ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 651 ศิษย์ล้ำค่ำของข้ำเสียใจ
คู่มู่ไห่ที่เดิมทีมีควำมสุขและกำลังจะลงไปไล่ตำมสหำยเก่ำก็ใจ สั่นเมื่อได้ยินเสียแสดงควำมเกลียดชังนี้ อำรมณ์ดีได้หำยไป ตำมมำ ด้วยควำมรู ้สึกละอำยใจอย่ำงหำที่เปรียบมิได้
เย่ชิว! เจ้ำบัดซบนี่ช่ำงตำยยำกจริง ๆ
“ฮ่ำฮ่ำ ท่ำนเทพ ท่ำนเยินยอเกินไปข้ำแล้ว เหตุใดวันนี้ท่ำนถึง ว่ำงมำที่โถงยอดสวรรค์รึ?” คู่มู่ไห่ยิ้มอย่ำงเสแสร ้งทำเป็ นประหลำดใจ ในใจเขำอยำกจะบีบคอเย่ชิวใจจะขำด
เย่ชิวก็ยิ้มจำง ๆ แล้วตอบว่ำ “ไม่มีอะไร เพียงแค่ผู้อำวุโสจำก ตระกูลของลูกศิษย์ของข้ำมำแสดงควำมเคำรพ ข้ำจึงพำนำงมำที่นี่ เพื่อเยี่ยมพวกเขำและให้นำงได้เห็นโลก”
หลังจำกพูดเช่นนั้น เย่ชิวก็เหลือบมองกู้จวินโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่ง ได้ก้มหน้ำลงและไม่กล้ำแม้แต่จะมองตรงมำที่เขำ เขำหัวเรำะเยำะ เด็กคนนี้ดูเหมือนจะหวำดกลัวเขำหลังจำกถูกทุบตีครั้งก่อนและไม่ หยิ่งผยองเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ระดับกำรบ่มเพำะกำลังก้ำวหน้ำ อย่ำงรวดเร็วในตอนนี้ อีกฝ่ ำยได้มำถึงขอบเขตยอดยุทธขั้นต้นแล้ว ควำมก้ำวหน้ำดังกล่ำวสมกับที่เป็ นกำยำจักรพรรดิโดยกำเนิด
แม้ว่ำเย่ชิวจะดูถูกอีกฝ่ ำย ไม่ว่ำอะไรก็ตำม พรสวรรค์นั้นก็ ชัดเจน น่ำเสียดำยที่อีกฝ่ำยเลือกอำจำรย์ผิด นั่นเท่ำกับไปผิดทำง
“ข้ำเข้ำใจ… ” เมื่อได้ยินเย่ชิวพูดถึงเหตุผลที่มำที่โถงยอดสวรรค์ คู่มู่ไห่ก็ครุ่นคิด เขำมองไปที่หยำหยำข้ำง ๆ และร่องรอยของควำมดู ถูกก็ฉำยแววผ่ำนดวงตำ
เขำยังไม่ลืมว่ำเย่ชิวและศิษย์เคยท ำให้พวกเขำอับอำยในตอน นั้น ควำมแค้นนี้หมักหมมอยู่ในใจ สักวันหนึ่ง เขำจะให้สองคนนี้ ชดใช ้นับร ้อยเท่ำ “เช่นนั้นข้ำจะไม่รบกวนท่ำนเทพแล้ว กู้จวินเอ๋อ ไป กันเถอะ”
หลังจำกพูดอย่ำงนั้น ทั้งสองคนก็เป็ นกลุ่มแรกที่ลงไปยังโถงยอด สวรรค์เมื่อเห็นพวกเขำออกไป เย่ชิวก็ยิ้มจำง ๆ แล้วพูดว่ำ “ศิษย์ ลง ไปกันเถอะ”
“เจ้ำค่ะ” หยำหยำพยักหน้ำอย่ำงเชื่อฟัง และทั้งสองก็ปรำกฏตัว ขึ้นที่จัตุรัสของโถงยอดสวรรค์ทันที
ฝูงชนหนำแน่นมีเสียงดังและมีชีวิตชีวำมำก อย่ำงไรก็ตำม เย่ชิว ไม่ชอบควำมวุ่นวำยเช่นนี้ เขำเดินตรงไปที่โถงยอดสวรรค์และไม่ สนใจสำยตำแปลก ๆ ของทุกคนที่อยู่รอบตัวเขำ เพรำะกำรปรำกฎ ตัวทำให้ทุกคนที่มำต่ำงพูดคุยกัน
“บัดซบ ชำยคนนี้เป็ นใคร! เขำหยิ่งผยองยิ่งนัก เขำมำจำก ไหน?”
“เวรเอ๊ย … เจ้ำอยำกตำยนักหรือ? นี่คือเทพของดินแดน ศักดิ์สิทธิ์เยียวยำสวรรค์ อยู่ต่ำกว่ำเพียงหนึ่งคน อย่ำลำกพวกเรำลง ไปด้วยหำกเจ้ำอยำกตำย”
“อะไร! เทพหรือ?”
“บัดซบ เขำเป็ นเทพเยียวยำสวรรค์ในต ำนำน?”
ในช่วงเวลำนั้น ทั้งสถำนที่อยู่ในควำมโกลำหล ผู้คนส่วนใหญ่ใน ปัจจุบันเป็ น ลูกหลำนของตระกูลขนำดใหญ่ที่กำลังเฝ้ ำสังเกตผู้คน บนภูเขำ พวกเขำไม่เคยเห็นบุคคลในตำนำนเช่นนี้มำก่อน
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่ำนมำตั้งแต่พวกเขำมำที่ภูเขำศักดิ์สิทธิ์ เยียวยำสวรรค์ ไม่ต้องพูดถึงเทพ พวกเขำไม่เห็นแม้แต่บุคคลที่โดด เด่นและเป็ นตำนำนบนภูเขำศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีใครคำดคิดว่ำจะได้เห็น เทพเยียวยำสวรรค์ในตำนำนที่นี่
“นั่นของปลอมหรือไม่? เรำจะเห็นตัวตนอันศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ได้ อย่ำงง่ำยดำยได้อย่ำงไร?”
มีคนถำม และมีคนอธิบำยทันที “เจ้ำไม่รู ้เรื่องนี้รึ? เจ้ำเห็น เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ข้ำงหลังเขำหรือ? นั่นคือศิษย์ของเทพ ศิษย์ คนเดียวของโถงฝึกเมฆำม่วง ต้องเป็ นผู้อำวุโสของตระกูลนำงที่มำ แสดงควำมเคำรพ เทพจึงพำนำงมำที่นี่”
ด้วยคำอธิบำยนี้ ทุกคนเข้ำใจทันทีว่ำมีสิ่งนี้ สำวสวยหลำยคนใน ฝูงชนอดไม่ได้ที่จะอิจฉำหยำหยำที่สำมำรถติดตำมเย่ชิวได้อย่ำง
ใกล้ชิด ยิ่งกว่ำนั้น นำงเป็ นศิษย์คนเดียว แล้วนำงจะไม่ถูกทุกคนเอำ หรอกใจหรือ?
เย่ชิวไม่ใส่ใจกับกำรสนทนำของผู้อื่น เขำเดินตรงเข้ำไปในห้อง โถง ทันทีที่เขำเข้ำไปในห้องโถง เย่ชิวก็ตกใจกับสถำนกำรณ์ที่อยู่ ตรงหน้ำ
แม่เจ้ำ วันนี้คนเยอะจริง ๆ !
เย่ชิวตกใจเมื่อเห็นชำยชรำผู้เหมือนปรำชญ์นั่งอยู่บนเวที ทุกคน มีกลิ่นอำยที่น่ำอัศจรรย์และพละกำลังที่ไม่อำจหยั่งรู ้ได้ ฉำกนี้วุ่นวำย เล็กน้อย หยำหยำไม่พบน้ำของนำงชั่วขณะจึงวิ่งวุ่นไปมำในห้องโถง
เย่ชิวได้แต่มองอย่ำงเงียบ ๆ เขำไม่รู ้จักธิดำศักดิ์สิทธิ์ของภูเขำ ปรำชญ์สวรรค์ เขำจึงได้แต่ปล่อยให้หยำหยำหำนำงเอง
“อำ!” ขณะที่เย่ชิวกำลังพักผ่อนอย่ำงเงียบ ๆ เสียงร ้องของหยำ หยำก็ดังมำจำกไม่ไกล
ทันใดนั้น ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น “เด็กหญิงตัวเล็กคนนี้มำจำก ไหน? กำลังรนหำที่ตำยหรือ?”
ทันทีที่คำพูดเหล่ำนี้ถูกพูดออกมำ ห้องโถงเงียบลงทันที หยำ หยำยืนอยู่ท่ำมกลำงฝูงชนอย่ำงท ำอะไรไม่ถูก และข้ำงหน้ำมีชำยวัย กลำงคนที่ไม่ธรรมดำยืนอยู่
ปรำกฎว่ำเมื่อหยำหยำผ่ำนห้องโถงที่มีผู้คนพลุกพล่ำนและกำลัง จะเดินต่อไป นำงบังเอิญชนอีกฝ่ ำยเข้ำ เมื่ออีกฝ่ ำยเห็นว่ำหยำหยำ เป็ นเด็กหญิงตัวเล็ก เขำก็ฮึกเหิมและสำปแช่งทันที
ทันใดนั้น ทั้งห้องโถงก็เงียบลง หลำยคนต่ำงมองมำ
หยำหยำท ำอะไรไม่ถูก นำงคิดว่ำนำงก่อปัญหำใหญ่และเอำแต่ ขอโทษ โดยไม่คำดคิด อีกฝ่ำยเริ่มดุนำงมำกขึ้นเรื่อยๆ
เห็นฉำกนี้ คนข้ำง ๆ อีกฝ่ ำยก็ทนไม่ไหว “เจ้ำชอบรังแก เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เช่นนี้รึ?”
“แล้วเหตุใดข้ำต้องสนใจ” กู้จื่อเจี๋ยเย้ยหยันอย่ำงดูถูกเหยียด หยำม คนรอบข้ำงที่ต้องกำรต่อสู้เพื่อควำมอยุติธรรมหยุดพูดทันที พวกเขำรู ้ภูมิหลังของบุคคลนี้เป็ นอย่ำงดีและรู ้ว่ำพวกเขำไม่สำมำรถ ที่จะทำให้อีกฝ่ ำยขุ่นเคืองได้ พวกเขำได้แต่สงสำรหยำหยำและหวัง ว่ำอีกฝ่ำยจะไม่ท ำเกินไป
“เจ้ำคนงี่เง่ำ เจ้ำรู ้หรือไม่ว่ำข้ำเป็ นใคร? เจ้ำกล้ำท ำให้ข้ำขุ่น เคืองรึ”
ใบหน้ำของหยำหยำเปลี่ยนเป็ นซีดจำกควำมกลัว ก่อนที่นำงจะ มำ อำจำรย์ของนำงบอกว่ำผู้คนที่มำแสดงควำมเคำรพล้วนเป็ น ตระกูลใหญ่ระดับแนวหน้ำ ทุกคนล้วนเป็ นยักษ์ใหญ่ นำงไม่สำมำรถ ท ำให้พวกเขำขุ่นเคืองได้ นำงกลัวมำกว่ำจะสร ้ำงปัญหำให้กับ อำจำรย์ของนำง
อย่ำงไรก็ตำม สิ่งที่นำงไม่รู ้ก็คือในฝูงชน คู่มู่ไห่กำลังมองนำง ด้วยรอยยิ้มเย็นชำ หน้ำตำเย้ยหยัน เมื่อเห็นสิ่งนี้ ใครก็ตำมที่มี สำยตำเฉียบแหลมน่ำจะบอกได้ว่ำนี่เป็ นกับดักที่เขำตั้งขึ้นเพื่อทำ ให้หยำหยำอับอำย
“ข้ำขอโทษ ข้ำ… ” หยำหยำท ำอะไรไม่ถูกและเอำแต่ขอโทษ
โดยไม่คำดคิด ยิ่งนำงขอโทษ อีกฝ่ำยก็ยิ่งไร ้เหตุผล
“ขอโทษหรือ? ฮึ่ม… เจ้ำคนไร ้วัฒนธรรม หำกวันนี้ข้ำไม่อำรมณ์ ดี ข้ำคงสอนบทเรียนให้เจ้ำแล้ว” เขำกล่ำวอย่ำงภำคภูมิใจ เขำบรรลุ เป้ ำหมำยแล้วและก ำลังเตรียมจำกไป
จำกนั้น ก็มีเสียงหยุดเขำ “เจ้ำเรียกใครว่ำไร ้วัฒนธรรม?”
ทันทีที่พูดจบ ชำยหนุ่มในชุดขำวก็ค่อย ๆ เดินออกมำจำกฝูงชน กู้จื่อเจี๋ยไม่รู ้ภูมิหลังของอีกฝ่ ำย เมื่อเห็นว่ำอีกฝ่ ำยยังหนุ่ม เขำก็ ขมวดคิ้วทันทีและไม่พอใจมำก
“เจ้ำคิดว่ำเจ้ำเป็ นใคร? เจ้ำต้องกำรช่วยสำวงำมที่กำลังลำบำก หรือ?”
ทันทีที่คำพูดเหล่ำนี้ถูกพูดออกมำ บรรยำกำศก็แข็งตัวทันที
หลังจำกที่หยำหยำได้ยินสิ่งนี้ นำงก็ตื่นตระหนกทันทีและรีบพูด ว่ำ “อำจำรย์ มันเป็ นควำมผิดของข้ำเอง ข้ำเผลอทำให้ผู้อำวุโสคนนี้ ขุ่นเคือง ข้ำจะขอโทษเขำ”
นำงยังคงคิดที่จะขอโทษ จะเห็นได้ว่ำควำมคิดของนำงไร ้เดียงสำ
อย่ำงไรก็ตำม เย่ชิวไม่ใช่คนง่ำยที่จะหลอกขนำดนั้น ทันทีที่เขำ เห็นคู่มู่ไห่ในฝูงชนและรู ้ว่ำอีกฝ่ ำยจงใจสร ้ำงมันขึ้นมำ หัวใจของเย่ ชิวเย็นชำเมื่อได้ยินคำพูดที่เย่อหยิ่งของฝ่ำยตรงข้ำม
“ฮ่ำฮ่ำ ข้ำเป็ นใครงั้นหรือ?”