ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 160

จิวโมไป๋ มู่คัง เสี่ยวไป๋และเสี่ยวมายืนอยู่หน้าทางเข้าเขาวงกต เป็นกำแพงขวางขนาดใหญ่ยาวไปสุดสายตา มองผ่านทางเข้าด้านในเห็นผนังไม้เลื้อยสูงกว่า 15 เมตร ทอดยาวลึกเข้าไปข้างใน เพราะความสูงของผนัง ทำให้แสงดาวในคืนมืด ไม่สามารถส่องแสงให้สว่างได้ ทำให้ตลอดทางเดินมืดสนิด ไม่สามารถมองเห็นส่วนลึกด้านในได้ กลิ่นเหม็นจากการหมักหมมของเศษซากต้นไม้ตายและสิ่งมีชีวิต รวมเข้ากับอากาศที่ชื่น ทำให้กลิ่นที่เล็ดลอดออกมาจากเขาวงกตยากที่จะบรรยาย

เสี่ยวไป๋และเสี่ยวเหมยที่จมูกดีกว่ามนุษย์หลายเท่า ย่นจมูกไม่พอใจ

“นายอยู่รอฉันที่นี่ ฉันจะเข้าไปหาคนข้างในเอง”จิวโมไป๋หันไปบอกมู่คัง ไม่ให้เข้าไปในเขาวงกต

มู่คังถึงจะซื่อบื้อไปบ้าง แต่เขาก็ไม่โง่ เขาสัมผัสได้ถึงความอันตรายจากภายในเขาวงกต เขาระงับความตื่นเต้นจากการกำจัดวิญญาณแค้นลง และเลือกที่จะอยู่รอจากข้างนอก

“ได้ ฉันจะอยู่ที่นี่”

จิวโมไป๋แปลกใจ ที่มู่คังไม่ร้องขอตามเข้าไป เขามองสำรวจมู่คังเขาก็พบว่า พลังวิญญาณของมู่คัง ในตอนนี้เพิ่มขึ้นมาถึงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่แปลกเลยที่สัมผัสของเขาจะเฉียบคม รู้ถึงพลังวิญญาณที่ชั่วร้าย ที่ไม่ธรรมดาภายในเขาวงกตได้

ความสามารถด้านการบ่มเพาะจิตวิญญาณของมู่คัง เหนือกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก แค่ช่วยเหลือเสี่ยวไป๋และเสี่ยวเหมยจัดการวิญญาณแค้นไปไม่กี่ดวง มู่คังก็ใกล้จะสามารถสร้างทะเลจิตวิญญาณได้แล้ว

ในอดีตแม้จะมีคนค้นพบวิธีกำจัดวิญญาณแค้น เพื่อเพิ่มพลังวิญญาณ เพื่อกลายเป็นปรมาจารย์ได้่ง่ายขึ้น แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะสำเร็จ อัตราการดูดซับวิญญาณ ก็ต้องแล้วแต่พรสวรรค์ของแต่ละคน การกำจัดวิญญาณแค้นเป็นแค่ อีกวิธีหนึ่งที่เร็วกว่าการบ่มเพาะจิตวิญญาณ เพียงอย่างเดียว โดยที่ไม่รู้ว่าจะสร้างทะเลจิตวิญญาณได้เมื่อไหร่

จิวโมไป๋ลังเลแต่สุดท้าย เขาไม่ให้มู่คังเขาไปเสี่ยง กับวิญญาณข้างในเขาวงกต แต่ก่อนจะไป เขาได้มอบแผ่นยันต์และบอกวิธีใช้ให้กับมู่คัง

“เมื่อนายเจอกับวิญญาณแค้นที่แข็งแกร่ง ไม่สามารถใช้วิธีที่ฉันสอนไปกำจัดมันได้ นายใช้แผ่นยันต์นี้กำจัดมัน ถ้าไม่สำเร็จ ก็หาจังหวะใช้อีกแผ่นและใช้ยันต์แผ่นนี้หนีออกมา”จิวโมไป๋มอบยันต์ให้มู่คัง 10 แผ่น และสอนวิธีใช้และอธิบายพลังของยันต์ให้มู่คังฟังหนึ่งรอบ

มู่คังพยักหน้ารับฟังด้วยความตื่นเต้น วันนี้เขาแค่มาช่วยเพื่อนจีบสาว เขาไม่คิดเลยว่าจะได้พบเหตุการณ์เหนือธรรมชาติแบบนี้ ดูเหมือนชีวิตของเขาจะมีอะไรให้ค้นหาเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งอย่าง

จิวโมไป๋บอกให้มู่คังไปหาที่แอบรอเขาออกมา ก่อนที่เขา เสี่ยวไป๋และเสี่ยวเหมย จะเขาไปข้างในเขาวงกต ทันทีที่ก้าวเขาไป บรรยากาศโดยรอบเปลี่ยนไปทันที เสียงรอบข้างพลันเงียบลง จนได้ยินแม้เสียงหัวใจเต้นของตัวเอง หมอกสีเทาค่อยๆหนาทึบขึ้นเรื่อยๆ สายลมหนาวที่พัดเข้าใส่ร่าง เหมือนจะแฝงไปด้วยความหนาวเย็น รุนแรงกว่าข้างนอกหลายเท่า พร้อมความรู้สึกที่ทำให้คนประสาทอ่อน ต้องตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

จิวโมไป๋วาดฝามือปลดข่ายอาคมพลางตัวออกจากร่างกาย แต่เขาไม่ปลดข่ายอาคมพลางตัวของเสี่ยวไป๋และเสี่ยวเหมยออก เขาให้ทั้งสองซ่อนตัวอยู่รอบๆตัวเขาห้ามออกไปไกล

เขารู้นิสัยของวิญญาณฆาตกรดี มันเป็นวิญญาณฆาตกรโรคจิตที่ชอบเล่นกับเหยื่อ มันไม่สนว่าเหยื่อจะอ่อนแอหรือแข็งแกร่งแค่ไหน มันมีวิธีมากมายที่จะทำให้เหยื่ออ่อนแรง และเอาเหยื่อมาเล่นสนุก

วิญญาณฆาตกรจะไม่ฆ่าเหยื่อทันที แต่จะค่อยๆทรมานเหลือให้เจ็บปวดและตายอย่างช้าๆ เขามั่นใจว่าในตอนนี้ยังไม่มีใครตาย แต่จะบาดเจ็บขนาดไหนเขาก็ไม่รู้

นิสัยของวิญญาณฆาตกร มันจะเริ่มลงมือ จัดการกับเหยื่อที่อ่อนแอก่อน จากนั้นก็ไปจัดการเหยื่อที่แข็งแกร่ง เขาไม่รู้ว่าตงมอเทียนหรือฉินซื่อหลัน ที่กำลังถูกวิญญาณฆาตกรเล่นด้วยอยู่

เมื่อจิวโมไป๋ปลดข่ายอาคมพลางตา ระดับการบ่มเพาะพลังของเขาในตอนนี้อยู่ขั้นที่ 2 ปลาย เขาเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในผู้บ่มเพาะพลังทุกคนในเขาวงกต เมื่อมันเล่นสนุกกับเหยื่อคนก่อนหน้าเสร็จ มันจะต้องมุ่งเป้ามาที่เขาเป็นเป็นคนต่อไป

จิวโมไป๋เดินไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน ในตอนนี้เขาไม่ใช้จิตสัมผัส เพราะการใช้จิตสัมผัสในอาณาเขตวิญญาณของคนอื่นมันเหมือนกับ การบอกคนอื่นถึงที่อยู่ของตัวเอง

ถ้าเป็นวิญญาณแค้นดวงอื่น เขาจะใช้จิตสัมผัสเพื่อท้าทายให้พวกมันมาหาเขา แต่วิญญาณฆาตกรมันมีนิสัยหวาดระแวง ถ้าเขาแสดงจิตสัมผัสให้มันได้รู้ มันจะไม่มาหาเขาด้วยตัวเอง แต่จะหาวิธีลดแรงของเขา ด้วยวิธีอื่นจนกว่าเขาจะอ่อนแอ ก่อนที่จะปรากฏตัวมาจัดการกับเขาทันที

จิวโมไป๋เดินไปตามทาง โดยไม่ต้องคิด เพราะรู้ดีว่าไม่ว่าจะเลือกเดินไปทางไหนก็ไร้ประโยชน์ เพราะพื้นที่เขาวงกตทั้งหมดเป็นอาณาเขตวิญญาณ ของวิญญาณฆาตกร มันสามารถควบคุมทุกสิ่งในเขาวงกตได้

อาณาเขตวิญญาณสวนสนุกฆาตกร ความสามารถ เจ้าของอาณาเขตจะมีพื้นที่หลักของตัวเอง ที่จะสามารถทำอะไรก็ได้ในนั้น เช่นปรับเปลี่ยนพื้นที่ เส้นทางในเขาวงกต สร้างสิ่งกีดขวาง หรือใช้พืชและต้นไม้จับกุมเหยื่อ นอกจากนั้น ยังจะสามารถสร้างเกมส์ ที่เหยื่อไม่สามารถปฏิเสธได้ เหยื่อจะต้องเล่นจนกว่าจะชนะ หรือ มีคนช่วยเหลือ

พื้นที่หลักของอาณาเขตวิญญาณ มันไม่สามารถทำร้ายเหยื่อได้ นอกจากใช้จับกุม กักขัง การที่จะทำร้ายหรือฆ่าเหยื่อ เจ้าของอาณาเขตจะต้องเป็นคนลงมือทำด้วยตัวเอง

ซึ่งมันก็ตรงกับลักษณะนิสัยของวิญญาณฆาตกร ที่ชอบเล่นและทรมานเหยื่อด้วยตัวเองอยู่แล้ว มันจึงไม่ถือว่าเป็นข้อเสีย

ความสามารถแรกนั้นแม้จะยุ่งยาก แต่ก็ไม่ได้ถือว่าอันตราย ถ้าเหยื่อแข็งแกร่งกว่า วิญญาณฆาตกรก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะสุดท้ายมันต้องออกมาจัดการเหยื่อด้วยตัวเองอยู่ดี

แต่อาณาเขตวิญญาณสวนสนุกฆาตกรนั้น มีความสามารถอีกอย่างที่เรียกว่า พื้นที่สำรอง ซึ่งพื้นที่สำรองเป็นอาณาเขตของพื้นที่หลัก พื้นที่สำรองสร้างมาจากวิญญาณแค้นดวงอื่น ที่วิญญาณฆาตกรควบคุม พื้นที่สำรองแตกต่างจากพื้นที่หลัก มันไม่สามารถปรับเปลี่ยนพื้นที่เหมือนพื้นที่หลักได้ แต่วิญญาณแค้นที่อยู่ในพื้นที่สำรอง มันสามารถควบคุมสิ่งของในพื้นที่สำรอง เพื่อทำร้ายหรือฆ่าเหยื่อได้

และเมื่อรวมกับความสามารถสุดท้ายของ อาณาเขตวิญญาณสวนสนุกฆาตกร ทำให้มันกลายเป็นอาณาเขตแห่งความตายที่แท้จริง คือการสร้างพนักงานสวนสนุกผี

พนักงานสวนสนุกผีคือวิญญาณของมนุษย์ ที่ถูกสวนสนุกร้างฆ่าตาย พวกเขาจะถูกทำให้กลายเป็นพนักงานสวนสนุกผี มีหน้าที่ในการจับผู้ที่หลงเข้ามาในสวนสนุกร้าง เข้าไปในเครื่องเล่นที่เป็นพื้นที่สำรอง หรือนำมาที่พื้นที่หลัก

นอกจากนั้นพนักงานสวนสนุกผี จะมีหน้าที่ค่อยก่อกวนคนที่อยู่ในสวนสนุกร้าง มันไม่สามารถทำร้ายใครได้

แต่ความสามารถส่งคนไปยังเครื่องเล่นต่างๆ มันเป็นสิ่งที่ร้ายกาจมาก เพราะเหยื่อที่ถูกวิญญาณแค้นในเครื่องเล่นไล่ฆ่า ถ้าหนีออกมาได้ก็อาจจะถูกส่งไปยังเครื่องเล่นอื่น ไม่ว่าเหยื่อจะอยู่ตรงส่วนไหนของสวนสนุก วิญญาณฆาตกรก็จะสามารถเล่นสนุกกับเหยื่อได้ไม่มีสิ้นสุด

และที่เป็นข้อดีที่สุดของอาณาเขตนี้คือ เมื่อวิญญาณฆาตกรใกล้จะถูกกำจัด มันสามารถส่งคนที่จะกำจัดมันไปยังพื้นที่สำรองได้ และหนีไปที่อื่น พูดได้ว่าเป็นอาณาเขตวิญญาณที่ร้ายกาจและยุ่งยากในการเอาชนะ

ในอดีตเขาถูกวิญญาณฆาตกรส่งไปยังเครื่องเล่นต่างๆ เพื่อกลั่นแกล้งทรมานเพราะเขาไปแย่งวิญญาณแฝด ที่วิญญาณฆาตกรจะสร้างเป็นวิญญาณแค้น

กว่าเขาจะรู้จุดอ่อนของความสามารถของพนักงานผี เขาก็เกือบจะเสียชีวิตหลายครั้ง โชคดีที่เขาได้รับความสามารถสัมผัสมรณะ จากวิญญาณแฝด ทำให้เขาเอาชีวิตรอดจากเครื่องเล่นต่างๆมาได้

นี่เป็นเหตุผลที่เขารีบทำลายเครื่องเล่นก่อน เพราะมันจะทำให้วิญญาณฆาตกร ไม่สามารถใช้ประโยชน์จากเครื่องเล่นเหล่านี้ได้ และนิสัยของวิญญาณฆาตกร เมื่อมันกำลังเล่นกับเหยื่อ มันจะไม่สนใจสิ่งต่างๆ ทำให้เขาสามารถทำลายเครื่องเล่นจนหมด ก่อนที่วิญญาณฆาตกรจะรู้ตัว

หลังจากที่จิวโมไป๋เข้าไปในเขาวงกตไม่นาน

ฟงอี้เฟยก็มายืนอยู่ทางเข้าเขาวงกตอีกด้าน เขาไปตรวจสอบรอบๆสวนสนุกมาก่อน แล้วไม่พบจิวโมไป๋ สุดท้ายเขาก็เดินมาถึงเขาวงกตเบื้องหน้า เขามองผ่านทางเขาที่มืดมิด เขาเห็นถึงความผิดปกติบางอย่างภายในเขาวงกต

ฟงอี้เฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะกำดาบยาวในมือแน่นขึ้น และตัดสินใจเดินเข้าไปในเขาวงกต

เมื่อฟงอี้เฟยเข้าไป จี้หยางเฟยและจ้าวลู่เฟินมายืนหน้าทางเข้าเขาวงกต พวกเขาสบตากันเล็กน้อย ก่อนที่พวกเขาจะเดินเข้าไปข้างใน

อีกด้านหนึ่งของเขาวงกต ชายในชุดสูทกำลังใช้ลิ้นยาวสีดำของตัวเอง เลียไปตามมีดสั้นขึ้นสนิมที่เปื้อนเลือดสีแดงเข้มทั่วใบมีด

“ฮาา ฉันไม่เคยได้กลิ่นหอมหวานแบบนี้มาก่อน”ชายในชุดสูทกำลังพร่ําเพ้อไปเรื่อย ในขณะที่กำลังดื่มดำกับเลือดบนใบมีด”ยิ่งระดับการบ่มเพาะสูงเลือดยิ่งเข้มข้นสินะ”

ในตอนนี้เองดวงตาของชายในชุดสูทดำมืดขึ้น พร้อมกับบรรยากาศโดยรอบเย็นยะเยือก

“ฮิฮิ…หนูน่ารังเกียจ ตัวไหนกล้าทำลายสวนสนุกของฉัน”ชายชุดสูทแสยะยิ้มที่อ่านไม่ออก ก่อนที่จะใช้จิตสัมผัสเพื่อตรวจสอบสวนสนุกร้าง แต่ก็ขยายจิตสัมผัสไปต่อไม่ได้ หยุดอยู่แค่พื้นที่เขาวงกต เพราะสุดเขตอาณาเขตวิญญาณของเขา

ใบหน้าที่ขาวซีดเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ฮิฮิ…ดีดี ดีมากอย่างนี้มันน่าตื่นเต้นจริงๆ”ชายชุดสูทใช้จิตสัมผัสตรวจสอบเขาวงกต เขาจ้องมองไปที่คนที่กำลังเข้าเขาวงกต ลิ้นยาวสีดำก็เลียรอบปาก”มีเหยื่อเข้ามาอีกแล้ว หนึ่ง สอง… สี่คน ฮิฮิ…ร่วมกับคนที่อยู่ที่นี่อีก 5 คน ก็เป็น 9 คน… ไม่สิ 8 คน”ชายชุดสูทพูดขึ้น ก่อนจะแทงมีดลงไปที่ไหล่ของ หุ่นเบื้องหน้า

“อ๊าาาากกก!”ตงมอเทียนที่ถูกแทงพยายามที่จะดิ้นลน แต่ก็ขยับตัวไม่ได้ เพราะเขากำลังถูกมัดให้ยืนเป็นหุ่นอยู่ตรงทางแยกหนึ่งของเขาวงกต ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลน้อยใหญ่ สภาพของเขาในตอนนี้เรียกได้ว่าครึ่งตาย

“ฝากไว้ก่อน เดี๋ยวฉันจะกลับมาเอา”ชายชุดสูทพูดจบ เขาก็ใช้นิ้วจิ้มไปที่แผลที่กลางอกลึกลงไปครึ่งนิ้ว

“อ๊าาากกก”

ชายชุดสูทดึงนิ้วออกมา เลียเลือดที่ติดอยู่ด้วยความพอใจ ร่างของเขาก็หายไป เหลือเพียงตงมอเทียนที่ร้องคำครวญเหมือนผีในความมืดมิด

—

นอนหลับฝันดีครับทุกคน^^