ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 705 ตระกูลหลิน? เจ้าไม่คู่ควรแม้แต่จะถือรองเท้า ของข้า

ทันทีที่หลินชิงหยวนพูดจบ ก็เกิดความวุ่นวายรอบ ๆ ตัวเขา หยาหยาหยุดดาบในมือและครุ่นคิดอย่างหนัก

เมื่อเห็นปฏิกิริยา หลินชิงหยวนรู ้ว่านางรู ้สึกหวาดกลัวกับ เบื้องหลังแล้ว ไม่เพียงแต่เขาไม่ยับยั้งตนเองเท่านั้น แต่เขายังยิ่งหยิ่ง ผยองมากขึ้นอีกด้วย “ฮ่าฮ่า เจ้าโง่เขลา ไม่ต้องพูดถึงเจ้า แม้แต่ ตระกูลที่อยู่เบื้องหลังเจ้าและสานักก็ไม่สามารถรับผลที่ตามมาได้”

หลินชิงหยวนมั่นใจมากยิ่งขึ้นว่าเขาทาให้หยาหยาตกตะลึงเมื่อ เขาเห็นความลังเลในดวงตา เขาอดไม่ได้ที่จะดีใจและพูดว่า “สาว น้อย ข้าเห็นว่าเจ้าสวยทีเดียว บังเอิญ วันนี้ข้าโกรธมาก ถ้าเจ้า ให้บริการข้าอย่างดี ข้าจะปล่อยให้อดีตผ่านไป”

ในขณะที่ความคิดชั่วร ้ายผุดขึ้นในใจ หลินชิงหยวนก าลังรอ ให้หยาหยาปรนนิบัตินาง โดยไม่คาดคิด ดาบที่ปกคลุมด้วยเปลวไฟ ก็ลุกท่วมท้น หลินชิงหยวนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ดาบของหยาหยา เล็งไปที่หัว นางต้องการสังหารเขา

หลินชิงหยวนไม่ต้องการตาย ในสถานการณ์เร่งด่วนอย่างยิ่งนี้ เขาระดมพลังเทพเจ้าทั้งหมดที่เขาเรียนรู ้เพื่อสกัดกั้นดาบนี้

ตู้ม! ด้วยเสียงสั่นสะเทือน ร่างที่น่าสังเวชของหลินชิงหยวนก็ถูก ตบลงกับพื้นอย่างไร ้ความปรานี ฝุ่นผงฟุ้ งกระจาย

“อั่ก” หลินชิงหยวนกระอักเลือดและมองไปที่หยาหยาด้วยความ ไม่เชื่อ เขาไม่เชื่อว่าหยาหยาจะกล้าโจมตีหลังจากที่เขาเปิดเผยภูมิ หลัง นายน้อยคนโตรู ้สึกอับอาย ราวกับว่าเขาได้รับความอัปยศอดสู อย่างมาก เขาโกรธจัดด้วยความอับอายและพูดว่า “นังสารเลว เจ้า ตายแน่! เจ้าถึงกับล้าท าให้ข้าขายหน้าและดูถูกตระกูลหลินของข้า เจ้าเฒ่า รออะไร? โจมตี! สังหารนางและเปลื้องผ้าเปลือยกาย วันนี้ข้า จะระบายความโกรธใส่นาง!”

ด้วยความโกรธ หลินชิงหยวนไม่สามารถใส่ใจอะไรอีกแล้ว เขารู ้ ว่าเขาไม่คู่ควรกับหยาหยาและคารามใส่ชายชราที่อยู่ข้างหลังเขา ทันที

ชายชรากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขามองไปที่เย่ชิวด้วยความกลัว และไม่กล้าโจมตี อย่างไรก็ตาม เขายังเข้าใจด้วยว่าเมื่อหลินชิงหยวน ประสบความทาอะไรไม่ถูกที่นี่ในวันนี้ เขาจะไม่สามารถอยู่รอดได้ ความอัปยศอดสูในหัวใจพลุ่งพล่านทันที ว่ากันว่าคนเราไม่มี ทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้มหัวเมื่ออยู่ใต้ชายคาคนอื่น

เห็นได้ชัดว่าความเย่อหยิ่งและความจองหองของหลินชิงหยวน ทาให้เกิดปัญหานี้ แต่เขาต้องทน ภายใต้แรงกดดันมหาศาล ชาย ชราไม่มีทางเลือกนอกจากเดินออกไปและพูดว่า “สาวน้อย ข้าขอ

โทษ!” หลังจากพูดเช่นนั้น กลิ่นอายของเซียนสูงสุดก็ระเบิดทันที หยาหยารู ้สึกกดดันจนหน้าซีด

“ฮ่าฮ่า… เจ้าเด็กสารเลว กล้าท้าข้าทเยได้อย่างไร ข้าจะให้เจ้า ได้สัมผัสกับความหมายของการร ้องขอความตาย” เมื่อเห็นสิ่งนี้ หลิน ชิงหยวนก็หัวเราะเสียงดัง ราวกับว่าชัยชนะอยู่ในมือ

ทันใดนั้น ฉากก็เปลี่ยนไปในลมหายใจต่อมา

“ข้าบอกว่าเจ้าโจมตีได้ด้วยหรือ?” ประโยคที่ไม่สุภาพอย่างยิ่งดัง ขึ้น

ตู้ม!

ทันใดนั้น ก็มีเสียงดังสั่นสะเทือน ชายชราผู้ต้องการจะโจมตีหยา หยาก็ถูกพลังอันน่าสะพรึงกลัวลอยหายไปทันที ฝูงชนส่งเสียงกระหึ่ม ทันที

“เวรเอ๊ย! ช่างเป็ นตัวตนที่โหดเหี้ยมอะไรเช่นนี้?”

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตกใจ พวกเขาเห็นเย่ชิวค่อย ๆ เดินออกมา จากด้านหลังหยาหยา ถ้าเขาไม่ริเริ่มที่จะเดินออกไป จะไม่มีใคร สังเกตเห็นเขาด้วยซ้า นี่เป็ นเพราะกลิ่นอายเขาถูกซ่อนไว้ลึกเกินไป ไม่มีใครสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ เพียงชั่วขณะที่เขาเปิ ดเผยจริง ๆ เท่านั้นที่พวกเขารู ้ว่ามีคนอีกคนหนึ่งอยู่ที่นั่น

ชายชราไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านและถูกฝ่ ามือของเย่ชิวกระเด็น ออกไป เขากระอักหลั่งเลือดมาเต็มปาก เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและ ไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หลินชิงหยวนตื่นตระหนกอย่างสิ้นเชิง ดวงตาเต็ม ไปด้วยความกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ขณะที่เขามองไปที่เย่ชิวอย่าง โง่เขลาและพูดว่า “เจ้าเป็ นใคร? เจ้ากล้าดีอย่างไรมายุ่งเรื่องของ ตระกูลหลินของข้า!”

ในขณะนี้ เขายังไม่ลืมที่จะใช ้ตระกูลหลินเพื่อข่มขู่เย่ชิว โดยไม่ คาดคิด เมื่อเผชิญกับการคุกคาม เย่ชิวเอาแต่หัวเราะเยาะเย้ย “ตระกูลหลิน? เจ้าเป็ นใครกัน? เจ้าไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะถือรองเท้าของ ข้าด้วยซ้า”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ทั้งสถานที่ก็ปะทุขึ้น ทุกคน ตกใจกับค าพูดของเย่ชิว

“แม่เจ้า ชายคนนี้มาจากไหน? เขาหยิ่งจนไม่แม้แต่สนใจตระกูล หลิน?”

“เขาหยิ่งยโสเกินไป แม้แต่ตระกูลขนาดใหญ่ในสมัยโบราณก็ยัง ไม่กล้าดูถูกความแข็งแกร่งของตระกูลหลิน เขากล้าดีอย่างไร… “

ลมหายใจของทุกคนเริ่มตึงเครียด พวกเขาไม่เชื่อ

หลินชิงหยวนและผู้คุ้มกันที่อยู่เบื้องหลังรู ้สึกโกรธ พวกเขาไม่ คาดคิดว่าเย่ชิวจะกล้าดูถูกตระกูลหลินเช่นนี้ นี่ไม่ใช่รูปแบบของการ ดูถูกอีกต่อไป แต่เป็ นการยั่วยุอย่างรุนแรง

หลินชิงหยวนโกรธมาก ไม่ว่าเขาจะกลัวความตายแค่ไหน เขา ยังคงยืนหยัดอย่างกล้าหาญเพื่อศักดิ์ศรีของตระกูล

“ช่างเย่อหยิ่งอะไรเช่นนี้” หลินชิงหยวนพูดอย่างเย็นชา

บรรยากาศโดยรอบตึงเครียดอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เย่ชิว ยังคงยิ้มสบาย ๆ เขาตอบอย่างหยอกล้อ “แล้วอย่างไร?”

เมื่อได้ยินน้าเสียงดูถูกเหยียดหยาม ความโกรธในใจของหลินชิง หยวนปะทุขึ้นอย่างสมบูรณ์ “ดี ฮ่า ๆ … ดี เจ้าหนู เจ้ามีความกล้า ข้า ได้สื่อสารผ่านยันต์ก่อนหน้านี้แล้ว ผู้อาวุโสจากตระกูลของข้าจะมา ที่นี่ในไม่ช ้า ถ้าเจ้ากล้า อย่าหนี อีกสักครู่ ข้าจะให้เจ้าดูว่าตระกูล หลินของข้าจะท าอะไรเจ้าได้บ้าง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความสนใจของเย่ชิวคือพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุด “ฮ่าฮ่า เรื่องนี้น่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ได้ ข้ารอเจ้าได้ แต่ก่อนหน้านั้น ข้า ต้องยืมบางอย่างจากเจ้าก่อน”

เย่ชิวยิ้ม หลินชิงหยวนสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีและเขามีความรู ้สึก เป็ นลางไม่ดี “มันคืออะไร?”

ขณะที่เขาถาม ก่อนที่เขาจะได้คาตอบ เขาก็เห็นเย่ชิวยิ้มและ ท าท่าไปทางหยาหยา หยาหยาเข้าใจทันทีและเผยรอยยิ้มมีเลศนัย

“ฮิฮิ… เจ้าขอมัน อย่าหาว่าข้าใจร ้าย” หัวใจของหยาหยาค่อย ๆ ชั่วร ้าย นี่เป็ นครั้งแรกที่นางทาเรื่องเลวร ้ายเช่นนี้ และนางพลันรู ้สึก ตื่นเต้นมาก

ในลมหายใจถัดมา ดาบเพลิงศักดิ์สิทธิ์ก็ฟันออกไป

“อ๊าก!” เสียงกรีดร ้องอย่างบ้าคลั่งดังขึ้นและหลินชิงหยวนก็ล้มลง จมกองเลือดทันที หยาหยาไม่แม้แต่จะมอง กลัวว่ามันอาจท าตานาง แปดเปื้อน

หลินชิงหยวนจับเป้ าแน่นและกรีดร ้องอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนที่อยู่ ตรงนั้นตกใจจนหน้าซีด ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่ชิวจะโหดเหี้ยมเช่นนี้

“เวรเอ๊ย! ข้าเกรงว่าความแค้นนี้จะใหญ่โตเกินไป”

“นั่นคืออนาคตของตระกูลหลิน มันถูกตัดออกไปเช่นนั้น?”

“โหดเหี้ยมเกินไป! ชายคนนี้มาจากไหน? เขาไม่กลัวการแก้ แค้นของตระกูลหลินจริง ๆ หรือ?”

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ทาตัวไม่ถูก พวกเขามองไปที่หลินชิง หยวนด้วยความไม่เชื่อ การฟันของหยาหยาได้ทาลายอนาคตของ หลินชิงหยวนและสถานะในตระกูลหลินโดยสิ้นเชิง