ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล - ตอนที่ 115 หลงรักเซิ่งอี่เจ๋อ

เพียงการเคลื่อนไหวนั้นและประโยคเดียวกันสะกดทุกสายตาในกองถ่าย 

หัวใจของแฟนเกิร์ลอย่างอันซย่าซย่าซึ่งเคยเต้นแรงเพื่อหรงเช่อผู้เดียวเท่านั้นถึงกับหยุดเต้นในทันที 

การถ่ายภาพโปรโมตในสตูดิโอไม่ยุติธรรมกับเซิ่งอี่เจ๋อเลย เพราะในตอนนี้ในฉากนี้นั้นเธอได้ตระหนักแก่ใจในที่สุดว่า ชุดเสื้อผ้าแนวโบราณแบบนี้เหมาะกับเซิ่งอี่เจ๋อที่สุด 

เขาดูดีและมีดวงตาที่ส่องประกายวาววับ เมื่อรวมเข้ากับสไตล์การแสดงแบบเนิบๆ เขาก็ได้สร้างภาพอันน่าเชื่อถือในฐานะโอรสผู้อ่อนวัยและหล่อเหลาขององค์จักรพรรดิสวรรค์ 

เขาช่างดูมีเสน่ห์… หล่อเหลา… 

อันซย่าซย่ายกมือทั้งสองข้างขึ้นทาบอกพลางเฝ้าดูฉากนั้นด้วยความตกตะลึง 

การถ่ายทำฉากนั้นใช้เวลาไม่นานนัก มันเป็นฉากที่เยี่ยหวนไปหาเซียนฉางหรงเพื่อขอคำปรึกษาเรื่องเพลงกระบี่ ฉางหรงจึงมอบหมายงานหนึ่งให้กับเยี่ยหวนเพื่อทดสอบความสามารถของเขา 

ผู้กำกับอดขมวดคิ้วไปกับทักษะการแสดงของหรงเช่อไม่ได้ ทว่าความชื่นชมของนักลงทุนที่มีต่อชายหนุ่มผู้นี้ทำให้เขาเองก็ไม่มีทางเลือก ได้แต่ถอนหายใจและบอกกับตัวเองว่า “ทนๆ เอาหน่อย” 

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาอ่อนลงเมื่อใบหน้าของเซิ่งอี่เจ๋อเข้ามาในจอภาพ 

นอกจากกิริยาท่าทางและอารมณ์ของเขาแล้ว เด็กคนนี้ก็อายุแค่สิบเจ็ดปีเท่านั้น อีกไม่นานหรอก เขาจะต้องมีอนาคตที่สดใสแน่นอน! 

ผู้กำกับหยิบเอาโทรโข่งขึ้นมาก่อนประกาศ “แจ้งทุกฝ่ายทราบ ฉากต่อไปคือการรำกระบี่ของเยี่ยหวน เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม อี่เจ๋อ เธอพร้อมไหม” 

เซิ่งอี่เจ๋อพยักหน้าเป็นการตอบ จากนั้นเขาก็กราดมองไปทั่วห้องแล้วสายตาก็หยุดลงที่เด็กสาวซึ่งกำลังเบิกตาโพลงอยู่ในมุมมุมหนึ่ง 

ดวงตาดำขลับอันสดใสเบิกกว้างและเธอเผลอกำมือเล็กๆ ทั้งสองข้างโดยไม่ทันรู้ตัวขณะที่มองดูเขาด้วยความเคลิบเคลิ้ม 

ริมฝีปากชายหนุ่มขยับเป็นรอยยิ้ม ซึ่งกระชากหัวใจผู้หญิงทุกคนในที่นั้น 

โอ๊ย! พวกเธอเหล่านั้นน่ะอยากจะลดเลขอายุให้สาวขึ้นสักสิบหรือยี่สิบปี และหาแฟนน่ารักๆ แบบนี้สักคนซึ่งพวกเธอจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไปเลยทีเดียว! 

กล้องยังคงบันทึกภาพต่อไป 

ชายหนุ่มผู้มีเรือนผมสีดำในชุดดำล้วนถือกระบี่อยู่ในมือข้างหนึ่ง ด้วยการตวัดแขวนเล็กน้อย คมกระบี่ก็สะท้อนเจิดจ้าท่ามกลางแสงอาทิตย์ขณะที่เขาวาดกระบี่ผ่านกลีบดอกท้อที่กำลังโปรยปราย 

กระบี่ตวัดผ่านอากาศแล้วกลีบดอกท้อก็ล่องลอยไปตามสายลม เพลงกระบี่อาจมีไว้สำหรับคู่รัก ทว่าการแสดงออกทางใบหน้าของเขาช่างเยือกเย็นเกินกว่าที่จะมองข้ามไปได้ 

ขณะที่กระบี่วาดลงมาด้วยเพลงสุดท้าย ใบกระบี่ก็สะท้อนแสงแวววาวอย่างเยือกเย็น กลีบดอกท้อร่วงหล่นลงที่ปลายแหลมทำให้เกิดเป็นภาพอันงดงามอย่างน่าทึ่ง 

“ดี! ดี! ดี!” ผู้กำกับตะโกนสามคำนั้นออกมาเพราะตื่นเต้นเกินกว่าจะพูดว่า “คัต!” 

เซิ่งอี่เจ๋อเก็บกระบี่เข้าฝักอย่างไม่แยแสขณะที่พวกแฟนๆ ก็คอยส่งเสียงอยู่ข้างๆ ฉาก เรือนผมยาวดำขลับของเขาพลิ้วไหวอยู่ในสายลม จากนั้นก็ค่อยตกลงช้าๆ ราวกับการลูบไล้อันแผ่วเบา 

อันซย่าซย่ารู้สึกว่าหัวใจของเธเต้นรัวและแรงขึ้น จนต้องกดมือไว้กับอกเหนือตำแหน่งหัวใจด้วยความอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง 

ตุบๆ ตุบๆ … 

หัวใจเธอเต้นระรัวมากจนแทบจะกระเด็นกระดอนออกมาจากอก 

เธอเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่าถูกสยบราบคาบด้วยบุคลิกของเยี่ยหยวนหรือ… เธอเกิดหลงรักเซิ่งอี่เจ๋อเข้าแล้ว 

“นี่ มาแอบทำอะไรลับๆ ล่อๆ อยู่ตรงนี้น่ะ” ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนก่อนจะผลักอันซย่าซย่า 

หญิงสาวหลุดจากภวังค์และหันไปมองยังต้นตอของเสียงนั้น ผู้หญิงคนนี้ดูท่าทางคุ้นๆ ยังไงไม่รู้… 

อ้อ ไม่ใช่ฉีฉีเหรอ— คนที่เจ้ากี้เจ้าการสั่งงานเธอจนหัวหมุนระหว่างการถ่ายรูปคราวก่อนน่ะ 

“มีอะไรให้ช่วยเหรอคะ” อันซย่าซย่าถามอย่างสุภาพ 

“มีสิ! เธอไม่เห็นหรอกเหรอว่าทุกคนเขายุ่งขนาดไหน กล้าดียังไงมายืนลอยชายอยู่ได้!” ฉีฉีว่ากล่าวอันซย่าซย่าก่อนจะสั่ง “ไปสั่งมื้อเที่ยงแบบใส่กล่องให้ทุกคนสิ!” 

หญิงสาวมองไปรอบๆ และนับได้คร่าวๆ ว่าน่าจะมีเกือบร้อยคนรวมทั้งนักแสดงและเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง เธอจะขนอาหารกล่องทั้งหมดกลับมาด้วยตัวเธอเองได้ยังไง 

อย่างไรก็ตาม ฉีฉีฉากหลบไปทันทีหลังจากออกคำสั่งกับเธอแล้ว อันซย่าซย่าได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ เดินคอตกไปหาเซิ่งอี่เจ๋อซึ่งกำลังนั่งพักอยู่ข้างฉาก 

“เอ่อ… เซิ่งอี่เจ๋อ…” เธอจิ้มแขนเขา