ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 725 อิทธิพลของเย่ชิว

“ตอนนี้ เราแค่ต้องรู ้ว่าใครเป็ นคนวางคาสาปบนตัวของเพลิง รุ่งโรจน์ จากนั้น เราก็สามารถติดตามเบาะแสและค้นหาปลาตัวใหญ่ นี้ได้ นี่คือจุดค้นพบที่ยิ่งใหญ่และเบาะแสเดียว! ตราบเท่าที่เรามี เบาะแสนี้ เราก็สามารถจับจ้องไปยังเป้ าหมายได้” เย่ชิวอธิบายอย่าง ช ้า ๆ ไป่จุนหลินเห็นด้วยกับเย่ชิว

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า “อย่างไรก็ตาม พี่ใหญ่! พ่อของ ข้าเพิ่งส่งข่าวว่าความโกลาหลในดินแดนเพลิงดูเหมือนจะดึงดูด ความสนใจจากตระกูลขนาดใหญ่จานวนมาก เมื่อวานนี้ มีร่างของ ลูกหลานตระกูลใหญ่จ านวนมากปรากฏในดินแดนเพลิง พวกเขา มักจะปรากฏในดินแดนเพลิงไร ้ขอบเขต แต่ข้าถึงไม่รู ้เจตนาของ พวกเขา”

“อย่างนั้นหรือ” เย่ชิวตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ จากนั้น เขาก็ยิ้ม จาง ๆ แล้วพูดว่า “ไม่เป็ นไร ปล่อยให้พวกเขาเล่นไปเรื่อย ๆ ก่อน”

ขณะที่ทั้งสองกาลังคุยกันอย่างตั้งใจ หยาหยาก็วิ่งออกมาอย่างมี ความสุขและหอบแฮ่ก “อาจารย์ ข้ามาแล้ว”

เมื่อได้ยินดังนั้น เย่ชิวก็หันตัวกลับมองใบหน้าที่เปื้อนน้าตา ทันใดนั้น เขาก็รู ้สึกอิจฉาเล็กน้อย ท้ายที่สุด ศิษย์ตัวน้อยไม่ได้ ร ้องไห้เพราะเขา เขารู ้สึกอึดอัดเล็กน้อย

“สาวน้อย เจ้าเห็นแค่อาจารย์เท่านั้น เจ้าไม่เห็นท่านอารองผู้นี้งั้น หรือ? เรียกข้าว่าอารองสิ เร็วเข้า” เมื่อเห็นว่าหยาหยาเรียกเย่ชิวโดย ที่ไม่สนใจเขา ไป่จุนหลินก็รู ้สึกอึดอัดเล็กน้อย

มันไม่มากเกินไปสาหรับนางที่จะเรียกเขาอารองหลังจากที่เขายุ่ง อยู่กับการวิ่งหาดินแดนเพลิง? อย่างไรก็ตาม พี่ใหญ่คือเย่ชิว และเย่ ชิวเป็ นอาจารย์ของหยาหยา ตามความอาวุโส เขาคงเป็ นอารองอย่าง แน่นอน

“ฮิฮิ คารวะ อารอง” หยาหยาไม่ได้โง่ ดวงตาของนางสดใส ไป่ จุนหลินแข็งแกร่งมากและเคารพอาจารย์ของนางมาก เขาเรียก อาจารย์ของนางว่าพี่ใหญ่ คงไม่มากเกินไปที่จะเรียกเขาว่าอารอง

“ใช่ อย่างนั้นแหละ” เมื่อได้ยินคาหวานนี้ ไป่ จุนหลินก็รู ้สึกดีใจ ขึ้นมาทันที ความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะปกป้ องพลันพลุ่งพล่านใน หัวใจ ข้าจะปกป้ องเด็กหญิงตัวเล็กนี้ ข้าจะสังหารใครก็ตามที่กล้า รังแกนางในอนาคต

“หลานสาวคนโต ดีมาก! วันนี้ข้ารีบมากเลยไม่ได้เตรียม ของขวัญอะไรมา ครั้งหน้าข้าจะชดเชยให้เจ้า” ไป่จุนหลินยิ้มอย่างมี ความสุข

หยาหยาไม่ถือสา และรีบตอบว่า “ได้ ถ้าอย่างนั้นข้าขอขอบคุณ ท่านอารอง”

“ไม่เป็ นไร”

เมื่อเห็นว่าพวกเขาคุยกันอย่างมีความสุข เย่ชิวจึงขัดจังหวะพวก เขาด้วยความโกรธ เขาจ้องไปที่ไป่ จุนหลิน ราวกับกาลังบอกให้อีก ฝ่ ายอยู่ห่างจากศิษย์ นี่คือลูกศิษย์ของข้า ข้ารู ้วิธีที่จะอ้อนวอนนาง ข้าไม่ต้องการให้เจ้าเข้าไปยุ่ง

“เจ้าศิษย์ตัวน้อย เจ้าออกมาด้วยเหตุใด? ไม่ไปคุยกับพ่อแล้ว หรือ?” เย่ชิวถาม

หยาหยารีบอธิบายว่า “อาจารย์ พ่อของข้ากาลังจัดงานเลี้ยงใน โถงเที่ยงธรรมเพื่อต้อนรับท่าน และท่านอารอง เพื่อเป็ นการขอบคุณ ที่ช่วยชีวิตเขา ท่านพ่อขอให้ข้าพาท่านไปที่นั่น”

“โอ้?” ไป่ จุนหลินรู ้สึกขบขัน เขาไม่คิดว่าพวกเขาจะได้รับการ ดูแลเช่นนี้ “พี่ใหญ่ งั้น… ไปกันเลยดีหรือไม่?”

“ไปกันเถอะ” เย่ชิวนึกถึงเรื่องนี้ นั่นก็ดีเหมือนกัน เขาสามารถ ถามพวกเขาในภายหลังว่าใครเคยรักษาเพลิงรุ่งโรจน์มาก่อน

ตราบเท่าที่พวกเขาพบผู้ที่รักษาโรค มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะ สามารถจับจ้องไปยังผู้ที่วางคาสาปได้

ทั้งสามเดินไปที่โถงเที่ยงธรรม ระหว่างทาง หยาหยาคอยแนะนา บางสิ่งในวังให้เย่ชิวฟัง นอกจากนี้ยังมียอดฝีมือในวังสองสามคนที่ ซ่อนอยู่ ซึ่งเย่ชิวได้พบในโถงสงบจิต

หยาหยาไม่ได้ปิ ดบังอะไรจากอาจารย์ของนางเพราะนางรู ้ว่า อาจารย์จะไม่ท าร ้ายนาง นับประสาอะไรกับดินแดนเพลิงของพวกเขา

ในหัวใจของนาง อาจารย์เคยเป็ นยอดฝีมือที่ยืนเหนือโลกนี้มาโดย ตลอด ไม่มีสิ่งใดในโลกมนุษย์ที่จะดึงดูดความสนใจได้

ไม่นาน พวกเขาทั้งสามก็มาถึงโถงเที่ยงธรรม เย่ชิวถอนหายใจ ด้วยอารมณ์ขณะที่เขามองไปที่ห้องโถงอันรุ่งโรจน์ ครั้งหนึ่ง นาน มาแล้ว เขาเคยอิจฉาผู้ที่มีอานาจเหนือคนนับหมื่น อย่างไรก็ตาม ใน โลกนี้ สิ่งที่เรียกว่าอานาจของราชวงศ์เป็ นเพียงหุ่นเชิดในสายตาของ เซียน

ในระดับ ความต้องการในสิทธิเหล่านี้ค่อย ๆ จางหายไป

“ผู้อาวุโส ท่านมาแล้ว” ทันทีที่เย่ชิวเดินขึ้นไปบนเวที เจียงหมิง และเจ้าชายคนอื่น ๆ ก็ต้อนรับเขาทันที พวกเขาเข้าแถวสองข้างทาง เพื่อต้อนรับเขา

ฉากนั้นให้ความเคารพต่อเย่ชิวมากพอ

เย่ชิวสังเกตผู้คนที่มาต้อนรับเขาขณะที่เขาเดิน มียอดฝี มือ ขอบเขตไร ้ลักษณ์จ านวนมากและยอดฝีมือขอบเขตจ้าวสวรรค์สอง สามคนในหมู่พวกเขา ตัวอย่างเช่น ปู่ สาม เจียงเถา ที่เจียงหมิงและ คนอื่น ๆ กล่าวถึงในโถงสงบจิต

ทันทีที่เขาเห็นเย่ชิวเดินขึ้นมา เจียงเถาก็ทักทายอีกฝ่ ายทันที ด้วยรอยยิ้ม “อาจารย์เย่ ในที่สุดท่านก็มาถึงแล้ว! ข้าได้ยินมานาน แล้วว่าเทพเยียวยาสวรรค์มีชื่อเสียงในโลกและมีความสามารถพิเศษ ข้าอยากเห็นความยิ่งใหญ่ของท่านมานานแล้ว น่าเสียดาย ข้าไม่เคย

มีโชคชะตา วันนี้ไม่คิดว่าเราจะมาเจอกันที่พระราชวังแห่งนี้ ชั่วชีวิตนี้ ถือว่าข้าโชคดีและไม่มีอะไรให้เสียใจอีกแล้วในชีวิตนี้”

เจียงเถากล่าวด้วยความเคารพอย่างหาที่เปรียบมิได้ เขาชื่นชม ยอดฝีมือมาทั้งชีวิต และเย่ชิวก็เป็ นคนที่เขาปรารถนา

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาได้ยินเกี่ยวกับเย่ชิวมามาก เกือบทุก เหตุการณ์ท าให้เขาตกใจ เขาอยากเห็นความรุ่งโรจน์ของเย่ชิวมา นานแล้ว แต่น่าเสียดาย เขาไม่เคยมีโอกาส ตอนนี้เขาได้เห็นอีกฝ่ าย ด้วยตาตนเอง เขาก็ยิ่งประทับใจมากขึ้นไปอีก เขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าคนที่ทาลายตานานโบราณและประวัติศาสตร ์อันน่าตกตะลึงกับ วิหารสวรรค์แห่งที่สิบเอ็ดจะอายุน้อยและมีนิสัยที่โดดเด่นเช่นนี้

หากไม่ใช่เพราะหยาหยา เขาคงไม่เคยเจอคนเช่นนี้ในชีวิต

เย่ชิวรู ้สึกเขินอายเล็กน้อยหลังจากได้ยินอีกฝ่ ายคุยโวอย่าง จริงใจ “ฮ่าฮ่า ผู้อาวุโส ท่านยกยอข้าเกินไป! ความส าเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ ของข้าไม่มีค่าอะไร โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ มีคนมากมายนับไม่ถ้วนที่ แข็งแกร่งกว่าข้า ข้าจะกล้าเย่อหยิ่งได้อย่างไร?”

“ถ่อมตน! ท่านถ่อมตัวเกินไปแล้ว!” เจียงเถาไม่สนใจและรีบพูด ว่า “ข้าเดินทางไปทุกที่เป็ นเวลาหลายปีแล้วและถือว่าเป็ นผู้มีความรู ้”

“นับตั้งแต่ยุคเซียนโบราณ ไม่มีใครสามารถฝ่ าพันธนาการของ วิหารสวรรค์แห่งที่สิบและทะลวงวิหารสวรรค์แห่งที่สิบเอ็ดได้

ความก้าวหน้าของท่านเทียบเท่ากับการเปิ ดเส้นทางใหม่ส าหรับคน รุ่นต่อไป

“การมีส่วนร่วมของท่านนั้นไม่อาจหยั่งรู ้ได้ ข้าเชื่อว่าคงอีกไม่ นานนักที่รุ่นเยาว์มากความสามารถจานวนนับไม่ถ้วนจะก้าวเข้าสู่ เส้นทางและตามท่านไป”

เจียงเถาไม่ได้ล้อเล่น คาพูดนี้เต็มไปด้วยความจริงจัง

เช่นเดียวกับในตอนนั้น ก่อนที่หมิงเยว่จะทะลวงผ่านวิหารสวรรค์ แห่งที่สิบ ทุกคนคิดว่ามีเพียงสิบอสูรเท่านั้นที่มีเจ้าสมบัติในการเปิด วิหารสวรรค์แห่งที่สิบ ดังนั้น หลังจากที่พวกเขาเปิดวิหารสวรรค์แห่ง ที่เก้า พวกเขาจะเลือกที่จะเข้าสู่ขอบเขตจ้าวสวรรค์

อย่างไรก็ตาม หลังจากหมิงเยว่เปิ ดวิหารสวรรค์แห่งที่สิบได้ สาเร็จ ทั้งโลกก็บ้าคลั่ง

ไม่มีใครคาดคิดว่าร่างกายมนุษย์จะสามารถเปิดวิหารสวรรค์แห่ง ที่สิบได้จริง ๆ นับจากนั้นเป็ นต้นมา คนหนุ่มสาวทุกคนในเก้าสวรรค์ สิบแผ่นดินก็คลุ้มคลั่ง หลังจากนั้น พวกเขาก็เริ่มพุ่งไปที่วิหารสวรรค์ แห่งที่สิบ

สมดังคาด หลังจากหมิงเยว่ ในไม่ช ้าก็มีเหล่าผู้คนขอบเขตจ้าว สวรรค์พร ้อมกับวิหารสวรรค์แห่งที่สิบ อิทธิพลของพวกเขาอาจกล่าว ได้ว่ายิ่งใหญ่เกินไป

ผลกระทบของวิหารสวรรค์แห่งที่สิบเอ็ดของเย่ชิวนั้นยิ่งใหญ่ อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มันเหมือนกับคลื่นยักษ์ที่พัดผ่านเก้าสวรรค์ สิบแผ่นดิน

ในตอนนี้ พรสวรรค์รุ่นเยาว์ทั้งหมดมีเพียงความเชื่อเดียวในใจ ของพวกเขา และนั่นคือการเดินตามเส้นทางที่เย่ชิวเปิดไว้และทะลวง ผ่านวิหารสวรรค์แห่งที่สิบเอ็ด นี่คือเป้ าหมายในใจของรุ่นเยาว์ผู้มี พรสวรรค์ทุกคน เย่ชิวส่งผลกระทบทางอ้อมต่อผู้คนจ านวนมาก

ในตอนนี้ เขากลายเป็ นต้นแบบของคนรุ่นเยาว์ไปแล้ว แต่เขาไม่ รู ้ตัว ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขาไม่รู ้ก็คือความก้าวหน้าได้เปิ ดยุคใหม่ ทางอ้อม ยุคทองครั้งใหม่

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้มีไว้สาหรับในภายหลัง