ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 650 เจ้าคือเย่ชิว?

“ใช่ เหมือนเกินไป… มีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ในโลก… ” เย่อู๋เหินรู ้สึก ประหลาดใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ขณะที่เขามองไปที่เย่ชิวที่อยู่ตรง ข้ามกับเขา ทุกการเคลื่อนไหว สีหน้า และรูปร่างหน้าตานั้น เหมือนกับเขาเมื่อตอนที่เขายังเด็ก เขาตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

เย่ชิวมองอีกฝ่ ายด้วยความสับสน เหตุใดชายชราคนนี้ถึงมอง เขาเช่นนั้น? มันแปลกมาก เป็ นไปได้หรือไม่ที่คน ๆ นี้จะชอบผู้ชาย?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ชิวก็รู ้สึกขนลุกขึ้นมาทันที เขามองอีกฝ่ ายด้วย ความรังเกียจ ไม่อยากมีปฏิสัมพันธ ์กับอีกฝ่ายมากเกินไป

“โม่หวังเฉินคาราวะท่านเทพ!” เมื่อเห็นว่าบรรยากาศตึงเครียด เล็กน้อย โม่หวังเฉินจึงรีบลุกขึ้นยืนเพื่อทําให้สิ่งต่าง ๆ ราบรื่นและทํา ให้บรรยากาศผ่อนคลายลง

เย่ชิวหันตัวกลับมองอีกฝ่าย เขาพยักหน้าและกําลังจะจากไป

ทันใดนั้น เย่อู๋เหินก็พูดว่า “เทพ? เจ้าคือเย่ชิวงั้นรึ?”

คงจะดีถ้าโมหวังเฉินไม่พูด แต่เมื่อพูดไปแล้ว เย่อู๋เหินไม่สามารถ นั่งนิ่งได้อีกต่อไป เขาเคยได้รับจดหมายของเย่ฉิงซวนมาก่อนและรู ้ ว่ามีคนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ซึ่งมีนามสกุลคือเย่และชื่อ

คือชิว ตราประทับของราชันยุทธระหว่างคิ้วนั้นคล้ายกับตราประทับ ของราชันยุทธของตระกูลเย่มาก

ก่อนหน้านี้ เย่อู๋เหินยังคงงงงวยอยู่ จะมีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ในโลก นี้ได้อย่างไร? ตอนที่เขาได้ยินโม่หวังเฉินพูด เขาก็เข้าใจทันทีว่าคน ที่ลูกชายพูดถึงในจดหมายคือชายหนุ่มคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขา

ในตอนแรก เขาคิดว่าลูกชายพูดเกินจริง แต่ตอนนี้เมื่อเขาได้ เห็นกับตา เขาก็รู ้ว่าความคล้ายคลึงกันนั้นไม่ใช่แค่ตราประทับของ ราชันยุทธ แม้แต่สีหน้าและการกระทําก็เหมือนกับตอนที่เขายังเด็ก ทุกประการ

ในช่วงเวลานั้น เย่อู๋เหินรู ้สึกสับสนเล็กน้อย

ในอีกด้านหนึ่ง เย่ชิวที่กําลังจะจากไป ก็หยุดชะงักเมื่อได้ยินเย่อู๋ เหินเปิดเผยตัวตน เขาหันตัวกลับมองอีกฝ่ ายด้วยความสับสน “เรา รู ้จักกันงั้นหรือ?”

ยิ่งมองชายชราผู้นี้ เขาก็ยิ่งรู ้สึกแปลกหน้า เย่ชิวไม่ต้องการ จัดการกับอีกฝ่ ายเพราะเย่ชิวสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่านี่คือตัวตนที่น่า กลัวอย่างยิ่งจากการหายใจและกลิ่นอายของอีกฝ่าย

อีกฝ่ ายแข็งแกร่งมาก เย่ชิวไม่เคยรู ้สึกถึงความกดดันขนาดนี้มา ก่อน ในโลก นี้อาจมีเพียงเมิ่งเทียนเจิ้งเท่านั้นที่สามารถให้แรงกดดัน ที่รุนแรงเช่นนี้แก่เขาได้ แม้แต่กู่ซานฉิวก็ไม่สามารถทําได้ แต่ชาย ชราผมขาวคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขาทําได้

เหตุผลนั้นง่ายมาก เขามีเจตนาสังหารที่หนาแน่นมาก เห็นได้ ชัดว่าเขาเป็ นคนโหดเหี้ยมที่เดินออกมาจากกองซากศพ

เย่ชิวไม่มีทางเลือกนอกจากต้องระแวดระวังเมื่อเห็นอีกฝ่ ายเอ่ย ชื่อ อย่างไรก็ตาม หลังจากเย่อู๋เหินยืนยันตัวตนของเย่ชิว อีกฝ่ ายก็ ไม่ได้เปิดเผยความเย่อหยิ่งใด ๆ ในทางกลับกัน กลับเผยรอยยิ้มจาง ๆ

“ฮ่าฮ่า… เช่นนั้นนั้นเทพเยียวยาสวรรค์ที่ลูกชายข้าพูดถึงก็คือ เจ้าสินะ ไม่เลว ไม่เลว เจ้ายังเด็กและมีอนาคตที่ดี กลิ่นอายของเจ้าก็ น่าทึ่งมาก” เย่อู๋เหินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมอีกฝ่าย

เย่ชิวขมวดคิ้วและถามด้วยความสงสัยว่า “ใครคือลูกชายของ ท่าน? ข้ารู ้จักเขา?”

ไม่มีตัวเลือก เย่ชิวทําร ้ายคนมามากเกินไป เขาจําไม่ได้ว่าพ่อ แม่งี่เง่าคนนี้เป็ นใคร เขาคิดกับตนเองว่าอีกฝ่ ายจะไม่ยืนหยัดเพื่อลูก ชายและก่อปัญหาให้กับเขา ? หากเป็ นเช่นนั้น การจัดการกับวันนี้ คงเป็ นเรื่องยาก เย่ชิวสามารถจัดการกับยอดฝีมือระดับจ้าวสวรรค์ ธรรมดาได้

แต่ทว่า ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ ายคือขอบเขตปลิดเต๋า ยิ่งกว่านั้น กลิ่นอายที่น่าตกใจและความกล้าหาญยังน่ากลัวยิ่งกว่า เซียนสูงส่งหนานฮวาในตอนนั้นเสียอีก มันคงยากหากอีกฝ่ ายจะ โจมตี

เมื่อเห็นเย่ชิวถาม เย่อู๋เหินเพียงแค่ยิ้มและไม่พร ้อมที่จะตอบ คําถาม

โม่หวังเฉินรีบยืนขึ้นและอธิบาย “ท่านเทพ นี่คือผู้นําเย่แห่ง ตระกูลเย่ ท่านน่าจะคุ้นเคยกับลูกชายเป็ นอย่างดี ลูกชายคือเย่ฉิง ซวนที่มีชื่อเสียงของสํานักเยียวยาสวรรค์ของพวกเรา ศิษย์พี่เย่”

“หืม? เย่ฉิงซวน… ” ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา เย่ชิวก็ เข้าใจทันที สิ่งนี้สมเหตุสมผล ไม่แปลกใจที่เขารู ้สึกว่าเย่อู๋เหินดู คุ้นเคย เพราะอีกฝ่ ายเป็ นพ่อของเย่ฉิงซวน เป็ นไปตามคาดของพ่อ ลูก พวกเขาคล้ายกันจริง ๆ

“ท่านคือผู้นําเย่ ข้าได้ยินเกี่ยวกับท่านมามากมาย ยินดีที่ได้พบ” หลังจากทราบภูมิหลังของอีกฝ่ ายแล้ว เย่ชิวก็ยิ้มและทักทายอย่าง สุภาพ เขาไม่ได้คาดหวังว่าพ่อของเย่ฉิงซวนจะมาที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เยียวยาสวรรค์ด้วยตนเอง แต่เขาไม่รู ้ว่าเป็ นเพราะเขาหรือไม่ แต่เขา ก็รู ้สึกกลัวไม่มากก็น้อย

โชคดีที่แม้ว่าเย่อู๋เหินจะแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่ถึงขนาดไร ้เหตุผล ตราบใดที่เย่ชิวยังอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ อีกฝ่ายจะไม่ กล้าทําสิ่งที่ยากลําบากให้เขา

ท้ายที่สุด เมิ่งเทียนเจิ้งยังมีชีวิตอยู่ แล้วใครจะกล้าอวดดี?

เย่ชิวทักทายอีกฝ่ ายอย่างสุภาพ โดยผิวเผิน ไม่มีใครสามารถ บอกได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เย่อู๋เหินอดไม่ได้ที่จะยกย่องหัวใจ เด็กคนนี้

เป็ นมังกรในหมู่มนุษย์จริง ๆ น่าเสียดาย เขาเป็ นคู่แข่งของลูกชาย ไม่อย่างนั้น เขาอยากจะจับเย่ชิวจริง ๆ

หลังจากสงบสติอารมณ์อยู่ครู่หนึ่ง เย่อู๋เหินก็ส่ายหัวไม่พูดอะไร อีก เขาจะปล่อยให้เป็ นเรื่องระหว่างคนหนุ่มสาว ไม่ว่าเย่ฉิงซวนจะ สามารถยับยั้งเย่ชิวหรือได้หรือไม่ เขาเลือกที่จะเชื่อในลูกชายอย่าง ไม่มีเงื่อนไข

ท้ายที่สุด พ่อเป็ นอย่างไร ลูกก็เป็ นอย่างนั้น ในตอนนั้น เขา สามารถพลิกกระแสและหาทางออกจากกองซากศพและทะเลเลือดได้ และเขาก็เชื่อว่าลูกชายก็จะทําได้เช่นกัน

เย่ชิวไม่ได้ตั้งใจยุ่งกับอีกฝ่ ายหลังจากพบกันง่าย ๆ เขาหันตัว กลับมองที่หยาหยาแล้วพูดว่า “ศิษย์ ไปกันเถอะ ป้ าของเจ้าคงจะ กระวนกระวายจากการรอ”

“อาจารย์ ไปกันเถอะ” หยาหยาก็ไม่เข้าใจสถานการณ์เช่นกัน เมื่อนางได้ยินอาจารย์ของนางพูด นางพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

หลังจากที่ทั้งสองจากไป เย่อู๋เหินก็มองดูเย่ชิวจากไปและครุ่นคิด อย่างหนัก “ใช่ เหมือนกันเกินไป… “

จิตใจเต็มไปด้วยความคิด เมื่อเดือนที่แล้ว เขาได้สืบประวัติ ของเย่ชิวอย่างลับ ๆ

คนผู้นี้มาจากโลกใบเล็กที่เรียกว่าโลกมหารกร ้าง เขามาจากภูมิ หลังที่ตํ่าต้อยและถึงจุดสูงสุดของการบ่มเพาะเมื่อเขาเปิดตัว เขาทํา

ให้โลกตกตะลึงและทําให้ตระกูลขนาดใหญ่ในเก้าสวรรค์สิบแผ่นดิน จํานวนมากตกใจ

ในแง่ของอายุ เขาอายุน้อยกว่าหมิงเยว่ไม่กี่ปีด้วยซํ้า อย่างไรก็ ตาม ในแง่ของการบ่มเพาะ เขาไม่ได้ด้อยไปกว่าหมิงเยว่ การที่ทําได้ เช่นนี้ ก็เห็นได้ว่าเขาน่ากลัวเพียงใด ในตอนนั้น เย่อู๋เหินก็ประหลาด ใจเช่นกัน มันน่าประทับใจมากที่เด็กที่มาจากตระกูลยากจนมาถึงจุด นี้ได้

เย่อู๋เหินยิ้มอย่างขมขื่นในใจและส่ายหัว เขาพูดอย่างหมด หนทาง

“หากลูกชายคนโตของข้ายังมีชีวิตอยู่ เขาก็คงอายุประมาณนี้” เย่อู๋เหินพึมพํากับตนเอง หันหลังกลับแล้วจากไป เขาติดตามโม่ หวังเฉินไปที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อเยี่ยมลูกชาย เย่ฉิงซวน

ในอีกด้านหนึ่ง เย่ชิวและหยาหยาได้มาถึงเหนือโถงยอดสวรรค์ แล้ว หยาหยาดูตื่นเต้นเป็ นพิเศษเมื่อนางมองไปที่ฝูงชนที่หนาแน่น ด้านล่าง

“ว้าว คนเยอะมาก” หยาหยาตะโกนอย่างตื่นเต้น ในขณะที่นาง กําลังจะลงไป ก็มีแสงสว่างวาบอยู่ข้าง ๆ นาง นางเงยหน้าขึ้นและเย่ ชิวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้น เขาก็เผยรอยยิ้มจาง ๆ

ศัตรูคู่อาฆาตกันจริง ๆ นี่ไม่ใช่ผู้อาวุโสคู่มู่ไห่หรอกหรือ? เย่ชิ วอดไม่ได้ที่จะยิ้มในขณะที่มองไปที่คู่มู่ไห่ที่เหมือนเซียน ตาเฒ่านี้ไป เอาเสื้อผ้าดี ๆ เช่นนี้มาจากที่ใด?

เมื่อมองแวบแรก มันค่อนข้างดูดี ดูเหมือนเขาจะให้ความสําคัญ กับงานวันนี้มาก เขาแต่งตัวดูโอ่อ่ามาก

“โอ้ ผู้อาวุโสคู่ นานมากแล้วนะที่เราไม่ได้พบกัน”