ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 683 ความผิดปกติของศิษย์พี่หญิงตัวน้อย

“ฮ่าฮ่า ข้าได้รับประโยชน์อย่างมาก” หลังจากเดินออกจากเขต แดนภายนอกของผู้อาวุโสใหญ่ เย่ชิวก็ไม่สามารถยับยั้งความตื่นเต้น ในใจได้ เขาชั่งน้าหนักบุปผาคู่สหายระดับเก้าในมือและรู ้สึกดีใจเป็ น อย่างมาก “ข้าไม่คิดว่าจะได้รับกาไรจากการเดินทางครั้งนี้ มันคุ้ม มันคุ้มเกินไป” แม้แต่พายจากฟากฟ้ าก็ไม่หอมเท่านี้
หมิงเยว่อดไม่ได้ที่จะปิดปากและหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าตื่นเต้น ด้วยเหตุผลบางอย่าง ไม่เพียงแต่นางไม่อิจฉา แต่นางยังมียินดีกับเขา ด้วย บางทีนางอาจไม่ใช่ผู้หญิงขี้งกตั้งแต่แรก ในเมื่อมันถูกมอบให้ผู้ อาวุโสใหญ่แล้ว ผู้อาวุโสใหญ่ย่อมต้องมีเหตุผลของตนเอง หมิงเยว่ ไม่มีอะไรจะพูด
อย่างไรก็ตาม บุปผาคู่สหายระดับเก้านี้คือสมบัติจริง ๆ แม้แต่ห มิงเยว่ก็ถูกล่อลวงเล็กน้อย
นับตั้งแต่เย่ชิวบุกทะลวงไปสู่วิหารสวรรแห่งที่สิบเอ็ด ปมหนึ่งก็ฝัง อยู่ในใจของนาง นั่นคือ นางหยุดที่วิหารสวรรแห่งที่สิบ นางอยู่ที่ วิหารสวรรค์ต่ากว่าวิหารสวรรแห่งที่สิบเอ็ดของเย่ชิว นาง ผู้หยิ่งยโส อยู่แล้ว พบว่ามันยากที่จะยอมรับความจริงนี้และไม่ต้องการด้อยกว่า คนอื่น

ดังนั้น หลังจากกลับจากการต่อสู้ครั้งนั้น นางจึงเริ่มศึกษา หนังสือโบราณและค้นหาหนทางที่จะบุกทะลวงวิหารสวรรแห่งที่สิบ เอ็ดอีกครั้ง หลังจากการค้นหาอย่างขมขื่น ในที่สุดนางก็พบโอกาส เดียวที่จะฝ่ าพันธนาการและเปิ ดวิหารสวรรแห่งที่สิบอีกครั้งด้วยผู้ อาวุโสใหญ่
อย่างไรก็ตาม กระบวนการในช่วงเวลานี้ยากมาก มันอาจจะยาก กว่าเดิมหลายเท่า ในหมู่พวกเขา นางต้องการยาสมบัติพิเศษเพื่อ ช่วยกระตุ้นศักยภาพทั้งหมดของร่างกายและเปิดวิหารสวรรแห่งที่สิบ อีกครั้ง
หมิงเยว่ค้นหาอย่างขมขื่นเป็ นเวลานาน แต่นางพบยาสมบัติ เพียงบางตัวเท่านั้น อย่างไรก็ตาม นางไม่สามารถหายาสมบัติพิเศษ สักตัวได้ หนึ่งในนั้นคือบุปผาคู่สหายระดับเก้าในมือของเย่ชิว
ไม่รู ้ว่าผู้อาวุโสใหญ่ท าโดยเจตนาหรือไม่ เขารู ้อย่างชัดเจนว่า นางขาดยาตัวนี้ แต่เขาก็ยังให้มันกับเย่ชิว หมิงเยว่ไม่เข้าใจความคิด ของผู้อาวุโสใหญ่ นางจาได้เพียงสิ่งที่ผู้อาวุโสใหญ่พูดในตอนนั้น
ทุกสิ่งในโลกล้วนมีเหตุและผลของมัน เงื่อนต้องถูกแก้โดยผู้ที่ ผูกมัน!
นับตั้งแต่หมิงเยว่กลับมา นางคิดเกี่ยวกับปัญหานี้ โดยพยายาม หาว่าผู้อาวุโสใหญ่หมายถึงอะไร อย่างไรก็ตาม นางไม่สามารถ เข้าใจได้ไม่ว่านางจะคิดอย่างไรก็ตาม ดังนั้นนางจึงยอมแพ้และค่อย

ๆ ยอมรับว่านางไม่สามารถทะลวงไปถึงวิหารสวรรแห่งที่สิบเอ็ดได้อีก ต่อไป
ที่จริงแล้ว เมิ่งเทียนเจิ้งได้กล่าวอย่างชัดเจนมากแล้ว แต่นางไม่ อยากคิดไปในทิศทางนี้ เหตุผลที่นางสูญเสียโอกาสที่จะฝ่ าฟันไปสู่ วิหารสวรรแห่งที่สิบเอ็ดเป็ นเพราะเย่ชิว
เพื่อช่วยเขา หมิงเยว่ริเริ่มที่จะละทิ้งโอกาสที่จะบุกทะลวงสู่วิหาร สวรรแห่งที่สิบเอ็ดและบุกทะลวงสู่ขอบเขตจ้าวสวรรค์ล่วงหน้าอย่าง แข็งขัน
นี่คือสาเหตุที่เย่ชิวปลูกในตอนนั้น หมิงเยว่ไม่เคยคิดถึงปัญหานี้ เพราะนางรู ้สึกว่านางทามันด้วยความเต็มใจ เพื่อช่วยศิษย์น้อง นาง ยอมแพ้ต่อวิหารสวรรแห่งที่สิบเอ็ด เนื่องจากนางเป็ นคนเลือกเอง ไม่ เกี่ยวอะไรกับคนอื่น
นางเป็ นคนอย่างนั้น ภายนอกนางดูเย็นชาและไร ้หัวใจ แต่ ภายในนางเป็ นคนใจดี นางไม่ต้องการทาให้เรื่องยุ่งยากสาหรับคน อื่น และนางไม่ต้องการพัวพันหรือทาให้ผู้อื่นเดือดร ้อน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่นางไม่รู ้ก็คือกรรมนี้เป็ นสิ่งสาคัญที่สุดสาหรับ ผู้ฝึกตน แม้ว่านางจะไม่ได้พูดอะไร ผลลัพธ ์นี้จะคงอยู่และเกี่ยวข้อง กับทั้งสองคนเสมอ หากพวกเขาไม่สามารถยุติมันได้ มันอาจจะติด ตัวพวกเขาไปตลอดชีวิต

“ศิษย์พี่หญิง เป็ นอะไรไป” เมื่อรู ้สึกถึงสีหน้าแปลก ๆ ของหมิง เยว่ เย่ชิวก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเป็ นห่วง ด้วยเหตุผลบางอย่าง สีหน้าของหมิงเยว่นั้นแปลกไปมากนับตั้งแต่บุปผาคู่สหายระดับเก้านี้ ปรากฏขึ้น นางอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไร เขา ประหลาดใจมาก
ด้วยความเข้าใจของเย่ชิว นางต้องมีอะไรสักอย่าง นางแค่ไม่ อยากพูดและเลือกที่จะซ่อนมันไว้ในใจ เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เย่ชิวก็รู ้สึก งงงวยทันที เขามองไปที่บุปผาคู่สหายระดับเก้าในมือจากนั้นก็มองไป ที่สีหน้าของหมิงเยว่
“เป็ นไปได้หรือไม่ว่าดอกไม้นี้สาคัญกับนางมาก” เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ชิวก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ ทันใดนั้น เขาก็เข้าใจว่ารอยยิ้มจาง ๆ ของ เมิ่งเทียนเจิ้งกาลังพูดอะไร
เย่ชิวไม่เคยลืมว่าหมิงเยว่ได้ปิ ดกั้นหายนะสาหรับเขาและ พยายามฝ่ าฟันอย่างหนัก เลือกที่จะละทิ้งอนาคตของนาง เขาจาได้ เสมอในหัวใจ
เย่ชิวมีแต่ความเคารพ ชื่นชม และไม่มีท่าทีที่ไม่เหมาะสมต่อ หญิงสาวเย็นชาคนนี้ เขาไม่แกล้งนางเหมือนผู้หญิงคนอื่นโดยไม่คิด
เมิ่งเทียนเจิ้งรู ้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น เมื่อรวมกับ สีหน้าก่อนหน้านี้ เย่ชิวก็ตื่นขึ้น

“ไม่สิ สิ่งนี้ต้องสาคัญกับนางมากแน่ ๆ เป็ นไปได้หรือไม่ว่าชาย ชราต้องการให้ข้ายืมดอกไม้นี้เพื่อยุติกรรมนี้” เมื่อคิดได้เช่นนี้ เย่ชิว ก็ตกใจ เขาไม่คิดว่าชายชราจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้
ในตอนแรก เย่ชิวบอกไม่ถูกว่ามันหมายถึงอะไร ตอนนี้ เมื่อรวม กับสีหน้าของหมิงเยว่ เขาก็เข้าใจ “แม่เจ้า ชายชราก็คือชายชรา เขา เล่นกลนี้อย่างชัดเจนและเข้าใจรายละเอียดได้ดี” ยิ่งเย่ชิวคิดเกี่ยวกับ เรื่องนี้ เขาก็ยิ่งตกใจมากขึ้น เขารู ้สึกหวาดกลัวในใจ เดิมทีเขาคิดว่า กับดักของอีกฝ่ายน่ากลัวพออยู่แล้ว
อย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่ที่เขามาอยู่เคียงข้างชายชรา เขาก็ ตระหนักได้ว่าเมื่อเทียบกับอีกฝ่ ายแล้ว เขาก็เหมือนกับกระดาษขาว แผ่นหนึ่ง
หมิงเยว่ไม่พูดอะไร และเมิ่งเทียนเจิ้งก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน อย่างไร ก็ตาม เมื่อเบาะแสทั้งหมดเชื่อมโยงกัน มันทาให้รู ้สึกหนาวสะท้านไป ถึงสันหลัง
เล่ห์เหลี่ยมของชายชราคนนี้ลึกล้าเกินไป!
ในตอนนี้ เย่ชิวเข้าใจแล้ว แทนที่จะพูดว่าเมิ่งเทียนเจิ้งมอบ ดอกไม้นี้ให้กับเขา มันเหมือนกับว่าอีกฝ่ ายต้องการใช ้เขามอบ ให้แก่หมิงเยว่ นี่เป็ นเพราะดอกไม้นี้เกี่ยวข้องกับการที่นางจะเปิ ด วิหารสวรรแห่งที่สิบอีกครั้งและยุติมารจิตใจได้หรือไม่

นอกจากนี้ยังเป็ นการล้างความผิดของเย่ชิวที่มีต่อหมิงเยว่ ดังคา กล่าวที่ว่า สังหารนกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว หากกรรมนี้จบลงอย่าง สมบูรณ์ มันสามารถส่งเสริมความสัมพันธ ์ของพวกเขาได้หาก พัฒนาไปได้ด้วยดี ต้องบอกว่าการเคลื่อนไหวของเมิ่งเทียนเจิ้งนั้นไร ้ ความปรานีจริง ๆ
เย่ชิวและหมิงเยว่จะเข้าใจเจตนาดีได้อย่างไร ในหัวใจ เด็กสอง คนนี้คือคนโปรด เขาเฝ้ าดูทั้งสองเติบโตขึ้น ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติต่อ ทั้งคู่อย่างเท่าเทียมกันโดยธรรมชาติ ยิ่งกว่านั้น เขาพอใจกับผลงาน ของทั้งสองมาก ดังนั้น เขาจึงต้องการจับคู่พวกเขา
แน่นอนว่าเย่ชิวและหมิงเยว่ไม่สามารถคาดเดาเรื่องนี้ได้ เย่ชิว คิดเพียงว่าเมิ่งเทียนเจิ้งอยากให้เขายุติเวรกรรมนี้และไม่คิดเรื่องอื่น
“อืม… เข้าใจแล้ว” เมื่อมองดูดอกไม้ในมือ เย่ชิวก็เผยให้เห็น รอยยิ้มและเข้าใจเจตนาที่ดีของเมิ่งเทียนเจิ้ง ในกรณีนี้ เขาไม่ สามารถเก็บดอกไม้นี้ไว้ได้
อย่างไรก็ตาม มันไม่เหมาะสมที่จะมอบให้หมิงเยว่โดยตรง เขา ต้องหาเหตุผลที่เหมาะสมที่จะไม่เป็ นภาระของนาง เขาต้องวางแผน ให้ดี ศิษย์พี่หญิงตัวน้อยชอบดูแลอารมณ์ของผู้อื่น เย่ชิวต้องดูแล อารมณ์เป็ นธรรมดา เขาปล่อยให้นางรู ้สึกว่านางเป็ นหนี้คนอื่นไม่ได้

บรรยากาศค่อย ๆ เงียบลง เมื่อเผชิญหน้ากับคาถามของเย่ชิว หมิงเยว่ก็ตั้งสติและไม่แสดงอาการผิดหวังใด ๆ นางพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ข้าสบายดี”
นางยังคงไม่พูดอะไรและเลือกที่จะฝังมันไว้ในใจ ไม่อยากทาให้เย่ ชิวล าบาก
นางยังเข้าใจด้วยว่าถ้านางขอ เย่ชิวจะให้สิ่งนั้นกับนางอย่าง แน่นอนเพราะเย่ชิวต้องการตอบแทนนางเสมอ อย่างไรก็ตาม นางไม่ เต็มใจเพราะนางเข้าใจด้วยว่าสิ่งนี้สมบัติอย่างหาที่เปรียบไม่ได้และมี ความสาคัญต่อเย่ชิว มิฉะนั้น ผู้อาวุโสใหญ่คงไม่ได้มอบให้เขา