ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 679 เกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น

หมิงเยว่ยิ้มให้กับคำชมของเย่อู๋เหินและพูดอย่ำงถ่อมตัวว่ำ “ผู้ อำวุโส ท่ำนเยินยอข้ำเกินไปแล้ว ทั้งหมดนี้เป็ นเพียงข่ำวลือที่ แพร่กระจำยโดยบุคคลภำยนอก ข้ำไม่กล้ำอวดดี”
“ฮ่ำฮ่ำ ไม่เลว เจ้ำไม่ได้อวดดีหรือผยอง เจ้ำเป็ นคนใจกว้ำงและ จะประสบควำมส ำเร็จในอนำคตอย่ำงแน่นอน” เย่อู๋เหินยิ้มอย่ำงพึง พอใจ จำกนั้น เขำก็เหลือบมองไปที่เย่ชิวและเดินไปที่เวทีเมฆโดยไม่ พูดอะไร
“เย่อู๋เหินแห่งตระกูลเย่คำรำวะผู้อำวุโสเมิ่ง” พูดจบ เย่อู๋เหินก็โค้ง คำนับ นี่เป็ นมำรยำทที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขำมอบให้เมิ่งเทียนเจิ้ง จะเห็น ได้ว่ำเมิ่งเทียนเจิ้งอยู่ในตำแหน่งใดในหัวใจ ในโลกนี้ มีเพียงเมิ่งเทียน เจิ้งเท่ำนั้นที่สำมำรถทำให้เขำก้มหัวเช่นนี้ได้
เมิ่งเทียนเจิ้งส่ำยหัวขณะที่เขำมองผมสีขำวของเย่อู๋เหิน เขำรู ้ดี ว่ำควำมเจ็บปวดแบบไหนที่เย่อู๋เหินเคยประสบในตอนนั้น ถ้ำไม่ใช่ เพรำะหัวใจที่เข้มแข็ง คนอื่นก็คงค่อย ๆ สูญเสียตนเองไปกับควำม เจ็บปวดและควำมทรมำนนั้นและกลำยเป็ นคนบ้ำไปแล้วโดยสมบูรณ์
“เฮ้อ… อู๋เหิน หลำยปี แล้วที่เรำได้พบกันครั้งสุดท้ำย เจ้ำไม่ เหมือนเดิมสักนิด” เมิ่งเทียนเจิ้งถอนหำยใจและรู ้สึกเสียใจเล็กน้อย

เด็กน้อยผู้ร่ำเริงในตอนนั้น ผู้ไม่กลัวสิ่งใด มีผมขำวแถมยังซีดเซียว กว่ำมำก
เมิ่งเทียนเจิ้งได้เห็นทุกอย่ำงด้วยตนเองในตอนนั้น น่ำเสียดำย เขำเข้ำไปยุ่งไม่ได้ นี่เป็ นเพรำะเป็ นกำรจลำจลของตระกูลเย่และไม่มี ส่วนเกี่ยวข้องกับคนนอก ทั้งหมดที่เขำทำได้คือดึงเย่อู๋เหินขึ้นมำจำก เหวในช่วงเวลำที่สิ้นหวังที่สุด อำจถือได้ว่ำไม่เป็ นไปตำมควำม คำดหวังของสหำยเก่ำ
เมื่อเผชิญกับคำพูดของเมิ่งเทียนเจิ้ง เย่อู๋เหินก็ส่ำยหัวและยิ้ม อย่ำงขมขื่น “ผู้คนต้องเรียนรู ้ที่จะเติบโต ในตอนนั้น ข้ำยังเด็กเกินไป อวดดี และหยิ่งยโส ถ้ำข้ำรู ้ตัวเร็วกว่ำนี้ สถำนกำรณ์นี้คงไม่เกิดขึ้น ลุงเมิ่ง ข้ำยังคงต้องขอบคุณท่ำนที่ดึงข้ำกลับมำจำกเหวลึกและทำให้ ข้ำมีควำมหวังที่จะมีชีวิตอีกครั้ง”
เย่ชิวและหมิงเยว่กระซิบข้ำงหลังพวกเขำ “อำจมีเรื่องรำว เบื้องหลังเรื่องนี้หรือไม่” เย่ชิวงงงวย เขำมองไปที่ผมสีขำวบนหัวของ เย่อู๋เหินและคิดว่ำอีกฝ่ ำยจงใจย้อมผมให้เป็ นสีขำวเพื่อแสร ้งทำเป็ น หล่อ ท้ำยที่สุด เขำดูหล่อและเก่งในกำรต่อสู้
หมิงเยว่เหลือบมองเขำแล้วอธิบำยว่ำ “เจ้ำไม่รู ้หรือ”
“ข้ำไม่รู ้ เบื้องหลังเรื่องนี้คืออะไร” เย่ชิวไม่รู ้จริง ๆ แน่นอน หมิง เยว่ก็ไม่รู ้อะไรมำก นำงรู ้เพียงเล็กน้อยและไม่รู ้รำยละเอียด เพรำะตอน นั้น นำงยังเด็กมำกได้ยินแต่คนอื่นพูดถึง

“ใช่ เมื่อหลำยสิบปี ก่อน มีกำรปะทะกันภำยในตระกูลเย่ เนื่องจำกผู้นำคนก่อนหน้ำเสียชีวิตอย่ำงกระทันหัน จึงยังไม่มีกำร แต่งตั้งผู้นำคนใหม่ หลังจำกที่ผู้นำคนก่อนเสียชีวิต ควำมขัดแย้ง ภำยในตระกูลก็ปะทุขึ้นเพื่อปกครองตระกูลเย่ทั้งหมด”
“ในหมู่พวกเขำ ยังมีกลุ่มและตระกูลต่ำง ๆ ในเก้ำสวรรค์สิบ แผ่นดิน พวกเขำแอบแทรกแซงและช่วยเหลือฝ่ ำยที่พวกเขำ สนับสนุน
“ในกำรปะทะกันภำยในนั้น ผู้นำเย่ประสบกับควำมตำยอันน่ำ สลดใจของภรรยำ กำรตำยของลูกชำยคนโตท่ำมกลำงทะเลเพลิง กำรทรยศของพี่น้อง และกำรต่อสู้หลำย ๆ ครั้ง ผมจึงกลำยเป็ นสีขำว ในชั่วข้ำมคืน
“ในควำมโกลำหลนั้น มีเพียงลูกชำยคนเล็กซึ่งยังอยู่ในช่วงวัย เด็กเท่ำนั้นที่โชคดีพอที่รอดชีวิตมำได้และถูกพำกลับไปที่ศำลำ เยียวยำสวรรค์โดยผู้อำวุโสใหญ่ นอกจำกนั้น ก็ไม่มีใครรอดชีวิต ญำติสำยเลือดทั้งหมดได้ตกลงไปในทะเลเพลิงแล้ว
“นับจำกนั้นเป็ นต้นมำ ผู้น ำเย่ก็กลำยเป็ นมำรและกลำยเป็ นเทพ สังหำรโดยสมบูรณ์ เขำสังหำรคนที่ทรยศเขำด้วยตนเอง ยับยั้งกำร จลำจลของตระกูลเย่ และขึ้นสู่อำนำจได้สำเร็จ”
เมื่อได้ยินคำอธิบำยของหมิงเยว่ หัวใจของเย่ชิวก็สั่นสะท้ำน เขำ มีควำมรู ้สึกที่อธิบำยไม่ได้ มันน่ำตกใจมำก เขำไม่ได้คำดคิดว่ำ

ประสบกำรณ์ของเย่อู๋เหินจะหนักหนำขนำดนี้ ถ้ำเป็ นคนธรรมดำ พวกเขำคงไม่สำมำรถต้ำนทำนแรงระเบิดเช่นนั้นได้ จริงหรือ
เขำอดไม่ได้ที่จะชื่นชมอีกฝ่ ำย อย่ำงน้อยที่สุด เขำไม่เคยถูก ทรมำนเช่นนี้และไม่สำมำรถสัมผัสกับควำมสิ้นหวังเช่นนั้นได้ อย่ำงไรก็ตำม เมื่อเขำคิดถึงเรื่องนี้ เขำก็รู ้สึกได้ว่ำถ้ำคน ๆ หนึ่งถึงจุด ที่ไม่มีวันหวนกลับจริง ๆ ศักยภำพที่ปะทุออกมำจะบ้ำคลั่งอย่ำงหำที่ เปรียบไม่ได้ แม้ว่ำคนผู้นั้นจะเห็นควำมหวังใด ๆ ก็จะกำมันไว้แน่น เหมือนฟำงช่วยชีวิต
“ข้ำเข้ำใจแล้ว ไม่น่ำแปลกใจที่ข้ำรู ้สึกกดดันจนหำยใจไม่ออก เมื่อเห็นเขำครั้งแรก เจตนำสังหำรนี้หนักมำก ข้ำบอกได้ว่ำผู้ อำวุโสเย่เป็ นคนที่โหดเหี้ยม” เย่ชิวอดไม่ได้ที่จะแสดงควำมคิดเห็น รู ้สึกเคำรพมำกขึ้นเล็กน้อย
เขำเคำรพผู้แข็งแกร่งเสมอ เพียงแค่ได้พบเย่อู๋เหินก็เพียงพอที่ อีกฝ่ ำยจะได้รับควำมเคำรพจำกเย่ชิว ในกรณีนั้น เย่ฉิงซวนควรเป็ น ควำมอ่อนโยนครั้งสุดท้ำยและควำมห่วงใยเดียว เฉพำะตรงหน้ำเย่ ฉิงซวนเท่ำนั้นที่เขำจะแสดงด้ำนที่เป็ นมิตร
“อืม… คนเช่นนี้มักจะน่ำกลัวที่สุด”
หมิงเยว่เงยหน้ำมองเย่ชิวอย่ำงเงียบ ๆ ทันใดนั้นนำงก็รู ้สึกว่ำเย่ชิ วที่อยู่ตรงหน้ำนำงเหมือนกับเย่อู๋เหินเป็ นพิเศษ นำงไม่รู ้ว่ำมันเป็ น

ภำพลวงตำหรือไม่ แต่นำงรู ้สึกว่ำทั้งสองคล้ำยกันอย่ำงไม่สำมำรถ อธิบำยได้ อำรมณ์ที่พวกเขำแสดงออกมำนั้นก็คล้ำยกันมำก
บำงทีหมิงเยว่อำจจะมองผิดไป แต่นำงก็ไม่ได้จมอยู่กับปัญหำนี้ ต่อไป หลังจำกนั้นไม่นำน นำงก็พูดว่ำ “ผู้นำตระกูลเย่ผู้นี้เคยเป็ น บุคคลที่มีชื่อเสียงในโลก ควำมสง่ำงำมเมื่อยังเด็กไม่ได้ด้อยไปกว่ำ เจ้ำมำกนัก”
เย่ชิวเห็นด้วยกับสิ่งนี้ ทุกยุคทุกสมัยมีบุคคลที่โดดเด่นจำกยุค นั้น พวกเขำต่ำงดึงเอำเสน่ห์ของยุคนั้นมำสร ้ำงเป็ นเรื่องรำวในยุคนั้น ไม่มีกำรเปรียบเทียบ ควำมสง่ำงำมเท่ำนั้นที่สำคัญ
เมิ่งเทียนเจิ้งอดไม่ได้ที่จะถอนหำยใจเมื่อได้ยินคำพูดจำกใจจริง ของเย่อู๋เหิน หัวใจเจ็บปวด “เฮ้อ เด็กน้อยผู้น่ำสงสำร… ”
ในตอนนั้น ผู้นำเย่คนก่อนของตระกูลเย่ บิดำผู้ให้กำเนิดเย่อู๋เหิน เป็ นสหำยที่ดีของเมิ่งเทียนเจิ้ง อำจกล่ำวได้ว่ำเขำเฝ้ ำดูเย่อู๋เหิน เติบโตขึ้น เขำตำหนิตนเองเมื่อเห็นอีกฝ่ำยเป็ นเช่นนี้
เมิ่งเทียนเจิ้งตำหนิตนเองที่ทำให้สหำยเก่ำผิดหวังในตอนนั้น อย่ำงไรก็ตำม เขำเข้ำใจว่ำเขำไม่สำมำรถลงมือในสถำนกำรณ์นั้น ได้เพรำะเมื่อเขำทำเช่นนั้น เขำก็จะยิ่งพัวพันมำกขึ้นเท่ำนั้น ตัวตน พิเศษเกินไป เมื่อเขำเข้ำไปมีส่วนร่วม ผู้เฝ้ ำดูก็จะปรำกฏขึ้นมำกขึ้น ในเวลำนั้น เก้ำสวรรค์สิบแผ่นดินทั้งหมดจะปะทุขึ้นด้วยควำมสิ้นหวัง อย่ำงที่ไม่เคยมีมำก่อน

เมิ่งเทียนเจิ้งมีข้อพิจำรณำของตนเอง สิ่งที่หมิงเยว่พูดเป็ นเพียง สิ่งที่โลกภำยนอกพูดเท่ำนั้น
ในควำมเป็ นจริง เขำรู ้ดีว่ำควำมโกลำหลในตอนนั้นไม่ใช่แค่กำร จลำจลของตระกูลเย่เท่ำนั้น มีหลำยสิ่งหลำยอย่ำงที่เกี่ยวข้องมำก เกินไปจนแม้แต่เมิ่งเทียนเจิ้งก็ไม่สำมำรถรับประกันได้ว่ำเขำจะ สำมำรถยับยั้งมันได้อย่ำงสมบูรณ์
โชคดีที่เย่อู๋เหินไม่ทำให้เขำผิดหวัง อีกฝ่ ำยประสบควำมสำเร็จ ในกำรก้ำวออกมำจำกก้นบึ้งของควำมสิ้นหวังและควบคุมตระกูลเย่ ได้อีกครั้งเพื่อยับยั้งควำมโกลำหลนี้
เมื่อเห็นสีหน้ำหดหู่ของเมิ่งเทียนเจิ้ง นักพรตเทียนหยวนก็คำด เดำและไตร่ตรองอย่ำงคลุมเครือ เขำยังรู ้เกี่ยวกับควำมโกลำหลใน ตอนนั้น จำกนั้น เขำก็มองไปที่เย่อู๋เหินและพูดว่ำ “เจ้ำคือผู้นำคน ใหม่ของตระกูลเย่ ลูกชำยคนโตของสหำยเต๋ำเย่เทียนจื่อ ใช่หรือไม่”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่อู๋เหินก็มองไปและรู ้ว่ำคนที่พูดคือผู้อำวุโส ใหญ่ของภูเขำปรำชญ์สวรรค์ นักพรตเทียนหยวน เขำจึงรีบพูดว่ำ “ผู้อำวุโส ข้ำเอง”
เขำก็ตกใจเช่นกัน เขำจดจ่ออยู่กับกำรพูดคุยกับเมิ่งเทียนเจิ้งจน ไม่ได้สังเกตว่ำผู้ฝึกยุทธ ์เฒ่ำคนนี้ก็อยู่ที่นี่ด้วย