ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล - ตอนที่ 276 แค่นี้เธอก็สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว (2) / ตอนที่ 277 พวกเรายังมีเวลาอีกชั่วชีวิตรออยู่นะ (1)

ตอนที่ 276 แค่นี้เธอก็สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว (2)

 

 

อันซย่าซย่าถดตัวเข้าหาผ้าห่มเล็กน้อย พยายามหลบตา

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อถอนหายใจก่อนจะกุมมือข้างที่มีสายน้ำเกลือติดอยู่ของหญิงสาวเอาไว้

 

 

มือของเธอยังคงเย็นมากแต่ฝ่ามืออุ่นของชายหนุ่มรู้สึกสบายมากจนเธอไม่อยากปล่อยมือจากเขา

 

 

อันซย่าซย่าสูดจมูกก่อนเปลี่ยนเรื่อง “เซิ่งอี่เจ๋อ นายรู้ไหม…ว่าฉันไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น ฉันไม่เที่ยวไปไล่ตบใคร แต่มันเป็นเพราะวันนี้เจี่ยนซินเอ๋อร์ล้ำเส้นเกินไปและฉันจำเป็นต้องทำ ก่อนหน้านี้เธอกับติงอีอีเคยขังฉันไว้ในห้องน้ำแล้วราดน้ำเย็นใส่ แล้วก็เคยขังฉันไว้ในห้องนั่งเล่นเพื่อที่ฉันจะได้เข้าห้องเรียนวิชาภาษาอังกฤษสาย…”

 

 

เสียงเบาๆ ของหญิงสาวเป็นเพียงเสียงเดียวที่ดังในห้องผู้ป่วย

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อฟังอย่างเงียบๆ แม้ใบหน้าจะไม่แสดงอารมณ์ออกมา แต่ดวงตาของเขาฉายแววเศร้าสร้อยกว่าเดิม

 

 

ทำไมตลอดมาเธอถึงเก็บเรื่องพวกนี้เป็นความลับจากเขากัน

 

 

คนโง่สุดที่รักของเขาเคยต้องทนทุกข์อยู่คนเดียวโดยที่เขาไม่รู้หรือเปล่า

 

 

หลังจากที่ได้ฟังที่หญิงสาวพูดพล่ามแล้ว ริมฝีปากของเซิ่งอี่เจ๋อกระตุกเล็กน้อย “แล้วเธอเพิ่งจะมาเล่าเรื่องพวกนี้ให้ฉันฟังตอนนี้เนี่ยนะ ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่บอกฉัน”

 

 

อันซย่าซย่าดูเหมือนเด็กซนที่กำลังสารภาพพร้อมใช้นิ้ววาดวงกลมบนฝ่ามือของเขาเบาๆ ราวกับกำลังโน้มน้าวเขาอยู่ “ฉัน… ฉันไม่อยากได้ยินนายเรียกฉันว่าโง่ และก็ไม่อยากโดนดุเรื่องที่ฉันไม่สามารถดูแลตัวเองจากเรื่องหยุมหยิมของตัวเองได้”

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อนั่งสับสนอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยอย่างจริงจัง “ซย่าซย่า ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเธอไม่เคยเป็นเรื่องหยุมหยิมเลยนะ”

 

 

หากก่อนหน้านี้อันซย่าซย่าเล่าให้เขาฟัง ไม่สิ หากก่อนหน้านี้เขาดูแลอันซย่าซย่ามากกว่านี้ เธอจะยังต้องเผชิญกับเรื่องพวกนี้อยู่หรือเปล่า

 

 

ชายหนุ่มตำหนิตัวเอง ขณะเดียวกันหญิงสาวรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

 

 

“ไม่สิ… เซิ่งอี่เจ๋อ ฉันจะหวังพึ่งนายตลอดเวลาไม่ได้นะ มีอีกหลายเรื่องที่ฉันจะต้องจัดการด้วยตัวเอง เห็นหรือเปล่าว่าฉันก็สู้กลับนะ… ฮี่ๆ … ฉันก็เป็นสาวแกร่งใช่ไหมล่ะ…”

 

 

อันซย่าซย่ายิ้มหวานให้เซิ่งอี่เจ๋อ ชายหนุ่มเงียบไปสักพักก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวหญิสาว

 

 

เธอนี่เป็นเด็กโง่จริงๆ

 

 

และคงโง่ไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

 

 

แต่กระนั้นเขาก็ต้องยอมรับว่าภายใต้ใบหน้าใสซื่อนั้น เด็กโง่ของเขามีจิตใจที่หนักแน่นอยู่เหมือนกัน

 

 

“เธอเป็นสาวแกร่งจริงๆ ด้วย” เสียงทุ้มเอ่ยตอบหลังจากที่เงียบไปก่อนจะหัวเราะออกมา “แกร่งมากจนฉันกลัวเธอจะมาอัดฉันสักวันเลยล่ะ”

 

 

“ทำตัวดีๆ กับฉันสิแล้วฉันสัญญาว่ามันจะไม่เกิดขึ้น!” อันซย่าซย่าถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะแหย่เซิ่งอี่เจ๋อคืน

 

 

“ตกลง” เขาตอบห้วนๆ แต่หนักแน่น

 

 

มันเคยเป็นสัญญาที่ชายหนุ่มไม่เคยให้ไว้กับใครมาก่อน แต่ ณ ที่นี้ ในเวลานี้ เขาได้ให้สัญญากับอันซย่าซย่า อันซย่าซย่าเพียงหนึ่งเดียวบนโลกใบนี้

 

 

ชายหนุ่มสัญญาจะทำทุกอย่างให้อันซย่าซย่ามีความสุข เขาจะไม่ทำให้อันซย่าซย่าต้องเสียใจอีกแน่นอน!

 

 

นิ้วเรียวของเขาหยิกแก้มของหญิงสาว อันซย่าซย่าถูแก้มกับฝ่ามือของเขาพร้อมหลับตาพริ้มด้วยความพึงพอใจ

 

 

พอเธอหลับตา ภาพความทรงจำสุดน่ากลัวก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง น้ำเย็นยะเยือกและเสียงหัวเราะเยาะที่ไม่มีวันรู้จบ — ทำให้เธอหายใจไม่ออก

 

 

ขนตาของเธอกะพริบ จั๊กจี้ฝ่ามือของเซิ่งอี่เจ๋อ

 

 

“เป็นอะไรไป นอนไม่หลับเหรอ” เซิ่งอี่เจ๋อรู้สึกถึงสิ่งที่มากวนใจหญิงสาว

 

 

อันซย่าซย่ารวบรวมความกล้าก่อนจะถามด้วยเสียงอ่อยๆ “เซิ่งอี่เจ๋อ… นายคิดว่าเราเป็นคู่กันจริงๆ หรือเปล่า นายเห็นอะไรในตัวฉันเหรอ… นายพูดเสมอว่าฉันซื่อบื้อซึ่งฉันก็รู้ นายให้ชุดเดรสฉันแล้วเปลี่ยนฉันให้เป็นเจ้าหญิง… แต่… ฉันไม่ใช่ ฉันเป็นเพียงแค่ซินเดอเรลล่า พอถึงเที่ยงคืน รถฟักทอง รองเท้าแก้วก็จะหายไป แล้วฉันก็กลับมาเป็นฉันคนเดิมอีกครั้ง…”

 

 

“ไม่มีคำว่า ‘คู่ควรหรือไม่’ ในความสัมพันธ์หรอกนะ” เซิ่งอี่เจ๋อพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ “ซย่าซย่า เธอไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าหญิง เธอก็แค่ต้องเป็นตัวของตัวเอง แค่นี้เธอก็สมบูรณ์แบบอยู่แล้ว”

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 277 พวกเรายังมีเวลาอีกชั่วชีวิตรออยู่นะ (1)

 

 

คำพูดเหล่านั้นดูจะทำให้อันซย่าซย่าตกใจจนดวงตาเบิกโพลง เธอเอาแต่กะพริบตาอยู่อย่างนั้นเพราะไม่รู้จะพูดอะไร

 

 

“ตอนเธออยู่กับฉัน เธอจะหัวแข็ง ไร้เหตุผลยังไงก็ได้ แต่เธอไม่จำเป็นต้องทำตัวเข้มแข็ง ถ้าเธอไม่มีความสุขกับสิ่งใดก็ให้บอกฉัน ฉันจะค่อยๆ เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอ ตกลงไหม?” เซิ่งอี่เจ๋อพูดอย่างอ่อนโยนจนเหลือเชื่อ อันซย่าซย่าคิดมาเสมอว่าเธอเป็นคนใจแข็ง แต่เธอทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว

 

 

“นายจะไม่รู้สึกว่า… ฉันไม่ดีพอสำหรับนายเหรอ… เซิ่งอี่เจ๋อ นายไม่ใช่คนโง่หรอกใช่ไหม” อันซย่าซย่าถามตรงๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาหญิงสาวรู้สึกมาตลอดว่าตัวเองนั้นด้อยกว่า เซิ่งอี่เจ๋อทั้งดีและสมบูรณ์แบบเกินไปจนบางครั้งเขาช่างดูน่าพิศวงและเกินกว่าจะเป็นจริงได้ แม้เขาจะอยู่ใกล้เอื้อมมือของเธอ หญิงสาวกลับรู้สึกว่าเขายากที่จะไขว่คว้า

 

 

พอมีคนดีๆ มาตกหลุมรักเธอ นอกจากความดีใจแล้ว เธอกลับรู้สึกถึงความกลัวที่เธอไม่รู้จักมากกว่า

 

 

หญิงสาวกลัวว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความฝัน และชายหนุ่มก็จะจากเธอไปโดยเร็วเหมือนตอนที่เข้าเข้ามาในชีวิตของเธอ เธอกังวลว่าจะเสียเขาไป ทั้งสับสนและไม่สบายใจ

 

 

“เธอนั่นแหละที่โง่!” เซิ่งอี่เจ๋อดีดหน้าผากเธอ เส้นเลือดดำปรากฏบนหน้าผากของชายหนุ่มอีกครั้ง

 

 

จริงๆ แล้วอันซย่าซย่าไม่รู้หรอกว่าเขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจและกระวนกระวายอยู่บ่อยครั้งไม่ต่างกัน

 

 

แม้แต่ตอนตกหลุมรัก วีรบุรุษผู้กล้ายังเป็นคนขลาดและระวังตัวเกินไปได้

 

 

ชายหนุ่มกลัวว่าอันซย่าซย่าจะไม่ชอบเขากลับอีกทั้งกลัวว่าเธอจะไม่มีความสุข คนอย่างเขาก็กลัวเป็นเหมือนกัน

 

 

จริงอยู่ที่เขาเป็นไอดอลระดับชาติผู้สันโดษสำหรับหลายๆ คน แต่หากเป็นเรื่องความสัมพันธ์แล้วละก็เขาก็ไม่ต่างอะไรจากเด็กวัยรุ่นทั่วไปแม้แต่น้อย

 

 

คนปากไม่ตรงกับใจที่ชอบอันซย่าซย่า แต่กลับแกล้งแหย่ว่าเธอเป็นคนโง่ตลอดเวลา

 

 

อันซย่าซย่ามองเขาอย่างสงสัย และเริ่มครุ่นคิด หรือว่าไอคิวต่ำเป็นโรคติดต่อกันจริงๆ นะ

 

 

นี่เธอคงไม่ได้ทำให้เซิ่งอี่เจ๋อโง่ขึ้นหรอกใช่ไหม!

 

 

คุณพระช่วย! สิ่งที่เซิ่งอี่เจ๋อพูดมาคือถ้าเธอตกลงคบกับเขา ชายหนุ่มจะต้องเป็นพลังด้านบวกให้เธอพร้อมทั้งช่วยให้เธอฉลาดขึ้นด้วย แต่ทำไมเหมือนว่าผลมันจะสลับกันเสียนี่

 

 

หญิงสาวมุดตัวลงไปในผ้าห่มอีกเล็กน้อยก่อนจะกระแอมออกมา “ฉันง่วงแล้ว นอนแล้วนะ ฝันดี!”

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อขานรับว่า “อืม” ก่อนจะห่มผ้าให้หญิงสาว “ฝันดีนะ”

 

 

อันซย่าซย่าเลื่อนสายตาไปรอบๆ ห้องก่อนจะหยุดที่ชายหนุ่มตรงหน้า

 

 

เขาถอดเสื้อแจ็คเก็ตให้เธอตอนอยู่ที่น้ำพุ ตั้งแต่นั้นมาเขาดูเหมือนจะอยู่ในชุดนี้มาตลอดสินะ?

 

 

ถึงจะมีในห้องจะมีเครื่องทำความร้อน แต่การสวมเสื้อตัวเดียวก็ถือว่าน้อยเกินไปนะ! เขาไม่รู้สึกหนาวหรือยังไง

 

 

“นายยังไม่นอนเหรอ”

 

 

“ฉันจะไปนอนหลังเธอหลับก่อน” เซิ่งอี่เจ๋อตอบง่ายๆ ราวกับเป็นเรื่องที่เห็นสมควรที่สุด

 

 

ตอนนี้อันซย่าซย่ารู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม เธอควรทำยังไงดี ดูเหมือนคนตรงหน้าจะติดเชื้อความโง่ไปด้วยแล้วจริงๆ …

 

 

“อะแฮ่ม… งั้นขึ้นมานอนด้วยกันไหม” ยังไงซะเตียงห้องวีไอพีก็ใหญ่พอจะนอนอยู่แล้ว

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อหรี่ตาให้กับคำพูดนั้น สีหน้าตอนมองอันซย่าซย่าเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

 

 

ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้หรือยังไงว่ามันแปลว่าอะไรสำหรับผู้ชายน่ะ

 

 

“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น! หยุดคิดเลยนะ! ฉันไม่ได้จะ ‘หลับนอน’ กับนายซะหน่อย!” อันซย่าซย่ารีบอธิบายทันทีทันใด

 

 

ดวงตาของเซิ่งอี่เจ๋อฉายแววความขี้เล่น ชายหนุ่มยิ้ม เปิดผ้าห่มตรงมุมก่อนจะแทรกตัวเข้าไปนอนข้างๆ อันซย่าซย่า

 

 

อันซย่าซย่ารู้สึกประหม่าไปสักพัก แต่เสียงหายใจของเด็กหนุ่มข้างๆ ค่อยๆ ยาวและสม่ำเสมอ ทำให้เธอผ่อนคลายไปด้วย หญิงสาวขยับไปซุกในอ้อมกอดของเซิ่งอี่เจ๋อก่อนที่จะรู้ตัวเสียอีก

 

 

ตอนกำลังเคลิ้ม หญิงสาวได้ยินเซิ่งอี่เจ๋อพึมพำ

 

 

“กับหัวทึ่มๆ ของเธอแล้วเนี่ย ลูกสาวของเราจะเซ่อซ่าไหมนะ เด็กผู้ชาย… ก็ดีนะ ฮึ่ม… ลืมไป ผู้หญิงต้องดีกว่าอยู่แล้ว เด็กซื่อบื้อคนนั้นจะต้องน่ารักเหมือนเธอแน่…”