ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล - ตอนที่ 441 รอไม่ไหวที่จะเผยธาตุแท้ออกมาแล้วเหรอ? / ตอนที่ 442 เธอไม่ได้อยู่ในความทรงจำของฉันอีกต่อไป

ตอนที่ 441 รอไม่ไหวที่จะเผยธาตุแท้ออกมาแล้วเหรอ?

เขากวาดสายตามอง เยี่ยม ใบหน้าอันซย่าซย่าไม่ได้รับบาดเจ็บ ชุดนักเรียนก็ยังอยู่ในสภาพดี ดูไม่ได้เสียเปรียบอะไร

หลีฝานซิงยังมีสภาพอนาถมากกว่าอันซย่าซย่าเสียอีก ผมเผ้ารุงรัง เสื้อผ้ายับยู่ยี่ ผมที่เปียกยังส่งกลิ่นแปลกๆ …

ฉีเหยียนซีใช้ฝ่ามือพัดที่หน้าจมูกของตัวเอง “เหม็นมาก…”

เพิ่งผ่านน้ำชักโครกมาจะไม่ให้เหม็นได้ยังไง?

หลีฝานซิงหน้าซีดเผือด ไม่มีเลือดฝาดแม้แต่น้อย

อันที่จริงเธอก็ไม่ได้ชอบฉีเหยียนซีมากมายอะไรขนาดนั้น แต่พอถูกฉีเหยียนซีหัวเราะเยาะแบบนี้ เธอก็รับไม่ได้จริงๆ!

นักเรียนที่อยู่ข้างนอกถือโอกาสนนี้วิ่งมาข้างหน้า พอได้เห็นฉากในห้องน้ำชัดๆ เสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างไม่ปรานี

เสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างรวดเร็ว หลายคนที่อยู่ข้างนอกต่างก็ปิดปากหัวเราะกัน

หลีฝานซิงที่มักจะเป็นพระจันทร์ในหมู่ดาวเคยได้รับความอัปยศอดสูแบบนี้ที่ไหนกัน? เธอกัดฟันอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอสลัดความคิดอย่างรวดเร็วและพูดด้วยคำพูดเชือดเฉือน “อันซย่าซย่า เธอเพิ่งพูดไปนี่ว่าจะตอบตกลงคำสารภาพรักของฉีเหยียนซี? หึ เธอเพิ่งเลิกกับเซิ่งอี่เจ๋อไม่ใช่เหรอ ถ้าเธอตอบตกลง นั่นก็เท่ากับว่าเธอทรยศเซิ่งอี่เจ๋อ! แต่ถ้าเธอไม่ตอบตกลง นั่นก็เท่ากับว่าเธอกำลังล้อเล่นกับฉีเหยียนซี?”

หลีฝานซิงช่างร้ายกาจจริงๆ!

อันซย่าซย่าขมวดคิ้ว เธอไม่รู้ว่าฉีเหยียนซีอยู่ข้างนอก จึงจงใจพูดคำพูดเหล่านั้นเพื่อทำให้หลีฝานซิงโมโห

ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี

จะพูดอย่างไรก็ดูเหมือนจะผิดไปซะทุกอย่าง

คิ้วและตาของฉีเหยียนซีกระตุก ร่างกายมีกลิ่นอายแห่งการสังหาร “เรื่องของฉัน เธอยุ่งอะไรด้วย?”

หลีฝานซิงหน้าแดง เห็นได้ชัดว่าถูกทำให้โกรธ

“คุณชายฉี…ฉัน…แต่ว่าอันซย่าซย่าใช้ชื่อคุณมาทำร้ายคนอื่นแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เห็นคุณอยู่ในสายตา!” กล่าวโดยสรุป ตอนนี้หลีฝานซิงใช้กลวิธีนี้เพื่อทำลายภาพลักษณ์อันซย่าซย่าที่อยู่ในใจฉีเหยียนซี!

ฉีเหยียนซีเหลือบมองเธอเหมือนคนงี่เง่า “เธอก่อกรรมทำชั่วแล้วมันยังไง? ฆ่าคนวางเพลิงแล้วมันยังไง? สำหรับคนที่ฉันชอบ ฉันเต็มใจยอมรับ เธอจะยุแยงอะไรอีก?”

หลีฝานซิงหายใจไม่ออกแม้แต่ครั้งเดียว เธอโงนเงนและล้มลงกับพื้น

คำพูดเหล่านี้ของฉีเหยียนซีเจาะหัวใจเสียดแทงเข้ากระดูกเธอจนเจ็บปวดโดยไม่ต้องสงสัย!

เขาพูดออกมาแล้ว…คนที่เขาชอบคืออันซย่าซย่า คืออันซย่าซย่าจริงๆ ใช่ไหม?

อันซย่าซย่ามองฉีเหยียนซีอย่างตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ฉีเหยียนซีเลิกคิ้วให้เธอและโอบเธอออกไป

ฝูงชนหลีกทางให้พวกเขาสองคน เด็กสาวหลายคนมองมาทางอันซย่าซย่าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา

สยบปีศาจร้ายฉีได้ เก่งกาจจริงๆ!

เด็กสาวคนหนึ่งเข้ามาช่วยพยุงหลีฝานซิงด้วยความตื่นตระหนก “ฝานซิง เธอไม่เป็นไรนะ?”

หลีฝานซิงกลอกตา ยัยโง่! เดิมทีทุกคนก็มองไปทางฉีเหยียนซีกับอันซย่าซย่าแล้ว พอยัยโง่คนนี้เรียกขึ้นมาก็ดึงดูดสายตาทุกคนหันกลับมามองอีกครั้ง

ด้วยความจนปัญญา หลีฝานซิงจึงต้องแสร้งทำเป็นเป็นลมเพื่อไม่ให้อับอายมากไปกว่านี้

–

ประเทศ M

สภาพอากาศต่างแคว้นแดนไกลที่ดูเข้าท่า ท้องฟ้าเมฆขาว สิ่งก่อสร้างสไตล์ยุโรป ฝูงนกพิราบขาวที่บินอยู่เป็นระยะทำให้ซ่งชิงเฉินรู้สึกสบายอกสบายใจ

เธอดีดนิ้วที่มียาผงซ่อนไว้ในนั้น

เมื่อมองไปที่ชายหนุ่มรูปงามในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงขายาวที่อยู่ตรงหน้า เธอก็โค้งริมฝีปากและวางแผนว่าอีกสักพักจะใช้กลอุบายเดิมในการวางยาเซิ่งอี่เจ๋อ

บรรยากาศโรแมนติกบวกกับความรู้สึกเคลิบเคลิ้มหน่อยๆ จะทำให้เซิ่งอี่เจ๋อตกลงแต่งงานกับเธอ เมื่อเป็นไปตามแผนทุกอย่างก็จะสำเร็จ!

เธอเดินไปประชิดตัวเซิ่งอี่เจ๋อและพูดอย่างอายๆ “พี่อาเจ๋อ เนคไทของคุณเบี้ยวหมดแล้ว มาให้ฉันช่วยผูกเถอะ…”

เธอเขย่งเท้าแล้วค่อยๆ เลื่อนนิ้วเข้าไป แต่ยังไม่ทันทำเสร็จก็ถูกเซิ่งอี่เจ๋อจับไว้

“ซ่งชิงเฉิน รอไม่ไหวที่จะเผยธาตุแท้ออกมาแล้วเหรอ?”

ตอนที่ 442 เธอไม่ได้อยู่ในความทรงจำของฉันอีกต่อไป

ซ่งชิงเฉินตกตะลึงพรึงเพริด เธอแสร้งทำหน้าโง่และพูดออกมาว่า “พี่อาเจ๋อ คุณพูดอะไร ฉันก็แค่อยากผูกเนคไทให้…”

เซิ่งอี่เจ๋อหัวเราะและจับข้อมือบางของเธออย่างแรง เขาลดศีรษะลง นิ้วเรียวยาวทั้งสิบของซ่งชิงเฉินมีแสงสว่างอยู่บนเล็บ

“ที่วางยาฉันคราวที่แล้วก็คือยานี่สินะ” พอเขากางมือซ่งชิงเฉินก็พบว่ามีผงยาหลุดออกมาจากเล็บจริงๆ

ซ่งชิงเฉินใจเต้นรัว เขารู้แล้วใช่ไหม?

ไม่นะ…

“พี่อาเจ๋อ ยาอะไรคะ คุณเอาแต่พูดในสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ” ซ่งชิงเฉินกลืนน้ำลายและฝืนยิ้มเกร็งๆ

เซิ่งอี่เจ๋อลูบผมเธออย่างอ่อนโยน “ตอนที่คนเราพูดโกหกมักจะหลบสายตา กลืนน้ำลายและแสดงอาการประหม่าออกมาโดยไม่รู้ตัว ซ่งชิงเฉิน เธอไม่ผิดไปแม้แต่ข้อเดียว”

สีหน้าของซ่งชิงเฉินย่ำแย่ขึ้นเรื่อยๆ เซิ่งอี่เจ๋อเขี่ยผงยาออกมาจากเล็บของเธอพร้อมกับยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าเดาไม่ผิด นี่น่าจะเป็นยาที่ทำให้คนประสาทหลอนได้สินะ”

แม้ว่าเขาจะจำเหตุการณ์ในวันนั้นไม่ได้ แต่เขาก็จำได้ลางๆ ว่าตัวเองตกอยู่ในภาพแห่งความฝันอันแปลกประหลาด พิลึกกึกกือ

ซึ่งเห็นได้ว่านั่นไม่ใช่อาการของคนเมาเหล้า แต่เป็นเพราะถูกวางยา!

ซ่งชิงเฉินพยายามชักมือกลับอย่างสุดชีวิต เธอกัดริมฝีปากจนเลือดซึม

เขาสังเกตเห็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน…ไม่ใช่เป็นเพราะอยากอยู่กับเธอก็เลยยอมมาต่างประเทศกับเธอหรอกเหรอ?

ทำไม? นี่มันอะไรกันแน่?

“ฉัน…ฉันไม่ได้…” เธอแก้ตัวอย่างอ่อนแรง แต่กลับไม่รู้ว่าทั้งหมดนั้นไร้ประโยชน์ในสายตาเซิ่งอี่เจ๋อ

น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นอืดอาดเล็กน้อย “ฉันเชื่อใจเธอมาโดยตลอด เชื่อว่าเธอยังเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสาที่โง่งมคนนั้น แต่มันกลับไม่ใช่ ซ่งชิงเฉิน เธอโตแล้วและเธอก็ไม่ได้อยู่ในความทรงจำของฉันอีกต่อไป”

คนเราย่อมเปลี่ยนแปลงกันได้ เขาเข้าใจ

ทว่าซ่งชิงเฉินกลับใช้แผนการเลวร้ายพวกนี้ เขาจะไม่มีวันปล่อยไปเด็ดขาด!

“เธอคงไม่รู้สินะว่าบ้านตระกูลซ่งมีกล้องวงจรปิดอยู่กี่แห่ง” เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มมุมปาก “ฉันได้ไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดดูแล้วก็พบว่าเธอใส่ยาลงในไวน์ ซึ่งมันน่าจะเป็นยาที่ทำให้คนหมดสติได้สินะ? เพราะฉะนั้นวันนั้นคุณอาซ่งถึงได้เมาเหล้า…”

พอพูดถึงตรงนี้ จู่ๆ เซิ่งอี่เจ๋อก็หยุดชะงักพลางขมวดคิ้วสวย

หลังจากเมาแล้ว ยังเกิดอะไรขึ้นอีก…

ดูเหมือนจะเป็นเงาคลุมเครือคล้ายกับภาพวาดภาพหนึ่ง

แต่เนื้อหาที่อยู่บนภาพนั้นเหมือนมีโมเสคชั้นหนาๆ มองไม่ออกเลยสักนิด…

ให้ตายเถอะ! คิดไม่ออก!

ซ่งชิงเฉินยืนโงนเงน เธอไม่เคยอยู่บ้านตระกูลซ่งมาก่อนและยังคิดว่าตัวเองหาที่พลางตัวได้ดีแล้ว ไหนจะรู้ได้ล่ะว่าโดนกล้องวงจรปิดจับภาพไว้ได้!

“แต่พวกเรา พวกเรา…” ซ่งชิงเฉินก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเองด้วยหน้าตาท่าทางเขินอาย

ถึงจะวางยาแล้วยังไงล่ะ ตอนนี้ทุกคนต่างก็เข้าใจผิดว่าพวกเขามีอะไรกันแล้ว…ตราบใดที่เธอกัดไม่ปล่อยก็ไม่เป็นไรอย่างแน่นอน!

เซิ่งอี่เจ๋อยกคางเธอขึ้นด้วยท่าทางแข็งกร้าว “อยากรู้ว่าทำไปแล้วหรือไม่ มันจะยากอะไร? ถ้าไม่อย่างงั้นเราก็ไปนอนด้วยกันอีกสักรอบดีไหม?”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ซ่งชิงเฉินคงยอมนอนกับเขาไปแล้ว!

แต่ตอนนี้…เธอจะกล้าได้อย่างไร…

แค่มีอะไรกัน เธอก็จะถูกเปิดเผย…

เธอย่ำเท้าด้วยความลำบากใจ “ใช่แล้ว ฉันเป็นคนวางยาเอง ในเมื่อคุณมีหลักฐาน ทำไมไม่แฉฉันมาตั้งแต่แรกล่ะ?”

ทันใดนั้นรอยยิ้มของเซิ่งอี่เจ๋อก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขามองซ่งชิงเฉินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความน่าสมเพช

“หึ…เธอคิดว่าฉันดูกล้องวงจรปิดจริงๆ น่ะเหรอ?”

ตอนก่อนหน้า
กลับหน้าเรื่อง
ตอนต่อไ