ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 671 ข้าคือตัวตลก

สิ่งที่เย่ชิวไม่รู ้ก็คือเมิ่งเทียนเจิ้งกาลังยิ้มในใจเมื่อเห็นท่าทางไปไม่ ถูกของอีกฝ่ าย “ฮิฮิ เจ้าเด็กสารเลว ใครขอให้เจ้ายุ่งกับคนอื่น เอาล่ะ เข้าใจหรือว่ารู ้สึกอย่างไรที่โดนหลอก”
ตามที่เย่ชิวคาดไว้ เมิ่งเทียนเจิ้งตั้งใจทาจริง ๆ เขาเห็นเย่ชิวยุ่ง กับเย่ฉิงซวนเมื่อครั้งที่แล้วและดีใจมาก เขาไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะแย่ ขนาดนี้ อีกฝ่ายเหมือนกับเขาเมื่อตอนที่เขายังเด็ก
เป็ นเพราะฉากนั้นวิญญาณเจ้าเล่ห์ในส่วนลึกในความจาของเมิ่ง เทียนเจิ้งปรากฏขึ้นอีกครั้ง นั่นคือเหตุที่เกิดในวันนี้ เขาพลันรู ้สึกว่า มันไม่เลวที่จะเพิ่มความสนุกให้กับชีวิตการบ่มเพาะที่น่าเบื่อนี้
เขาจะไม่ยุ่งกับคนธรรมดา ส่วนใหญ่เขากลัวว่าเด็กเหล่านั้นจะ ทนไม่ได้และจะได้รับผลกระทบ ท าให้อนาคตของพวกเขาล่าช ้า
อย่างไรก็ตาม เขาไม่กลัวเย่ชิวเพราะชายคนนี้มีจิตใจที่อดทน อย่างแข็งแกร่ง เหตุผลหลักคือเย่ชิวไร ้ยางอายและใจด า สามารถท า ทุกอย่างที่ต้องการ วันรุ่งขึ้นเขาจะทาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมิ่ง เทียนเจิ้งอดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความอดทน
“อืม มีใครอยู่ที่นี่อีกหรือ” เมื่อได้ยินเสียงเตือนของนักพรตเทียน หยวน เมิ่งเทียนเจิ้งก็แกล้งทาเป็ นไม่รู ้อะไร เขาจริงจัง ราวกับว่าเขา พลันถูกปลุกให้ตื่นขึ้น

เย่ชิวรู ้สึกอายเกินกว่าจะเปิดโปงอีกฝ่ าย เขาอยู่กับหมิงเยว่ก่อน หน้านี้ แต่อีกฝ่ ายมองเห็นหมิงเยว่ไม่ใช่เขา ช่างเป็ นเรื่องตลก ได้ โปรด การแสดงห่วยจริง ๆ ตกลงหรือ ได้โปรด หยุดแสดง ข้าพอแล้ว จริง ๆ
เย่ชิวรู ้สึกขบขัน เขาไม่คิดว่าสหายเก่าคนนี้จะยังชอบเล่นตอน แก่ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเล่นกับอีกฝ่ ายเพื่อที่จะได้ไม่เหงา ไม่ว่าอย่างไร เย่ชิวก็เป็ นคนกตัญญู เขาทนไม่ได้ที่ทาให้ชายชรา เสียใจ
เย่ชิวรู ้สึกดีขึ้นทันทีหลังจากปลอบใจตนเอง
“โอ้… ” เมื่อหันมองไป เมิ่งเทียนเจิ้งก็มองที่เย่ชิวราวกับว่าเขา เพิ่งค้นพบอีกฝ่ ายและแสดงต่อไป “เจ้ามาเมื่อใดกัน เหตุใดไม่เตือน ข้า”
เมิ่งเทียนเจิ้งถามทั้งที่รู ้คาตอบอยู่แล้ว มุมปากของเย่ชิวกระตุก เขาก าลังจะสบถ แต่กลับหยุดตนเองไว้อย่างสุดก าลัง เอาล่ะ มันเป็ น ความผิดของข้าเอง มันเป็ นความผิดของข้าทั้งหมด ข้าไม่ได้เตือน เจ้า ต าหนิข้า ต าหนิข้า
“อะแฮ่ม อะแฮ่ม “กระแอมเบา ๆ เย่ชิวแสร ้งท าเป็ นสงบและพูดว่า
“เย่ชิวทักทายผู้อาวุโสใหญ่” ต้องบอกว่าภายใต้สถานการณ์ เช่นนี้ มีแต่เย่ชิวเท่านั้นที่ทาได้ ถ้าเป็ นคนธรรมดา หน้าคงดาไปแล้ว

เมิ่งเทียนเจิ้งเกือบจะหัวเราะออกมาดัง ๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ ายกัดฟัน แต่ไม่มีทางเลือกนอกจากสงบสติอารมณ์
“ฮ่าฮ่า!” แม้แต่หมิงเยว่ที่เย็นชาก็อดไม่ได้ที่จะปิดปากเงียบ นาง อยากจะหัวเราะ แต่นางกลัวว่าจะหยาบคาย ด้วยเหตุผลบางอย่าง หมิงเยว่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นเย่ชิวกัดฟัน นางชอบดูสิ่งนี้เป็ น พิเศษ
ตั้งแต่นางรู ้จักเย่ชิว นางไม่เคยเห็นใครรังแกเขา มักจะเป็ นเขาที่ รังแกกับคนอื่นเสมอ ตอนนี้ นางได้เปิดตาเป็ นครั้งแรก แท้จริงแล้ว มี คนที่เยี่ยมกว่าเสมอ มีเพียงผู้อาวุโสใหญ่เท่านั้นที่สามารถจัดการกับ ชายคนนี้ได้
ดวงตานางโค้งขณะที่นางพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่หัวเราะ น้าตากาลังจะไหลออกมา นางดูน่ารักอย่างน่าประหลาดใจ แตกต่าง จากรูปแบบปกติอย่างสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม เย่ชิวไม่มีอารมณ์ที่จะชื่น ชมอีกต่อไป
เขารู ้สึกอึดอัดมาก มันเหมือนกับว่ามดก าลังคลานบนร่างกาย
“ฮ่าฮ่า!” ในขณะนี้ เมิ่งเทียนเจิ้งหัวเราะและรีบพูดกับนักพรต เทียนหยวน
“สหายเต๋า เด็กคนนี้คือเทพของดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ ของข้า มีแซ่เย่ และชื่อชิว ความแข็งแกร่งอยู่ในระดับปานกลาง เขา

อยู่ในขอบเขตไร ้ลักษณ์เท่านั้น มีวิหารสวรรค์สิบเอ็ดแห่ง เกือบจะไม่ ผ่านค่าเฉลี่ย”
เมิ่งเทียนเจิ้งพูดอย่างจริงจัง แต่คาพูดเหล่านี้ไม่ได้ฟังดูเหมือน เขาดูถูกอีกฝ่าย
มันเป็ นเหมือนการสรรเสริญและโอ้อวด! นี่เป็ นครั้งแรกนักพรต เทียนหยวนได้ยินสิ่งนี้ และสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
บัดซบ เขากาลังอวดข้าหรือ เจ้าพระช่วย เจ้ายุ่งกับข้าตอนนี้ หรือ เจ้าไม่ได้ยุ่งกับอีกฝ่ าย แต่เจ้าเริ่มยุ่งกับข้า นี่ยังเรียกว่าค่าเฉลี่ย อีกหรือ
“เฮือก… สิบเอ็ดวิหารสวรรค์!” นักพรตเทียนหยวน ที่เดิมมีความ สงบสีหน้า พลันเปลี่ยนไปในลมหายใจถัดมา เดี๋ยวก่อน เขาได้ยินผิด หรือไม่ก่อนหน้านี้ เย่ชิวจริง ๆ แล้วมีสิบเอ็ดวิหารสวรรค์หรือ
“เป็ น… เป็ นไปได้อย่างไร!” ในช่วงเวลานั้น นักพรตเทียนหยวน ตกตะลึง เราต้องรู ้ว่าสถิติสูงสุดที่เขาเคยได้ยินคือวิหารสวรรค์สิบแห่ง ของหมิงเยว่ เย่ชิวถึงกับมีวิหารสวรรค์สิบเอ็ดแห่ง
“มหัศจรรย์ มหัศจรรย์! “ฉับพลัน สีหน้าของนักพรตเทียนหยวน ก็เปลี่ยนไป เขามองไปที่เย่ชิวทันที เขาต้องการดูอย่างละเอียดว่าเด็ก คนนี้มีความพิเศษอย่างไรถึงร ้ายกาจกว่าหมิงเยว่
หลังจากพิจารณาอีกฝ่ ายอย่างจริงจัง สีหน้าของนักพรตเทียน หยวนก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาพบว่ามันเหลือเชื่อ

“ข้าตกใจมาก ข้าตกใจจริง ๆ สหายเต๋า เจ้าซ่อนตัวเขาไว้ลึก เกินไปหรือไม่ ไม่มีข่าวลือในโลกภายนอกว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เยียวยาสวรรค์มีเทพเช่นนี้ แม่เจ้า อัจฉริยะที่น่ากลัวพลันปรากฏตัว เขาท าให้ข้าตกใจจริง ๆ”
นักพรตเทียนหยวนตกใจมาก ปฏิกิริยานี้อยู่ในความคาดหมาย ของเมิ่งเทียนเจิ้งอย่างสมบูรณ์ ใครก็ตามที่ได้ยินสิ่งนี้จะพบว่าเป็ น การยากที่จะสงบสติอารมณ์ แม้เขาก็ยังตกใจเมื่อเห็นเย่ชิวเปิดวิหาร สวรรค์แห่งที่สิบเอ็ดเป็ นการส่วนตัว นับประสาอะไรกับคนอื่น ๆ
“ฮิฮิ… ศิษย์ข้าซุกซน ความสาเร็จเพียงอย่างเดียวไม่คุ้มค่าที่จะ กล่าวถึง เราจึงไม่ได้เผยแพร่ออกไปทั่ว ข้ากลัวว่าเขาจะได้รับ ผลกระทบจากชื่อเสียงนี้และทาให้หัวใจเต๋าเสียหาย” เมิ่งเทียนเจิ้งยิ้ม อย่างมีเลศนัย รอยยิ้มนั้นดูแย่มาก คาพูดเหล่านี้ฟังดูไม่สุภาพ
มุมปากของนักพรตของเทียนหยวนกระตุกอย่างช่วยไม่ได้
เมิ่งเทียนเจิ้งพูดต่อ “เมื่อเทียบกับศิษย์ที่รักของสหายเต๋าเทียน หยวน ศิษย์สองคนของข้าประสบความสาเร็จเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พวกเขาไม่สามารถเรียกว่าอัจฉริยะได้”
“เวรเอ๊ย!!” นักพรตเทียนหยวนตกใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ จากนั้นเขา มองไปที่เมิ่งเทียนเจิ้งและรู ้สึกว่าสหายเก่าคนนี้แย่ไปหน่อย
นื่คือการตบหน้า อ๊าก!

ใบหน้าเขามืดลงทันที เขารู ้จักศิษย์ตนเองเป็ นอย่างดี และเจียงห ลิงเอ๋อก็เช่นกัน ไม่ว่าจะเป็ นหมิงเยว่หรือเย่ชิว นางต้องยอมรับว่านาง ด้อยกว่า ตอนนี้ คาพูดของเมิ่งเทียนเจิ้งทาให้นักพรตเทียนหยวนพูด ไม่ออก
บัดซบ การบ่มเพาะหลายร ้อยปี ของข้าสูญเปล่าในวันเดียว บัดซบ เจ้าเฒ่าคนนี้ดูไม่เป็ นคนดี เขาแก่มากแล้ว ยังกลับละเล่น เช่นนี้ เหตุใดข้าไม่เห็นว่าเจ้าเป็ นคนเช่นนี้
การบ่มเพาะคือการบ่มเพาะตามความใจ หากเขาสามารถ เอาชนะเมิ่งเทียนเจิ้งได้ เขาจะต้องด่าออกไปแน่ ๆ
“ฮ่าฮ่า!“เขาก้มหน้าฝืนให้ยิ้ม นักพรตเทียนหยวนกล่าวต่อว่า” ถ่อมตน ช่างถ่อมตนเกินไป เด็กสองคนนี้เป็ นมังกรและหงส์ในหมู่ มนุษย์จริง ๆ ในอนาคต พวกเขาจะกลายเป็ นเซียนอย่างแน่นอน ขอ แสดงความยินดีด้วยสหายเต๋า ”
นักพรตเทียนหยวนแสร ้างทาอย่างช่าชอง