ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 237 บุตรแห่งร่างทองคำศักดิ์สิทธิ์
หรงซิวกอดฉู่หลิวเยว่ไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่น และเมื่อเขาได้ยินนางเอ่ยขึ้นเขาก็ตกตะลึงในทันใด
นางจะปล่อย…ให้เขาวิ่งก่อนจริงหรือ
นางรู้หรือไม่…ว่าการทำสิ่งนี้ด้วยตัวเองหมายความว่าอย่างใด?
เมื่อเห็นว่าหรงซิวไม่ขยับ ฉู่หลิวเยว่ก็ตะโกนอย่างกังวลอีกครั้ง
“ไปเร็ว!”
เสียงนี้ทำให้หรงซิวตื่นขึ้นราวกับก่อนหน้านี้คือความฝัน เขามองไปที่หญิงสาวในอ้อมแขนของเขา
นางผอมเพรียว อ่อนเยาว์ แต่ช่างกล้าหาญ
ในเวลานี้ ดวงตาของนางก็สะท้อนเงาของเขาอย่างชัดเจน
หรงซิวได้ยินเสียงหัวใจเต้นเร็วจนกระทั่งร่างกายเขาเลือดพุ่งพล่าน ลึกลงไปในหัวใจของเขา ดูเหมือนจะมีความปิติมากมายหลั่งไหลเข้ามา ทำให้เขาจมดิ่งลงไป
ฉู่หลิวเยว่รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นข้างหลังนางแล้ว ตอนนี้นางเหงื่อท่วมตัว
นางคิดว่าต้องผลักหรงซิวออกไป แต่เขากลับจับนางไว้แน่นขึ้นอีก
ผู้ชายคนนี้ต้องการสิ่งใด
โดยปกติการวางกลยุทธ์ชัยชนะเด็ดขาดต้องวางแผน และคิดให้รอบคอบ
“หรงซิว! เจ้าจะยอมตายที่นี่จริงๆ หรือ”
ฉู่หลิวเยว่กัดฟันแล้วถามออกไป ดวงตาของหรงซิวนั้นนิ่งเย็นนางไม่เห็นว่าเขากำลังนึกคิดอันใดอยู่ แต่มันเหมือนกระแสน้ำวนที่จะกลืนกินนาง
ริมฝีปากบางของเขายกขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มที่พึงพอใจก็ปรากฏขึ้น
“แน่นอนว่าไม่”
รอมาจนวันนี้จะมาตายไปได้อย่างใด เขามองลึกไปที่ดวงตาของฉู่หลิวเยว่ ก่อนจะมีกระแสน้ำที่มืดมิดพุ่งขึ้น ฉู่หลิวเยว่ไม่ทันได้พูดต่อเมื่อริมฝีปากของหรงซิวนั้นมาถึงริมฝีปากของนางอย่างรวดเร็ว
ครู่ต่อมาดวงตาของเขาอ่อนแสงลงเล็กน้อย เขาจับจ้องไปที่คอเรียวยาวของฉู่หลิวเยว่
นางใส่พรมแดนไวฑูรยะไว้รอบคอของนางจริงๆ
ด้วยการตวัดนิ้วของเขา พรมแดนไวฑูรยะก็ตกลงไปที่ฝ่ามือเกิดพลังหมุนรอบ พรมแดนไวฑูรยะก็คลายออกในทันที ปรากฏแสงสีเงินจางๆ ปกคลุมเขาทั้งสองคนไว้
บูม!
พลังกระแทกเข้าสู่พรมแดนไวฑูรยะ พรมแดนไวฑูรยะสั่นสะเทือนเพียงเล็กน้อย
อย่างใดก็ตามในที่สุดกลุ่มพลังนั้นก็ยังถูกแยกออกจากภายนอก ฉู่หลิวเยว่เบิกตากว้างเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าพรมแดนไวฑูรยะที่หรงซิวมอบให้นางนั้นไม่ธรรมดา มันสามารถต้านทานการระเบิดของผู้ฝึกยุทย์สูงสุงระดับหกได้!
“หืม นั่น…แม่นาง”
ชายชุดดำยืนอยู่ในอากาศมองลงมาที่ทั้งสองคน
ถ้าพูดให้ถูกคือเขากำลังมองไปที่ฉู่หลิวเยว่ แม้ว่านางจะถูกหรงซิวกอดแน่นจนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของนางได้
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที
“ฮ่าๆ! เข้าใจแล้ว…เข้าใจแล้ว! ไม่แปลกใจที่องค์ชายเต็มใจที่จะอยู่นอกพรมแดนม่านฟ้าเป็นเวลานาน นั่นเพียงเพราะแม่นางคนหนึ่งงั้นหรือ”
หากข่าวนี้แพร่ออกไปเกรงว่าจะทำให้ตกตะลึงกันใหญ่
ฉู่หลิวเยว่ก็ยิ่งสับสนมากขึ้น เหตุใดมันถึงฟังดูแปลกๆ เป็นไปได้หรือไม่ว่าหรงซิวเคยอยู่ในพรมแดนม่านฟ้ามาก่อน
“หลับตา!”
หรงซิวก้มศีรษะลง จูบดวงตาของนางเบาๆ
เสียงของเขาทุ้มต่ำ และอ่อนโยน ฉู่หลิวเยว่หลับตาอย่างเชื่อฟังพลางเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขา ภัยคุกคามที่น่าสะพรึงกลัวเมื่อครู่ดูเหมือนจะหายไปอย่างเงียบๆ
เหมือนว่าตราบใดที่เขาอยู่ที่นี่จะไม่อันตรายใดๆ ทำร้ายพวกเราได้ ความสงบในใจที่อธิบายไม่ได้แบบนี้มาจากไหน หรือว่ามันจะเป็นนิสัยของเขา
เมื่อเห็นนางนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างเชื่อฟัง ดวงตาเป็นประกายของหรงซิว แขนของเขาก็กระชับขึ้น เขาก็มองไปที่ชายชุดดำทันที ลึกลงไปในคืนที่มืดมิด แสงสีทองจางๆ ปรากฏขึ้นที่ดวงตาของเขา!
เสียงหัวเราะของชายชุดดําหยุดลงทันทีเหตุการณ์เมื่อครู่นี้…
หรงซิวยกมือขึ้นก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย ทันใดนั้นเปลวไฟสีทองก็ปรากฏขึ้นที่ปลายนิ้วของเขา
“บุตรแห่งร่างทองคำศักดิ์สิทธิ์ เป็นไปได้อย่างใดนี่มันนอกพรมแดนม่านฟ้า…”
“หึ!”
หรงซิวสะบัดปลายนิ้วของเขา กลุ่มของเปลวไฟสีทองก็พุ่งไปหาชายชุดดำทันที
มันเป็นเพียงลูกทรงกลมขนาดเล็ก แต่สำหรับชายชุดดำดูเหมือนจะอันตรายถึงชีวิต เขาก้าวถอยหลังด้วยความกลัวแล้ววิ่งหนีหรงซิว
มันเป็นแบบนี้ได้อย่างใด นอกขอบเขตพรมแดนม่านฟ้าของผู้ฝึกฝนจะถูกระงับไว้ด้านล่างผู้ฝึกยุทธ์ระดับเจ็ด ไม่มีเหตุผลที่จะเป็นไปได้เลยที่เขาจะเรียกบุตรแห่งร่างทองคำศักดิ์สิทธิ์ได้
แต่ตอนนี้…ออร่าในร่างกายของหรงซิวแข็งแกร่งกว่าเมื่อครู่ แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะหลบหนี แต่ความเร็วของเปลวเพลิงสีทองยังเร็วกว่า หลังจากนั้นไม่นาน มันก็หยุดลงอย่างเงียบๆ ในทะเลสีน้ำเงินเข้ม เมื่อเปลวไฟสีทองสัมผัสทะเลทุกสิ่งรอบตัวดูเหมือนจะหยุดนิ่งในทันที
คลื่นทะเลหยุดลงกะทันหัน คลื่นซัดเข้าหาแนวปะการัง แม้แต่ม่านน้ำทั้งสองที่เผาไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีทองรวมกัน
ชายชุดดำรู้สึกเหมือนภูเขากำลังกดทับร่างกายของเขา ขาของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยหินก้อนใหญ่ทับยากที่จะขยับนิ้วเท้าของเขาก็แทบขยับไม่ได้
นี่คือ…การบีบบังคับอันทรงพลังอย่างแท้จริง!
เขามองย้อนกลับไปด้วยความตื่นตระหนก แต่เห็นหรงซิวยืนอยู่ข้างชายฝั่งมือแม่นางคนนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่นหันมามองเขาด้วยดวงตาที่เย็นชา ดวงตาที่กำลังมองมดที่กำลังจะตาย
ใจจืดใจดำ!
ทำให้คนที่ไม่เชื่อฟังหวาดกลัว!
วินาทีถัดมา ริมฝีปากของหรงซิวขยับขึ้นเล็กน้อย
“ข้าจะปิดชีวิตเจ้า!”
ทันทีที่มันตกลงมาตำแหน่งของเปลวเพลิงสีทองก็พังลงทันที เผยให้เห็นชิ้นส่วนของความว่างเปล่าสีดำ
พื้นทรายตอนนี้กำลังจะถล่ม!
ชายชุดดำหวาดกลัวเขาไม่สนใจสิ่งอื่นใดหันกลับแล้ววิ่งหนีไปอย่างใดก็ตาม เมื่อเขาเคลื่อนตัวร่างกายของเขาดูเหมือนจะไม่ตอบสนอง เขามองกลับมาด้วยความตกใจ แต่พบว่าทั้งร่างของเขาถูกแช่แข็งด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัวนั้น ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แล้ว ในเวลานี้เปลวไฟสีทองพวยพุ่งขึ้นเป็นศูนย์กลาง พื้นที่โดยรอบก็เริ่มพังทลายลงมาทีละชิ้น
ความว่างเปล่าสีดำกำลังขยายตัวราวกับกำลังก่อตัวเป็นหลุมดำขนาดใหญ่
น้ำทะเล คลื่น เปลวไฟ…ทั้งหมดถูกกลืนเข้าไป ในไม่ช้าความว่างเปล่าสีดำก็ลามไปถึงเท้าของชายชุดดำ
“ไม่…ไม่!”
เขากรีดร้องด้วยความกลัวอย่างขีดสุด พยายามขยับร่างกายแต่ไร้ผลในที่สุดเขาทำได้เพียงมองดูเท้าของเขาหายไปพร้อมกับพื้นที่ถล่มทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เขาไม่แม้แต่จะได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด พื้นที่กำลังพังทลายกลืนร่างกายของเขาจนความเจ็บปวดจากการเจาะกระดูกก็มาถึง!
“อ๊าก!”
เสียงกรีดร้องที่แสนเจ็บปวด ชายชุดดำมองไปยังหรงซิวแววตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะความแค้น ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเฉียบขาด
“องค์ชายเจ้าบังคับอัญเชิญร่างสีทองนอกพรมแดนม่านฟ้า เจ้าไม่กลัวโดนทำโทษหรือ”
หรงซิวหรี่ตาลง
“น่ารำคาญ”
การพังทลายของพื้นเกิดขึ้นเร็วขึ้น คำพูดที่เหลืออยู่ของชายชุดดำไม่ทันได้จะพูดร่างถูกกลืนกินไปทั้งตัวแล้ว
หากเป็นในเวลานี้ ฉู่หลิวเยว่มองย้อนกลับไป พบว่าช่องว่างระหว่างทะเลกับท้องฟ้าได้ถล่มลงมาเป็นจำนวนมาก ความว่างเปล่าสีดำขนาดมหึมาปรากฏขึ้นที่นั่นอย่างแปลกประหลาด และเงียบงัน
YOU MAY ALSO LIKE
