ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 1371 คู่รักคู่นี้รักกันดีจัง
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1371 คู่รักคู่นี้รักกันดีจัง
คืนนั้น ในตอนที่คณาธิปไปถึงเรืองรอง มื้อค่ำก็ได้เริ่มไปแล้ว
ไม่ได้มีคนมากมาย
เนื่องจากเจ้าของบ้านไม่อยู่ ในคืนนี้ เพียงแค่จัดวางโต๊ะไว้โต๊ะหนึ่งเท่านั้น แต่หลังจากที่เขามาถึง ก็ได้ยินเสียงพูดคุยหัวเราะดังออกมาจากด้านใน
“คุณนายเชียนหยวน คราวหน้า เชิญคุณท่านเชียนหยวนมาด้วยสิคะ จะว่าไป พวกเรายังมีความสัมพันธ์เป็นญาติกันด้วยนี่นะ แม่ของหมี่เอง ก็เป็นน้องสาวต่างพ่อของคุณท่านเชียนหยวนนี่คะ ควรสนิทสนมกันไว้เยอะๆ”
“ใช่ๆ”
ในระหว่างงานเลี้ยง ในตอนที่ดิลกกำลังเชื้อเชิญคุณพ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่มา ธนาตย์เองก็คอยเห็นด้วยอยู่ข้างๆ
ความสัมพันธ์ของพวกเรา เป็นแบบนี้จริงๆ
ตอนนั้นที่ญาณีถูกตระกูลอัครนันท์รับมาเลี้ยงดู ด้วยความเป็นทางฝ่ายแม่ของเธอ การเชิญพี่ชายต่างพ่อของญาณีมาร่วมงาน มันเหมาะสมมาก
คุณนายเชียนหยวนได้ยินดังนั้น ก็ยิ่งรู้สึกสนิทสนมมากขึ้น
“ได้ค่ะ ฉันจะกลับไปคุยกับสามีของฉัน ของคุณทุกคนที่เชิญนะคะ”
“เมื่อเป็นดังนั้น ความสัมพันธ์ของทุกๆคนก็สนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมอีกนะ” เชียนหยวน ชิกะที่อยู่ข้างๆได้ยินดังนั้น ก็พูดอย่างดีอกดีใจ เธอลุกขึ้นมา แล้วเทเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้ดิลก
เมื่อเห็นดิลกเห็นว่าเธอว่านอนสอนง่ายและเป็นเด็กดีขนาดนี้ ก็ต้องเอ่ยชมเธอไม่ขาดปากเป็นธรรมดา
มีเพียงเชียนหยวนล๋ายเย่ที่ยกอาหารออกมาพร้อมกับพี่ภาแล้วเห็นดังนั้น ใบหน้ากลมๆก็ขมวดคิ้ว
เพียงแต่ ทันใดนั้นเธอก็ถูกเรื่องอื่นดึงดูดความสนใจไป เพราะว่า เธอเห็นร่างของชายที่หล่อเหลาอกผายไหล่ผึ่งที่อยู่ด้านนอกกลับมาแล้ว
“ที่รัก กลับมาแล้วหรือคะ?”
เธอดีใจมาก วางอาหารลงแล้ว ก็วิ่งเหยาะๆไปต้อนรับ
ผู้คนในห้องอาหารได้ยินกันหมด ก็มองมา เมื่อเห็นคณาธิปกลับมาแล้ว ใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มกันหมด
มีเพียงเชียนหยวน ชิกะที่กำลังเอาอกเอาใจดิลกอยู่เมื่อครู่นี้ เมื่อเห็นฉากนี้เข้า เธอก็มองภาพสนิทสนมกันมากของทั้งคู่ต่อหน้าทุกๆคน
ใบหน้านั้น ก็เย็นชาไปทันที
“ที่รัก อาหารเสร็จแล้ว คุณจะทานข้าวก่อน? หรือว่าจะไปอาบน้ำก่อนคะ? ถ้าจะอาบน้ำก่อน ฉันจะไปเตรียมน้ำให้”
หญิงสาวที่กอดกระเป๋าเอกสารของสามีไว้ ในดวงตาอัลมอนด์ที่ชุ่มชื้นนั้น ได้ลืมความทุกข์เมื่อตอนบ่ายไปตั้งนานแล้วล่ะ ถามเขาอย่างใส่ใจว่าต้องการจะทำอะไรก่อนดี?
คณาธิปอึ้งไป
แม้ว่า ระยะนี้ เขาจะค่อยๆชินกับวิธีการดูแลอยู่ข้างกายของเธอแล้ว แต่ตอนนี้คนเยอะขนาดนี้ เธอยังเป็นแบบนี้อีก มันทำให้เขาทำตัวไม่ถูก
“ทานข้าวก่อน คุณเอากระเป๋าเอกสารของผมไปเก็บไว้ก่อนละกัน”
เขามองไปทางอื่นอย่างฝืนๆ แล้วพูดนิ่งๆ
หญิงสาวตอบรับอย่างว่าง่ายทันที
จากนั้น เขาก็เดินไปยังโต๊ะอาหาร และหญิงสาวตัวน้อยนั้น ก็กอดกระเป๋าเอกสารของเขาขึ้นไปเก็บชั้นบนแล้ว
“ธิป เลิกงานแล้วหรือ? รีบนั่งก่อนสิ ทุกคนรออยู่”
เมื่อดิลกเห็นว่าเขาเดินมา ก็ต้อนรับราวกับลูกชายของตนเอง ชี้ไปทางเก้าอี้ว่างสองที่
ที่หนึ่ง คืออยู่ข้างที่ของเขา
อีกหนึ่งที่ แน่นอนว่าต้องอยู่ข้างที่ของคุณนายเชียนหยวน
เมื่อคณาธิปเห็นดังนั้น ก็ยิ้มออกมา แล้วเดินไปนั่ง
ตัวละครหลักกลับมากันหมดแล้ว ถ้างั้นงานเลี้ยงก็เริ่มทานกันต่อได้แล้ว และครั้งนี้ เพราะคนมากันครบแล้ว ทุกคนจึงมีความสุขกันมากกว่าเดิม แม้แต่คุณนายเชียนหยวนเองก็ร่าเริงขึ้นมาก
“บรรยากาศที่บ้านของพวกคุณดีจัง ฉันดีใจที่ให้ลูกสาวฉันแต่งงานมา”
“ใช่ไหมคะ คุณนายวางใจก็ดีแล้วค่ะ แน่นอนว่า ถ้าคุณเต็มใจ พวกเราเองก็ไม่คัดค้านที่คุณจะยกคุณหนูคนโตแต่งงานเข้าบ้านของเรานะ ฮาๆๆ……”
ดิลกหัวเราะอย่างดีใจ
ธนาตย์และคู่สามีภรรยาสาธินีที่อยู่ข้างๆ เมื่อเห็นดังนั้นก็หัวใจตามสมทบ
คุณนายเชียนหยวน “……”
ในขณะที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้น เชียนหยวน ชิกะที่นั่งอยู่ข้างๆ จู่ๆก็ดึงชายเนื้อของแม่ จากนั้นก็แสดงสีหน้าเขินอายอย่างมาก แล้วก้มหน้าลง
คุณนายเชียนหยวน “……”
ดิลก “……”
สาธินี “……”
มีเพียงธนาตย์ ที่เป็นคนตรงๆ เมื่อเห็นดังนั้นแล้ว ก็หัวเราะขึ้นมาดังๆ “ยัยหนูนี่เขินแล้วสิ ดูเหมือนว่า เธอเองก็ชอบพวกเราเหมือนกันนะ”
สาธินีได้รับสัญญาณ จึงดึงสติกลับมา
“ใช่ๆ ถ้าเป็นแบบนั้น เพียงแค่คุณนายเชียนหยวนไม่รังเกียจ จะลองหาดูก็ได้นะ ชายหนุ่มมีความสามารถหล่อเหลาทางฝั่งเรามีไม่น้อยเลยล่ะ”
“จริงด้วยๆ”
ดิลกเองก็ยิ้มแย้มแล้วพยักหน้า
เมื่อคุณนายเชียนหยวนเห็นดังนั้น จึงทำได้เพียงยิ้มไปด้วยอย่างทำตัวไม่ถูก
เธอไม่เข้าใจว่าลูกสาวคนนี้แสดงสีหน้ายินยอมออกมาในสถานการณ์แบบนี้ได้อย่างไร หรือว่าเธอไม่รู้หรือ ว่าพวกเขาฐานะเป็นอย่างไร?
ลูกสาวตระกูลขุนนางถ้าแต่งงานมาที่แบบนี้ ถ้าไม่ได้มีชาติตระกูลที่ดีเด่นเหมือนตระกูลหิรัญชา ทางตระกูลไม่มีทางยอมแน่นอน และที่นี่ คนที่เหมาะสมของตระกูลหิรัญชา ก็ได้แต่งงานกันไปหมดแล้ว
ในตอนนี้ ทุกคนไม่ได้คุยถึงเรื่องนี้อีก
และคณาธิป ก็ยิ่งไม่ได้มีส่วนร่วมกับเรื่องนี้ เพราะในเวลานี้ หลังจากที่เขาเห็นที่นั่งข้างๆว่างอยู่ ก็ออกไปแล้ว
สาธินี “เขาไปไหน?”
พี่ภา “ไปยกเหล้ากับคุณนายรองแล้วค่ะ เห็นว่าเป็นเหล้าขาวที่เอามาจากญี่ปุ่น ด้านนอกมืดมากคุณนายรองไปคนเดียว เขาไม่วางใจ ก็เลยไปด้วยน่ะ”
พี่ภาพูดอย่างยิ้มแย้ม
ช่วยไม่ได้นะ ยัยเด็กนั่นใส่ใจมาก ชอบดูแลคนอื่นมาก เธอไม่ชอบไม่ได้จริงๆ
สาธินีได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกดีเหมือนกัน
“ดูเหมือนว่า คู่สามีภรรยาคู่นี้ความสัมพันธ์ดีจังเลยนะ”
“ใช่ค่ะ ดีมากค่ะ จริงสิ คุณนายเล็ก เมื่อกี้คุณหนูรินจังร้องจะให้คุณอาสะใภ้ของเธอนอนที่นี่น่ะค่ะ ให้อยู่เป็นเพื่อนเธอ คุณคิดว่า ถ้าคุณนายรองค้างที่นี่ แล้วแม่และพี่สาวของเธอจะจัดแจงอย่างไรดีคะ?”
ทันใดนั้น พี่ภาก็ถามขึ้น
สาธินีครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง
“ธิปอยู่นี่นะ ให้เขาพาพวกเธอสองคนกลับไปก็ได้ ถ้าหากไม่สะดวกที่เป็นผู้หญิงกัน เธอตามไปก็ได้”
สมกับที่เป็นผู้นำของบ้าน การจัดแจงนี้ สมเหตุสมผลและเหมาะสม
พี่ภาเห็นด้วยทันที ในขณะที่เธอกำลังจะไปแจ้งกับรินจัง บนโต๊ะอาหาร มีเสียงอ่อนโยนของหญิงสาวคนหนึ่งดังมา
“พวกเราเองก็ค้างที่นี่ได้ แบบนี้ จะได้ไม่วุ่นวาย”
“……”
