ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 645 เด็กไม่ควรสนใจเรื่องของผู้ใหญ่

ก่อนที่นางจะก้าวข้ามไปสู่ขอบเขตจ้าวสวรรค์ นางยังไม่ได้ ตระหนักถึงปัญหานี้ อย่างไรก็ตาม ขณะที่การบ่มเพาะของนาง เพิ่มขึ้น ปัญหานี้เริ่มปรากฏขึ้น

หลังจากกลับจากโลกมหารกร ้าง นางได้ไปเยี่ยมผู้อาวุโสใหญ่ น่าเสียดาย ผู้อาวุโสใหญ่ไม่รู ้วิธีแก้ปัญหาของนาง เขาแค่บอกให้นาง ปล่อยให้ดาเนินไปตามธรรมชาติเท่านั้น

มันเป็ นโชคชะตา นางควรจะพิจารณาปัญหานี้ตั้งแต่ตอนที่ ร่างกายหลักของนางเลือกที่จะสลายตัว ดังนั้น ความสับสนทั้งหมดที่ อยู่ตรงหน้าจะคลี่คลายในวันหนึ่ง ทั้งหมดที่นางทาได้ตอนนี้คือรอ! รอให้หมิงเยว่ของโลกมนุษย์ขึ้นมาและรอให้นางเติบโต

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานี้ ความเร็วการบ่มเพาะของนางจะช ้า ผิดปกติ นี่เป็ นกระบวนการกลั่นกรองจิตใจที่ทรมาน และยังเป็ น กระบวนการที่จาเป็ นสาหรับจ้าวสวรรค์เพื่อทะลวงผ่านไปขอบเขต ปลิดเต๋า

นางจะสามารถเอาตัวรอดและเข้าใจเคล็ดวิชาที่ลึกซึ้งเพื่อทาให้ สมบูรณ์แบบและทะลวงไปสู่ขอบเขตปลิดเต๋าได้ส าเร็จ หรือในาก็ต้อ งงถูกขังอยู่ในขอบเขตจ้าวสวรรค์นี้ไปตลอดชีวิตและไม่สามารถฝ่ า เข้าไปได้

ทางเข้าของจ้าวสวรรค์สู่ขอบเขตปลิดเต๋าเป็ นกระบวนการของ การเปลี่ยนแปลง มันคือขอบเขตพิศวงของการทาให้เคล็ดวิชาเต๋า สมบูรณ์แบบ และเข้าสู่เต๋าด้วยร่างกาย เงื่อนไขที่จาเป็ นนั้นยากมาก

นี่เป็ นเหตุผลว่าเหตุใดในโลกนี้มียอดฝีมือขอบเขตจ้าวสวรรค์ จานวนมากและมียอดฝีมือขอบเขตปลิดเต๋าเพียงไม่กี่คน

หมิงเยว่ไม่ได้พูดอะไรสักคาขณะที่นางมองไปที่คนที่พูดคุยกัน ด้านล่าง นางหันหลังกลับอย่างเงียบ ๆ และกลับไปที่ถ้าพานักของ นาง ความวุ่นวายและเสียงรบกวนในโลกไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนาง ตอนนี้ นางต้องการทาสองสิ่งเท่านั้น

อย่างแรกคือการทาความเข้าใจเต๋า และอย่างที่สองคือการให้ ความสนใจกับหมิงเยว่ของโลกมนุษย์ ก่อนที่อีกฝ่ายจะขึ้นมาได้อย่าง สมบูรณ์ ชีวิตของอีกฝ่ ายไม่อาจมีอันตรายได้ หากอีกฝ่ ายตาย กลางคัน นางก็ต้องตามไป นี่คืออันตรายร ้ายแรงที่สุด

สายลมโชยพัดผ่านใบหน้าของนาง นางยืนอยู่ที่จุดสูงสุดของ ทะเลเมฆและมองลงมาที่ภูเขา เย่ชิวอยู่ลึกเข้าไปในนั้น

ฮุ่ยไฉ่อี้จากไป แต่เขาไม่ได้จากไปด้วย ในทางกลับกัน เขายังคง ยืนอยู่เหนือทะเลเมฆและมองดูภูเขา ตกอยู่ในความคิดอันลึกซึ้ง

สายลมพัดผ่านมาและมีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลัง

“อาจารย์!” หยาหยาอยู่ในความงุนงงขณะที่นางมองแผ่นหลัง อาจารย์ที่อ้างว้าง นางอดคิดไม่ได้ว่าอาจารย์คงเหงาเกินไป ไม่มีใคร อยู่ข้างเขาที่สามารถเดินข้างเขาและพูดคุยกับเขาได้

ขณะที่นางคิด หัวใจของหยาหยาก็ยิ่งปวดร ้าว “อาจารย์เหงา เกินไป เขาไม่มีคนคอยอยู่เคียงข้างเขาด้วยซ้า เหตุใดข้าไม่แนะนา น้าของข้าให้รู ้จักกับเขา”

เมื่อคิดได้เช่นนี้ หยาหยาก็เผยรอยยิ้มชั่วร ้ายออกมา ทันใดนั้น นางก็รู ้สึกว่าตนเองชั่วีร ้ายยิ่งนัก นางรู ้สึกผิดอย่างสุดซึ้ง

ป้ าของนางเป็ นองค์หญิงคนโตของดินแดนเพลิง พี่สาวแท้ ๆ ของพ่อนาง นางสวยราวกับดอกไม้ และเคยเข้าไปในภูเขาปราชญ์ สวรรค์เพื่อฝึ กฝนตั้งแต่นางยังเด็ก ไม่ว่าจะเป็ นความงดงามหรือ พรสวรรค์ นางไม่ได้ด้อยไปกว่าสาวงามใด ๆ ไม่ว่าใครจะมองอย่างไร นางก็เหมาะสม

พวกเขาจะไม่สนิทกันมากขึ้นหรอกหรือถ้าแนะน าป้ าให้รู ้จักกับ อาจารย์

“ฮิฮิ… ” ยิ่งหยาหยาคิดถึงเรื่องนี้ นางก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น

ทันใดนั้น นางก็ได้ยินคาถามงุนงงจากอาจารย์ “เจ้าเด็กสารเลว เจ้าคิดอะไรอยู่ เหตุใดสีหน้าของเจ้าถึงชั่วร ้ายนัก”

“อ๋า!” ทันใดนั้นเสียงตะโกนของเย่ชิวก็ทาให้หยาหยาตกใจมาก จนนางรีบกลับมารู ้สึกตัว นางกระสับกระส่าย ราวกับว่าความคิดแย่ ๆ ของนางถูกค้นพบ

“ไม่ ไม่ อาจารย์ ข้าไม่มีป้ า อ่า ไม่ ข้าไม่ได้พยายามแนะน าป้ า ของข้าให้ท่านรู ้จัก”

ยิ่งนางพูด เย่ชิวก็ยิ่งสับสน นางหมายถึงอะไรที่ไม่มีป้ า แล้ว แนะน านางให้ข้ารู ้จัก เด็กอนาถาคนนี้กาลังคิดอะไรอยู่

“อ๊ากก… ข้ากาลังจะตาย” หยาหยาใจสลายเมื่อรู ้ว่านางเริ่ม สับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ

เย่ชิวรู ้สึกขบขันศิษย์ที่ประหม่า “ฮ่าฮ่า เด็กหญิงอนาถา เจ้าไม่ อยากแข็งแกร่งรึ เจ้ารู ้เพียงแต่คิดเรื่องประหลาดพิกลเช่นนี้ทั้งวัน”

เมื่อได้ยินข้อกล่าวหาของอาจารย์ หยาหยาก็แลบลิ้นออกมา อย่างไรก็ตาม นางยังไม่พอใจเล็กน้อย ป้ าของนางสวยมากอย่างเห็น ได้ชัด ในโลกนี้ ชายอย่างอาจารย์ของนางเท่านั้นที่คู่ควร คงน่า เสียดายหากไม่แนะน านางให้รู ้จักกับอาจารย์

ลืมไปเถอะ อย่างไรก็ตาม ป้ าของนางจะมาหานางที่ดินแดน ศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์หลังจากนั้นไม่นาน นางค่อยคิดเกี่ยวกับเรื่อง นี้ตอนนั้น

หลังจากคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง หยาหยาก็ล้มเลิกความคิดเดิม ๆ จากนั้น นางก็นึกถึงอย่างอื่น นางจึงถามด้วยความสงสัย “อาจารย์ ข้าสงสัยเล็กน้อย ข้าสงสัยว่าท่านจะตอบได้หรือไม่”

“โอ้ บอกข้ามาสิ” เย่ชิวไม่ได้ปฏิเสธ เขากลับไปที่ศาลาและรอ ค าถามของศิษย์ตัวน้อยอย่างเงียบ ๆ

หยาหยารู ้สึกอายเล็กน้อย นางลังเลอยู่นาน ไม่รู ้ว่าควรจะถามดี หรือไม่ หลังจากเก็บไว้นาน นางยังคงถาม “อาจารย์ ท่านไม่ชอบ ผู้หญิงหรือ”

“พรดว” เย่ชิวที่เพิ่งหยิบชาขึ้นมาและกาลังดื่ม เขาพ่นชาออกมา เต็มปาก “ใครบอกเจ้า”

บัดซบ เจ้าเด็กอนาถาคนนี้คิดอะไรทั้งวัน ใครบอกนางว่าข้าไม่ ชอบผู้หญิง

เมื่อเห็นว่าอาจารย์ของนางโกรธเล็กน้อย หยาหยาก็กลัว เล็กน้อย แต่นางก็ยังพูดต่อ “แล้ว … แล้วเหตุใดท่านถึงดุพี่สาวคน สวยคนนั้นก่อนหน้านี้ ข้าคิดว่านางไม่ได้หน้าตาแย่เช่นกัน นางมี รูปร่างและหน้าตาเฉพาะตัว โดยเฉพาะขาของนาง พวกเขาขาวมาก แต่อาจารย์ถึงกับไม่แยแสและดุร ้ายมาก”

ยิ่งพูด ก็ยิ่งประหลาดพิกล เย่ชิวพูดไม่ออก นางกาลังพูดถึง หลู่จือ

“ฮ่าฮ่า… เจ้าเด็กเวร อย่ามายุ่งเรื่องของผู้ใหญ่”

เย่ชิวรู ้สึกขบขัน เขายิ้มและพูดต่อ “เหตุผลที่ข้าดุนางเพราะนาง ถูกก าหนดให้เป็ นศัตรูของข้า”

“เป็ นไปได้หรือไม่ว่าอาจารย์อยากเป็ นธิดาศักดิ์สิทธิ์เยียวยา สวรรค์” หยาหยาแสร ้งท าเป็ นประหลาดใจ

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา มุมปากของเย่ชิวก็กระตุก

เจ้านั่นแหละที่อยากเป็ นธิดาศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ ทั้ง ครอบครัวของเจ้าต้องการเป็ น ข้าไม่ใช่ขันทีก เหตุใดต้องเป็ น เทพธิดา

เมื่อเห็นสีหน้างงงวยของนาง เย่ชิวก็ส่ายหัวและไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากอธิบาย “ลืมมันไปเถอะ ไม่มีอะไรเสียหายที่จะบอกเจ้า นั่น เป็ นเพราะว่านายหญิงของเจ้าก็เป็ นธิดาศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ เช่นกัน ดังนั้นนางจึงถูกกาหนดให้เป็ นศัตรูของเรา เข้าใจหรือไม่”

“อา… ” หยาหยาตกตะลึง

“นายหญิง ข้ามีนายหญิงหรือ… “

นางตะลึงงันไปหมด นางอยู่ในสานักนี้มานานแล้ว แล้วเหตุใด นางถึงไม่รู ้ว่านางมีนายหญิง อาจารย์ซ่อนไว้ลึกเกินไป ไม่แปลกใจที่ เขาจากไปเมื่อสองสามวันก่อนและไม่กลับมาสองวันสามคืน เขาต้อง ไปหานายหญิงแน่ ๆ

ทันที ความคิดที่จะแนะนาน้าของนางให้รู ้จักกับอาจารย์ของนาง ก็หายไป ปรากฎว่านางมีนายหญิงอยู่แล้ว และยังเป็ นธิดาศักดิ์สิทธิ์ เยียวยาสวรรค์

ความสนใจของหยาหยาพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุดราวกับว่านางได้ยิน เรื่องซุบซิบที่น่าตกใจ “ฮิฮิ อาจารย์ นายหญิง นางสวยหรือไม่”

“นายหญิงของเจ้าเป็ นผู้หญิงที่สวยและใจดีที่สุดในโลก เมื่อเจ้า เห็นนาง เจ้าจะต้องชอบนางอย่างแน่นอน” เย่ชิวชมเชยอย่างไม่เห็น แก่ตัว เขาภูมิใจในตัวภรรยาตัวน้อยอย่างไม่มีที่เปรียบ

เมื่อหยาหยาได้ยินดังนั้น นางก็ตั้งหน้าตั้งตารอคอยทันที “ว้าว… ข้าอยากเห็นนายหญิงจริง ๆ”

การได้รับค าชมจากอาจารย์ของนางเช่นนี้ อีกฝ่ายต้องสวยอย่าง ไม่มีใครเทียบได้ ความสนใจของหยาหยาพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุดและนาง อยากจะเห็นอีกฝ่ายตอน