ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 157

พายุหมอกพันผู้คนหายไปยังเครื่องเล่นต่างๆ อย่างน่าพิศวง

มู่คังรู้ตัวอีกทีเขากำลังล้มลงอยู่บนพื้น เขาลุกขึ้นยืนขึ้นอย่างงุนงง แขนของเขามีรอยถลอกเป็นแนวยาว เขารู้สึกแสบร้อนที่บาดแผล จึงยกมือกุมบากแผล และมองไปรอบๆ ก็พบว่าเขาอยู่ที่พื้นในโดมเครื่องเล่นรถบั๊ม รอบข้างของเขามีรถปั๊มสภาพเก่าสุดโทรมจอดทิ้งระเกะระกะ เต็มสนามแข่ง ทำให้ยากแก่การเดิน เมื่อไม่มีแสงไฟในนี้เลย

มู่คังยืนตกใจอยู่กับที่ เพราะพายุไม่สามารถพัดเขามาที่นี่ได้แน่ๆ เขารีบกดกำไลข้อมือทันที แต่มันไม่มีสัญญาณ เขาไม่สามารถเปิดกำไลข้อมือได้ด้วยซ้ำ

คลืนนน เสียงเครื่องยนต์จากนอกโดมอยู่ๆก็ส่งเสียงดัง มู่คังชะงักหยุดกดกำไลข้อมือ เขาค่อยๆเงยหน้ามองรอบๆ รถปั๊มเก่าทรุดโทรมเบื้องหน้าก็ค่อยๆขยับ ไปชนรถปั๊มด้านข้างเสียง โครม! ดังลั่น มู่คังสะดุ้งตกใจ เขามองขอบรถปั๊ม ที่ปกติดจะต้องใส่ยางหรืออุปกรณ์กันกระแทก แต่รถปั๊มพวกนี้ไม่มี มีแต่เหล็กแข็ง ถ้าร่างของเขาถูกชน แม้รถปั๊มจะขับไม่เร็ว เขาก็ต้องบาดเจ็บไม่มากก็น้อย

ยังไม่ทันทีเขาจะเข้าใจสถานการณ์ รถปั๊มสีแดงเก่าก็พุ่งเข้าหา มู่คังตกใจกระโดดหลบไปด้านข้าง โครม! เสียงชนกันดังลั้น มู่คังลอบหลั่งเหงื่อเย็นเฉียบ ถึงจะเขาจะทำอะไรไร้สาระไปบ้าง แต่เขาก็ยังถือว่าเป็นอัจฉริยะของตระกูล ระดับการบ่มเพาะของเขาอยู่ขั้นที่ 4 ต้น ร่างกายของเขาสามารถตอบสนองได้ทัน ไม่อย่างนั้นเขาต้องบาดเจ็บแน่ มู่คังมองรอยชนแล้วกลืนน้ำลาย

มู่คังไม่เสียเวลาคิด เขาพุ่งตัวหาทางออกไปทันที แต่อยู่ๆรถปั๊มอีกสองคันพุ่งเข้าใส่ จากด้านข้าง ทำให้เขาต้องอยู่หยุดตัวลง แต่…

โครม! รถปั๊มสีดำเก่าพุ่งมาจากไหนไม่ทราบ ไม่มีเสียงล้อรถซักนิดเดียว มันพุ่งมาชนเขาจากด้านหลัง โดยไม่ทันตั้งตัว

มู่คังกลิ้งไปตามพื้น เขากรีดร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด เขาจะร้องโอดครวญ แต่รถปั๊มอีกสามคันก็พุ่งมาหา เขากัดฟันวิ่งหลบไปรอบๆ แต่ในขณะที่กำลังหลบอยู่นั้นเอง ก็มีสายไฟ ที่ใช้เป็นตัวส่งพลังงานให้กับรถปั๊ม ม้วนลงมาพันรอบคอของเขาโดยไม่ทันตั้งตัว

“อั๊ก ชะ…ช่วย”มู่คังสำลักลมหายใจ บิดตัวไปมากลางอากาศ

…

อีกด้านหนึ่ง เป็นเขาวงกตขนาดใหญ่ ที่สร้างจากต้นไม้เลื้อย แต่เพราะไม่ได้รับการดูแลมานานหลายปี ทำให้มีต้นไม้เลื่อยโตยาวรกรุงรัง หรือบางส่วนก็ตายกลายเป็นช่องให้มองลอดผ่านไป

เมื่อรวมเขากับบรรยากาศที่ไม่น่าไว้วางใจแบบนี้ มันทำให้แม้แต่คนจิตแข็งยังต้องรู้สึกกลัว

ตงมอเทียน ฉินซื่อหลัน และผู้บ่มเพาะที่ทรงพลัง 3 คนกำลังหาทางออกจากเขาเขาวงกต

ผู้บ่มเพาะหญิงที่เป็นผู้ติดตามของฉินซื่อหลัน พยายามกระโดดปีนขึ้นไป แต่ก็ไม่สำเร็จ เหมือนมีอะไรบางอย่างขัดขวางไม่ให้เธอปีนขึ้นไปได้ มันยิ่งสร้างความหวาดวิตกให้กับทุกคน

ผู้บ่มเพาะพลังชาย ที่เป็นผู้ติดตามตงมอเทียน ก็จะทดลองปีนแต่ก็ทำไม่ได้ สุดท้ายพวกเขาต้องร่วมมือกันหาทางออก

ผู้บ่มเพาะชายวัยกลางคนผู้ติดตามของมู่คัง ไม่อยากร่วมมือกับคนอื่น เพราะเขาเป็นห่วงนายน้อยของเขาที่หายตัวไป แต่สุดท้ายเขาก็ต้องจำใจร่วมทางกับคนพวกนี้

ในระหว่างที่พวกเขากำลัง หาทางออกอยู่นั้นเอง อยู่ๆพื้นที่เขาวงกต ก็มีหมอกสีเทาหนาทึบ

“อยู่ใกล้ๆกันเอาไว้ หมอกนี่มันแปลก”ตงมอเทียนร้องบอกคนอื่นๆ พวกเขารีบรวมกลุ่มกันอย่างรวดเร็ว

แต่ในตอนที่พวกเขามาอยู่ด้วยกัน

ผู้บ่มเพาะพลังหญิง เหมือนรู้สึกตัวถึงอะไรบางอย่างเธอรีบร้อนบอกกับคนอื่น

“ทำไมมี 6 คน”

เมื่อพูดจบคนอื่นๆก็เหมือนรู้สึกตัว พวกเขารีบแยกกระจายตัวออกห่างจากกันทันที

“อย่าแยกกัน”ตงมอเทียนรีบร้องบอก แต่ก็ไม่ทัน เมื่อแยกกัน เหมือนอยู่ๆคนอื่นๆก็หายไปทันที เสียงตระโกนออกไปก็ไม่มีใครตอบรับ

ผู้บ่มเพาะพลังชายวัยกลางคนสบถเสียงดังไม่พอใจ เขาเดินผ่านหมอกสีเทาหาทางออก เพื่อหานายน้อยของเขา ร่างกายของเขาอยู่ๆก็รู้สึกเย็นยะเยือกมาจากทางด้านหลัง เขายิ้มเยาะเบาๆ เขาเป็นผู้บ่มเพาะขั้นที่ 7 ต้น ไม่ว่าเป็นปีศาจหน้าไหนเขาก็ไม่กลัว เมื่อรู้สึกว่ามีใครกำลังเขาไปใกล้ เขาก็เตรียมพร้อมลงมืออย่างใจเย็น เมื่อคนที่อยู่ด้านหลังใกล้เข้ามา เขาหันหลังพร้อมชกหมัดออกไปอย่างรุนแรง

ปัง! ใบหน้าของผู้บ่มเพาะชาย ถูกต่อยอย่างแรงกระเด็นออกไป เมื่อเขาลุกขึ้นมา ดวงตาของเขาก็มืดมั่ว แต่ใบหน้ากระตุกยิ้มโหดเหี้ยม

“แก! ไอปีศาจ กล้ามาทำกับฉันคนนี้ได้ แกตาย!”พูดจบผู้บ่มเพาะชายก็พุ่งเข้าใส่เงาสีดำเบื้องหน้า

ผู้บ่มเพาะชายวัยกลางคน เห็นเงาสีดำประหลาดลุกขึ้นมา เขาก็เตรียมพร้อมอยู่แล้ว

พวกเขาต่อสู้กันอย่างรุนแรง

…

ในช่วงเวลาที่ใกล้จะตาย มู่คังพ้่นลมหายใจเฮือกสุดท้ายออกมา พลังชีวิตของเขาใกล้จะหมดลงทุกที เขาไม่คิดว่าเขาจะสามารถเอาชีวิตรอดไปได้แล้ว

ตูบ! เสียงกระแทกดังสนั่น มู่คังตกลงมาจากสายไฟฟ้า เมื่อได้รับอากาศ เขาก็รีมสูดหายใจหายเฮือกอยู่นาน

เมื่อหายใจทั่วท้อง สติเริ่มกลับมาเขาเงยหน้ามองไปรอบๆ เขาก็อึ้งเพราะรถปั๊มหลายสิบคันถูกทำลายไม่เป็นชิ้นดี เขาเห็นชายหนุ่มอายุน้อยกว่าเขาหนึ่งหรือสองปี มือขวากำพลองยาวสีดำ ทุบร่างสีดำเลือนลางแตกกระจาย

นั้นมันตัวอะไร? มู่คังสับสนงุนงง

ยังไม่ทันทีเขาจะได้สติ ชายหนุ่มก็พุ่งมาหิ้วร่างของเขา ออกจากเครื่องเล่นรถปั๊ม และปล่อยให้เขานั่งทรุดตัวลงบนพื้นถนน

โครมคราม! เครื่องเล่นรถปั๊มพังทะลายลงมาเสียงดังสนั่น

จิวโมไป๋เหลียบมองมู่คังด้วยความสงสัย ทำไมกระบี่เลือนเร้นถึงให้เขาช่วยเหลือคนๆนี้ เขารู้ถึงประวัติอันชั่วร้ายของอีกฝ่ายดี เขาไม่อยากหายใจร่วมกับคนแบบนี้ด้วยซ้ำ!

จิวโมไป๋ไม่เสียเวลาอีก เขารีบไปอีกทางทันที เพื่อช่วยเหลือคนอื่นๆ

ก่อนหน้านั้นเขาส่งเสี่ยวไป๋และเสี่ยวเหมยออกไปแล้ว แต่คนถูกส่งกระจัดกระจายไปหลายทาง เขาต้องแข่งกับเวลา เพื่อไม่ให้มีใครเสียชีวิต ไม่อย่างนั้นจะเกิดเรื่องปวดหัวตามมา

“น้องชายจะรีบไปไหน รอฉันก่อน”มู่คังรีบร้อนพูดเสียงดัง เมื่อเห็นจิวโมไป๋กำลังจะจากไป

จิวโมไป๋ไม่สนใจมู่คังอยู่แล้ว เขาวิ่งจากไปโดยไม่มองย้อนกับ

มู่คังลูบคอที่ถูกมัดของตัวเองอย่างเจ็บปวด เขามองไปรอบๆก็จำได้ทันที ว่าตรงนี้เป็นทางที่เขาใช้เข้ามาในสวนสนุก ถ้าเขาออกไปเขาสามารถออกจากสวนสนุกผีนี่ได้ทันที

มู่คังมองทางออกนิ่ง ก่อนจะกัดฟันวิ่งตามจิวโมไป๋