ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 626 ดอกบัวหิมะเหมันต์เร ้นลับ

เห็นเย่ชิวถาม ดวงตาของเหลียนเฟิงหรี่ลงทันทีและนางก็ส่ายหัว

“ตอนนี้ข้ามีวิหารสวรรค์เก้าแห่งแล้ว การพัฒนาที่รวดเร็วเช่นนี้ เป็ นขีดจากัดของข้าแล้ว หากข้าต้องการก้าวไปข้างหน้าอีกขั้น ข้า ต้องใช ้เวลาทาความเข้าใจมากกว่านี้ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ข้าขาดมาก ที่สุดในตอนนี้คือเวลา”

ณ จุดนี้ สายตาของเหลียนเฟิงเริ่มจริงจัง แล้วนางก็พูดว่า “เจ้า ควรรู ้ว่าตาแหน่งของธิดาศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์เป็ นตาแหน่งสูงสุด มีคู่แข่งนับไม่ถ้วน และข้าก็เป็ นหนึ่งในนั้น”

“ไม่กี่วันมานี้ คู่แข่งที่โดดเด่นสองสามรายโผล่ขึ้นมาทีละคนแล้ว พวกนางล้วนเป็ นบุคคลที่โดดเด่นจากโลกใบเล็กต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็ น พรสวรรค์หรือพละกาลัง ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าข้า การแข่งขันที่แท้จริง ได้เริ่มขึ้นแล้ว หากไม่มีอะไรไม่คาดคิดเกิดขึ้น มันจะเป็ นการต่อสู้ที่ เข้มข้นและโหดร ้ายในสามปีนี้อย่างแน่นอน”

“เพราะฉะนั้น สิ่งที่ขาดมากที่สุดในตอนนี้คือเวลา ไม่ใช่เพื่อ ตาแหน่งเทพธิดา แต่เพื่อให้เจ้าและข้าสามารถยืนหยัดอย่างมั่นคงใน ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์นี้ เราต้องสู้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ ตาม”

แววตาของนางค่อย ๆ แน่วแน่ขึ้น เหลียนเฟิงรู ้ว่าเย่ชิวต้องการ ทาอะไร ดังนั้นนางจึงทางานอย่างหนักเบื้องหลังอย่างเงียบ ๆ ตราบ เท่าที่นางสามารถสืบทอดตาแหน่งของเทพธิดาได้สาเร็จ ทั้งสองก็จะ ตั้งหลักในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ได้อย่างสมบูรณ์

ดังนั้น สิ่งที่นางต้องการทามากที่สุดในตอนนี้คือการฝ่ าด่าน วิหารสวรรค์แห่งที่สิบในเวลาอันสั้นที่สุด มีเพียงการทะลวงผ่านวิหาร สวรรค์แห่งที่สิบได้สาเร็จเท่านั้นที่จะสามารถทัดเทียมกับคู่แข่ง เหล่านั้นได้

หัวใจของเย่ชิวเปล่งประกายด้วยความรักในขณะที่เขามองจ้อง ไปที่นาง นางมักจะไม่พูดมากและไม่บ่นมาก นางเพียงให้และ สนับสนุนเย่ชิวอย่างเงียบ ๆ เย่ชิวจะไม่รักภรรยาที่แสนดีเช่นนี้ได้ อย่างไร

“ฮิฮิ… เหลียนเอ๋อ ให้ข้าช่วยหรือไม่” เย่ชิวทันใดนั้นก็พูดด้วย รอยยิ้ม

หัวใจของเหลียนเฟิงสั่นสะท้านเมื่อได้ยินสิ่งนี้ นางมองไปที่เขา ด้วยความสับสน

เย่ชิวเอายาอายุวัฒนะระดับสูงสุดดอกบัวหิมะเหมันต์เร ้นลับ ออกมา เขากล่าวว่า “ดอกบัวนี้เป็ นยาอายุวัฒนะธาตุน้าแข็ง คุณสมบัติระดับสูงสุดที่หายาก มันเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์กับเคล็ด

วิชาที่เจ้าบ่มเพาะ เจ้าต้องกินมันเพื่อทาความเข้าใจโลกหล้า ควบคุม จักรวาล และหาโอกาสทะลวงผ่าน”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา เหลียนเฟิงก็ตกใจ นางมองดู ดอกบัวหิมะในมือของเย่ชิวด้วยความประหลาดใจ

“ยาอายุวัฒนะระดับสูงสุด!” นางตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูด ว่า “เจ้าได้สมบัติเช่นนี้มาจากที่ใดกัน”

ปฏิกิริยาของนางอยู่ในความคาดหวังของเย่ชิวอย่างสมบูรณ์

ใคร ๆ ก็จะต้องมีสีหน้าเช่นนี้เมื่อเห็นยาอายุวัฒนะระดับสูงสุด และเหลียนเฟิงก็ไม่มีข้อยกเว้น อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถอธิบาย ที่มาของยาอายุวัฒนะนี้ได้เนื่องจากระบบได้มอบให้หลังจากล่อลวง หลินชิงจู้

เขาไม่สามารถอธิบายการมีอยู่ของระบบกับเหลียนเฟิงได้ เขา พูดได้เพียงว่า “อย่ากังวลกับเรื่องนี้ เจ้าต้องกินให้หมด นี่คือของขวัญ ที่ข้าคัดสรรมาอย่างดีเพื่อเจ้า”

หัวใจของเหลียนเฟิงอบอุ่นเมื่อนางได้ยินนี้ นางมองไปที่รอยยิ้ม เปี่ยมรักของเย่ชิว และทันใดนั้นก็รู ้สึกอายเล็กน้อย

“ตกลง!“หลังจากนั้นไม่นาน เหลียนเฟิ งก็พยักหน้า ทันใดนั้น นางรู ้สึกว่ามันไม่เหมาะสมและเสริมว่า”เจ้าเก่งมาก”

หลังจากพูดเช่นนั้น นางก็รู ้สึกอายเล็กน้อยและหน้าแดง นาง แสดงอารมณ์ไม่เก่ง ความรักของนางที่มีต่อเย่ชิวเป็ นการเสียสละ เงียบ ๆ มากกว่า

นางสวยและมีสีหน้าขี้อาย นางดูน่ารักมากและแตกต่างจาก รูปแบบปกติของนางอย่างสิ้นเชิง เย่ชิวตกใจมาก นั่นหมายความว่า นางยังมีด้านที่น่ารักเช่นนี้ เขาดีใจยิ่งกว่าเดิม

เขาไม่ได้คาดหวังว่าของขวัญง่าย ๆ นี้จะทาให้ภรรยามีความสุข มาก ดูเหมือนว่าเขาต้องเตรียมตัวมากขึ้นในอนาคต

“ฮ่าฮ่า!” เขาลูบใบหน้าสวยของนางเบา ๆ

เย่ชิวหัวเราะอย่างเต็มที่และพูดว่า “เหลียนเอ๋อ ข้าสัญญากับเจ้า ว่าจะพาเจ้าไปดูความเจริญรุ่งเรืองของโลก ท่องผ่านทะเลแห่ง ดวงดาว และเดินผ่านสายน้าแห่งกาลเวลาอันยาวไกล”

“นี่คือคาสาบานตลอดชีวิตและเป้ าหมายตลอดชีวิตของข้า ดังนั้น เจ้าต้องบ่มเพาะให้ดี เมื่อเจ้าและข้ายืนอยู่บนจุดสูงสุด เราจะ เห็นทัศนียภาพของโลกนี้ นั่นจะเป็ นฉากที่สวยงามเป็ นพิเศษ”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ร่างกายของเหลียนเฟิงสั่น สะท้าน นางตื้นตันใจจนแทบเสียสติ ดวงตาที่เต็มไปด้วยดวงดาว ของเย่ชิวเต็มไปด้วยจินตนาการไม่รู ้จบเกี่ยวกับอนาคต นางอดไม่ได้ ที่จะคล้อยตามอารมณ์ของเย่ชิว

เขาไม่เคยลืมสิ่งที่สัญญากับข้า! ข้าควรเดินเคียงข้างเขาและไม่ เป็ นภาระของเส้นทางในอนาคตอย่างแน่นอน

ในขณะนี้ หัวใจของเหลียนเฟิงเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการ ต่อสู้ ยืนยันความศรัทธาในหัวใจของนางอีกครั้ง

“เอาล่ะ เราจะเดินหน้ากันต่อไป” ในที่สุด เหลียนเฟิงก็สงบสติ อารมณ์และตอบกลับอย่างจริงจัง ขณะที่นางพูด นางก็หยิบดอกบัว หิมะจากเย่ชิว ดวงตาของนางเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ พันธนาการในใจของนางคือเย่ชิว และเย่ชิวจะกลายเป็ นแรงจูงใจให้ นางก้าวไปข้างหน้า ความคิดของนางเตลิดเปิ ดเปิ งเมื่อนึกถึงเศษ เสี้ยวเวลาที่พวกเขาใช ้ร่วมกัน ดวงตาของเหลียนเฟิงแน่วแน่อย่างไม่ มีที่เปรียบเมื่อนางกินดอกบัวหิมะ

ฉับพลัน พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งเข้าสู่ร่างของนางอย่างบ้า คลั่ง แผดผาแขนขาและกระดูกของนาง และรุนแรงยิ่งขึ้น ความเย็น จัดนั้นทาให้หัวใจของนางโล่งอย่างหาที่เปรียบมิได้ นางค่อย ๆ หมุนเวียนกฎในร่างกายของนางและเริ่มปรับแต่งพลังอันน่ า สะพรึงกลัวนี้

เย่ชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นนางค่อย ๆ เข้าสู่ สภาวะบ่มเพาะ เขานั่งข้างนางและสังเกตอย่างเงียบ ๆ สองสามวัน ร่างกายของนางบริสุทธิ์มาก และดวงตาของนางก็แจ่มใสและเต็มไป ด้วยความสว่างไสว การดูดซึมของนางราบรื่นมาก

เมื่อเห็นว่านางไม่มีปัญหา เย่ชิวก็โล่งใจ เป็ นเรื่องง่ายอย่างยิ่ง สาหรับนางที่จะฝ่ าวิหารสวรรค์แห่งที่สิบด้วยความช่วยเหลือของ ดอกบัวหิมะนี้ ถ้านางมีความเข้าใจ นางอาจจะสามารถก้าวไปอีก ระดับหนึ่งและเข้าใจกฎแห่งฟ้ าดิน พุ่งวิหารสวรรค์แห่งที่สิบเอ็ดได้ใน คราวเดียว

ในเวลานั้น นางจะเป็ นอัจฉริยะไร ้เทียมทานคนที่สองที่ไปถึง ลาดับที่สิบเอ็ดของวิหารสวรรค์รองจากเย่ชิว หากนางสามารถทะลวง วิหารสวรรค์สิบเอ็ดแห่งได้ นางจะมีโอกาสชนะการแข่งขันนี้สูงขึ้น

เย่ชิวตั้งตารอการเปลี่ยนแปลงที่ท้าทายสวรรค์ที่นางจะได้รับ ต่อไป

เมื่อเห็นว่านางเข้าสู่สภาวะบ่มเพาะแล้ว เขาก็ไม่รบกวนนางและ ออกจากที่พานักถ้าเมฆาม่วงไว้อย่างเงียบ ๆ

เหลียนเฟิ งปิดด่านอีกครั้ง ครั้งต่อไปที่นางออกมาจากการปิด ด่านจะเป็ นเวลาที่นางทะลวงวิหารสวรรค์ที่สิบได้สาเร็จ พลังของ ดอกบัวหิมะเหมันต์เร ้นลับนั้นยอดเยี่ยมมาก เป็ นไปไม่ได้ที่นางจะตื่น ขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ

ดังนั้น เย่ชิวจึงไม่อยู่ในที่พานักถ้าเมฆาม่วงต่อไป ในทางกลับกัน เขาเตรียมกลับไปที่โถงฝึกเมฆาม่วง ท้ายที่สุด เขายังมีศิษย์ตัวน้อย อยู่ในห้องฝึกฝน เขาไม่สามารถอยู่ที่นี่และปกป้ องเหลียนเฟิงตลอด ได้

หลังจากยืนยันว่านางไม่ตกอยู่ในอันตราย เย่ชิวก็จากไป หลังจากเดินออกจากที่พักในถ้า เย่ชิวก็ปิดประตูถ้าอีกครั้งอย่างเงียบ ๆ ขณะที่กาลังจะเดินทางกลับไปโถงฝึกเมฆาม่วง ลมหนาวพัดผ่าน มา เย่ชิวขมวดคิ้วและมองไปที่หุบเขาที่เงียบและมืด

“ฮ่าฮ่า เจ้าก าลังจับตาดูข้าอยู่หรือ” เย่ชิวรู ้สึกได้แล้วว่ามีใครบาง คนกาลังจ้องมองมาที่เขา โดยเฉพาะตอนที่เขาเดินออกจากถ้า พานัก ในเวลาเดียวกัน สายตาหลายคู่ก็จับจ้องมาที่เขา