ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 659 ความโกรธเกรี้ยวของยวี่ฉางเซิง

นางสามารถบอกได้ว่าเย่ชิวมีกลิ่นอายเที่ยงธรรม ยิ่งไปกว่านั้น จากค าพูดและการกระท า เขาได้เปิดเผยพฤติกรรมของสุภาพบุรุษ บุคคลเช่นนี้ไม่ควรเป็ นคนเลว ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความสง่างามของเย่ ชิว เขาจะขาดผู้ติดตามและเพื่อนผู้หญิงหรือไม่?
หากยังไม่ชัดเจน เพียงแค่ชื่อเสียง สถานะ และความแข็งแกร่งก็ เอาชนะผู้คนนับไม่ถ้วนได้แล้ว โดยธรรมชาติแล้ว มีคนมากมาย รอบตัวเขาที่อยากจะโยนตนเองใส่เขา
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ความกังวลในใจของเจียงหลิงเอ๋อก็หายไป จากนั้น นางพูดว่า “หยาหยา เจ้าเก็บสมบัติได้จริง ๆ ตั้งแต่วันนี้เป็ น ต้นไป เจ้าต้องติดตามอาจารย์ของเจ้าให้ดีและฟังเขา บ่มเพาะอย่าง จริงจังและอย่าละเลยการบ้านของเจ้า เราจะหาสถานที่ในภายหลัง ข้าจะตรวจสอบการบ่มเพาะของเจ้าอย่างละเอียดและดูว่าเจ้าหย่อน ยานหรือไม่”
หลังจากให้คาแนะนาเล็กน้อย เจียงหลิงเอ๋อก็มองไปที่หยาหยา ด้วยความรัก รู ้สึกปลื้มปิติมากกับการได้พบของอีกฝ่าย
“ฮิฮิ เอาล่ะ! เมื่อเรื่องนี้จบแล้ว หยาหยาจะพาป้ าไปที่โรงฝึกของ เราเพื่อชมวิวทิวทัศน์” หยาหยายิ้มหวานอย่างมีความสุข

นางรู ้ว่าอาจารย์ได้รับการยอมรับจากป้ าของนาง ซึ่งหมายความ ว่านางไม่จาเป็ นต้องไปที่ภูเขาปราชญ์สวรรค์อีกต่อไป นางเพียง ต้องการติดตามอาจารย์ของนางและฝึกฝนอย่างขยันขันแข็ง นางไม่ ต้องการทาให้อาจารย์ของนางผิดหวังที่ใช ้ความพยายามอย่างมาก เพื่อนาง
ในขณะนี้ ตรงกลางจัตุรัส เย่ชิวยืนอยู่อย่างสงบบนจัตุรัสและจ้อง มองที่ยวี่ฉางเซิงบนขั้นบันได ทันใดนั้น เขาเผยรอยยิ้มมีเลศนัยและ พูดว่า “ข้าสงสัยว่าผู้อาวุโสยวี่พอใจกับผลลัพธ ์นี้หรือไม่?”
เมื่อชี้ไปที่ยวี่อู๋ซวงที่หมดสติบนพื้น เย่ชิวมองยวี่ฉางเซิงอย่างมี เลศนัยด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ในขณะนี้ ใบหน้าของยวี่ฉางเซิงซีดเผือด และโกรธจัด หลังจากการยั่วยุของเย่ชิว เขาก็ยิ่งโกรธ
“ขยะ!” ยวี่ฉางเซิงสาปแช่งด้วยความโกรธในขณะที่เขามองไป ที่ยวี่อู๋ซวงที่พื้นอย่างเย็นชา
“ช่างเป็ นความอัปยศอดสูยิ่งนัก! ช่างเป็ นความอัปยศอดสูยิ่ง นัก”
อารมณ์โกรธเคืองถูกเก็บกดไว้ในใจของทุกคนจากตระกูลยวี่ พวกเขาพบว่ามันยากที่จะยอมรับว่ายวี่อู๋ซวงแพ้เช่นนั้น
เย่ชิวพูดทันทีว่า “ผู้อาวุโสยวี่ ไม่ต้องกังวล ข้ารู ้ขีดจ ากัดของ ตนเองและไม่ได้ตั้งใจสังหารเขา”

“หยิ่งผยอง!” ในขณะนี้ ยวี่ฉางเซิงโกรธมาก ความโกรธในใจไม่ สามารถยับยั้งได้อีกต่อไป เย่ชิวกาลังยั่วยุพวกเขา เขาดูถูกพลังเทพ เจ้าของตระกูลยวี่ของพวกเขาและตบหน้าทุกคนอย่างเหี้ยมโหด
เย่ชิวดีใจมาก เขาชอบเห็นสีหน้าของคนที่ต้องการสังหารเขาแต่ ทาไม่ได้ ขออภัย ฉีอู๋ฮุ่ยไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ มิฉะนั้น เขาจะปล่อยให้พวก เขาเห็นว่า อะไรที่หมายความว่าประหลาดพิกล
“เฮ้อ… ” ส่ายหัว เย่ชิวยิ้มจาง ๆ และพูดด้วยความผิดหวัง “ข้า คิดว่าตระกูลยวี่จะมีพลังเทพเจ้าที่ไม่ธรรมดา แต่นี่มันอันใด? ข้า ผิดหวังเกินไป ข้าไม่ได้เอาจริงด้วยซ้าตอนที่เขาล้ม นอกจาก ปากแข็ง ๆ แล้ว ร่างกายก็ดูจะนิ่มไปหมด”
ปัง! ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ยวี่ฉางเซิงก็กระทืบพื้น ทันทีและทาให้มันแตกเป็ นเสี่ยง ๆ ความโกรธโจมตีหัวใจ เย่ชิวหมาย ความว่าตระกูลยวี่ของพวกเขาเป็ นคนขี้ขลาดทั้งหมดหรือ?
“เย่ชิว! เจ้าหยิ่งผยองเกินไป เจ้าคิดว่าข้าจัดการกับเจ้าไม่ได้จริง ๆ หรือ?” ยวี่ฉางเซิงโกรธมาก แรงกดดันที่น่าตกใจโจมตีอีกฝ่ าย ทันที เจตนาสังหารอันอ้างว้างที่ห่อหุ้มสวรรค์ทั้งเก้าเต็มท้องฟ้ าทันที
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เย่ชิวก็ยิ้มทันทีและมองไปที่อีกฝ่ าย อยากรู ้ว่าจะ กล้าโจมตีหรือไม่ นี่คือดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ อย่างไรก็ ตาม พวกเขากลายเป็ นศัตรูกันไปแล้ว เหตุใดเย่ชิวถึงต้องรักษาหน้า

ของพวกเขาด้วย? สิ่งที่เย่ชิวต้องการจะทาคือทาให้พวกเขาโกรธและ ท าให้พวกเขาโมโห
“โอ้? เป็ นไปได้หรือไม่ว่าผู้น ายูอยากจะประมือกับข้าด้วย?” เย่ ชิวถามทั้งที่รู ้คาตอบอยู่แล้ว
ยวี่ฉางเซิงเยาะเย้ยทันทีและพูดว่า “เจ้ากลัวแล้วหรือ?”
“ไม่ ไม่ ” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ชิวรีบโบกมือแล้วพูดว่า “ข้ากลัวว่า ถ้าผู้อาวุโสแพ้อีกครั้ง ตระกูลยวี่จะต้องอับอาย ข้ากาลังคิดแทนท่าน”
“อั่ก” ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ความโกรธก็เข้าจู่โจม หัวใจ ยวี่ฉางเซิงกระอักหลั่งเลือดมาทันที ” เจ้าเด็กสารเลวหยิ่งยโส วันนี้ข้าจะสังหารเจ้าอย่างแน่นอน”
ฉับพลัน พลังสวรรค์ของเต๋าก็กดทับลมา และแรงกดดันที่น่า ตกใจก็กดทับทันที
“มันจบแล้ว ชายคนนี้ทาให้ยวี่ฉางเซิงโกรธจริง ๆ”
ในช่วงเวลานั้น ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกตะลึง พวกเขามองดู อานาจเทพเจ้าที่ไม่ธรรมดาซึ่งปะทุออกมาจากยวี่ฉางเซิงด้วยความ กลัว ราวกับว่าภูเขาทั้งลูกสั่นสะเทือน
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ชิวยังคงเงียบและหัวเราะในใจ เขาเตรียมพร ้อม ไว้แล้ว กระบี่เทพเจ้าถูกเตรียมไว้แล้ว เย่ชิวมองไปที่ยวี่ฉางเซิงอย่าง ใจเย็น รอจังหวะที่อีกฝ่ายโจมตี

กระบี่เทพเจ้าถูกเรียกว่าสังหารเทพ! เขาสงสัยว่าพลังของกระบี่นี้ สามารถตัดหัวของยวี่ฉางเซิงได้หรือไม่
ในช่วงเวลานั้น ลมและเมฆเปลี่ยนไป โลกลอยขึ้นและจมลง และ หมอกควันปกคลุมท้องฟ้ า การต่อสู้ครั้งใหญ่กาลังจะมาถึง
ในขณะนี้ เสียงหัวเราะอย่างจริงใจดังมาจากท้องฟ้ า “ฮ่าฮ่า! เจ้า เฒ่าไร ้ยางอายบางคนพยายามรังแกคนอ่อนแอกว่าหรือ?”
ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา บรรยากาศก็เปลี่ยนไปทันที ทุกคนมองไปและเห็นชายวัยกลางคนผมขาวยืนอยู่บนท้องฟ้ า
“เย่อู๋เหิน!”
ทันทีที่คน ๆ นี้ปรากฏตัว สีหน้าของยวี่ฉางเซิงก็เปลี่ยนไปทันที และเย่ชิวก็อึ้งยิ่งกว่าเดิม เขาเตรียมพร ้อมสาหรับทุกอย่าง เพียงแค่รอ ให้ยวี่ฉางเซิงโจมตีเขา เขาไม่คาดคิดว่าเย่อู๋เหินจะเข้ามาแทรกแซง กะทันหัน ทาให้เขาไม่ทันตั้งตัว
เขารู ้สึกงงงวย ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยสนิทกับเย่อู๋เหิน กล่าวอีก นัยหนึ่ง เขายังคงเป็ นศัตรูของลูกชายอีกฝ่ าย เหตุใดอีกฝ่ ายถึงเข้า มายุ่งเรื่องนี้?
เย่อู๋เหินเดินมาจากฟากฟ้ า เบื้องหลังเขาเป็ นชายหนุ่มรูปงาม มันคือเย่ฉิงซวน

เมื่อเย่อู๋เหินปรากฏขึ้น บรรยากาศถึงจุดสูงสุดทันที ทุกคนใน ปัจจุบันเคยได้ยินเกี่ยวกับเทพสังหารนี้ โดยธรรมชาติแล้วพวกเขา กลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้และกังวล
เมื่อเย่อู๋เหินเข้ามาในสนามประลอง ยวี่ฉางเซิงก็ขมวดคิ้วและ จ้องมองอย่างเย็นชาไปที่อีกฝ่ าย “หลานเย่ นี่คือความแค้นระหว่าง ตระกูลยวี่ของข้ากับบุคคลนี้ เป็ นไปได้หรือไม่ว่าเจ้าต้องการเข้ามายุ่ง ด้วย?”
นี่คือภัยคุกคาม ไม่มีใครกล้าหยุดความโกรธของยวี่ฉางเซิง
อย่างไรก็ตาม เย่อู๋เหินเป็ นคนเดียวที่ไม่กลัว เขาพูดอย่างเหยียด หยามว่า “ตาแก่ แล้วหากวันนี้ข้าเข้ามายุ่งแล้วอย่างไร? ในตอนนั้น เจ้าได้ผลักตระกูลเย่ของข้าให้ก่อการจลาจลลับหลัง ท าให้ตระกูล ของข้าถูกท าลาย ภรรยาและลูก ๆ ของข้าต้องตายอย่างอนาถ เจ้า คิดว่าข้าไม่รู ้เรื่องพวกนี้หรือ?”
ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ยวี่ฉางเซิงตกใจทันที ตอน นั้นเขาระวังตัวมาก แต่เขาไม่คาดคิดว่าเย่อู๋เหินจะยังสังเกตเห็น เขามี ความกังวลในใจไม่น้อย ถ้าเป็ นเย่ชิว เขาจะไม่กลัว แต่เขาไม่มี ทางเลือกนอกจากต้องกลัวเย่อู๋เหิน
วิธีการของบุคคลนี้ไร ้ความปรานีและเขาเป็ นที่รู ้จักในนามเทพ สังหาร เขาเป็ นคนวิกลจริตโดยสิ้นเชิง บางทีการโจมตีในตอนนั้น อาจส่งผลกระทบต่ออีกฝ่ ายมากเกินไป ค่อย ๆ เปลี่ยนอีกฝ่ ายให้

กลายเป็ นเทพสังหาร ยวี่ฉางเซิงไม่มากก็น้อยกลัวรูปแบบการต่อสู้ที่ คุกคามชีวิต
“ฮึ่ม!“ด้วยน้าเสียงเย็นชา ยวี่ฉางเซิงถอนกลิ่นอายแล้วพูดอย่าง เย็นชา”เย่ชิว วันนี้เจ้าหนีพ้น ครั้งหน้าเจ้าจะไม่โชคดีเช่นนี้”