ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 678 ผู้น ำเย่เรำเจอกันอีกแล้ว

ทันใดนั้น เมิ่งเทียนเจิ้งก็หันกลับมำและพูดว่ำ “ใช่แล้ว เจ้ำหนู เจ้ำเคยเห็นผู้นำเย่คนนั้นแล้วใช่ไหม”
“หืม?” ทันทีที่พูดคำเหล่ำนี้ เย่ชิว ก็ตกตะลึงทันที ทำไมจู่ๆ ผู้ อำวุโสคนแรกถึงถำมเรื่องนี้? เขำหมำยถึงอะไร? ผู้นำคนนั้นหมำยถึง คนโหดเหี้ยมของตระกูลเย่, เย่อู๋เหินหรือไม่?
เย่ชิวไม่เข้ำใจ คนผู้นี้แข็งแกร่งมำก เขำรู ้สึกได้ และเจตนำฆ่ำ ของเขำก็แข็งแกร่งมำก ตั้งแต่วินำทีที่เขำเห็นเขำ เย่ชิวรู ้สึกได้ถึงแรง กดดันที่ทำให้หำยใจไม่ออก เจตนำสังหำรที่หนำแน่นเช่นนี้ทำให้ตัว สั่น เห็นได้ชัดว่ำคน ๆ นี้เป็ นคนที่เดินออกมำจำกกองซำกศพและ ทะเลเลือดอย่ำงแน่นอน
อย่ำงไรก็ตำม เย่ชิวไม่เข้ำใจว่ำทำไมเมิ่งเทียนเจิ้งถึงต้องกำรพูด ถึงบุคคลนี้ ดูเหมือนเขำไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเย่อู๋เหินมำกนัก แม้ว่ำ พวกเขำจะเคยพบกันครั้งหนึ่งและเขำเคยช่วยเขำไว้ แต่พวกเขำก็ ไม่ได้สนิทกันขนำดนั้น
เย่ชิวสับสน มองเข้ำไปในดวงตำของเมิ่งเทียนเจิ้ง เขำรู ้สึก คลุมเครือว่ำดวงตำของเมิ่งเทียนเจิ้ง เผยให้เห็นเลศนัย รอยยิ้มจำง ๆ ของเขำดูน่ำกลัวเล็กน้อย

“ทำไมชำยชรำถึงพูดถึงคนผู้นี้? เป็ นไปได้ไหมว่ำข้ำมีกรรมกับ คน ๆ นี้” เย่ชิว งงงวย ไม่ใช่เขำเพียงคนเดียว แม้แต่หมิงเยว่ก็มอง อย่ำงสงสัย สัญชำตญำณของผู้หญิงบอกเธอว่ำที่นี่มีควำมลับ แน่นอน มิฉะนั้น เมิ่งเทียนเจิ้งจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ในทันที นี่เป็ นคำใบ้ หรือไม่?
“น่ำสนใจ. ดูเหมือนว่ำ… ผู้ชำยคนนี้ดูเหมือนจะซ่อนควำมลับ บำงอย่ำงอยู่” เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ควำมสนใจของหมิงเยว่ก็เพิ่มขึ้น มุม ปำกของนำงโค้งขึ้นเป็ นรอยยิ้มที่สวยงำม นี่เป็ นครั้งแรกที่นำงอยำกรู ้ อยำกเห็นมำก
เมื่อเผชิญกับคำถำมของเมิ่งเทียนเจิ้ง เย่ชิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และตอบอย่ำงตรงไปตรงมำว่ำ “ครั้งหนึ่งเขำเคยช่วยข้ำ ข้ำยังไม่ได้ ขอบคุณเขำเช่นกัน”
เมิ่งเทียนเจิ้ง ยิ้มและพูดว่ำ “ไม่เป็ นไร เจ้ำไม่จำเป็ นต้องขอบคุณ เขำ เขำเป็ นหนี้เจ้ำอยู่”
ประโยคที่ดูเรียบง่ำยนี้ทำให้เย่ชิวและหมิงเยว่ตะลึงงัน
“เขำเป็ นหนี้ข้ำ?” เย่ชิวตกตะลึง เขำเป็ นหนี้ข้ำได้อย่ำงไร สุด ท้ำยฉัข้ำควรเป็ นหนี้เขำ
“ผู้อำวุโสท่ำน ท่ำนช่วยบอกรำยละเอียดให้ข้ำทรำบได้หรือไม่? ข้ำไม่ค่อยเข้ำใจประโยคนี้” เย่ชิวถำมทันที เขำไม่เข้ำใจว่ำทำไมเย่อู๋

เหินถึงเป็ นหนี้เขำ เขำนึกถึงปฏิสัมพันธ ์ระหว่ำงเขำกับเย่อู๋เหินไม่ได้ หลังจำกพลิกดูควำมทรงจำต่ำงๆ ในช่วงครึ่งแรกของชีวิต
เป็ นไปได้ไหมว่ำอมตะผู้สูงส่งที่สร ้ำงเรื่องยุ่งยำกให้กับเขำใน ดินแดนเบื้องล่ำง ซึ่งก็มีผู้คนจำกตระกูลเย่ด้วย? เขำก ำลังชดเชยเย่ ชิวหรือไม่? นี่ดูเหมือนจะเป็ นคำอธิบำยเดียว เย่ชิวไม่สำมำรถคิด อย่ำงอื่นได้
“ฮ่ำฮ่ำ!” เมิ่งเทียนเจิ้ง ไม่ได้พูดอะไรในขณะที่เขำมองไปที่เย่ชิว ที่สับสน เขำไม่ได้อธิบำยและพูดเพียงว่ำ “เจ้ำจะเข้ำใจโดยธรรมชำติ เมื่อเมฆถูกแยกออกและท้องฟ้ ำถูกเปิดเผย หรือคิดเสียว่ำเขำเป็ นหนี้ ข้ำ กำรช่วยเจ้ำเป็ นเพียงกำรตอบแทนบุญคุณข้ำ”
เย่ชิวเข้ำใจทันทีหลังจำกที่เมิ่งเทียนเจิ้งอธิบำย ดังนั้นอีกฝ่ ำยจึง เลือกที่จะช่วยเพรำะผู้อำวุโสใหญ่
“ไม่แปลกใจ ข้ำไม่เข้ำกับลูกชำยแท้ ๆ ของเขำตั้งแต่ต้นด้วยซ้ำ ทำไมเขำถึงช่วยข้ำ ปรำกฎว่ำชำยชรำมีชื่อเสียงมำกมำย” เย่ชิว เข้ำใจในทันที
ขณะนั้น ก็มีเสียงดังมำจำกนอกภูเขำ “ผู้อำวุโสเมิ่ง ข้ำ อู๋เหินมำ ที่นี่เพื่อเยี่ยมเยียน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ชิวและหมิงเยว่ก็มองไปที่ด้ำนหลังของพวก เขำพร ้อมกันและเห็นชำยผมขำวคนหนึ่งพุ่งเข้ำมำ
คนนี้คือเย่อู๋เหิน

สีหน้ำของเมิ่งเทียนเจิ้งไม่ได้เปลี่ยนไปเมื่อเผชิญกับกำรมำเยือน อย่ำงกระทันหันของ เย่อู๋เหิน รำวกับว่ำเขำรู ้ล่วงหน้ำแล้วว่ำอีกฝ่ ำย ก ำลังมำ เขำสงบและสุขุมมำก
“เข้ำมำสิ” เสียงเหมือนเสียงของมหำเต๋ำแพร่กระจำยไปหลำย พันลี้ มันทำให้ผู้คนรู ้สึกเหมือนเคำะภูเขำเพื่อทำให้พยัคฆ์กลัว ทุก คนอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้ำน
“ผู้อำวุโสใหญ่ก็คือผู้อำวุโสใหญ่จริง ๆ พลังเซียนดังกล่ำวได้ บรรลุถึงควำมสมบูรณ์แบบแล้ว” เย่ชิวอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยควำม ตกใจ เขำสงสัยว่ำเมื่อใดเขำจะสำมำรถไปถึงควำมสูงระดับนี้ได้ เขำ ไม่ลืมว่ำเมิ่งเทียนเจิ้งต่อสู้กับจ้ำวแห่งควำมประหลำดเพียงลำพังใน กำรสู้รบในดินแดนเบื้องล่ำง
นั่นคือกำรต่อสู้สูงสุดเหนือขอบเขตปลิดเต๋ำ ทั้งสองฝ่ ำยต่ำงเป็ น สิ่งมีชีวิตที่น่ำสะพรึงกลัวที่สำมำรถทำลำยล้ำงโลกได้ พลังแห่งกำร ต่อสู้ของพวกเขำสำมำรถทำให้โลกทั้งใบหำยไปได้เพียงแค่กำร กระแทก ถ้ำไม่ใช่เพรำะเมิ่งเทียนเจิ้ง โลกมหำรกร ้ำงคงจะถูกทำลำย ในภัยพิบัตินั้น
อำจกล่ำวได้ว่ำเย่ชิวเป็ นหนี้เมิ่งเทียนเจิ้งอย่ำงมำก แม้ว่ำปกติ เขำจะชอบแกล้งชำยชรำ แต่เขำก็เคำรพอีกฝ่ ำยมำก สูงกว่ำหมิงเยว่ เสียอีก

ด้วยกำรเรียกของเมิ่งเทียนเจิ้ง เย่อู๋เหินก็ผ่ำนกระแสทวนทันที และบินไปที่Cloud Platform เมื่อเห็นกำรมำถึง เย่ชิวจึงยิ้มและ ทักทำย “ผู้อำวุโส พวกเรำเจอกันอีกแล้ว”
“โอ้ เจ้ำก็อยู่ที่นี่ด้วยสินะ” เมื่อเห็นว่ำเย่ชิวก็อยู่ที่นี่ด้วย เย่อู๋เหินก็ ตกตะลึงไปครู่หนึ่งและรีบตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ด้วยเหตุผลบำงอย่ำง เขำ ผู้มีควำมรุนแรงและเลือดเย็น รู ้สึกคุ้นเคยอย่ำงอธิบำยไม่ได้ทุก ครั้งที่เห็นเย่ชิว เขำอดไม่ได้ที่จะหัวเรำะ
เย่อู๋เหินสำรวจตรวจตรำเย่ชิวด้วยควำมพึงพอใจและพบว่ำกลิ่น อำยรอบ ๆ ของอีกฝ่ ำยเปลี่ยนไปเล็กน้อย กลำยเป็ นภำพลวงตำมำก ยิ่งขึ้น เขำอดไม่ได้ที่จะตกใจ ผ่ำนมำเพียงครึ่งวัน แต่กำรบ่มเพำะ ของเย่ชิวดีขึ้นอีกแล้ว
เขำสับสน และมองไปที่หมิงเยว่ เย่อู๋เหินตกใจ “เอื๊อก นำงเป็ น อัจฉริยะจริง ๆ !” ควำมประหลำดใจในสำยตำของเย่อู๋เหินไม่ได้เป็ น เพรำะควำมสวยงำมของหมิงเยว่ แต่เป็ นเพรำะพรสวรรค์และควำม แข็งแกร่งของนำง “เป็ นไปได้หรือไม่ว่ำเด็กหญิงตัวเล็กคนนี้จะเป็ น นักบุญหญิงเยียวยำสวรรค์ในต ำนำน หมิงเยว่”
หมิงเยว่ไม่ทำตัวสูงส่งกว่ำเมื่อนำงได้ยินสิ่งนี้ นำงรีบคำนับด้วย ควำมเคำรพและพูดว่ำ “หมิงเยว่คำรวะผู้อำวุโสเย่”
“ฮ่ำฮ่ำ ดี ดี ไม่จำเป็ นต้องสุภำพขนำดนั้น ข้ำได้ยินมำนำนแล้ว ว่ำมีผู้หญิงที่น่ำทึ่งคนหนึ่งในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยำสวรรค์

ชื่อเสียงโด่งดังมำตั้งแต่สมัยโบรำณและไม่มีใครเทียบได้ เมื่อข้ำเห็น เจ้ำ เจ้ำใช ้ชีวิตสมกับชื่อเสียงจริง ๆ ” เย่อู๋เหินชมเชยนำงอย่ำงไม่เห็น แก่ตัว