ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2315 ตกใจ

ตอนที่ 2315 ตกใจ

………………..

ทางด้านนี้ฉู่หลิวเยว่และมู่หงอวี่กลับมาถึงที่พัก

หลังจากทั้งสองเข้าไปในห้อง ฉู่หลิวเยว่หากระดาษและพู่กัน จากนั้นก็วาดโครงร่างพื้นที่ใต้ทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์ให้มู่หงอวี่

นี่เป็นเรื่องที่ยากลำบากจริงๆ

ใต้ทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์มีพื้นที่นับไม่ถ้วนสลับทับซ้อนกันและเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง อาศัยเพียงภาพวาดบนกระดาษ แม้แต่หนึ่งในสิบก็ไม่อาจแสดงออกมาได้ทั้งหมด

แต่โชคยังดี หลังจากก้อนหินเหล่านั้นกลิ้งออกมา อาณาเขตเซียนเทพแต่ละแห่งได้หยุดพื้นที่ส่วนหนึ่งและช่วยฉู่หลิวเยว่เอาไว้ได้มาก

นอกจากนี้มู่หงอวี่ยืนอยู่บนสะพานเงินและมองสถานการณ์ใต้ทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์มาเป็นเวลานาน ทำให้นางมีความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์มากพอสมควร

ดังนั้นนางจึงมองสถานการณ์ได้อย่างเข้าใจ

ผ่านไปสักพักหนึ่งในที่สุดฉู่หลิวเยว่ก็หยุดพู่กันลง และยื่น ‘แผนที่’ ไปให้นาง

มู่หงอวี่รับภาพวาดนั้นมา นางมองดูเพียงแวบเดียวพลางพูดขึ้นอย่างประหลาดใจว่า

“หลิวเยว่ เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างละเอียดขนาดนี้ได้อย่างใด”

ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่มองไม่เห็นและสัมผัสไม่ได้ พลังในการควบคุมพื้นที่ของนางไม่ถือว่าอยู่ในระดับสูงสุด ตามหลักเหตุผลแล้วไม่อาจให้ภาพเช่นนี้ได้

ขณะที่ฉู่หลิเยว่กำลังจะพูดก็เห็นเชียงหว่านโจวมาที่หน้าประตูพร้อมถ้วยชาที่อยู่ในมือ

นางกวักมือเรียกด้วยรอยยิ้ม

“เสี่ยวโจว เข้ามา”

เชียงหว่านโจวจึงก้าวเท้าเดินเข้าไปหาฉู่หลิวเยว่และรินน้ำชาให้นาง

เป็นกลิ่นชาขิงที่คุ้นเคย

ฉู่หลิวเยว่ยื่นมือไปหยิบถ้วยชา ด้วยความร้อนที่พอดี

หลังจากนางดื่มไปจิบหนึ่ง ร่างกายภายในก็อบอุ่นขึ้นในทันที

ด้วยกลิ่นเฉพาะอันโดดเด่นของความขมฝาดจางๆ ค่อยๆ แพร่กระจายออกไป

ฉู่หลิวเยว่หรี่ดวงตาลงอย่างผ่อนคลาย ดวงตาสว่างสดใสของนางแทบจะกลายเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว

อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง เสี่ยวโจวมักทำได้ดีมากเสมอในเรื่องเหล่านี้

ทว่าตอนนี้เขาเป็นเทพขั้นสูงแล้ว และยังมาคอยดูแลนางอยู่เช่นนี้ ถือว่าเป็นการใช้คนอย่างไม่เหมาะสม

ฉู่หลิวเยว่ถือถ้วยชาพลางพูดขึ้น

“เสี่ยวโจว ต่อไปเรื่องพวกนี้เจ้าไม่ต้องทำแล้ว”

การเคลื่อนไหวของเชียงหว่านโจวหยุดชะงักลง ความลนลานแวบขึ้นมาในดวงตา

“นายท่านคิดว่าข้าทำได้ไม่ดีหรือ”

ฉู่หลิวเยว่โบกมือขึ้นในทันที

“ไม่ใช่อย่างแน่นอน เพียงแต่สถานะของเจ้าในตอนนี้ การทำเรื่องเหล่านี้ถือเป็นการสิ้นเปลืองเวลาและพลัง! เรื่องเหล่านี้แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น…”

“เรื่องของนายท่าน ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ”

เชียงหว่านโจวเม้มริมฝีปากแน่น และยากที่จะขัดคำพูดของนางได้

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปครู่หนึ่ง และเมื่อนางเงยหน้าขึ้นก็เห็นใบหน้าด้านข้างที่พยายามอดทนอดกลั้นของเขา

ช่างเป็นคนที่ดื้อรั้นเสียจริง…

ฉู่หลิวเยว่ถอนหายใจอยู่ในใจและพูดเพียงว่า

“เช่นนั้น…ก็คิดว่าข้าไม่ได้พูดแล้วกัน”

เชียงหว่านโจวค่อยๆ พยักหน้า เส้นผมสีทองที่ยุ่งเหยิงบางเส้นตกลงมาปิดบังคลื่นในดวงตาของเขา

มีเพียงริมฝีปากที่เหมือนกลีบกุหลาบนั้นยกยิ้มเบาๆ ขึ้นที่มุมปาก จึงสามารถมองเห็นอารมณ์บางส่วนของเขาได้

ช่างเถอะ

เขาคิดจะทำอันใดก็ทำไปเถอะ

ไม่ว่าจะอย่างใดเขาได้ทะลวงขั้นเป็นเทพขั้นสูงแล้ว เขาก็จะไม่ถูกรังแกอย่างง่ายดายเหมือนเมื่อก่อนอีก

ฉู่หลิวเยว่ถอนสายตากลับและมองไปทางมู่หงอวี่

“เรื่องเป็นเช่นนี้…”

หลังจากนั้นนางก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์ให้มู่หงอวี่ฟัง

เมื่อมู่หงอวี่ฟังจบก็ตื่นตกใจอย่างมากและไม่สามารถตั้งสติได้เป็นเวลานาน

“พูด…พูดเช่นนี้ ก้อนหินเหล่านั้นของเจ้า สามารถควบคุมความไม่สงบในพื้นที่ทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างนั้นหรือ”

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้า

“หากพูดอย่างตรงไปตรงมา ไม่ถือว่าเป็นการควบคุมอย่างแท้จริง อย่างมากที่สุดก็ถือว่ารับมือได้ชั่วคราวเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วเหล่านั้นเป็นอาณาเขตของผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูงและมีพลังจํากัด”

นางสามารถรับรู้ได้ว่าในทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์ยังแฝงไปด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

นั่นไม่ใช่พลังที่นางสามารถต้านทานได้ในตอนนี้

เพียงแต่ในเวลานี้ พลังนี้ยังไม่ระเบิดออกมา

มู่หงอวี่ชะงักไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็นึกอันใดบางอย่างขึ้นมาได้ จึงกระซิบถามขึ้นว่า

“เช่นนั้น…ถ้าเป็นเศษหินจาหลุมฝังศพของเทพศักดิ์สิทธิ์ล่ะ?”

นางรู้ที่มาของก้อนหินเหล่านั้น

ของเหล่านี้ที่นางได้รับมาจากกลุ่มสุสานเทพระดับสูงตอนที่นางไปสุสานสังหารเทพในครั้งนั้น

ตามคำกล่าวของฉู่หลิวเยว่ ที่นั่นไม่เพียงแต่มีกลุ่มสุสานเทพระดับสูง ยังมีกลุ่มสุสานเทพศักดิ์สิทธิ์อีกด้วย

เมื่อได้ยินนางพูดเช่นนี้ ฉู่หลิวเยว่ก็ตกตะลึงขึ้นมาในทันที

“สิ่งนี้…ข้าไม่เคยนึกถึงมาก่อนเลยจริงๆ”

สำหรับพื้นที่นั้นของเทพศักดิ์สิทธิ์…นางไม่ได้ไปที่นั่นจริงๆ

“โดยปกติแล้ว เศษหินจากหลุมศพของเทพศักดิ์สิทธิ์ มีพลังแฝงที่แข็งแกร่งกว่าอย่างแน่นอน เพียงแต่… ไม่มีใครกล้ารับประกันว่าสถานการณ์ที่นั่นจะเหมือนกับทางด้านนี้ของเทพขั้นสูง”

ฉู่หลิวเยว่บ่นพึมพำ

จริงๆ แล้วในตอนนั้นก้อนหินเหล่านี้เป็นฝ่ายเลือกติดตามนางเอง แต่ใครจะสามารถรับประกันได้ว่าเหตุการณ์เดียวกันนี้จะเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง?

อำนาจของเทพศักดิ์สิทธิ์…แท้จริงแล้วสูงกว่าของเทพขั้นสูงอย่างมาก

มู่หงอวี่ย่นจมูก

“ถ้าหาก?”

หากสามารถนำเศษหินจากหลุมศพเทพศักดิ์สิทธิ์กลับมาได้ เช่นนั้นการรับมือกับทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์อาจจะไม่ใช่ปัญหาจริงๆ สำหรับฉู่หลิวเยว่!

ฉู่หลิวเยว่กำลังเคาะเบาๆ บนที่เท้าแขน และจมอยู่ในความคิด

คำพูดของหงอวี่ไม่ได้ไร้เหตุผล

ถึงแม้ว่าในตอนแรกนางจะไม่คาดคิดว่าก้อนหินเหล่านี้จะเลือกติดตามนาง

บางที…ควรจะหาเวลาไปตรวจสอบสุสานสังหารเทพอีกครั้งหรือไม่

หากทำสําเร็จ พลังการต่อสู้ของนางจะเพิ่มขึ้นอย่างสูงสุด!

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกหวั่นไหวขึ้นเล็กน้อย

…

ณ ตำหนักมายาศักดิ์สิทธิ์

หนานจิ่นซูตามซูจิ้งไปยังที่พักของเสินสื่อสำดับที่หก

ทันทีที่เข้าไปในลานบ้าน หนานจิ่นซูก็ได้กลิ่นหอมของยาที่ขมฝาดจางๆ

เสินสื่อสำดับที่หกดูเหมือนจะไม่ใช่เซียนหมอ เหตุใดที่นี่ถึงมีกลิ่นยา?

ซูจิ้งหันกลับไปมองเขาแวบหนึ่งและพูดกำชับขึ้นว่า

“เสินสื่อสำดับที่หกเพิ่งกลับมาจากข้างนอกเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้กำลังพักฟื้นอยู่ เมื่อเขาถามอันใด ท่านก็ตอบตามนั้น”

หนานจิ่นซูพูดขึ้นในทันที

“ขอรับ”

ซูจิ้งจึงก้าวไปข้างหน้าและเคาะประตู

“เสินสื่อสำดับที่หก ประมุขหนานมาถึงแล้ว”

ชั่วครู่ เสียงที่แข็งกร้าวและแหบแห้งเล็กน้อยดังขึ้นมาจากภายใน

“เข้ามา”

ซูจิ้งยกคางไปทางหนานจิ่นซู

หนานจิ่นซูตกตะลึงและชี้ไปที่ตนเอง

“…ข้าเข้าไปเองหรือ? เสินสื่อสำดับที่แปดไม่เข้าไปด้วยกันหรือ”

ซูจิ้งยิ้มขึ้นเล็กน้อย

“เสินสื่อสำดับที่หกต้องการพูดคุยกับหนานจิ่นซูเป็นการส่วนตัว เช่นนั้นข้าขอไม่รบกวน”

หนานจิ่นซูรู้สึกตื่นตระหนกอยู่ในใจ แต่ก็พยักหน้าและหมุนตัวเดินเข้าไป

ซูจิ้งปิดประตูจากด้านนอก

เอี๊ยด…

หนานจิ่นซูรู้สึกตึงเครียดเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงนี้

เขาเข้ามาในนี้ได้สักพักหนึ่งแล้ว และนี่ยังเป็นครั้งแรกที่เสินสื่อเป็นฝ่ายต้องการพบเขา

“หนานจิ่นซู”

เสียงนั่นดังขึ้นมาจากด้านหลังฉากกั้น

หนานจิ่นซูประสานมือทำความเคารพในทันที

“คาราวะเสินสื่อสำดับที่หก”

“เนื้อเพลงฉินส่วนที่สาม เจ้าแน่ใจว่าอยู่ที่สุสานสังหารเทพจริงๆ อย่างนั้นหรือ”

หนานจิ่นซูตื่นตกใจ เดิมทีเขายังแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่เสินสื่อสำดับที่หกก็รู้เรื่องนี้ แต่เมื่อคิดดูดีๆ คงเป็นเพราะเสินสื่อสำดับที่หนึ่งได้ส่งคนไปแล้ว คาดว่าเสินสื่อทุกคนคงรู้เรื่องนี้กันหมดแล้ว

เขาพยักหน้า

“ขอรับ”

“เรื่องเช่นนี้ เจ้าจะบอกชั่งกวนเยว่อย่างนั้นหรือ”

“ไม่บอกอย่างแน่นอน”

หนานจิ่นซูรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เรื่องนี้สำคัญมาก ข้าจะกล้าไปบอกนางได้อย่างใด”

“เช่นนั้นก็ดีแล้ว ในใจของเจ้าเองมีความสนใจก็พอ อีกอย่าง…ข้าได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้นางเคยแอบเข้าไปในทะเลมายาศักดิ์สิทธิ์โดยไม่ได้รับอนุญาตอย่างนั้นหรือ”

“ใช่ แม่นางผู้นี้เป็นคนกล้าหาญที่ไม่กลัวตายอย่างมาก…”

“เรื่องนี้ทำให้เสินสื่อสำดับที่หนึ่งตกใจหรือไม่”

………………..