ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 641 เจ้ามันสมควรตาย

“ฮ่าฮ่า นายน้อยช่างไร ้กังวลเสียจริง ข้าชื่นชมเจ้าที่สบายใจเมื่อ พูดถึงภูมิหลังของเจ้า” ณ จุดนี้ ฮุ่ยไฉ่อี้เผยรอยยิ้มหวาน ๆ มัน เหมือนกับรอยยิ้มของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ทาให้หัวใจเต้นแรง

ในช่วงเวลานั้น เย่ชิวอดไม่ได้ที่จะชาเลืองมองดูอีกสองสามรอบ

“บัดซบ หวานเกินไปแล้ว! ช่างเป็ นเด็กผู้หญิงที่สวยงาม อ่อนโยน และอ่อนหวาน ช่างดีที่สุดในโลกจริง ๆ” เย่ชิวอดไม่ได้ที่จะ ชื่นชมนาง สิ่งที่เขาไม่รู ้ก็คือเย่ฉิงซวนกาลังกัดฟันกราม

“อ๊าก… เย่ชิว เจ้ามันสมควรตาย” เมื่อมองดูเทพธิดาก าลังพูดคุย และหัวเราะกับชายที่เข้ากับเขาไม่ได้ เย่ฉิงซวนก็ต้องการที่จะสังหาร อีกฝ่าย

เย่ฉิงซวนกัดฟันด้วยความเกลียดชัง

เย่ชิวบังเอิญสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของอารมณ์นี้ อุบาย เชือดเฉือนอย่างยิ่งก็ปรากฏขึ้นในใจทันที

ฮิฮิ เด็กคนนี้กาลังวิตกกังวล ยิ่งเจ้ากังวล ข้าก็ยิ่งทาให้เจ้าไม่มี ความสุขได้

ซึ่งเขาเดิมทีต้องการจบการสนทนา เขาก็มีความคิดชั่วร ้าย ขึ้นมาทันที หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ยิ้มและพูดว่า

“รอยยิ้มของเทพธิดาเหมือนอาบสายลมฤดูใบไม้ผลิ อบอุ่นหัวใจ และทาให้ใจข้าสั่น มีความมุ่งมั่นที่จะพลีกายให้กับสาวงาม”

“อ๊า!” เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของฮุ่ยไฉ่อี้ก็สั่นสะท้านและทันใด นั้นนางก็รู ้สึกอายเล็กน้อย

เมื่อมองไปที่สีหน้าของเย่ชิว นางอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง บุคลิก ของนางค่อนข้างเก็บตัวในตอนแรก ปกติแล้วนางไม่เคยมีปฏิสัมพันธ ์ กับคนอื่นเช่นนี้ พฤติกรรมปกติของนางจึงถูกเข้าใจผิดว่าเป็ นความ เย็นชา ที่จริงแล้วนางไม่ได้เย็นชา แต่นางกลัวการเข้าสังคม

คาพูดของเย่ชิวทาให้นางรู ้สึกอายเล็กน้อย คาเหล่านี้มี ความหมายที่คลุมเครือ นางอดสงสัยไม่ได้ว่านางมีเสน่ห์ขนาดนั้น จริง ๆ หรือ

ด้วยความสงสัย ฮุ่ยไฉ่อี้พูดอย่างอาย ๆ “นายน้อยอย่าเยาะเย้ย ข้า นายน้อยเป็ นเทพ นายน้อยเคยเห็นสาวงามมากมาย เทียบกัน แล้ว ไฉ่อี้ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความสนใจของเย่ชิวคือพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุด

โดยปกติแล้ว เมื่อสาว ๆ พูดเช่นนี้ พวกนางกาลังรอด้วยความ คาดหวัง เย่ชิวจะไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร เขาพูดทันทีว่า “ถ่อม ตัว เจ้าถ่อมตัวเกินไป”

“ข้าได้ท่องเที่ยวผ่านภูเขาและแม่น้าหลายพันแห่ง และได้เห็น เสน่ห์ทุกรูปแบบในโลก อย่างไรก็ตาม ทิวทัศน์ที่สวยงามในโลกนี้

เทียบไม่ได้กับรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเจ้า ในตอนนี้ ข้าไม่รู ้จะอธิบาย อย่างไร”

“มีสาวงามที่ไม่อาจลืมเลือน หากไม่ได้เจอนางหนึ่งวันแล้วข้าก็ คิดถึงนางมาก มีสาวงามทางตอนเหนือที่ไม่มีใครเทียบได้ ดูอิสระไร ้ ลักษณ์”

“เมื่อข้าได้ยินเรื่องนี้เมื่อต้นปี ข้าสงสัยว่ามีสาวงามเช่นนี้ในโลก จริงหรือ เมื่อเห็นนางยิ้ม ข้าก็รู ้สึกเหมือนตื่นจากฝัน บทกวีนั้นอธิบาย ถึงตัวเจ้า”

ในขณะที่เย่ชิวยกย่องนาง ฮุ่ยไฉ่อี้ก็ไม่สามารถต้านทานได้อีก ต่อไป

“ฮ่าฮ่า… ” ฮุ่ยไฉ่อี้อดไม่ได้ที่จะปิดปากและหัวเราะ นางขยับแล้ว

นางไม่คิดว่าการประเมินในใจของเย่ชิวจะสูงขนาดนี้ ในช่วงเวลา นั้น หัวใจนางเต้นรัว นางมีความสุขและสบายใจอย่างสุดจะพรรณนา

ฮุ่ยไฉ่อี้ยิ้มจากก้นบึ้งของหัวใจ นางที่เคยเก็บตัวเล็กน้อยได้เริ่ม เปิ ดใจ ด้วยเหตุผลบางอย่าง นางมีความสุขมากหลังจากโต้ตอบ กับเย่ชิว รอยยิ้มของนางไม่เคยหุบ อย่างไรก็ตาม บทสนทนาระหว่าง สองคนนี้ทาให้คนดูไม่พอใจ

“อ๊าก… เย่ชิว เจ้ามันสมควรตายจริง” เมื่อเห็นว่าสาวงามยังคง ยิ้มไม่หยุด เย่ฉิงซวนก็กัดฟันเขาและไม่สามารถยับยั้งความเกลียด ชังได้อีกต่อไป

เขาก าลังจะกัดฟันกรามจนแตกหัก

ไม่… ไฉ่อี้ อย่าเชื่อเรื่องไร ้สาระของชายคนนี้ เขาโกหก อย่าเชื่อ เขา

เมื่อเทียบกับเย่ฉิงซวนที่กัดฟันแล้ว หลู่จือซึ่งยังไม่ยอมจากไปก็ ยิ่งเคียดแค้น

เหตุใดทัศนคติของเย่ชิวที่มีต่อฮุ่ยไฉ่อี้จึงแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับ ทัศนคติที่มีต่อนาง พวกนางล้วนเป็ นสาวสวย นางคิดว่านางไม่ได้ ด้อยไปกว่าฮุ่ยไฉ่อี้ อย่างไรก็ตาม เย่ชิวดูถูกเหยียดหยามนางมาก ในทางกลับกัน เขาใช ้ความพยายามอย่างมากเพื่อทาให้ฮุ่ยไฉ่อี้ หัวเราะ

“ข้าโกรธยิ่งนัก!” ยิ่งนางคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางก็ยิ่งโกรธ

อย่างไรก็ตาม เย่ชิวไม่ได้สนใจความโกรธของพวกเขา กลับกัน เขามีความสุขมาก

ฮิฮิ… ต้องการท าให้ข้าไม่มีความสุขหรือ แล้วข้าจะท าให้เจ้าไม่มี ความสุขมากยิ่งขึ้น

“นายน้อย เจ้ารู ้วิธีเกลี้ยกล่อมผู้หญิงจริง ๆ ข้ามีสิทธิ์อะไรจึงได้ รับคาชมจากเจ้า” ฮุ่ยไฉ่อี้ปิดปากของนางอย่างอ่อนโยนและยิ้มอย่าง อ่อนหวาน

ค าพูดของนางสละสลวย อ่อนโยน และเสียงของนางก็ไพเราะ มันน่ายินดีมากจนท าให้คนอยากปกป้ องนาง

นางแค่ถามอย่างไม่เป็ นทางการก่อนหน้านี้ แต่นางไม่คาดคิด ว่าเย่ชิวจะให้การประเมินที่สูงเช่นนี้ นางมีความสุขมาก นางมองไปที่ ใบหน้าหล่อเหลาของเย่ชิวที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและเสียสมาธิ ไปชั่วขณะ

“ฮ่าฮ่า ข้าไม่ได้เกลี้ยกล่อมเจ้า สิ่งที่ข้าพูดออกมาจากก้นบึ้งของ หัวใจ ข้าเชื่อว่าสวรรค์มีเจตจานงของตนเอง เป็ นโชคชะตาที่เรา ได้มาพบกันที่นี่ในทะเลผู้คนมากมาย หากเจ้าไม่ว่าอะไร โปรดถาม ข้าหากมีสิ่งใดที่เจ้าไม่เข้าใจในการบ่มเพาะในอนาคต ข้ารู ้สึกเป็ น เกียรติอย่างยิ่งที่ได้ช่วยเหลือเจ้า” เย่ชิวพูดอย่างมั่นใจ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮุ่ยไฉ่อี้ก็ดีใจและพูดอย่างไม่เชื่อสายตาว่า “จริง หรือ”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลังจากคุยกับเย่ชิว นางรู ้สึกมีความสุข มาก นางต้องการเข้าใกล้โดยไม่รู ้ตัว

นางไม่รู ้ว่านี่คือความรู ้สึกแบบใด นางรู ้แค่ว่าการได้นั่งคุยกับเย่ ชิวเป็ นสิ่งที่ดีมาก

“แน่นอนว่าเป็ นความจริง ตราบเท่าที่เจ้าเต็มใจ ประตูแห่งโถงฝึก เมฆาม่วงจะเปิดให้เจ้าเสมอ” เย่ชิวยอมรับ เมื่อได้ยินดังนั้น ฮุ่ยไฉ่อี้ก็ ยิ่งสะท้านใจ

“เอาล่ะ ข้าจะมารบกวนเจ้าในอนาคต”

นางแอบดีใจ หลังจากคุยกับเย่ชิววันนี้ นางเข้าใจบางอย่าง นาง อารมณ์ดี ราวกับว่านางเข้าใจเคล็ดวิชาเต๋าทั้งหมดที่นางไม่เข้าใจใน อดีต

ดูเหมือนในอนาคตนางจะต้องมาที่นี่บ่อย ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ยิ่งนาง มองเย่ชิวมากเท่าใด นางก็ยิ่งชอบเขา ด้วยเหตุผลบางอย่าง นางรู ้สึก ว่าคน ๆ นี้มีน้าใจ เข้าใจหญิงสาวและพูดจาอย่างสบาย ๆ

ไม่เหมือนเย่ฉิงซวนที่ดื้อรั้นกับคาพูดเพียงไม่กี่คา และยืนกรานที่ จะต่อสู้เพื่อความถูกผิด ราวกับว่าชัยชนะจะพิสูจน์ว่าเขาน่าทึ่ง เพียงใด ในการเปรียบเทียบ นางชอบค าพูดและการกระท าของเย่ชิ วมากกว่า

นี่คือลักษณะของชายที่เติบโตเป็ นผู้ใหญ่

“พูดมาได้อย่างไรว่าเจ้ารบกวนข้า เจ้าถึงกับมาหาข้าที่นี่ นับเป็ น พรที่ข้าไม่สามารถสะสมได้นับหลายชั่วอายุคน เจ้าทากับข้าเหมือน เป็ นคนนอกไม่ใช่หรือที่บอกว่ารบกวนข้า”

ฮุ่ยไฉ่อี้ยิ่งยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินคาตอบที่จริงจังของเย่ชิว อย่างไรก็ตาม เย่ฉิงซวนเห็นฉากนี้อย่างสมบูรณ์ ไข่มุกวิญญาณสอง เม็ดในมือของเขาถูกบดขยี้อย่างแรง “เจ้ามันสมควรตาย!”