ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 702 ต ำนำนโบรำณ

“น่ำสนใจดี!” เย่ชิวจ้องมองไปที่ปรำณมำรที่มองเห็นได้จำง ๆ
บนกระดูกอย่ำงเย็นชำ มุมปำกโค้งขึ้นเป็ นรอยยิ้มจำง ๆ โดยไม่รู ้ตัว
“ข้ำไม่ได้คำดหวังว่ำจะได้พบเจ้ำหลังจำกผ่ำนไปหลำยปี นี่ไม่ใช่
โชคชะตำหรือกรึ?”
ควำมเกลียดชังที่มีต่อเมล็ดมำรในใจของเย่ชิวไม่ได้หำยไป ใน
ส่วนลึกของควำมจำมีปรำชญ์นับไม่ถ้วนของสำนักเยียวยำสวรรค์ที่
เสียชีวิตอย่ำงน่ำอนำถด้วยน้ำมือของมำรหญิงเทียนเมิ่ง นอกจำกนี้
ยังมีอำจำรย์ของเขำด้วยเช่นกัน
แม้ว่ำเทียนเมิ่งจะตำยไปแล้ว และกลับชำติมำเกิดเป็ นมนุษย์
กลำยเป็ นเสี่ยวเมิ่งลี่คนปัจจุบันและกลำยเป็ นศิษย์หลำนของเย่ชิว นี่
ไม่ได้หมำยควำมว่ำควำมเกลียดชังในใจของเย่ชิวที่มีต่อเมล็ดมำรจะ
หำยไป
ปัจจุบันเสี่ยวเมิ่งลี่เป็ นมนุษย์และถูกนำเข้ำสู่สังสำรวัฏโดย
อำจำรย์ลุงซวนอี้ เพื่อเสียสละตนเองชดใช ้บำปของนำง กรรมของ
นำงก็ตกเป็ นของซวนอี้คนเดียวเช่นกัน อย่ำงไรก็ตำม ตอนนี้นำงเป็ น
มนุษย์ ไม่ใช่เมล็ดมำร
เย่ชิวต้องกำรพำนำงเข้ำสู่เส้นทำงที่ถูกต้อง สำหรับซวนอี้และ
โลกใบนี้ เขำรับนำงเป็ นศิษย์ของเมฆำม่วง ควำมเกลียดชังที่เย่ชิวhttps://novel-lk.com/
เก็บกดมำนำนหลำยปี ดูเหมือนจะถูกกระตุ้นอีกครั้งเมื่อเมล็ดมำร
ปรำกฏตัวขึ้น
เมื่อยืนขึ้น เย่ชิวก็มองไปรอบ ๆ พื้นที่รกร ้ำงทั้งหมด ฉำกกระดูก
ขำวนั้นน่ำกลัวอย่ำงมำก
หยำหยำที่ยืนอยู่ข้ำงหลังเขำก็หน้ำซีดด้วยควำมกลัว เห็นได้ชัด
ว่ำภำพฉำกดังกล่ำวส่งผลกระทบอย่ำงมำกต่อหัวใจของเด็กหญิงตัว
เล็ก ไม่ต้องพูดถึงนำง แม้แต่เย่ชิวก็ยังรู ้สึกคลื่นไส้เมื่อเห็นมัน
จำกขนำดของกำรต่อสู้ครั้งนี้ ผู้คนส่วนใหญ่ที่ถูกสังหำรคือ
ทหำรของจักรวรรดิเพลิงสวรรค์ และส่วนมำกเป็ นพลเมืองของ
ดินแดนเพลิง กำรตำยของพวกเขำน่ำกลัวมำก ดวงตำของพวกเขำ
ว่ำงเปล่ำ และถูกสังหำรในสภำพที่หวำดกลัวและทำอะไรไม่ถูก
เมล็ดมำรดูดเลือดและดึงวิญญำณของพวกเขำออกมำ วิธีกำร
ของมันโหดร ้ำยมำก
หยำหยำอดไม่ได้ที่จะถำมขณะที่นำงเฝ้ ำดูอำจำรย์เดินและหยุด
สังเกตสถำนกำรณ์ของศพ “อำจำรย์ ท่ำนค้นพบอะไรหรือ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ชิวก็ลุกขึ้นยืนและหันตัวกลับมองนำง คิด
อย่ำงจริงจัง “อืมม… มำนี่ สังเกตศพนี้ดี ๆ แล้วดูว่ำเจออะไร”
เย่ชิวไม่ได้อธิบำยกำรค้นพบโดยตรง ในทำงกลับกัน เขำโยน
คำถำมนี้ไปที่หยำหยำและปล่อยให้นำงตรวจสอบเอง เป้ ำหมำยสูงสุดhttps://novel-lk.com/
ในกำรออกจำกภูเขำคือฝึกฝนหยำหยำและกอบกู้วิกฤตที่ดินแดน
เพลิงก ำลังเผชิญอยู่
เมื่อหยำหยำได้ยินคำพูดของอำจำรย์ นำงอดไม่ได้ที่จะสั่น
สะท้ำน นำงยังคงกลัวเล็กน้อยและไม่กล้ำเข้ำใกล้ศพ อย่ำงไรก็ตำม
เมื่อมองไปยังอำจำรย์ที่จ้องมองอย่ำงจริงจัง นำงก็เข้ำใจเจตนำของ
อำจำรย์ในทันที
ถึงจะกลัวมำก แต่นำงก็ยังแอบให้ก ำลังใจตนเองในใจอย่ำงเงียบ
ๆ นำงกัดฟันและเดินหน้ำ ย่อตัวลงและสังเกตอย่ำงจริงจังเป็ น
เวลำนำน ทันใดนั้น หยำหยำก็พูดว่ำ “กลิ่นอำยช่ำงชั่วร ้ำยอะไร
เช่นนี้”
หยำหยำรู ้สึกเหมือนกำลังมองตรงไปที่ควำมกลัวด้วยกำรมอง
เพียงไม่กี่ครั้ง รำวกับว่ำนำงตกอยู่ในควำมกลัวอย่ำงไม่มีที่สิ้นสุด และ
วิญญำณอำฆำตนับพันกำลังจ้องมองมำที่นำง ใบหน้ำซีดลงทันที
จำกควำมกลัว หยำหยำหวำดกลัวและไม่สบำยใจ จำกนั้น นำงถำม
ว่ำ “อำจำรย์ กลิ่นอำยนี้คืออะไร?”
เมื่อเห็นว่ำนำงสงสัยมำก เย่ชิวยิ้มจำง ๆ และอธิบำย “กลิ่นอำย
มำร!”
“กลิ่นอำยมำร?” นี่เป็ นครั้งแรกที่หยำหยำได้ยินคำนี้ นำงตก
ตะลึงในทันทีhttps://novel-lk.com/
“มันคืออะไร? เหตุใดมันถึงท ำให้รู ้สึกหวำดกลัวจนพุ่งตรงไปยัง
จิตวิญญำณ?”
เมื่อมำถึงจุดนี้ เย่ชิวจึงเล่ำเรื่องรำวอย่ำงช ้ำ ๆ “ในช่วงสุดท้ำย
ของยุคเซียนโบรำณ หลังจำกที่สิบอสูรจำกไป ดินแดนเซียนอัน
เก่ำแก่นั้นได้เปิดศักรำชแห่งกำรแข่งขันของเหล่ำผู้กล้ำ ยุคนี้เรียกอีก
อย่ำงว่ำหำยนะแห่งเผ่ำพันธุ์นับไม่ถ้วน!”
“ในหำยนะครั้งนี้ เผ่ำพันธุ์นับไม่ถ้วนลุกขึ้นยืน และผู้กล้ำก็ยืน
หยัดอยู่ทุกหนทุกแห่ง เริ่มสงครำมที่โหดร ้ำยและนองเลือด ตั้งแต่นั้น
เป็ นต้นมำก็มีกำรวำงรำกฐำนส ำหรับสถำนะของเผ่ำพันธุ์ขนำดใหญ่
ต่ำง ๆ ในยุคปัจจุบันของเรำ หลำยกลุ่มที่เรียกว่ำเผ่ำพันธุ์ขนำดใหญ่
ที่เจ้ำรู ้จักล้วนรอดชีวิตจำกสงครำมครั้งนั้น”
“แต่นี่มันเกี่ยวอะไรกับกลิ่นอำยมำร?” หยำหยำไม่เข้ำใจ
เย่ชิวยิ้มและพูดต่อ “ในตอนนั้น ผู้กล้ำแข่งขันกันเพื่ออำนำจ
สูงสุด แม้ว่ำพวกเขำจะต่อสู้อย่ำงดุเดือด แต่พวกเขำก็ยังอยู่ในสภำวะ
ที่สมดุลเสมอ”
“อย่ำงไรก็ตำม เนื่องจำกกำรปรำกฏตัวของเผ่ำพันธุ์บำงอย่ำง
ควำมสมดุลนี้จึงถูกทำลำย ทำให้ยุคยุคเซียนโบรำณถูกท ำลำย
ดินแดนเซียนแตกสลำย กลำยเป็ นซำกเก้ำสวรรค์สิบแผ่นดิน และ
เผ่ำพันธุ์เมล็ดมำรก็ได้สร ้ำงควำมหำยนะให้กับโลกในตอนนั้น!”https://novel-lk.com/
ทันทีที่คำพูดเหล่ำนี้ถูกพูดออกมำ ใบหน้ำของหยำหยำก็ซีดลง
อย่ำงไม่อยำกเชื่อ “เมล็ดมำร!”
นี่เป็ นครั้งแรกที่นำงได้ยินคำนี้ เมื่อมองไปยังอำจำรย์ที่มีสีหน้ำ
จริงจัง นำงก็เข้ำใจในทันที สิ่งที่อำจำรย์หมำยถึงก็คือปรำณอำฆำตที่
นำงสัมผัสได้ตรงหน้ำคือเมล็ดมำรที่อำจำรย์พูดถึง
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ใบหน้ำของหยำหยำก็ซีดลงอย่ำงหำที่เปรียบมิได้
ในทันที นำงรู ้สึกเสียสติ ตำมที่อำจำรย์กล่ำวมำ กำรทำลำยยุคเซียน
โบรำณนั้นเกี่ยวข้องกับเมล็ดมำร
ตอนนี้เมล็ดมำรได้ปรำกฏตัวอีกครั้งและปรำกฏตัวในดินแดน
เพลิงของพวกเขำ ไม่ได้หมำยควำมว่ำจักรวรรดิเพลิงสวรรค์ของ
พวกเขำก ำลังจะกลำยเป็ นประวัติศำสตร ์หรือ? นำงอดไม่ได้ที่จะเริ่ม
รู ้สึกกลัว
เมื่อเห็นนำงเป็ นเช่นนี้ เย่ชิวก็ส่ำยหัวแล้วพูดต่อ “ไม่ทรำบที่มำ
ของเมล็ดมำรนี้ ได้ยินว่ำมีข่ำวลือ ในตอนต้นของยุคเซียนโบรำณ
ยอดฝีมือที่เก่งกำจปรำกฏตัวขึ้นบนที่รำบกว้ำงใหญ่นั้น”
“ข้ำไม่รู ้ว่ำเขำมีประสบกำรณ์กำรต่อสู้แบบไหน เขำได้รับ
บำดเจ็บสำหัสและหมดสติไปนำนหลังจำกเดินข้ำมที่รำบสูงนั้น
นอกจำกนี้ยังเป็ นเพรำะกำรล้มลง ศพจึงถูกกินโดยสิ่งมีชีวิตทั้งสิบ ทำ
ให้พวกเขำทรงพลังอย่ำงหำที่เปรียบมิได้ ร่ำงกำยของพวกเขำ
สมบูรณ์แบบที่สุด”https://novel-lk.com/
“สิ่งมีชีวิตทั้งสิบนี้คือสิบอสูรที่ครองโลกในช่วงปีแรก ๆ ของยุค
เซียนโบรำณ”
ทันทีที่คำพูดเหล่ำนี้ถูกพูดออกมำ หยำหยำตกใจทันที นำงไม่รู ้
ว่ำยุคที่เจิดจรัสนั้นเกิดจำกยอดฝีมือลึกลับทำงอ้อม สิบอสูรสำมำรถ
ครองโลกได้เพียงแค่กินเนื้อ
นี่ไม่ใช่จุดสิ้นสุด เย่ชิวกล่ำวต่อ “หลังจำกนั้น ยุคของสิบอสูรก็
เริ่มถอถอยลงมำ มีคนรู ้ว่ำร่ำงกำยของยอดฝี มือบนที่รำบสูงนั้น
สำมำรถนำพำพลังอันยิ่งใหญ่มำให้ได้ มีสิ่งมีชีวิตจำนวนมำกขึ้น
เรื่อย ๆ เริ่มรีบเร่งขึ้นสู่ที่รำบสูง และต้องกำรส่วนแบ่งปัน ผู้ที่กินมันจะ
สำมำรถปกครองแคว้นได้ สิ่งล่อลวงใจนั้นยิ่งใหญ่มำก แต่ที่รำบนั้น
เต็มไปด้วยอันตรำย สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่จะตำยระหว่ำงทำงก่อนที่จะไป
ถึงที่รำบสูงนั้น”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เย่ชิวเคยได้ยินเรื่องนี้จำกจ้ำวสวรรค์เจิ้นอู๋
ต่อมำ หลังจำกที่เขำหลอมรวมกับโลหิตเทพเจ้ำหยดนั้น เขำก็ได้เห็น
ฉำกที่น่ำสะพรึงกลัวนั้นด้วยตำของตนเอง อำจกล่ำวได้ว่ำกำรเปิดตัว
และควำมแพร่หลำยของยุคเซียนโบรำณ ทั้งหมดมำจำกยอดฝีมือบน
ที่รำบสูงนั้น
เมื่อได้ยินเรื่องรำวเช่นนี้ หยำหยำก็เริ่มสงสัย หลังจำกนั้นไม่นำน
นำงถำมว่ำ “แล้วเมล็ดมำรนี้เกิดขึ้นมำได้อย่ำงไร?”https://novel-lk.com/
นำงอยำกรู ้อยำกเห็นมำก สิบอสูรกินเนื้อของยอดฝีมือผู้นั้นและ
กลำยเป็ นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ผู้มำทีหลังก็ได้รับส่วนแบ่ง
และฉำยแสงในยุคของตนเช่นกัน
อย่ำงไรก็ตำม เมล็ดมำรนี้เกิดขึ้นได้อย่ำงไร? หยำหยำไม่เข้ำใจ
และหลำยคนก็ไม่เข้ำใจเช่นกัน