ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 719 ข้าเอง ข้าเอง

เมื่อได้ยินคาพูดของฉีเต๋าหลิน ทุกคนก็ตกใจ พวกเขาไม่ คาดคิดว่าจะมีคนเช่นนี้อยู่ในเก้าสวรรค์สิบแผ่นดิน เขาสามารถช่วย คนที่ตายไปแล้วได้ด้วยซ้า นี่มันพลังเทพเจ้าเช่นใดกัน?

ในขณะนี้ ทุกคนจากราชวงศ์เจียงตกตะลึงและแสดงท่าทางไม่ เชื่อ

“นี่… เป็ นไปได้อย่างไร? ท่านฉี ยอดฝี มือที่ท่านพูดถึงมี ความสามารถในการชุบชีวิตคนตายจริง ๆ หรือ?” เจียงหมิงถามด้วย ความไม่เชื่อ

ท่านฉียิ้มและพูดอย่างมั่นใจว่า “แน่นอน โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ และยังมีพลังเทพเจ้าที่ยอดเยี่ยมอีกมากมาย สิ่งที่เราได้เห็นและเข้าใจ เป็ นเพียงยอดภูเขาน้าแข็งเท่านั้น ในสถานที่ที่เรามองเห็นและมองไม่ เห็น สิ่งลึกลับยิ่งกว่านั้นสามารถเกิดขึ้นได้ หากพบบุคคลนี้ บางทีพ่อ ของเจ้าอาจพ้นจากความทุกข์ทรมานได้”

เมื่อได้ยินคาพูดของท่านฉี ทุกคนดูเหมือนจะมีความหวังในใจ ของพวกเขา หยาหยารู ้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นเพราะคนที่ท่านฉีกาลัง พูดถึงคือคนจากศาลาเยียวยาสวรรค์ “ท่าน คนที่ท่านพูดถึงชื่อ อะไร? เขาอาศัยอยู่ที่ใด?”

ไป่ จุนหลินอดไม่ได้ที่จะกลอกตาเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขากระซิบ “พี่ ใหญ่ นางเป็ นศิษย์ของท่านจริง ๆ หรือ? เหตุใดนางถึงไม่รู ้วีรกรรม ของท่าน?”

มุมปากของเย่ชิวกระตุกในขณะที่เขาเหงื่อออก “หุบปาก! เจ้า คิดว่าข้าเป็ นเหมือนเจ้าหรือที่บอกว่าเจ้าเจ๋งเพียงใดทุกครั้งที่เจ้าทา อะไร ราวกับว่าเจ้ากลัวว่าคนทั้งโลกจะไม่รู ้”

“ฮิฮิ… แน่นอน เหตุใดข้าถึงทาอย่างนั้น? ไม่ใช่แค่การมีชื่อเสียง และมีช่วงเวลาที่ดีเท่านั้น? พี่ใหญ่ ท่านไม่รู ้หรือกว่าการมีชื่อเสียงมัน วิเศษขนาดไหน! ความรู ้สึกของการเดินบนเส้นทางและทุกคนในโลก ที่มองท่านด้วยความชื่นชม และผู้หญิงอีกนับพันคนที่อยากจะโยนตัว มาที่ท่าน ความรู ้สึกนั้น… ยอดเยี่ยมมาก” ไป่จุนหลินไม่ละอายใจ แต่ เขากลับภูมิใจมากกว่า

เย่ชิวส่ายหัวเมื่อเขาเห็นสีหน้าจริงจังของอีกฝ่ าย เขาไม่รู ้ว่าจะ หัวเราะหรือร ้องไห้ดี เด็กคนนี้ไม่ได้ปิ ดบังอะไร เขาคุยโวและ ตรงไปตรงมามาก และจริงจังอย่างมาก ตามปรัชญา เขาควรจะเป็ น คนโง่เง่าที่ไม่โอ้อวด ไม่ว่าเขาจะทาอะไร เขาก็มีเป้ าหมายเพียงอย่าง เดียว นั่นคือการแสดงความสามารถ

ไม่อย่างนั้น จะทาเช่นนั้นไปเหตุใด? จะสร ้างปัญญาโดยไม่มี เหตุผลและปล่อยให้ตนเองขาดทุนไปเหตุใด?

เมื่อคิดอย่างนี้ ก็เข้าท่า

แม้ว่าเย่ชิวจะทาอะไรไม่ถูกของเหลวแห่งชีวิตไปในตอนนั้น แต่ ผลประโยชน์ที่ได้รับนั้นมหาศาล ไม่ต้องพูดถึงสมบัติที่ได้รับจากผู้นา ต่าง ๆ ในตอนนั้น ปัจจุบันชื่อเสียงของเย่ชิวและการกระทาที่กล้า หาญได้แพร่กระจายไปยังเมืองหลวงและมุมต่าง ๆ ของบ่อหินแล้ว

แม้แต่ยอดฝีมืออย่างฉีเต๋าหลินก็รู ้ถึงวีรกรรมของเย่ชิวในตอน นั้น อิทธิพลช่างยิ่งใหญ่จริง ๆ!

เย่ชิวรู ้สึกประหลาดใจมาก ในตอนนั้น เขาเพียงช่วยคนเหล่านั้น ให้พ้นจากความผิดเท่านั้น เขาไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะมอบ ผลประโยชน์มากมายให้แก่เขา

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ชิวยิ้ม “ฮิฮิ ความรู ้สึกนี้ไม่เลวจริง ๆ น่าเสียดาย ข้าทาผิดต่อเจ้า ศิษย์พี่ฉี ข้าจะเป็ นคนดีคนนี้ ข้าคิดผิดที่ยังทาให้เจ้า เป็ นมารตนนี้ต่อไป”

ฉีอู๋ฮุ่ยผู้น่าสงสาร เขายังไม่รู ้ว่าตนเองถูกเย่ชิวหลอก เย่ชิวได้รับ ชื่อเสียงที่ดีทั้งหมดและกลายเป็ นผู้กล้า เขาปล่อยให้ฉีอู๋ฮุ่ยแบกรับ ความอับอายจากการเป็ นมารผู้สังหารเพียงล าพัง ปัญหาคือฉีอู๋ฮุ่ยยัง ไม่รู ้เรื่องนี้

เมื่อเห็นว่าหยาหยาถามอย่างกระวนกระวาย ท่านฉีถึงกับเก็บ อาการสงสัยและไม่รีบร ้อนที่จะบอกนาง สิ่งนี้ทาให้ทุกคนกังวลใจ

“ท่าน บอกข้าที รีบบอกมา ข้ากังวลมาก” เจียงเยว่ดูกระวน กระวายใจและอดไม่ได้ที่จะถาม

“ใช่ บอกข้ามาคนนี้คือใคร?”

เมื่อมองไปที่สีหน้าที่กังวลของทุกคน ท่านฉียิ้มและพูดว่า “คน ๆ นี้คือเทพเจ้าเยียวยาสวรรค์ของศาลาเยียวยาสวรรค์ เย่ชิว”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ฝูงชนก็ระเบิดทันที หยาหยา ยิ่งตกตะลึง

“เย่ชิว! นั่นคือเทพเยียวยาสวรรค์ เย่ชิว ที่เพิ่งได้รับความสนใจ เมื่อเร็ว ๆ นี้และสามารถขับเคี่ยวกับหมิงเยว่ได้งั้นรึ?”

ทันทีที่ท่านฉีพูดเช่นนี้ ทั้งสถานที่ก็ปะทุขึ้นทันที

ทุกคนไม่อยากจะเชื่อ พวกเขาคุ้นเคยกับชื่อเย่ชิวเป็ นอย่างดี

พวกเขาไม่เคยเห็นอีกฝ่ ายมาก่อน แต่การกระทาที่เป็ นตานาน ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเก้าสวรรค์สิบแผ่นดินมาช ้านาน เป็ นเขาจริง ๆ! มีข่าวลือว่าบุคคลนี้เคยทะลวงผ่านวิหารสวรรค์แห่งที่สิบเอ็ด ท าลายสถิติในต านาน และยืนหยัดอย่างภาคภูมิด้วยตนเอง

“ในบรรดาคนรอบข้าง เขาดูถูกสิ่งมีชีวิตทั้งหมดด้วยซ้า ข้าไม่ได้ คาดคิดมาก่อนว่าคนที่น่าตื่นตาตื่นใจเช่นนี้จะมีความสามารถในการ ชุบชีวิตคนตายได้” เจียงหมิงแสดงความคิดเห็นด้วยความไม่เชื่อ โลกรู ้เพียงว่าความแข็งแกร่งของเย่ชิวนั้นไม่ธรรมดาและอีกฝ่ ายก็ ยับยั้งฝูงชน พรสวรรค์ของอีกฝ่ ายน่าทึ่งมาก อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู ้ ว่าอีกฝ่ายมีความสามารถที่ท้าทายสวรรค์ในการฟื้นฟูผู้คนเช่นนี้

ณ จุดนี้ ทุกคนเริ่มตื่นเต้น ไม่ว่าอย่างไร พวกเขาก็ต้องเชิญคน เก่ง ๆ เช่นนี้กลับมารักษาพ่อให้ได้ พวกเขายินดีจ่ายทุกอย่าง!

“หยาหยา เจ้าไม่ใช่ศิษย์ของศาลาเยียวยาสวรรค์รึ? ข้าเชื่อว่า เจ้ารู ้จักคน ๆ นี้? เจ้าคิดว่าเราจะเชิญเขากลับวังมารักษาพ่อได้ หรือไม่? เงื่อนไขใด ๆ ก็ได้ตามสบาย ตราบเท่าที่เราทาได้และทาให้ เขาพอใจได้” ในขณะนี้ เจียงหมิงรู ้สึกตื่นเต้นอย่างหาที่เปรียบมิได้ เขาดึงหยาหยาและก าลังจะถามนางอย่างกระวนกระวายใจ

เมื่อหยาหยาได้ยินดังนั้น นางหันตัวกลับและมองไปที่อาจารย์ ของนางด้วยความลาบากใจ ในขณะนี้ นางตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ นางมองหายอดฝีมือมาเป็ นเวลานาน แต่นางไม่เคยคิดว่ายอดฝีมือ คนนี้คืออาจารย์ของนางจริง ๆ

สิ่งที่น่ากระอักกระอ่วนใจที่สุดคือนางถามว่าใครเป็ นยอดฝีมือมา เป็ นเวลานาน แต่นางไม่รู ้ว่าในใจของคนอื่น ยอดฝีมือที่สูงส่งและพลัง ยืนอยู่ข้างหลังนางอย่างเงียบ ๆ

หยาหยาอายมาก ในฐานะศิษย์ นางไม่รู ้อะไรเกี่ยวกับอาจารย์ ของนางจริง ๆ นางยังต้องได้ยินสิ่งเหล่านี้จากผู้อื่น เมื่อนางนึกถึงการ กระทาก่อนหน้านี้ นางก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับอาจารย์ของนาง

มุมปากของหยาหยากระตุกเมื่อเผชิญกับคาถามของพี่ชายที่อยู่ ตรงหน้า นางพูดอย่างเขินอาย “ข้ารู ้จักเขา และข้าก็คุ้นเคยกับเขา เป็ นอย่างดี”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ทุกคนก็ดีใจ

“จริงหรือ?” เจียงหมิงตบต้นขาแล้วพูดว่า “เยี่ยมมาก ข้าได้ยิน มานานแล้วว่าเจ้าโดดเด่นมากในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ ครั้งสุดท้ายที่ท่านน้ากลับมา นางบอกเราว่าไม่ต้องเป็ นห่วงเจ้า ตอน แรก ข้าไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ ข้าเชื่อแล้ว เจ้ายังรู ้จักเทพเยียวยาสวรรค์ เจ้าต้องเก่งกว่าเราแน่ ๆ”

ทุกคนก็ยิ่งดีใจ เจียงเยว่ตรงไปที่ประเด็นและพูดว่า “หยาหยา เรา จะพูดถึงสิ่งอื่นในอนาคต เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถเชิญยอดฝีมือคนนั้น กลับมาได้หรือไม่? นี่คือคาอ้อนวอนของเรา ตราบใดที่เขาสามารถ รักษาท่านพ่อได้ เรายอมทุกอย่าง” เนื่องจากพวกเขามองเห็น ความหวัง ทุกคนจะปล่อยมันไปได้อย่างไร?

หยาหยารู ้สึกอายเล็กน้อย นางหันตัวกลับมองไปที่อาจารย์ของ นาง นางท าหน้ามุ่ยราวกับว่านางยอมรับความผิดพลาด หลังจาก ลังเลอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดหยาหยาก็ยอมรับความพ่ายแพ้และพูดว่า “ไม่จาเป็ นต้องเชิญเขา ตอนนี้เขาอยู่ในวังแล้ว”

“อะไรนะ!”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ทั้งสถานที่ก็เงียบลง เย่ชิวอยู่ ในวัง? ในช่วงเวลานั้น ทุกคนตกตะลึง

เมื่อเห็นฉากนี้ เย่ชิวยิ้มอย่างไร ้ความปรานี ฮิฮิ นี่ไม่ใช่โอกาสที่ จะอวดรึ? สมดังคาด โอกาสถูกสงวนไว้สาหรับผู้ที่เตรียมพร ้อม และ ข้าก็เตรียมมาพอสมควร

“อะแฮ่ม… ไม่จ าเป็ นต้องมองหา ข้ามาแล้ว”

ตอนที่ 720 หลบไปข้าจะโม้

แม้ว่าเขาจะคิดเช่นนั้น แต่เย่ชิวก็ยังสงบมาก เขาจะพูดสิ่งที่อยู่ใน ใจได้อย่างไร? เขาต้องใส่ใจกับภาพลักษณ์ นี่เป็ นอานิสงส์ในการโอ้ อวด

ทันทีที่หยาหยาพูดเช่นนี้ โถงสงบจิตทั้งหมดก็เงียบลง

“หยาหยา เจ้าล้อเล่นกับเราหรือ? นี่ยอดฝีมือจากศาลาเยียวยา สวรรค์ผู้นี้อยู่ในวังของเราจริง ๆ หรือ?” สีหน้าของเจียงหมิงเปลี่ยนไป พวกเขาไม่รู ้ว่าบุคคลในตานานคนนั้นอยู่ในวังของดินแดนเพลิง

ไม่ใช่แค่อีกฝ่าย แม้แต่หัวใจของท่านฉีก็สั่นสะท้าน เขาอยากพบ ยอดฝีมือในตานานคนนี้มานานแล้ว

เมื่อเห็นว่าทุกคนมองมาที่นาง หยาหยาก็รู ้สึกอึดอัดเล็กน้อยและ ยิ้มอย่างอาย ๆ นางหันกลับและมองไปที่อาจารย์ของนางเพื่อขอ ความช่วยเหลือ “อาจารย์… ดูสิ… ” นางพูดตะกุกตะกัก ไม่รู ้จะพูด อะไร นางรู ้สึกอึดอัดเล็กน้อย

เมื่อเห็นนางเช่นนี้ เย่ชิวก็ส่ายหัวและไม่รู ้ว่าจะหัวเราะหรือร ้องไห้ ดี เด็กหญิงตัวเล็กคนนี้ขี้อายมาก ในเวลานี้ นางควรบอกพวกเขาดัง ๆ ว่าอาจารย์ของนางยอดเยี่ยมเพียงใด เฮ้อ การแสดงของนางทาให้ เขาผิดหวัง

“อะแฮ่ม” ในขณะที่เย่ชิวกาลังจะเปิดเผยตัวตนของตน ไป่ จุน หลินก็นั่งเฉยไม่ได้อีกต่อไป สีหน้าของอีกฝ่ ายดูเหมือนจะพูดว่า: “หลบไป ข้าจะโม้”

กล่าวกันว่าโอกาสถูกสงวนไว้ส าหรับผู้ที่เตรียมพร ้อม บังเอิญ เขาเตรียมการไว้แล้วคว้าโอกาสไว้ เขาเดินออกไปอย่างภาคภูมิและ มองลงมายังทุกคน

“ผู้สืบทอดแห่งตระกูลไป่เจ๋อ!”

ในขณะนี้ ทุกคนตระหนักว่าไป่จุนหลินยืนอยู่ข้างหลังอย่างเงียบ ๆ และ…ตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าจะมีผู้สืบทอดของสัตว์ อสูรผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคเซียนโบราณจะอยู่ในพระราชวังเล็ก ๆ แห่งนี้

“พี่ใหญ่ เขามาเมื่อใด?”

“สวรรค์ ไม่ใช่ลูกหลานของไป่เจ๋อที่เพิ่งได้รับความสนใจเมื่อเร็ว ๆ นี้หรือ?”

ทุกคนตกตะลึง และใบหน้าของเจียงเยว่และคนอื่น ๆ ก็ซีดลง อย่างไรก็ตาม ไป่จุนหลินไม่ได้ให้ความส าคัญกับการแสดงออกของ พวกเขา เพราะเขาเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าชื่อเสียงเทียบไม่ได้กับพี่ใหญ่

สาวงามที่แท้จริงยังมาไม่ถึง

“ฮิฮิ… ในที่สุดวันนี้ข้าก็ได้โอกาสอวดสักที” ไป่จุนหลินดูตื่นเต้น เป็ นพิเศษในขณะที่เขาคิดกับตนเอง เขาพูดด้วยน้าเสียงที่เย่อหยิ่ง

“เจ้าหนู พี่ใหญ่ของข้าอยู่ที่นี่มานานแล้ว แต่ไม่มีใครต้อนรับเขา ไม่มี แม้แต่ถ้วยชา นี่คือวิธีที่ดินแดนเพลิงปฏิบัติต่อแขกงั้นรึ? ช่างกล้าดี อย่างไร!”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา พลังของจ้าวสวรรค์ก็ปะทุขึ้น ทันที ทั่วทั้งวังสั่นสะเทือน ความตื่นตะหนกอาจบดขยี้ลงทันที และสี หน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที

ฟรึ่บ ฟรึ่บ…

ขณะที่กลิ่นอายของไป่จุนหลินถูกเปิดเผย ร่างหลายสิบร่างก็พุ่ง ออกมาจากห้องโถงและพุ่งผ่านพระราชวังไปอย่างรวดเร็ว “ใครกล้า แหกกฎในวัง!” ในลมหายใจต่อมา ชายชราผมขาวก็ปรากฏตัวที่ หน้าโถงสงบจิต

“ท่านปู่สาม!” เมื่อเห็นชายชรามาถึง เจียงหมิงและคนอื่น ๆ ก็รีบ เดินไปข้างหน้าเพื่อทักทายเขา

บุคคลนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหนึ่งในยอดฝี มือขอบเขตจ้าว สวรรค์ไม่กี่คนในดินแดนเพลิง ปู่สามที่เจียงหมิงและคนอื่น ๆ นับถือ เจียงเถา

เจียงเถาได้รับความเคารพอย่างสูงในดินแดนเพลิง นอกจาก เพลิงรุ่งโรจน์แล้ว อาจกล่าวได้ว่าเขาเป็ นบุคคลที่มีสถานะและอานาจ สูงสุด ตลอดหลายปี ที่ผ่านมา เขาสนับสนุนเพลิงรุ่งโรจน์เพื่อ ปกครองเมือง อาจกล่าวได้ว่าเขาท างานอย่างหนัก

รุ่นเยาว์ทุกคนในปัจจุบันเคารพเขา

ทันทีที่เจียงเถาปรากฏตัว เย่ชิวขมวดคิ้วและครุ่นคิดอย่างหนัก “อืม ดูเหมือนว่าเขาจะเป็ นหนึ่งในยอดฝีมือขอบเขตจ้าวสวรรค์ที่ซ่อน อยู่ในห้องโถงก่อนหน้านี้”

หลังจากเจียงเถาปรากฏตัว ไป่ จุนหลินก็มองเขาอย่างเหยียด หยาม “ยอดฝีมือขอบเขตจ้าวสวรรค์รึ? อืม… เจ้าคุยกับข้าได้”

สีหน้าของเจียงเถากลายเป็ นน่าเกลียดเล็กน้อย ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ตาม เขายังคงเป็ นจ้าวสวรรค์รุ่นเก่าที่อยู่ในตาแหน่งสูงมาเป็ น เวลานาน เขาถูกไป่จุนหลินดูถูก ไม่มีใครทนความอัปยศเช่นนี้ได้

อย่างไรก็ตาม เจียงเถาก็อดทนเมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ ที่ดินแดนเพลิงกาลังเผชิญอยู่ เขารู ้ดีว่าผู้สืบทอดของไป่ เจ๋อที่อยู่ ตรงหน้าเขานั้นแข็งแกร่งมากและมีภูมิแห่งที่ยิ่งใหญ่ ถ้าเขาท าให้อีก ฝ่ายโกรธ อีกฝ่ายอาจจะคว่าทั้งวังได้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เจียงเถายับยั้งความโกรธในใจและถามด้วยความ สงสัย “นายน้อยไป่มาเยี่ยมเยียนดินแดนเพลิงในวันนี้ ข้าต้องขออภัย ที่ไม่ได้ต้อนรับเจ้าให้เร็วกว่านี้”

เจียงเถาขอโทษก่อนและถามด้วยความสงสัย “ขอทราบหน่อยว่า เหตุใดนายน้อยไป่ถึงมาเยี่ยมวันนี้? หากรุ่นเยาว์คนใดในตระกูลของ ข้าไม่มีเหตุผลและโกรธนายน้อยไป่ ข้าจะขอโทษเจ้าที่นี่”

เจียงเถาไม่สามารถคาดเดาเจตนาของไป่ เจ๋อได้ชั่วครู่และรู ้สึก งงงวย จากสิ่งที่เขารู ้ ตระกูลเพลิงสวรรค์ของพวกเขาดูเหมือนจะไม่มี อะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลไป่ เจ๋อ? เขาไม่มีอะไรจะทาและมาที่วังของ ดินแดนเพลิงได้อย่างไร?

เจียงเถาเป็ นคนที่ระมัดระวังตัวและไม่ต้องการทาให้ไป่ จุนหลิน ขุ่นเคือง ท้ายที่สุดแล้ว ชายคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องความรุนแรง ความโกรธ มีแต่จะทาให้สถานการณ์ในดินแดนเพลิงโหดร ้ายยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อเห็นว่าเจียงเถาสุภาพมาก ไป่จุนหลินก็หัวเราะเบา ๆ เขารู ้สึก สบายตัวมากและพบว่าชายชราคนนี้ถูกใจเขามากขึ้น

หากเป็ นเมื่อก่อน เขาคงไม่อยากมองหน้าอีกฝ่ายด้วยซ้า แต่ทว่า ไม่ว่าอะไรก็ตาม วันนี้เขายังต้องเผชิญหน้าอีกฝ่ าย ท้ายที่สุด นี่คือ ตระกูลของศิษย์ล้าค่าของเย่ชิว ถ้าเขาสร ้างปัญหา เขาจะไม่ดูหมิ่นเย่ ชิวหรอกหรือ?

เขาไม่กล้า

“ฮิฮิ ไม่ ไม่มีใครยั่วโมโหข้า วันนี้ ข้าแค่มากับพี่ใหญ่มาที่วังของ ดินแดนเพลิงเพื่อดูอาการบาดเจ็บของเพลิงรุ่งโรจน์”

สีหน้าของเจียงเถาเปลี่ยนไปทันที “พี่ใหญ่?” “อะไรนะ! ชายคนนี้มีพี่ใหญ่?”

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป ทุกคนรู ้ว่าไป่ จุนหลินมีชื่อเสียงใน ด้านความหยิ่งยโสและดูถูกโลก มันเป็ นเกียรติอย่างสูงอยู่แล้วที่จะถูก มองว่าเป็ นคู่ต่อสู้ อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีใครสักคนที่ สามารถปราบเขาและรับเขามาเป็ นลูกน้องได้

ช่างเป็ นคนเหี้ยมโหดอะไรเช่นนี้? แม้แต่ลูกหลานที่ดุร ้ายของยุค เซียนโบราณก็ยังเต็มใจที่จะเป็ นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์?

ในช่วงเวลานั้น ทุกคนตกตะลึง เจียงเถาถึงกับมองไปด้วยความ ไม่เชื่อ “ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าใครเป็ นพี่ใหญ่ของเจ้า?” ด้วยน้าเสียง สั่นเทา เจียงเถาอยากรู ้จริง ๆ ว่าคนเหี้ยมโหดแบบไหนที่สามารถ ปราบไป่เจ๋อผู้หยิ่งยโสคนนี้ได้

เมื่อเห็นว่าทุกคนกาลังมองข้ามไป ไป่ จุนหลินก็เงยหน้าขึ้นและ พองหน้าอกออกมา เขาหันกลับอย่างภาคภูมิใจและชี้ไปที่เย่ชิว เขา พูดอย่างภาคภูมิใจ “นี่คือพี่ใหญ่ของข้า เทพเยียวยาสวรรค์ เย่ชิว!”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ฉากดูเหมือนจะระเบิดออก

เจียงหมิงอุทาน “อะไรนะ! เขาคือเย่ชิว! นี่… เป็ นไปได้อย่างไร? เขาอยู่ในวังดินแดนเพลิงของข้าจริง ๆ”

สถานที่ทั้งหมดก็ปะทุขึ้นทั้งหมด ไม่มีใครกล้าเชื่อว่าบุคคลใน ตานานที่มีชื่อเสียงซึ่งสร ้างตานานนับไม่ถ้วนอยู่ในวังของพวกเขา จริง ๆ ฉากนั้นเงียบ ในขณะนี้ เจียงเยว่ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง ได้และตื่นขึ้น “หยาหยา นี่คืออาจารย์ของเจ้าหรือ?”

ใช่ เขาจ าได้ว่าหยาหยาดูเหมือนจะเรียกอีกฝ่ ายว่าอาจารย์ก่อน หน้านี้