสั้นๆ ก็คือสงบเงียบยิ่ง!

น่าเสียดายที่ด้านล่างยังคงมีค่ายกลอีกชั้นหนึ่งที่กักขังผู้อาวุโสลำดับห้าเอาไว้ เมื่อครู่นางลองดูแล้วก็ยังไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้

มีเพียงที่นั่นเท่านั้นที่ไม่ถูกแตะต้อง และครอบงำโดยอาณาเขตเซียนเทพเทพสามพัน

ส่วนสถานที่อื่นที่อยู่บริเวณโดยรอบนั้น…

ตอนนี้ฉู่หลิวเยว่สัมผัสได้แม้กระทั่งกระแสคลื่นเบาบางทุกสายที่อยู่ทั่วทุกสารทิศเลยด้วยซ้ำ!

“ซั่งกวนเยว่!”

สุ้มเสียงของหนานจิ่นซูที่แฝงด้วยแววโมโหโกรธาแว่วดังขึ้นมาจากด้านบน

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนจะโบกมือไหวๆ

บังเอิญ?

ใครมันไปบังเอิญกับเจ้ากัน!

“เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร!”

หนานจิ่นซูหยุดห่างจากฉู่หลิวเยว่ไม่ไกลนักพลางเค้นถามเสียงเย็น

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะร่า

“ประมุขหนานมาได้ แล้วเหตุใดข้าจะมาไม่ได้?”

หนานจิ่นซูแค่นเสียงเย็นเยียบคราหนึ่ง

“ข้าได้รับอนุญาตจากเสินสื่อลำดับที่หนึ่งให้มาที่นี่แล้ว ย่อมแตกต่างจากเจ้า! เจ้าบุกรุกมาที่นี่ทั้งยังใช้อาณาเขตเซียนเทพบังคับช่วงชิงพลังพวกนั้นที่เดิมทีเป็นของข้า ซั่งกวนเยว่ เจ้าทำเกินไปหน่อยแล้วกระมัง!”

หากอยู่ในอาณาจักรเสิ่นซวี่ หนานจิ่นซูย่อมไม่มีความมั่นใจและกล้าพอที่จะพูดเช่นนี้กับฉู่หลิวเยว่

อย่างไรเสียตระกูลหนานทั้งหมดถูกกวาดล้างเกือบหมดด้วยน้ำมือของฉู่หลิวเยว่ ก้นบึ้งในจิตใจเขายังคงเปี่ยมด้วยความหวาดกลัวอันลึกล้ำอยู่ใต้เงาของนาง

แต่ที่นี่คือทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์!

คนที่ไม่มีตราแห่งสายเลือดศักดิ์สิทธิ์เช่นนั้นจะมาเทียบเคียงกับเขาได้อย่างไร

เดิมหนานจิ่นซูวางแผนไว้อย่างดิบดี ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนดำเนินไปได้อย่างราบรื่นยิ่ง แต่จู่ๆ ก็ถูกคนมาขัดขวางกลางทาง อารมณ์ของเขาย่อมขุ่นหมอง

ดังนั้นเขาจึงพูดจากระโชกโฮกฮากอย่างยิ่ง

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ สายตากวาดมองยันต์ผนึกในมือของเขาอย่างว่องไว ก่อนจะกล่าวแกมยิ้มบางเบาว่า

“ประมุขหนาน ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรว่าแม้แต่หินก้อนเดียวประมุขหนานก็ยังคว้าไว้ไม่ได้เล่า?”

หนานจิ่นซูถึงกับสำลัก แทบจะกระอักเลือดเก่าออกมาอยู่รอมร่อ

นั่นมันหินก้อนหนึ่งที่ไหนกัน

มันคืออาณาเขตเซียนเทพชัดๆ!

“พอแล้ว กลับมาได้แล้ว”

หินก้อนนั้นถอยห่างไปด้านหลัง ประกายแสงรอบตัวทวีความเจิดจ้ามากขึ้น ทั้งยังดูดกลืนพลังโดยรอบด้วยความเร็วอันน่าตกใจที่มากขึ้นกว่าเก่า

ฉู่หลิวเยว่ถอนหายใจพลางแบมือไปทางหนานจิ่นซู

“ประมุขหนาน ท่านก็เห็นแล้วนี่ พวกมันไม่ฟังข้าจริงๆ”

ถ้ามันมีทางเลือก นางก็ไม่อยากก่อเรื่องใหญ่โตเช่นนี้หรอกเข้าใจหรือไม่!

หางตาของหนานจิ่นซูกระตุกถี่ยิบ

ชั่วพริบตานั้นเอง เขาพลันรู้สึกว่าตัวเองถูกทำให้อับอายขายขี้หน้าอย่างลึกล้ำเข้าแล้ว

แต่ฉู่หลิวเยว่มีสีหน้าจริงใจปานนี้ ชั่วขณะหนึ่ง เขาถึงกับคิดหาคำมาตอบโต้ไม่ออกเลยทีเดียว

ตอนนั้นเอง เขาถึงรู้สึกตัวขึ้นมาว่าช่องว่างในที่แห่งนี้เองก็ถูกฉู่หลิวเยว่ควบคุมไว้หมดแล้ว มิอาจสร้างแรงคุกคามใดต่อนางได้อีก

ทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์…

ทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์ดุร้ายโหดเหี้ยมแต่ไหนแต่ไรมิใช่หรือ!

เหตุใดพอฉู่หลิวเยว่มาถึงที่นี่ถึงได้กลายเปลี่ยนไปแบบนี้เล่า

เขาพึ่งยันต์ผนึกจากเสินสื่อลำดับที่หนึ่งยังปกป้องตัวเองแทบไม่รอด แล้วนางเล่า?

พึ่งแค่หินพวกนั้นนี่นะ!

หนานจิ่นซูปรายมองยันต์ผนึกในมืออย่างอดไม่ได้ ชั่วขณะนั้นพลันรู้สึกว่าแผนการที่ตัวเองวางไว้ก่อนหน้านี้ล้วนกลายเป็นเรื่องขบขันก็มิปาน

ตราบใดที่ฉู่หลิวเยว่อยู่ที่นี่ เกรงว่าเขาคงมิอาจบำเพ็ญตนต่อไปได้แล้ว

เขาขบกรามแน่น ก่อนกล่าวว่า

“เสินสื่อลำดับที่หนึ่งต้องรู้ถึงการกระทำของเจ้าแน่ ถึงตอนนั้น ดูสิว่าเจ้าจะอธิบายอย่างไร!”

ฉู่หลิวเยว่ผงกศีรษะเป็นเชิงเห็นด้วย

เขารู้สึกว่าถ้าตัวเองพูดกับฉู่หลิวเยว่ต่อไปละก็ เกรงว่าเขาต้องโมโหตายก่อนเป็นแน่

เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรจะให้เจรจาด้วยแล้ว หนานจิ่นซูก็หมุนกายเตรียมจากไปทันที

เขาอยากจะเห็นนักว่าเสินสื่อลำดับที่หนึ่งจะลงโทษนางอย่างไร!

“ช้าก่อน!”

จู่ๆ ฉู่หลิวเยว่ก็ตะโกนหยุดเขาเอาไว้

“ประมุขหนาน ข้ายังมีเรื่องที่ไม่เข้าใจ มิทราบว่าท่านช่วยให้คำตอบแก่ข้าได้หรือไม่”

หนานจิ่นซูไม่แม้แต่จะหันศีรษะกลับไปมอง เอ่ยอย่างหมดความอดทนว่า

“เจ้าอยากรู้อันใดก็ไปหาคำตอบเองเสียสิ เจ้ามันเก่งอยู่แล้วไม่ใช่หรือไร!”

ทว่าพริบตาต่อมา ร่างของฉู่หลิวเยว่พลันวูบไหว ก่อนมาหยุดอยู่หน้ากายเขา ขวางกั้นไม่ให้เขาไปต่อได้

“ประมุขหนานรีบร้อนจากไปไย อย่างไรเสียช้านิดช้าหน่อยคงไม่ส่งผลกระทบต่อการฝึกตนของท่านมากหรอกกระมัง”

ฉู่หลิวเยว่เอ่ยพลางคลี่ยิ้ม

ริมฝีปากของหนานจิ่นซูสั่นระริก ครั้นสายตาเหลือบมองไปยังกระบี่ดาราเลือนที่ปรากฏขึ้นมาในมือนางอย่างเงียบเชียบก็กลืนคำพูดที่เหลือลงไป แล้วเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที

“เจ้าอยากถามอันใดกันแน่”

มุมปากของฉู่หลิวเยว่ยกขึ้นเป็นเส้นโค้ง

“ความจริงแล้วก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอันใด ก็แค่…ข้าค่อนข้างสงสัยน่ะว่ายันต์ผนึกแผ่นนี้ของท่านได้มาจากไหน”

หนานจิ่นซูถึงกับตื่นตะลึง ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็นโดยไม่รู้ตัว

“แน่นอนว่าเป็นเสินสื่อลำดับที่หนึ่งมอบให้มาน่ะสิ!”

“ใช่แล้ว เหตุใดเขาถึงยอมให้ของสิ่งนี้แก่ท่านล่ะ”

ฉู่หลิวเยว่ผงกศีรษะหงึกหงักพลางสาวเท้าไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง

“เสินสื่อทั้งหลายขอเข้าพบหลายต่อหลายครั้ง ต่างก็ถูกเสินสื่อลำดับที่หนึ่งปฏิเสธอยู่นอกประตูกันหมด ทว่าประมุขหนานกลับเก่งกาจยิ่ง มิเพียงแต่ได้เข้าพบ ยังได้รับยันต์ผนึกแผ่นนี้มาด้วย…ข้าคาใจเรื่องส่วนนี้มาโดยตลอด รบกวนประมุขหนานบอกเล่าโดยละเอียดด้วย”

“เจ้าพูดอันใด? ซั่งกวนเยว่ เจ้าฝันอยู่หรือไร? เหตุใดข้าต้องบอกเจ้าด้วย!”

ความลับที่ใหญ่ที่สุดระหว่างตระกูลหนานและตระกูลอี้ ทั้งยังเกี่ยวข้องไปถึงตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์ เขาจะไปเปิดเผยต่อฉู่หลิวเยว่ได้อย่างไร

ฉู่หลิวเยว่คลี่ยิ้มอ่อนโยน

“ข้าก็แค่สงสัยเท่านั้นเอง ประมุขหนานจะมิยอมบอกกันอย่างนั้นหรือ”

หนานจิ่นซูคร้านจะต่อปากต่อคำกับนาง เขายกฝ่าเท้าหมายจะจากไป

ฉึบ!

ปราณกระบี่เย็นยะเยือกสายหนึ่งตวัดผ่านเหนือศีรษะของเขาไปอย่างรวดเร็ว!

ไอเย็นวาบพลันแล่นปราดไปทั่วกาย การเคลื่อนไหวของหนานจิ่นซูพลันแข็งทื่อในบันดล

พริบตานั้นเอง เขาก็รับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าหากฉู่หลิวเยว่คิดจะสังหารเขา ย่อมทำได้ประหนึ่งดั่งพลิกฝ่ามือ!

“ซั่งกวนเยว่ เจ้ากล้ารึ!”

ชิ้ง!

คมกระบี่เย็นเยียบจ่อลงบนลำคอของเขา!

ฉู่หลิวเยว่เอ่ยถามเสียงเบาพลางฉีกยิ้ม

“ท่านว่าข้ากล้าหรือไม่กันเล่า?”

ทั่วทั้งร่างหนานจิ่นซูแข็งเกร็ง เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก จากนั้นจู่ๆ ก็ฉีกยิ้มเย็นชา

“เจ้ารู้ก็ดี อย่างไรเสียมันก็มีความเกี่ยวข้องกับเจ้า”

ฉู่หลิวเยว่ถึงกับตะลึงงัน

จากนั้น นางก็ได้ยินหนานจิ่นซูเอ่ยออกมาทีละคำว่า

“เนื้อเพลงฉินสองส่วนแรกอยู่ที่เจ้า นับว่าเจ้ามีความสามารถอยู่บ้าง น่าเสียดาย…ที่ส่วนสุดท้ายเจ้ากลับไม่มีปัญญาเอามันมาได้!”

ฉู่หลิวเยว่ถึงกับตกตะลึง

หนานจิ่นซูรู้ว่าเนื้อเพลงฉินส่วนที่สามอยู่ที่ไหน!

“ส่วนที่สามอยู่ที่ไหน!”

นางรีบเค้นถามเสียงเย็น

หนานจิ่นซูยังไม่ทันจะได้เอ่ยปาก ยันต์ผนึกในมือเขาพลันส่องแสงสว่างเจิดจ้า!