ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 657 ต้องทรมานก่อนหรื

ไม่ต้องพูดถึงยวี่อู๋ซวง แม้แต่ยวี่ฉางเซิงก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขาไม่เคยได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อน
“เย่ชิว!” เขากัดฟันด้วยความโกรธ ยวี่ฉางเซิงอยากจะตบอีก ฝ่ ายเดี๋ยวนี้ อย่างไรก็ตาม ความมีเหตุผลที่เหลืออยู่ทาให้เขาถอนมือ เขารู ้ดีว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเย่ชิวคือเมิ่งเทียนเจิ้ง นั่นคือเหตุผลที่อีก ฝ่ายกล้าที่จะอาจหาญและไม่กลัวเขา
ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังกลืนความโกรธนี้ลงในใจไม่ได้ หลังจากสงบ สติอารมณ์ลง ยวี่ฉางเซิงก็พูดว่า “หลานชาย ในเมื่อสหายน้อยเย่ดู ถูกตระกูลยวี่ของข้า เช่นนั้นเล่นกับเขา ให้เขาดูว่าพลังเทพเจ้าของ ตระกูลยวี่ของข้าสามารถเข้าตาได้หรือไม่”
เป็ นไปตามคาดของจิ้งจอกเฒ่า เขายังคงมีเหตุผลในเวลานี้ เมื่อ เห็นสิ่งนี้ เย่ชิวก็ยืนกอดอกแล้วยิ้มให้ยวี่อู๋ซวง
“จริงรึ? เช่นนั้นก็มาดูกันว่าพลังเทพเจ้าตระกูลฝนของเจ้ามีอะไร ดี เวลาของข้ามีจ ากัด ข้าให้เวลาเจ้าแสดงสักครู่ ไม่ต้องกังวล ข้ารู ้ ขีดจากัดของตนเองเสมอ ข้าจะไม่สังหารเจ้าไปโดยพลั้งมือ เพียงแค่ โจมตี”
“แน่นอนว่าสามรถทาได้ตามใจชอบ” เย่ชิวเพิ่มในตอนท้าย ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ฝูงชนก็ปะทุขึ้นทันที

“เวรเอ๊ย!! นี่มันเย่อหยิ่งเกินไป… ”
“เวรเอ๊ย! หากชายคนนี้มีความแข็งแกร่งจริง ๆ ข้าตัดสินใจแล้ว ว่าข้าจะเป็ นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ที่สุดในอนาคต”
ในช่วงเวลานั้น ฝูงชนอยู่ในความโกลาหล ทุกคนมองด้วยความ ชื่นชม แค่ความกล้าหาญของเย่ชิวเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะ ได้รับความเคารพจากทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ต้องรู ้ว่ายวี่อู๋ซวงเป็ น อัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งกลายมาเป็ นจ้าวสวรรค์ มีอัจฉริยะที่ท้า ทายสวรรค์ไม่มากนักในเก้าสวรรค์สิบแผ่นดินทั้งหมด น้าเสียงของเย่ ชิวหยิ่งเกินไป เขาถึงกับล้าพูดว่าเขารู ้ขีดจากัดและจะไม่พลั้งมือ สังหารอีกฝ่าย? และยังบอกด้วยว่าจะทาแบบไหนก็ได้ที่อีกฝ่ายชอบ?
ในขณะนี้ ยวี่อู๋ซวงดูเหมือนจะได้รับความอัปยศอดสูอย่างมาก ความโกรธโจมตีหัวใจและเขาไม่สามารถยับยั้งมันได้อีกต่อไป
“เย่ชิว!“ด้วยเสียงที่สั่นเทาและกัดฟัน ยวี่อู๋ซวงพูดอย่างเย็นชา” เจ้ากล้าที่จะออกมาต่อสู้หรือไม่!” หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็กระโดด ออกจากโถงยอดสวรรค์และมาถึงจัตุรัสขนาดใหญ่หน้าโถงยอด สวรรค์
เย่ชิวค่อย ๆ เดินออกไปขณะที่เขากาลังสนทนา เขายังคงสงบนิ่ง ไม่มีความกลัวใด ๆ ก่อนเข้าจัตุรัส เย่ชิวไม่ลืมที่จะหันตัวกลับไปแทง อีกฝ่ ายอีกครั้ง เขาพูดกับยวี่ฉางเซิงว่า “ตาแก่ ไม่ต้องกังวล ข้าไม่

เคยสังหารคนไร ้ชื่อเสียงเรียงนาม ข้าจะแสดงความเมตตาในภายหลัง อย่างแน่นอน”
“ฮ่าฮ่า” ในขณะนี้ เจียงหลิงเอ๋อไม่สามารถยั้งไว้ได้อีกต่อไป เขา ต้องการทรมานหัวใจก่อนที่จะสังหารอีกฝ่ายหรือ?
ชายคนนี้น่าสนใจเกินไป! นางจะต้องคุยกับเขาอย่างแน่นอน หลังจากเรื่องนี้จบลง นางคิดกับตนเองว่ายิ่งมองเย่ชิว นางก็ยิ่งชอบ เขา
อีกด้านหนึ่ง ใบหน้าของยวี่ฉางเซิงเปลี่ยนเป็ นสีซีดทันทีจาก ความโกรธ เขาเบิกตากว้างแล้วมองไปที่เย่ชิวด้วยความโกรธ
“บัดซบ!” เขาไม่เคยได้รับความอัปยศเช่นนี้มาก่อนในชีวิต ทันที ยวี่ฉางเซิงโกรธจัดและส่งเสียงไปหายวี่อู๋ซวง “ข้าจะให้เจ้าเลือกสอง ทาง เขาตายหรือเจ้าตาย”
ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ยวี่อู๋ซวงก็เข้าใจความมุ่งมั่น ของผู้น าทันที เจตนาสังหารในหัวใจเริ่มค่อย ๆ เผยตัวออกมา
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ชิวก็ยิ้มแล้วเดินไปกลางจัตุรัสอย่างใจเย็น เขา มองไปที่การจ้องมองอย่างเกลียดชังของยวี่อู๋ซวง เขาโบกมือแล้วพูด ว่า “มาเถอะ ข้าจะให้เวลาเจ้าหนึ่งนาที ทาตามที่เจ้าถนัดมือ”
รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม ยวี่อู๋ซวงโกรธ ทันที “เจ้าเด็กสารเลวหยิ่งยะโส!”

ฉับพลัน กลิ่นอายที่น่าตกใจก็ปะทุขึ้น ฝนเริ่มตก แวววับด้วย อักขระสีน้าเงินที่ปกคลุมทั่วท้องฟ้ า ทุกคนต่างเห็นทันทีว่าเป็ นพลัง เทพเจ้าตระกูลยวี่ที่ยอดเยี่ยม ในขณะที่ฝนตก กลิ่นอายของยวี่อู๋ซวง ก็พุ่งสูงขึ้นทันที ราวกับว่าเขาได้รับพละกาลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก ท่ามกลางสายฝนนี้
พลังรุนแรงควบแน่นทันที ยวี่อู๋ซวงยื่นมือออกไปและคว้ามันไว้ กระบี่อันแหลมคมที่ควบแน่นจากฝนปรากฏขึ้นในมือทันที
ท่ามกลางสายฝนที่อ้างว้าง เย่ชิวดูทั้งหมดนี้อย่างใจเย็น ด้วยแสง วาบ ยวี่อู๋ซวงชักกระบี่ทันที
“ตาย!” ด้วยเสียงตะโกนอันดัง กระบี่พุ่งมาจากสวรรค์ทั้งเก้า ทา ให้ความว่างเปล่าสั่นสะเทือน ปราณกระบี่เฉียบคมอย่างหาที่เปรียบ มิได้พุ่งมาถึงหน้าเย่ชิว ร่างของเย่ชิววาบวับเมื่อลมหนาวพัดมา
“อืม? เคล็ดวิชาสมบัติคุนเผิง!” ขณะที่เย่ชิวขยับ รูม่านตาของยวี่ ฉางเซิงก็หดตัว เผยให้เห็นสายตาที่น่ากลัว
เย่ชิวหลบกระบี่ได้สาเร็จ เขาไม่ได้โจมตีด้วยซ้า เขาหลบเพียง เบา ๆ ผ่านกระบี่ของยวี่อู๋ซวง ในขณะที่เขาสงบสติอารมณ์ เย่ชิว ยังคงหยอกล้อ “นี่คือพลังเทพเจ้าของตระกูลยวี่ยิ่งใหญ่รึ มีแค่นี้เอง รึ?”
“อั่ก” ยวี่อู๋ซวงโกรธทันทีกับคาพูดเหล่านี้และกระอักหลั่งเลือดมา ก่อนการต่อสู้จะเริ่มขึ้น แค่คาเยาะเย้ยของเย่ชิวก็สร ้างความเจ็บปวด

แล้ว เขาไม่สามารถมองข้ามได้ ด้วยความโกรธที่เพิ่มขึ้น พลังกระบี่ ของยวี่อู๋ซวงเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าอีกครั้ง “เย่ชิว ข้าต้องการให้เจ้า ชดใช ้ความเย่อหยิ่งของเจ้า”
ด้วยการตอบสนองที่มืดมน ยวี่อู๋ซวงเรียกกระบี่ ฉับพลัน หยดน้า สีฟ้ าบนท้องฟ้ าก็เปลี่ยนเป็ นสีแดงเลือดทันที มีการเปลี่ยนแปลงของ กลิ่นอายและเจตนาสังหารก็เริ่มเข้มข้นขึ้น เย่ชิวขมวดคิ้วเล็กน้อย ด้วยความประหลาดใจ “หืม?”
ทันใดนั้น ฝนก็หยุดตกกลางอากาศ เย่ชิวตกตะลึงเมื่อเห็นหยด น้าตรงหน้าเขา
“เขตแดนหยุดเวลาหรือ?”
เย่ชิวไม่คาดคิดว่าตระกูลยวี่จะมีพลังเทพเจ้าเช่นนี้ ณ เวลานี้ เหมือนโลกหยุดหมุน ทุกอย่างช ้ามาก เย่ชิวรู ้ว่านี่คือกฎของเขตแดน เวลา ร่างกายจะถูกจากัดไว้ ถ้าเป็ นคนธรรมดา พวกเขาคงยากที่จะ ทนไหว
น่าเสียดายที่เย่ชิวเป็ นยอดฝีมือในด้านนี้ เขามีเคล็ดวิชากระบี่พง ไพรและอ๋าวเก้าพิภพ การใช ้เคล็ดวิชากาลเวลาตรงหน้าเย่ชิวนั้น เทียบเท่ากับการสอนหนังสือสังฆราช
“เย่ชิว มาดูกันว่าเจ้าจะหลบหนีอย่างไร!” เมื่อเห็นว่าการ เคลื่อนไหวของเย่ชิวถูกจากัด ยวี่อู๋ซวงก็หัวเราะราวกับว่าเขา

สามารถเห็นชัยชนะ เขาฟันออกไปอีกครั้ง กระบี่นี้มีเปลวไฟแห่ง ความโกรธนับพันในขณะที่มันฟันออกไปอย่างไร ้ความปรานี
ในขณะที่เขาคิดว่าการโจมตีเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะ จบชีวิตของเย่ชิว ก็มีการตบมาหนึ่งครั้ง ฃ
เพี๊ยะ… เสียงสนั่นนั้นดังขึ้น และทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกตะลึง ทันที ทุกคนต่างท าอะไรไม่ถูก
“เวรเอ๊ย!!”
“นี่ นี่ นี่… ”
เย่ชิวลูบมืออย่างไม่ใส่ใจและมองไปที่ยวี่อู๋ซวงที่ถูกตบ เขาพูด พร ้อมกับสีหน้าโชคร ้ายว่า
“นี่มันอะไรกัน? ข้าเสียเวลาเปล่ารึ ข้านึกว่าเจ้าจะไม่ธรรมดา ช่างโชคร ้ายยิ่งนัก”
ทุกคนต่างไม่ทันตั้งตัวจากการตบที่เรียบง่ายและหยาบคาย นี่ เหมือนการตบหน้าตระกูลยวี่ ยิ่งกว่านั้น มันไม่ได้ระบายความโกรธ ให้เขา และเขาก็ถึงกับถ่มน้าลายลงกับพื้น