ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 647 ป้ าของนางอยู่ที่นี่?

เย่ชิวเป็ นห่วงไม่มากก็น้อยกับการปล่อยให้นางเดินบนเส้นทาง ทดสอบล้านลี้นี้โดยลาพัง เพราะฉะนั้น เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ เย่ชิ วจึงไปกับนาง เมื่อนางสามารถรับผิดชอบได้ เขาจะปล่อยให้นาง จัดการเอง ต้องเรียนรู ้ที่จะเติบโตขึ้น ด้วยแบบอย่างของหลินชิงจู้ เย่ชิ วจึงค่อย ๆ เรียนรู ้ที่จะปล่อยวาง

เมื่อได้ยินคาพูดของอาจารย์ หยาหยาก็รู ้สึกประทับใจอย่างหาที่ เปรียบมิได้ ดวงตาของนางสั่นไหว และมีน้าตาไหลออกมาโดยไม่รู ้ตัว นางรู ้อยู่แก่ใจว่าอาจารย์เป็ นห่วงความปลอดภัยของนาง เขาจึงเลือก ที่จะพานางไปตามเส้นทางนี้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หยาหยาก็ยิ่งมุ่งมั่นมากขึ้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นางก็จะไม่ท าให้อาจารย์ผิดหวังและจะประสบความส าเร็จในเส้นทาง การทดสอบล้านลี้นี้

“เอาล่ะ! กลับไปเก็บของให้เรียบร ้อย เราจะออกเดินทางในวันนี้” เย่ชิวโบกมือเป็ นนัยให้หยาหยากลับไปเก็บสัมภาระและเตรียมออก เดินทาง

ในขณะที่หยาหยากาลังจะกลับไปที่ห้องของนางเพื่อเก็บสัมภาระ ทันใดนั้น ลาแสงก็ส่องลงมาที่ทะเลเมฆของโถงฝึกเมฆาม่วง

“หืม?” เย่ชิวขมวดคิ้วทันที ไม่มีใครมาเยี่ยมเยียนโดยไม่มี เหตุผล การที่มีคนมาในเวลานี้ไม่ใช่เรื่องดี ดูเหมือนแผนนี้จะต้อง เลื่อนออกไปอีก เขาไม่สบอารมณ์ไม่มากก็น้อย เหตุใดต้องมาเวลา นี้? นี่ไม่ใช่การเล่นกับจิตใจของผู้คนหรอกหรือ?

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ หยาหยาจึงหยุดเคลื่อนไหว นางยืนอยู่ ข้างหลังอาจารย์ของนางอย่างเงียบ ๆ และมองไปที่บุคคลนั้น

คนที่มาคือใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย เป็ นชายหนุ่มหล่อเหลา เขาสวม ชุดสีเขียวและมีกระบี่อยู่ในมือ เขาดูเหมือนมือกระบี่หนุ่ม “ศิษย์ ว่านอวี่คาราวะท่านเทพ!”

“ว่านอวี่(หยกราตรี)?” เย่ชิวตกตะลึงไปครู่หนึ่งเมื่อเขาได้ยินอีก ฝ่ ายแนะนาตนเอง เขามองไปที่อีกฝ่ ายแล้วอดยิ้มไม่ได้ ชื่อนี้เหมาะ กับอีกฝ่ายมากทีเดียว นายน้อยผู้อ่อนโยนและหล่อเหลา

“เจ้าเป็ นศิษย์ของใคร? เหตุใดเจ้าถึงมาที่โถงฝึกเมฆาม่วงของ ข้า?” เย่ชิวยิ้มและพูด เขามองไปยังศิษย์หนุ่มที่ประหม่าอย่างหาที่ เปรียบไม่ได้ซึ่งมีอยู่ตรงข้ามเขา และดูเหมือนว่าหลิวชิงเฟิ งจะเป็ น เช่นนี้เช่นนี้กันในตอนนั้น อีกฝ่ายมีหน้าที่ส่งข่าวไปทุกที่

ไม่สามารถพูดได้ว่าว่านอวี่ประหม่าในขณะที่เขามองไปที่เทพ หนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

เขาได้ยินมาว่าเทพผู้นี้มีอารมณ์ที่แปลกประหลาดและมีความ แข็งแกร่งที่ไม่อาจหยั่งรู ้ได้ หากเขาพูดอะไรผิด เขาอาจจะตายที่นี่ใน วันนี้ ดังนั้นเขาจึงระมัดระวังและหวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้

ไม่แปลกใจว่าเหตุใดถึงไม่มีผู้ใดกล้ารับงานนี้ ในตอนแรก ว่า นอวี่ก็รู ้สึกว่าไม่ว่าคน ๆ หนึ่งจะพลังขนาดไหน พวกเขาจะมีความ แข็งแกร่งมากเพียงใดกัน? ดังนั้น เขาจึงยอมรับหน้าที่นี้ แต่ทว่า ทันที ที่เขาเห็นเย่ชิว แรงกดดันที่มองไม่เห็นก็จู่โจมเขา ทาให้เขาหายใจ ติดขัดทันที

ในขณะนี้ เขาตระหนักอย่างแท้จริงว่าเทพที่อยู่ตรงหน้าเขานั้น น่ากลัวยิ่งกว่าข่าวลือเสียอีก

“ฟู่ ว” ว่านอวี่หายใจเข้าลึก ๆ สงบสติอารมณ์ลง หลังจากนั้นไม่ นาน เขาก็พูดว่า “ท่านเทพ ผู้อาวุโสฉีเชิญท่านเทพไปที่โถงยอด สวรรค์เพื่อสนทนา”

“หืม? ผู้อาวุโสฉีงั้นรึ?” เมื่อได้ยินดังนั้น เย่ชิวก็ตกตะลึง เหตุใดฉี ฮวนถึงเชิญเขาโดยไม่มีเหตุผล? เขาไม่ได้มีหน้าที่อะไร ไม่เหมือนใน สานักเยียวยาสวรรค์ที่เขาเคยเป็ นปรมาจารย์ขุนเขาและต้องไปที่โถง หยกพิสุทธิ์เพื่อหารือเรื่องต่าง ๆ

ปัจจุบัน เขาเป็ นเพียงคนเกียจคร ้านบนภูเขา พูดตามเหตุผลแล้ว อีกฝ่ายไม่น่าจะเรียกเขาสาหรับเรื่องสาคัญ สิ่งนี้ทาให้เย่ชิวสับสน

จากนั้นเขาก็พูดว่า “ผู้อาวุโสฉีบอกเจ้าหรือไม่ว่าเรื่องอะไร?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ว่านอวี่ก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วอธิบายว่า “ท่านเทพ การประลองยุทธเยียวยาสวรรค์กาลังจะเริ่มขึ้น วันนี้ ตระกูลต่าง ๆ ของเก้าสวรรค์สิบแผ่นดินต่างได้มาแสดงความเคารพ พวกเขา ต้องการเห็นว่าศิษย์ของตระกูลต่าง ๆ ฝึกฝนกันอย่างไรในดินแดน ศักดิ์สิทธิ์”

“พวกเขามาที่นี่เพื่อสัมผัสกับความรุ่งโรจน์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เยียวยาสวรรค์ของข้าด้วย ดังนั้นผู้อาวุโสฉีจึงเรียกท่านไปพิเศษ”

เมื่อได้ยินดังนั้น หยาหยาก็ตื่นเต้นทันทีและรีบถามว่า “พ่อของ ข้าอยู่ที่นี่ด้วยหรือไม่?”

หยาหยาอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นเมื่อได้ยินว่าผู้อาวุโสจากตระกูล ใหญ่ต่าง ๆ มาแสดงความเคารพ ตอนนี้นางเข้าสู่โถงฝึกเมฆาม่วงได้ สาเร็จและการบ่มเพาะของนางก็ทะยานขึ้น นางยังไม่ได้แบ่งปัน โอกาสอันน่ายินดีเช่นนี้กับพ่อของนาง

ทันทีที่นางได้ยินข่าวนี้ ความตื่นเต้นที่ไม่อาจปกปิดได้ของหยา หยาก็พุ่งเข้ามาในหัวใจของนาง พ่อของนางรักนางมาก เขาจึงต้อง อยู่ที่นี่ด้วย ?

เมื่อเห็นหยาหยาถาม ว่านอวี่ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นไม่ นาน เขาก็พูดอย่างอึดอัดใจว่า “ศิษย์น้องหญิง ข้าขอโทษ พ่อของ เจ้าไม่ได้มาด้วย มีผู้อาวุโสพิทักษ์ดินแดนเพียงไม่กี่คนในดินแดน เพลิงที่มาครั้งนี้ เพลิงรุ่งโรจน์ไม่ได้อยู่ในหมู่พวกเขา”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยาหยาก็รู ้สึกผิดหวังอย่างหาที่เปรียบมิได้ “อ๊ะ… ท่านพ่อไม่มารึ”

หยาหยาค่อนข้างหดหู่และผิดหวัง ผู้อาวุโสของตระกูลใหญ่อื่น ๆ มา แต่พ่อของนางไม่ได้มาพบนาง นางอดไม่ได้ที่จะรู ้สึกหดหู่ เล็กน้อย

เมื่อเห็นว่านางหดหู่เล็กน้อย ว่านอวี่ก็รู ้สึกเสียใจเล็กน้อย เขาคิด อยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “โอ้ ศิษย์น้องหญิง แม้ว่าพ่อของเจ้าจะไม่มาแต่ ก็มีธิดาศักดิ์สิทธิ์ของภูเขาปราชญ์สวรรค์ที่ต้องการพบเจ้า ข้าสงสัย ว่าความสัมพันธ ์ของนางกับเจ้าคืออะไร”

หลังจากที่หยาหยาได้ยินสิ่งนี้ ความหดหู่ในใจของนางก็หายไป และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนางอีกครั้ง “อะไรนะ? ท่านป้ า ของข้าอยู่ที่นี่”

ธิดาศักดิ์สิทธิ์จากภูเขาปราชญ์สวรรค์ที่ว่านอวี่กาลังพูดถึงคือ ป้ าของนาง องค์หญิงคนโตของดินแดนเพลิง พี่สาวแท้ ๆ ของเพลิง รุ่งโรจน์คนปัจจุบัน เจียงหลิงเอ๋อ

เย่ชิวรู ้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาไม่คาดคิดว่าห ยาหยาจะมีป้ าจริง ๆ และนางก็เป็ นธิดาศักดิ์สิทธิ์ของภูเขาปราชญ์ สวรรค์

“อาจารย์ ไปเร็วเข้า ท่านป้ ามาหาข้า หยาหยาไม่ได้เจอป้ ามา หลายปีแล้ว” ในช่วงเวลานั้น หยาหยาที่ตื่นเต้นรีบกระตุ้นอย่างกระวน กระวายใจ

เย่ชิวยิ้มอย่างเฉยเมยและส่ายหัว

เพราะว่าตระกูลของลูกศิษย์ตัวน้อยขึ้นมาบนภูเขาเพื่อพบนาง ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องไปพบกับพวกเขา ดูเหมือนว่าเส้นทางทดสอบ นับล้านลี้นี้จะต้องรออีกสักระยะ

“เอาล่ะ… ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ บังเอิญ ข้าก็อยากเห็น เหมือนกันว่าตระกูลใหญ่เหล่านี้เป็ นคนแบบไหน” ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ เย่ชิวเริ่มตั้งตารอ กล่าวกันว่าเก้าสวรรค์สิบแผ่นดินถูกครอบครอง โดยตระกูลขุนนาง มันซับซ ้อนและเขาไม่เคยมีเวลาที่จะเข้าใจมัน

เนื่องจากตอนนี้เขามีโอกาส เขาสามารถใช ้โอกาสนี้เพื่อพบกับ พวกเขา ยิ่งไปกว่านั้น ผู้อาวุโสของศิษย์ตัวน้อยอยู่ที่นี่แล้ว ในฐานะ อาจารย์ของนาง เย่ชิวควรไปพบพวกเขาเช่นกัน

“ถ้าเช่นนั้นข้าขอลา” เมื่อได้ยินว่าเย่ชิวตอบรับคาเชิญนี้ ว่านอวี่ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้น ก็รีบกล่าวคาอาลา เขายัง ต้องไปที่อื่นเพื่อส่งข่าว

เย่ชิวไม่ได้ท าให้เขาล าบาก อีกฝ่ ายโบกมือให้เขาและปล่อยให้ เขาจากไป

หลังจากที่อีกฝ่ ายจากไป หยาหยาก็พูดอย่างตื่นเต้น “ข้ารู ้แล้ว ท่านป้ าต้องมาหาข้าแน่ ๆ ฮิฮิ ท่านป้ าชอบหยาหยาที่สุด นางรู ้ว่าข้า อยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์และจะมาหาข้าแน่นอน ท่านป้ า ไม่คืนค าจริง ๆ”

หยาหยาพึมพ ากับตนเองอย่างตื่นเต้น เย่ชิวส่ายหัวอย่างช่วย ไม่ได้ เขายังสงสัยด้วยว่าป้ าที่นางพูดถึงเป็ นใคร

ราชวงศ์ดินแดนเพลิงมีนามสกุลเจียง ป้ าของหยาหยาชื่อเจียงห ลิงเอ๋อ นางอยู่บนภูเขาปราชญ์สวรรค์ตั้งแต่ยังเด็กและมีพรสวรรค์ อย่างมาก ในช่วงเวลาหนึ่ง นางเป็ นสิ่งมีชีวิตที่มีชื่อเสียงพอ ๆ กับห มิงเยว่