ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 108

ไม่รอให้เสียเวลา หมัดขวาของเฉินหูระเบิดออกอย่างรุนแรงเข้าใส่ร่างของเสือดุร้าย แต่เสือดุร้ายก็ไม่ได้โง่ มันต่อสู้ในโคลอสเซียมเทียนหลงหลายครั้ง มันได้ฆ่ามนุษย์ไปเป็นจำนวนมากแล้ว ถ้าไม่ใช้เพราะยากดประสาทในตอนแรกมันคงหลบลูกธนูได้ ไม่บาดเจ็บแบบนี้ มันไม่หลบแต่ยกเท้าตะปบกรงเล็บแหลมคมเข้าใส่ หมัดและกรงเล็บเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง ไม่มีใครถอยหนี

หมัดของเฉินหูสั่นชาเล็กน้อยโชคดีที่เขาใส่ถุงมือแห่งพลัง ไม่อย่างนั้นหมัดของเขาคงไม่อาจป้องกันกรงเล็บที่แหลมคมของเสือดุร้ายได้

ฮึมมม เสือดุร้ายของคำรามก่อนจะใช้ความเร็ว หลบหลีกไปมาพร้อมใช้กรงเล็บแหลมคมตะปบใส่เฉินหูทุกทิศทาง แต่เฉินหูอาศัยฟุตเวิร์คนักมวยหลบได้ทุกครั้ง พร้อมกับชกตอบโต้ได้ทุกครั้ง โดยที่เฉินหูไม่ถอยจากการต่อสู้

คนที่ดูอยู่ต่างยืนขึ้นร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้น

“สุดยอด ใครกันที่ฝึกร่างกายจนแข็งแกร่งพอๆกับสัตว์ป่าได้แบบนี้ เขาต้องเป็นหัวกะทิของตระกูลใหญ่แน่”

“ยังมีคนที่ใช้พลองอีกคน เขาสามารถตอบโต้พร้อมกับหลบหนีจากการโจมตีพร้อมกันของสัตว์ทั้งสามได้ ทั้งๆที่การบ่มเพาะพลังของเขา แค่ขั้นที่ 2 ต้นเท่านั้น”

“คนที่ใช้ธนูนั้นก็แข็งแกร่ง แย่แน่ๆ ฉันวางเดิมพันว่าพวกเขาตายทั้งหมดใน 10 นาที”

“…”

จิวโมไป๋ยืนมองเฉินหูอย่างแปลกใจเล็กน้อย แต่เขาต้องละสายตามาที่หมาป่าขั้นที่ 2 ต้น ที่ลุกขึ้นมาจากพื้นหลังจากโดนเฉินหูชกไป

“น้องเล็ก พวกเรายังต้องทำตามแผนอีกไหม”หวังเสี่ยวเปาถามขึ้นขณะเดินมาด้านข้าง เขามองเฉินหูเล็กน้อย เขาในตอนนี้ไม่มีถ้าทางหวาดกลัว เพราะเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของตัวเองดี นอกจากน้องเล็กที่เขาไม่รู้ว่าความสามารถในการต่อสู้แล้ว เขาเป็นอันดับ 1 ตามมาด้วยอูเหวินเป็นอันดับ 2 และเฉินหูเป็นอันดับ 3

การจัดอันดับนี้เมื่อพวกเขาใช้อาวุธที่ถนัดที่สุดต่อสู้กัน

แต่ถ้าเรื่องความแข็งแกร่งของร่างกาย เฉินหูอันดับ 1 เขาเป็นอันดับ 2 และอูเหวินเป็นอันดับ 3

เมื่อเห็นว่าเฉินหูสามารถต่อสู้กับเสือดุร้ายที่มีระดับการบ่มเพาะพลังเท่ากันได้

เขาจึงไม่แม้แต่จะสนใจหมาป่าขั้นที่ 2 ต้น ที่กำลังอ่อนแอ เขาคิดจะปล่อยให้น้องเล็กต่อสู้กับมัน ส่วนตัวเขาจะไปสู้กับหมาป่าขั้นที่ 2 กลางที่กำลังมา เพื่อวัดฝีมือของเขาว่าแข็งแกร่งขนาดไหน เมื่อคิดถึงตรงนี้ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย

จิวโมไป๋ก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าเฉินหูจะฝึกร่างกายจนแข็งแกร่งขนาดนี้ แม้จะไม่ถึงระดับสร้างฐานขั้นสูงสุดที่เป็นไปไม่ได้เพราะต้องใช้ปัจจัยภายนอกช่วย แต่ก็แข็งแกร่งกว่าในผู้บ่มเพาะระดับสร้างฐานขั้นที่ 1 ผิวหนัง ปลาย คนอื่นอย่างมาก บ่งบอกได้เลยว่า เฉินหูพยายามฝึกฝน เคล็ดวิชากลั่นกายา ที่เขาให้ไปอย่างหนัก…

จิวโมไป๋เห็นความกระตือรือร้นในการต่อสู้ของหวังเสี่ยวเปา เขาก็ถอนหายใจเล็กน้อย

“ฉันจะต่อสู้กับหมาป่าตัวนี้เอง พี่ใหญ่ไปต่อสู้กับหมาป่าที่กำลังมาเถอะ”

ปล่อยให้พวกเขาต่อสู้เสี่ยงชีวิตเองบ้าง เพื่อหาประสบการณ์ต่อสู้ รากฐานในอนาคตจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

เมื่อได้ยินดังนั้นหวังเสี่ยวเปาก็ไม่รอช้า พุ่งร่างไปอย่างรวดเร็วไม่สมกับน้ำหนักอันมหาศาลของตัวเอง หอกดำแทงออกอย่างรวดเร็ว ขัดขวางหมาป่าขั้นที่ 2 กลาง ที่กำลังมาช่วยเสือดุร้าย เขาเหวียงหอกอย่างแรงผลักร่างของหมาป่าออกไป พลางส่งสายตาผ่านหน้ากากให้กับเฉินหู ก่อนที่เขาจะพุ่งร่างตามหมาป่าไป

เพราะการเข้ามาของหมาป่าขั้นที่ 2 กลาง ทำให้การต่อสู้ถูกขัดจังหวะ ยังดีที่หวังเสี่ยวเปาเข้ามาแยกหมาป่าออกไปในทันที ทำให้เขายังคงพุ่งเป้าไปที่เสือดุร้ายได้ แต่ยังไม่ทันได้หายใจ เสือดุร้ายอาศัยจังหวะที่เฉินหูเสียสมาธิ มันแยกเขี้ยวพุ่งเข้าขย้ำเข้าที่คอของเฉินหู เฉินหูรีบหลบอย่างรวดเร็วทำให้เขาเสียจังหวะเปิดช่องว่างออกมา

หมาป่าขั้นที่ 2 กลาง มันอาศัยร่างกายที่ยืดหยุ่นของสัตว์ป่า มันพลิกตัวกลับเข้าขย้ำอีกครั้ง แต่เฉินหูก็ไม่น้อยหน้าเขาเป็นผู้บ่มเพาะพลังที่เน้นกำลังภายนอก แม้ร่างกายจะไม่ยืดหยุ่นเหนือธรรมชาติ แต่ร่างฐานของเขามั่นคงแข็งแกร่ง เขางอเข่าหลบออกด้านข้างอย่างรวดเร็วก่อนบิดตัวชกใส่ท้องที่ถูกธนูปักอย่างแรง

ปัง!

ร่างของเสือดุร้ายกระเด็นออกไป เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกจากบาดแผลราวเปิดน้ำ เฉินหูไม่รอช้าเขาเข้าไปชกใส่เสือดุร้ายไม่ให้มันได้ตั้งตัว หมัดของเขาชกเต็มๆหัวของเสือดุร้าย แต่มันไม่ตาย มันยิ่งดุร้ายขึ้นอีก เหมือนถูกปลุกสัญชาตญาณสัตว์ป่า มันเข้าขย้ำเฉินหูอย่างบ้าคลั่งไม่กลัวตาย เฉินหูได้แต่หลบหลีกอย่างยากลำบาก จนเขาพลาดโดนมันตะปบหรงเล็บกลางหน้าอกเกิดบาดแผลลึก เลือดสีแดงสาดกระจาย

ในตอนที่กำลังย้ำแย่ ลูกธนูดอกหนึ่งก็พุ่งเข้าปักที่ข้างหัวของเสือดุร้ายอย่างแรง เสือดุร้ายซวนเซดวงตาของมันพล่ามัวไปเล็กน้อย เฉินหูเห็นจังหวะนั้นเขาก็เกร็งหมัดชกใส่ หัวของเสือดุร้ายจนได้ยินเสียงกระดูกแตก

เฉินหูถอนหายใจอย่างหนักมือกดบาดแผลที่หน้าอก มองไปทางอูเหวินก่อนยกมือให้ ก่อนที่เขาจะหันไปทางหวังเสี่ยวเปาที่ช่วยเหลือเขาจากหมาป่าขั้นที่ 2 กลาง

เป็นเวลาเดียวกับที่ หวังเสี่ยวเปาแทงหอกใส่หัวใจของหมาป่า เขาไม่ปล่อยให้มันได้ตอบโต้ เขาไม่เหมือนเฉินหูที่บ้าพลัง เขาใจเย็นกว่ามาก อาศัยจังหวะเพียงเล็กน้อยเขาก็สามารถฆ่าหมาป่าขั้นที่ 2 กลาง อย่างง่ายดายไม่กินแรง กระบวนท่าเรียบง่ายแต่หมดจด

หอกเดียวสังหารอย่างแท้จริง

ปัง! เสียงฟาดอย่างแรงดังขึ้น เมื่อทุกคนหันไปมองก็เห็นจิวโมไป๋กำลังยกพลองพาดบ่า ร่างของหมาป่าขั้นที่ 2 ต้นนอนตายอยู่บนพื้น

เฉินหูเกาจมูกด้วยความอาย ที่มัวแต่เสียเวลาต่อสู้ตั้งนาน

พวกเขาไม่รู้เลยว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาทำให้คนบนที่นั่งรอบลานประลองบ้าคลั่ง

“พระเจ้าทำไมทั้งสี่คนถึงแข็งแกร่งแบบนี้”

“แย่แล้ว เงินของฉัน”

“เหลือวัว ขั้นที่ 2 ปลาย แค่ตัวเดียว พวกเขาต้องชนะได้แน่”

“จบแล้ว เงินฉันนน!”

ที่ห้องสำนักงานหลัก

“แย่แล้วหัวหน้า”หนักงานคนหนึ่งร้องขึ้นอย่างตกใจ หลังจากที่เห็นจิวโมไป๋ทุบหมาป่าตายอย่างง่ายดาย

ในตอนนี้ใบหน้าของหัวหน้าก็ซีดไม่ต่างกัน ก่อนที่เขาจะตะโกนอย่างเสียงดัง”ใครให้พวกสัตว์ป่าพวกนั้นกินยากดประสาท”

พวกพนักงงานที่อยู่โดยรอบเงียบเหมือนป่าช้า ไม่กล้าตอบออกมา ได้แต่ลอบสถบในใจ

ก็หัวหน้าไม่ใช้เหรอ!

หัวหน้ายังคงตีมึนทำเป็นไม่รู้เรือง เขาหันมาถามลูกน้องด้านข้าง”มีคนลงพนัน รอดชีวิตทุกคนเท่าไหร่”

“1.015พันล้านเครดิต”พนักงงานคนนั้นพูดเสียงเบา

ใบหน้าของหัวหน้าซีดขาวในทันที

“บัดซบ! ใครปล่อยให้คนลงเดิมพันมากขนาดนั้น”

ก็หัวหน้านั้นแหละ!