ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 609 เจ้าดูถูกข้าหรือ

พลังของเทพไม่สามารถหยุดยั้งได้ ในขณะที่ง้าวปรากฏขึ้น สถานการณ์ก็พลิกกลับทันที

สีหน้าของคู่มู่ไห่ที่เดิมมั่นใจว่าจะชนะก็กลายเป็ นน่าเกลียดทันที ภายใต้การจ้องมองอย่างเหลือเชื่อของเขา มีเสียงสั่นสะเทือนดังขึ้น พลังที่น่าสะพรึงกลัวทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง ฉับพลัน ขุนเขาทั้ง ลูกสั่นสะเทือน

“อั่ก… ” พลังโต้กลับทาให้คู่มู่ไห่กระอักเลือด เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ สามารถตอบโต้ได้ทันท่วงที

เหตุการณ์พลิกผันกะทันหันนี้ยังทาให้สีหน้าของทุกคนใน ปัจจุบันเปลี่ยนไปอย่างมาก

“เกิดอะไรขึ้น”

เมื่อมองดูท้องฟ้ า ใบหน้าของทุกคนซีดลงทันที มีคนพูดด้วย น้าเสียงไม่เชื่อ

“นี่คือ… สมบัติเซียนโกลาหลปฐมกาล สวรรค์ อาวุธนี้เป็ นของ ใครกัน”

ในช่วงเวลานั้น ทุกคนตกใจ ไม่มีใครคาดคิดว่าจะพลิกผันเช่นนี้ เมื่อทุกคนแน่ใจว่าหยาหยาจะต้องตาย บรรยากาศแปลกประหลาด

อย่างมากเมื่อพวกเขามองไปที่สมบัติเซียนโกลาหลปฐมกาล นี่คือ ง้าวจอมราชันที่น่ากลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้

สมบัติเซียนในระดับนี้เป็ นสิ่งที่มีเพียงยอดฝี มือที่อยู่เหนือ ขอบเขตปลิดเต๋าเท่านั้นที่คู่ควรที่จะครอบครอง

ผู้อาวุโสทุกคนไม่กล้าเชื่อสิ่งที่พวกเขาเห็น ภายใต้สายตา ประหลาดใจของพวกเขา ร่างสีขาวค่อย ๆ ปรากฏขึ้นเหนือทะเลเมฆ

“เย่… เย่ชิว!” ทันทีที่พวกเขาเห็นเจ้าของอาวุธเทพเจ้านี้ ทุกคนก็ สูดลมหายใจเย็นเยียบทันที ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าเจ้าของอาวุธ เทพเจ้านี้จริงแล้วเป็ นเย่ชิว “สวรรค์ อย่างไร… เป็ นไปได้อย่างไร เหตุ ใดเขาถึงมีสมบัติเซียนเช่นนี้”

ทุกคนแสดงสีหน้าไม่เชื่อ แม้แต่ฉีฮวนก็ไม่อยากจะเชื่อ ข้อเท็จจริงนี้

“อาจารย์!” หยาหยาซึ่งหลับตาลงด้วยความสิ้นหวังและก าลังรอ ความตายได้ลืมตาขึ้นอีกครั้ง และตระหนักว่าวิกฤตที่อยู่ตรงหน้า ได้รับการแก้ไขแล้ว ทันทีที่นางเห็นอาจารย์ของนางปรากฏขึ้น ใน ที่สุดนางก็เข้าใจทุกอย่าง นางหลั่งน้าตาทันที

ก่อนหน้านี้ นางคิดว่านางตายแล้ว อย่างไรก็ตาม นางไม่ได้ คาดหวังว่าอาจารย์ของนางจะดึงนางกลับจากประตูนรก ในช่วงเวลา นี้เองที่นางเข้าใจอย่างแท้จริงว่าอาจารย์ของนางคือตัวตนอันน่า สะพรึงกลัวเพียงใด

เมื่อแสงหายไป เย่ชิวยื่นมือออกเล็กน้อย ง้าวจอมราชันก็กลับสู่ มือของเขา เขาโบกมือแล้ววาดส่วนโค้งที่สวยงามในอากาศ รูปลักษณ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ของเขาเซียนในชุดขาวนั้นเหมือนกับ เทพเจ้าแห่งสงครามที่ไม่มีใครเทียบได้

ในขณะนี้ คู่มู่ไห่หวาดกลัวอย่างมาก เขาไม่เคยคาดคิดว่า พละกาลังของเย่ชิวจะน่ากลัวขนาดนี้ เขามองไปที่หยาหยาอย่างชั่ว ร ้ายและรู ้สึกผิดหวังอย่างมาก หากเย่ชิวไม่รบกวน เขาคงท าส าเร็จ ตอนนี้ เขาทาอะไรไม่ได้ เขาไม่มีทางเริ่มต้นอีก

“แค่ก แค่ก…” หลังไอไม่กี่ครา คู่มู่ไห่ก็ทาหน้าหนาเป็ นพิเศษ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้

เขายิ้มด้วยความเคารพและพูดว่า “ท่านเทพ เคล็ดวิชาเต๋าของ ท่านลึกซึ้งจริง ๆ ข้ายอมรับความพ่ายแพ้”

เมื่อเห็นว่าเขาประจบประแจงราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนที่ อยู่ตรงนั้นอดไม่ได้ที่จะชื่นชมหนังที่หนาของเขา อย่างไรก็ตาม มันจะ ง่ายขนาดนั้นได้อย่างไรที่เขาจะล้างมือเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยคาพูดไม่กี่ ค า

เย่ชิวมาถึงขอบหน้าผาจากท้องฟ้ าเพียงกระพริบ เขามองไปที่ คู่มู่ไห่แล้วพูดว่า “ตาแก่ เจ้ากล้ารังแกเมฆาม่วงของข้าเพราะไม่มีใคร อยู่หรือ เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าสังหารเจ้าจริง ๆ หรือ”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา เจตนาสังหารที่น่าตกใจก็ปะทุ ขึ้นทันที มันหนาวเหน็บเสียดแทงถึงกระดูก ร่างกายของทุกคนสั่น สะท้านและสีหน้าของพวกเขาก็ตึงเครียดขึ้นอีกครั้ง

สีหน้าคู่มู่ไห่น่าเกลียดอย่างไม่มีที่เปรียบ เขารู ้ว่าวันผนี้เขาแพ้ ไม่ว่าเย่ชิวจะทาอะไร อีกฝ่ ายก็อยู่ในจุดที่ถูก ต้องท้ายที่สุด เขาเป็ น คนโจมตีก่อน ถึงอย่างนั้น คู่มู่ไห่ก็ไม่ใช่คนประเภทหุนหันพลันแล่น เขามีข้อแก้ตัว

เขาพูดว่า “ท่านเทพ ท่านก าลังพูดอะไร ข้าไม่ได้มีเจตนาที่จะ รุกรานท่าน อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมและมีเจตนาสังหาร มากเกินไป นางถึงกับใช ้วิธีชั่วร ้ายเช่นนั้นเพื่อยุติการประลองกับ เพื่อนศิษย์ของนาง ข่สกลัวว่านางจะทาให้ชื่อเสียงของท่านเทพเสื่อม เสีย นั่นเป็ นเหตุผลที่ข้าลงมือแทนท่าน หากท่านเทพไม่ชอบให้ข้ายุ่ง ข้าจะไม่ยุ่ง”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ผู้อาวุโสที่อยู่ตรงนั้นก็สูดลม หายใจเย็นเยียบทันที เขาไร ้ยางอายจริง ๆ ด้วยคาพูดเพียงไม่กี่คา เขาต้องการล้างความรับผิดชอบออกไป

ไม่ต้องพูดถึงพวกเขา แม้แต่เย่ชิวก็โกรธจนเขาหัวเราะ “ฮ่าฮ่า ในกรณีนั้น ข้าต้องขอบคุณที่ช่วยข้า”

“ไม่จาเป็ นต้องทาเช่นนั้น ข้ารู ้สึกเป็ นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับใช ้ ท่านเทพ” คู่มู่ไห่พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

เย่ชิวรู ้สึกขบขัน

“อืม… เจ้ามีเหตุผล” เย่ชิวยิ้มในใจของเขาและมองไปที่กู้จวิน

เย่ชิวกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสคู่ยังเป็ นยอดฝีมือในเส้นทาง เที่ยงธรรม ที่คือการประลอง แต่เจ้าถึงกับใช ้วิธีไร ้ความปรานีในการ ประลองระหว่างเพื่อนศิษย์ในเมื่อเจ้าไร ้ความปรานี เจ้าควรถูกลงโทษ เพราะไม่คานึงถึงผลประโยชน์ของเพื่อนศิษย์!”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา คู่มู่ไห่ก็อึ้งไปชั่วขณะ เขาไม่ เข้าใจว่าเย่ชิวหมายถึงอะไร อย่างไรก็ตาม ในลมหายใจต่อมา สีหน้า เปลี่ยนไปอย่างมาก ทันใดนั้นเขาก็เห็นเย่ชิวตบศิษย์กู้จวินของเขา

“ท่านเทพ ท่านหมายความว่าอย่างไร” คู่มู่ไห่รีบป้ องกัน พลังทั้ง สองเข้าปะทะกันทันที และคู่มู่ไห่ก็พลาดพลั้งอีกครั้ง

“อั่ก… ” ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดลงอย่างหาที่เปรียบมิได้ ในขณะนี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าเย่ชิวหมายถึงอะไร อีกฝ่ ายต้องการ ใช ้โอกาสนี้สร ้างความวุ่นวายตั้งแต่ที่เขาบอกว่าหยาหยาโหดเหี้ยม ดังนั้นกู้จวินก็จึงไม่ต่างกัน

คู่มู่ไห่ไม่คาดคิดว่าเย่ชิวจะทาเช่นนี้ หากเป็ นคนธรรมดา พวก เขาคงไม่รู ้ว่าจะทนค าพูดของเขาได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม เขาก าลัง เผชิญหน้ากับเย่ชิว

เย่ชิวไม่ได้โจมตีต่อหลังจากที่ฝ่ามือของเขาถูกคู่มู่ไห่ขัดขวาง

กลับกัน เขาพูดต่อ “ผู้อาวุโสคู่ ท่านหมายความว่าอย่างไร ข้า ก าลังช่วยมรดกบุปผาซากศพกาจัดหายนะนี้และสะสางความยุ่งเหยิง ของท่านเพื่อที่เขาจะได้ไม่ทาลายชื่อเสียงของท่านในอนาคต”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ใบหน้าของคู่มู่ไห่ก็มืดลง เขา รู ้ว่าเขาตกหลุมพรางของเย่ชิว อีกฝ่ ายใช ้ค าพูดเดียวกันกับเขา ท า ให้คู่มู่ไห่ยากที่จะต้านทาน เขาเป็ นคนพูดเอง และเขาเป็ นคนโจมตี ก่อน จากนั้น ไม่ว่าเย่ชิวจะทาอะไรต่อไป อีกฝ่ ายก็ทาตามคาพูดของ เขาทุกอย่าง มันก็สมเหตุสมผล

อย่างไรก็ตาม หากเขาโต้กลับ แสดงว่าสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ เป็ นเพียงวาจาไร ้สาระ

การกระท าของเย่ชิวท าให้เขาล าบากในทันที หากเป็ นศิษย์ ธรรมดา คู่มู่ไห่อาจยอมแพ้ ท้ายที่สุด เขามีลูกศิษย์มากมาย แต่กู้จวิ นแตกต่างออกไป เด็กคนนี้มีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่ หากตายไป คู่มู่ไห่จะ ไม่สามารถตอบตระกูลของอีกฝ่ายได้

ในช่วงเวลานั้น สีหน้าคู่มู่ไห่กลายเป็ นน่าเกลียดถึงที่สุด เขามอง ไปที่เย่ชิวอย่างเย็นชาและรู ้ว่าเขาไม่มีเหตุผล เขาพูด “ศิษย์ของข้าไม่ ต้องการให้ท่านเทพจัดการเป็ นการส่วนตัว ข้าจะจัดการกับเขาเอง”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา เย่ชิวไม่พอใจทันที จากนั้น เขาพูดอย่างเย็นชา “ถ้าอย่างนั้นท่านหมายความว่าท่านสามารถ โจมตีศิษย์ของข้าได้ตามต้องการ ท่านก าลังดูถูกข้าหรือ”

ฉับพลัน เจตนาสังหารอันหนาวเหน็บก็โอบล้อมภูเขาทั้งลูก