ยัยหมอวายร้ายที่รัก - บทที่ 518 ความลับในหอบรรพบุรุษ
ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 518 ความลับในหอบรรพบุรุษ
ในที่สุดเส้นหมี่ก็ทนต่อสิ่งกระตุ้นนี้ไม่อยู่ หลังจากตรงหน้ามืดลง เธอก็หมดสติ
นี่ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ใช่
ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นเขาจะทำอย่างไร？
ตอนนี้ใครสามารถช่วยเขาผ่านวิกฤตนี้ไปได้บ้าง เธอให้พวกเขาทำลายเขาไม่ได้
——
ในประเทศ
คฤหาสน์หิรัญชา
แสนรักกับธวัชสองคน สุดท้ายก็หาช่องลับของหอบรรพบุรุษนี้เจอ โดยผ่านรอยเท้าสองข้างตรงหน้าประตูหอบรรพบุรุษชั้นล่างที่ปิดไม่สนิท
จากนั้น ช่องทางเดินลับนี้ หลังจากพวกเขาเข้าไป ก็พบว่าชั้นล่างยังมีที่อยู่ใต้ดินขนาดใหญ่
“พระเจ้า ฉันไม่เคยได้ยินลุงพูดเลยว่า มีบ้านซ่อนอยู่ชั้นใต้ดิน นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไหร่เนี่ย？ทำไมพวกเราไม่รู้เรื่องนี้เลย？”
ธวัชเห็นชั้นใต้ดินที่ดูอลังการแล้ว ก็ตะลึงจนอ้าปากค้าง
ไม่ ไม่ควรเรียกว่าชั้นใต้ดิน
เพราะว่า ระดับความหรูหราของที่นี่ สามารถเทียบได้กับคฤหาสน์หรูหราบนพื้นดินได้เลย และอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ
โคมไฟคริสทัลที่สวยงาม พรมในห้องโถงที่ปูอย่างหนา โซฟาราคาแพง โต๊ะอาหารไม้เชอร์รี่สไตล์พระราชวังสไตล์ยุโรปที่นำเข้าบริสุทธิ์ แสดงความอลังการของที่นี่อย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่ภาพวาดตกแต่งสองสามชิ้นที่แขวนบนผนัง ธวัชเหลือบมองเล็กน้อย ก็ตกใจเมื่อพบว่า ดันเป็นงานจริงของปรมาจารย์ต่างชาติหลายคน มูลค่าไม่อาจวัดเป็นเงินได้
พระเจ้า ทำไมตาแก่นั่นถึงได้สร้างวังที่หรูหราขนาดนี้ในชั้นใต้ดิน？
เขาบ้าแล้วหรือ？
ธวัชไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง
แสนรักก็ไม่ดีไปกว่ากันเท่าไหร่
แต่ว่า หลังจากเขาสำรวจแล้ว ความสนใจของเขาก็เริ่มกระตือรืนร้นในสิ่งที่เขาอยากรู้ รูม่านตาสีดำเปล่งแสงที่เยือกเย็นและเฉียบคม ไม่ปล่อยทุกส่วนของที่นี่ไป
สุดท้าย ก็ทำให้เขาพบการเคลื่อนไหวบางอย่างจริงๆ
“ใคร？”
เสียงตะโกนของชายหนุ่มที่โพล่งออกไป ทำให้วังใต้ดินนี้โกลาหลขึ้นมาทันที
เท้าคู่นั้นที่ซ่อนอยู่หลังม่านตื่นตระหนก เธออ้าขาออกและวิ่งไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว
แต่ว่า เวลานี้แสนรักเห็นเธอแล้ว จะปล่อยเธอหนีไปง่ายๆ ได้อย่างไร ก้าวออกไปวิ่งไล่ตาม แล้วเขาก็คว้าเสื้อผ้าที่ทั้งยาวและสกปรกที่ลอยอยู่ข้างหลังเธอ
“ตุบ——”
เธอล้มลงไป จากนั้น ในปากก็ส่งเสียงร้องเหมือนหนู：“จิ๊ดจิ๊ด……”
แสนรัก：“……”
เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เกือบจะคิดว่ามันเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ ไม่ปล่อยในทันที
ยังดีที่ เวลานี้ธวัชก็เข้ามา หลังจากเห็นฉากนี้ เขาก็จ้องมองวัตถุที่ตกลงพื้นทันที แล้วร้องออกมาอย่างตกใจ：“นี่ใช่……คนไหม？”
คน？
แสนรักจึงออกแรงบีบสิ่งที่อยู่ในมือของเขาอีกครั้ง
อย่างที่คาดไว้ แม้ว่าจะสกปรก แต่ก็นุ่ม และก็ ยังมีอุณหภูมิด้วย
“จิ๊ดจิ๊ดจิ๊ด……”
คนที่ถูกเขากดกรีดร้องขึ้นมาอีกครั้ง และครั้งนี้ เธอต่อสู้อย่างดุเดือด เหมือนหนูตัวหนึ่ง พยายามหันหน้าไปกัดมือของแสนรัก
แสนรักทนไม่ไหวแล้ว จึงบีบข้อมือของเธออย่างแรง
“กรี๊ด——”เสียงกรีดร้อง ในที่สุด คนๆ นี้ก็ล้มไปตรงนั้นไม่ขยับ
แสนรักเห็น จึงปล่อยมือ จากนั้นพลิกเธอมา
ดันเป็น……ผู้หญิงคนหนึ่ง？
ธวัชตกตะลึง：“คุณลุงซ่อนผู้หญิงคนหนึ่งในนี้จริงๆ ด้วย？เธอเป็นใครกันแน่？เธอคงไม่ใช่คนรักของคุณลุงหรอกนะ？”
“หุบปาก！”
แสนรักด่าออกไปด้วยความโมโหทันที จากนั้น เขาก็จ้องผู้หญิงคนนี้อย่างละเอียด
แต่ว่า น่าเสียดาย ผู้หญิงคนนี้ ก็ไม่รู้ว่าไม่ได้ล้างหน้านานแค่ไหน ทั้งหน้าดำไปหมด นอกจากดวงตาคู่นั้นกับริมฝีปากที่มองเห็นเป็นคนอย่างชัดเจน
สิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้ ไม่ต่างอะไรกับผีจริงๆ
ผี？
ทันใดนั้นแสนรักก็นึกถึงแสงดาวผู้เป็นพี่สาวที่เอาแต่พูดคำพูดบ้าๆ กับเขาอยู่ตลอด
“คุณเป็นใครกันแน่？ทำไมถึงถูกขังไว้ในนี้？”แสนรักถามอย่างอดทน
กลับไม่คิดว่า ผู้หญิงที่กุมศีรษะของเธอด้วยความตื่นตระหนก หลังจากถูกจับกุมอยู่ตรงหน้าเขา พอได้ยินเสียงของเขา ทันใดนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นมามองทันที
“จิ๊ดจิ๊ด……”
ดวงตาของเธอเป็นประกายเล็กน้อย
ภายใต้ผิวหนังที่มีแต่สิ่งสกปรก รูม่านตาที่เรียนรู้ได้ช้าและสับสนเหล่านั้น ก็เหมือนกับถูกอะไรส่องมาทันที สว่างจนทำให้แสนรักมองจนสั่นเล็กน้อย
ดวงตาคู่นี้ สวยงามจริงๆ
และก็ เขามองดูแล้วคุ้นตาเล็กน้อย
“จิ๊ดจิ๊ดจิ๊ด……”
“เธอกำลังพูดอะไร？คงไม่ใช่ว่าถูกขังข้างในนานแล้ว จนลืมภาษาคนหรอกนะ”ธวัชมองเห็นฉากนี้ จึงพูดอย่างเสียดาย
แสนรักหงุดหงิดเล็กน้อย
แต่ว่า ทั้งสองคิดไม่ถึงว่า หลังจากผู้หญิงคนนี้ส่งเสียง“จิ๊ดจิ๊ด”แล้ว เห็นแสนรักไม่ตอบสนอง จากนั้น จู่ๆ ก็พูดคำออกมาสองคำอย่างยากเย็น ออกมาจากลำคอของเธอ：“ลูกรัก……”
ลูกรัก？
เธอเรียกเขาว่าลูกรัก！
แสนรักดูหมองหม่นทันที
อย่างไรก็ตาม นี่ยังไม่เท่าไหร่ หลังจากผู้หญิงคนนี้จำเขาได้แล้ว จากนั้นก็อ้าแขนทั้งสองข้าง：“กอด……แม่……กอด……”
เธอคลานมาหาเขาอย่างยากลำบาก อยากจะกอดเขา
แสนรัก：“……”
ตอนที่เขาขยะแขยงจนจะยกเท้าถีบออกไป ทันใดนั้น ก็มีคนหนึ่งคนบุกเข้ามาตรงข้างหลังพวกเขา
