ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล - ตอนที่ 332 เซิ่งอี่เจ๋อ กอด กอด (1) / ตอนที่ 333 เซิ่งอี่เจ๋อ กอด กอด (2)

ตอนที่ 332 เซิ่งอี่เจ๋อ กอด กอด (1)

 

 

อันซย่าซย่าแทบกระอักเลือด “เซิ่งเสียวเป่า ทำไมนายถึงชอบทำร้ายความรู้สึกคนอื่นเหมือนพี่ชายนายแบบนี้นะ?”

 

 

“ก็ฉันพูดความจริง หรือเธอจะบอกว่าเธอไม่ได้โง่” เซิ่งเสียวเป่ากอดอกด้วยหน้าบูดบึ้ง

 

 

“ฉัน…ฉันไม่ได้ฉลาดเท่าพี่ชายนาย แต่ฉันก็ฉลาดพอๆ กับนายน่ะแหละ!”

 

 

“อ้อ งั้นก็รบกวนเธอช่วยฉันแก้โจทย์ข้อนี้หน่อยสิ” เซิ่งเสียวเป่าผลักสมุดแบบฝึกหัดมาให้อันซย่าซย่าที่นั่งอยู่ถัดไป

 

 

อันซย่าซย่าหยิบขึ้นมาอย่างมั่นอกมั่นใจ ปีนี้เซิ่งเสียวเป่าเพิ่งจะเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่สอง เพราะฉะนั้นการบ้านของเขาก็คงเป็นอะไรง่ายๆ สำหรับเธอสินะ?

 

 

แต่พอหยิบสมุดแบบฝึกหัดขึ้นมาดู อันซย่าซย่าก็ถึงกับทำหน้ายุ่ง

 

 

“โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ระดับโอลิมปิกฉบับคัดพิเศษสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา”

 

 

โอลิมปิก…

 

 

โอลิมปิก…

 

 

โอลิมปิก!!

 

 

บ้าไปแล้ว! วิชาที่เธอเรียนแย่ที่สุดของเธอคือคณิตศาสตร์ หากเป็นแบบฝึกหัดตามตำราเรียนทั่วไปยังพอทำได้ แต่ถ้าเป็นระดับโอลิมปิกล่ะก็ เธอทำไม่ได้อยู่แล้ว!

 

 

เธอพลิกสมุดแบบฝึกหัดด้วยรอยยิ้มแหย เธอรู้จักเลขทุกตัว สูตรต่างๆ เธอก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง แต่การวิเคราะห์โจทย์ปัญหา…เธอทำไม่ได้จริงๆ!

 

 

“ขอโทษ…ฉันทำไม่ได้…” อันซย่าซย่าถอนหายใจและจ้องมองเซิ่งเสียวเป่าด้วยความกระวนกระวายใจ

 

 

พอเซิ่งเสียวเป่าโดนเธอจ้องแบบนี้ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและแกล้งทำเป็นคว้าสมุดแบบฝึกหัดกลับมาอย่างเท่ๆ “ฮึ ก็รู้แหละว่าเธอโง่!”

 

 

ในขณะที่ว่า เขาก็ดูโจทย์ไปด้วย ใช้เวลาครุ่นคิดอยู่สองนาทีก็สามารถแก้โจทย์ได้สำเร็จ อันซย่าซย่ามองด้วยความนับถือ

 

 

ว้าว ยีนส์ตระกูลเซิ่งนี่ดีจริงๆ อิจฉาจัง…

 

 

ในขณะที่เซิ่งเสียวเป่ากำลังแก้โจทย์ปัญหาก็มีความคิดลอยเข้ามาในใจ อันที่จริงยัยอัปลักษณ์ซย่าซย่าก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร…ก็สวยดี…เพียงแต่เธอแย่งพี่ชายของเขาไป เพราะฉะนั้นเธอก็เลยขี้เหร่ ขี้เหร่ ขี้เหร่!

 

 

สตูดิโอของวงสตาร์รี่ไนต์เพิ่งก่อตั้งขึ้นได้ไม่นานจึงต้องทำการจัดแจงกันอยู่หลายๆ เรื่อง ดังนั้นในไม่กี่วันมานี้เซิ่งอี่เจ๋อจึงค่อนข้างยุ่ง เขาออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้าตรู่และพอดึกๆ ถึงจะกลับมา

 

 

พอกลับมาถึงบ้าน หลังจากที่ทำอาหารให้พวกเขาเสร็จก็เริ่มตรวจการบ้าน

 

 

หลังจากตรวจของเซิ่งเสียวเป่า อืม ไม่เพียงแค่ทำได้ถูกต้อง อีกทั้งยังทำการบ้านจนเสร็จ

 

 

แต่สำหรับอันซย่าซย่า…หึหึ ทำไปได้แค่สองหน้า

 

 

ส่วนความถูกต้องนั้น…หึหึ

 

 

“พี่ดูนี่สิๆ ผมบอกแล้วว่าซย่าซย่าเป็นคนที่โง่มาก แถมเธอยังขี้เกียจสุดๆ ไปเลย วันวันเอาแต่เล่นเกมส์ ดูอะนิเมะ เล่นเวยป๋อ… ทั้งยังหมกมุ่นอยู่กับวิดีโอโฆษณาตัวนั้นที่พี่เพิ่งถ่ายไปอีกด้วย!” ตัวกลมๆ เล็กๆ ของเซิ่งเสียวเป่ารีบไปฟ้องเซิ่งอี่เจ๋อ

 

 

“แบบนี้นี่เอง…” เซิ่งอี่เจ๋อยืดน้ำเสียงอย่างมีนัยยะพลางมองอันซย่าซย่าที่กำลังร้อนตัว

 

 

“พี่ รีบทำโทษเธอเร็วเข้า!” เซิ่งเสียวเป่าตะโกน

 

 

“เซิ่งเสียวเป่า! นายฉวยโอกาสใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ!” อันซย่าซย่ากระทืบเท้า

 

 

“เป็นเด็กดี นายไปนอนได้เเล้ว ฉันจะคิดบัญชีกับเธอเอง ต้องค่อยๆ คิดอย่างช้าๆ …” เซิ่งอี่เจ๋อลูบศีรษะของเธอ เซิ่งเสียวเป่าทำหน้าผีใส่อันซย่าซย่าและกลับเข้าห้องด้วยหน้าตาบูดบึ้ง

 

 

พอเซิ่งเสียวเป่าออกไป ภายในห้องนั่งเล่นก็เงียบลงทันที

 

 

“มานี่” เซิ่งอี่เจ๋อพูดอย่างเรียบๆ

 

 

อันซย่าซย่าทำท่าไม่ยอม จะล้อเล่นอะไรหรือเปล่า หรือไม่แน่ว่าอาจจะตีเธอเหมือนตอนนั้นอีก!

 

 

เธอไม่อยากโดนตีตูดอีกแล้ว น่าขายหน้าชะมัด!

 

 

“พรุ่งนี้ฉันทำให้เสร็จก็ไม่ได้เหรอ…” เธอวิงวอน

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อยังคงไม่ขยับและพูดซ้ำ “มานี่”

 

 

อันซย่าซย่าส่ายหัวอย่างเด็ดขาดและวิ่งหนีไป!

 

 

หึหึหึ!

 

 

เธอกลับไปถึงห้องก่อนแล้วล็อกประตู ปล่อยให้เซิ่งอี่เจ๋ออยู่ข้างนอก!

 

 

แต่เธอประมาทเกินไป…นี่เป็นบ้านของเซิ่งอี่เจ๋อ เขามีกุญเเจ…

 

 

ดังนั้นต่อมาอันซย่าซย่าก็ถูกโยนลงไปที่เตียง

 

 

“ไหนบอกมาซิว่าทำผิดไหม”

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 333 เซิ่งอี่เจ๋อ กอด กอด (2)

 

 

“ผิด ฉันผิดไปแล้ว…” อันซย่าซย่ารีบยอมแพ้และแสร้งทำตัวอ่อนแอและพูดอย่างน่าสงสาร “เซิ่งอี่เจ๋อ ก่อนหมดวันหยุดปิดเทอมค่อยทำก็ได้นี่นา”

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อโต้กลับอย่างรวดเร็ว “แล้ววันสุดท้ายเธอก็ยืมของคนที่ทำเสร็จมาลอกไช่ไหม?”

 

 

“เออ! งัั้นนายให้ฉันลอกได้ไหม” อันซย่าซย่าทำตาเป็นประกาย

 

 

“ไม่ได้”

 

 

อันซย่าซย่าเตะขาเขาอย่างขุ่นเคือง “ฉันมีแฟนอย่างนายได้ยังไงกัน!”

 

 

“ฉันทำเพื่อเธอนะ” เซิ่งอี่เจ๋อขมวดคิ้ว “เธอเป็นแฟนฉัน แน่นอนว่าฉันจะต้องรับผิดชอบ”

 

 

อันซย่าซย่าพูดกับตัวเองในใจ ก็หนูแค่อยากทำตัวลัลล้าเอง…ปิดเทอมทั้งทีนี่นา!

 

 

ผ่านไปได้สักพัก เซิ่งอี่เจ๋อก็เข้ามาพร้อมกับสมุดการบ้านของเธอแล้วดึงเธอไปนั่งบนตัก จากนั้นก็ยื่นปากกาให้เธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “รีบๆ ทำ”

 

 

อันซย่าซย่าตกใจ “ตอนนี้สี่ทุ่มกว่าแล้วนะ!”

 

 

“อืม ทำไม่เสร็จก็ไม่ต้องนอน” เขามองเธอที่ยังมีท่าทางขี้เกียจ

 

 

“…แต่ว่าทำไมต้องให้ทำการบ้านท่านี้ด้วย?” ข้างหลังเธอคือแผงอกแน่นอันอบอุ่นของเขาโดยมีเธอนั่งอยู่บนต้นขา ท่านี้มันดูแปลกๆ ชอบกล!

 

 

เวลาเขาหายใจ ลมหายใจของเขาเป่ารดลงมาที่หู ทำให้เธอสั่นไหวเล็กน้อย

 

 

“เพราะถ้าไม่ทำอย่างนี้ เธอก็ไม่ยอมทำแต่โดยดี” เซิ่งอี่เจ๋อรู้นิสัยของอันซย่าซย่าดี เขาจึงทำแบบนี้เพื่อคาดหวังให้เธอทำการบ้านให้เสร็จ

 

 

อันซย่าซย่าทั้งหน้าแดงและใจเต้นรัว เธอเร่งความเร็วในการเขียนจนทำเสร็จไปหลายหน้าแล้ว เซิ่งอี่เจ๋อถึงจะยอมปล่อยเธอไป

 

 

หลังจากอาบน้ำแปรงฟันเสร็จ อันซย่าซย่าก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างสบายอกสบายใจ ไม่นานเซิ่งอี่เจ๋อก็ช้อนตัวเธอขึ้นมา

 

 

“พรุ่งนี้ฉันต้องไปถ่ายโฆษณา อยากไปด้วยไหม?” เขากระซิบถาม

 

 

อันซย่าซย่าขยุกขยิกตัวอยู่ในอ้อมแขน “โฆษณาอะไรเหรอ”

 

 

“ช็อกโกแลตยี่ห้อXX”

 

 

“อยากไป อยากไป!” อันซย่าซย่าพยักหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย “พาฉันไปด้วยนะ พาฉันไปด้วย!”

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มมุมปาก เขาเดาไว้แล้วว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้

 

 

“อืม…ถ้าอยากไป งั้นก็ขอดูความประพฤติของเธอก่อน…” เขาพูดอย่างมีเลศนัย

 

 

อันซย่าซย่ากัดนิ้ว ความประพฤติ?

 

 

เธอนึกถึงประสบการณ์ครั้งก่อนที่เคยขอเงินค่าขนมจากอันอี้เป่ย ไม่มีอะไรมากไปกว่าการทำตัวแอ๊บแบ๊วแสร้งทำเป็นน่าสงสารหรือแค่ร้องไห้งอแง

 

 

ดวงตาเป็นประกายมันวาวกะพริบปริบๆ เธอดึงแขนเสื้อเซิ่งอี่เจ๋อ “เซิ่งอี่เจ๋อ อยากกอด!”

 

 

เซิ่งอี่เจ๋ไม่ไหวติง พออันซย่าซย่าเห็นดังนั้น เธอจึงยื่นมือเข้ามากอดเขาด้วยความรักและเกาะเขาไปทั้งตัวเหมือนหมีโคอาล่า

 

 

ดวงตาเซิ่งอี่เจ๋อครึ้มไปชั่วขณะ จากนั้นก็กลับมาเป็นปกติและตอบสนองอย่างเฉยเมย

 

 

ไม่ได้ผล? อันซย่าซย่าเริ่มหดหู่และพยายามอีกครั้ง “จุ๊บ จุ๊บ!”

 

 

เธอทำปากจู๋ไปทางเซิ่งอี่เจ๋อ เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มมุมปากแต่ก็ยังไม่ขยับตัว

 

 

อันซย่าซย่าเอนตัวจูบที่ริมฝีปากล่างของเขา จากนั้นใบหน้าเล็กๆ ก็เปลี่ยนเป็นสีชมพูเนื่องจากความเขินอาย

 

 

เซิ่งอี่เจ๋อมองไปที่ท่าทางเขินอายของเธอ ในใจก็คิดออกเพียงอย่างเดียว

 

 

น่ารักจัง…

 

 

ทำไมซย่าซย่าของเขาถึงน่ารักขนาดนี้…

 

 

ทว่าเขายังคงรอคอยว่าอันซย่าซย่าจะทำให้เขาพอใจได้อย่างไร

 

 

อย่างไรก็ตามจินตนาการนั้นสวยงามและความเป็นจริงย่อมโหดร้ายเสมอ

 

 

พออันซย่าซย่าเห็นว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เธอจึงยืนมือมาถอดกางเกงนอนของเขาและป่าวประกาศออกไปเหมือนอันธพาลตัวน้อยว่า “เซิ่งอี่เจ๋อ! ถ้านายไม่ยอมพาฉันไปด้วย! ฉันก็จะไม่คืนกางเกงให้นาย!”

 

 

อันซย่าซย่าทำแบบนี้คิดจะเล่นสกปรกกับเขาใช่ไหม? เซิ่งอี่เจ๋อคิดในใจ

 

 

อันซย่าซย่ากอดกางเกงเขาไว้พลางนึกถึงแผนต่อไป ถ้าเขาเข้ามาแย่ง เธอก็จะเล่นขี้โกงโดยการนอนหัวเราะกลิ้งลงไปกับพื้น

 

 

ไม่ให้ ไม่ให้ ยังไงก็ไม่ให้

 

 

ฮึ!

 

 

พอเห็นอะไรตลกๆ เซิ่งอี่เจ๋อก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาแกล้งเธอกลับ “เธอถอดกางเกงฉันไปทำไม ถ้าชอบกางเกงฉันซะขนาดนั้น งั้นฉันจะถอดตัวนี้ให้เธอเอาไหม”