ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 166
คำสาป เป็นผลของความสามารถของมาร ที่วิวัฒนาการมาจากวิญญาณแค้น
มาร แตกต่างจากปีศาจ ที่ชื่นชอบในการเข่นฆ่า
มารจะมีความนึกคิดที่แตกแยก มันไม่ชอบฆ่าโดยตรง มันชอบมองเหยื่อที่กำลังเศร้าเสียใจ ดิ้นทุรนทุรายจากความเจ็บปวด หรือ กำลังตกอยู่ในความลุ่มหลงมัวเมากับกิเลสตัณหา
มารทุกตัวมีความสามารถในการสร้างสัญญาแลกเปลี่ยน ในการทำสัญญา ถ้ามารสามารถทำตามสัญญาได้ คนที่เป็นคู่สัญญาจะต้องเอาสิ่งที่สัญญาไว้มาแลก ถ้าไม่สามารถทำได้ จะได้รับบทลงโทษ เป็นคำสาป ผลของคำสาปแล้วแต่มารตัวนั้นกำหนด
ฉินอิงหลินต้องไปทำสัญญากับมาร และทำผิดสัญญา ทำให้เธอถูกคำสาปให้นอนหลับชั่วนิรันดร์
จิวโมไป๋กำลังคิดบางอย่าง ในตอนนั้นเองเด็กหนุ่ม อายุ 16 หรือ 17 ลูกชายของฉินอิงหลิน เข้ามาในห้อง
“พวกแกเป็นใคร ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”เด็กหนุ่มพูดเสียงดัง
“ฉินหูเจี้ยน อย่าสร้างปัญหา ฉันกำลังช่วยแม่ของนายอยู่”ฉินซื่อหลัน หันไปพูดกับฉินหูเจี้ยน
“ไหนใครที่จะช่วยแม่ ฉันไม่เห็นมีหมอสักคน”ฉินหูเจี้ยนพูดขณะมองจิวโมไป๋ด้วยสายตาดูแคลน
“ฉินหูเจี้ยน!”ฉินซื่อหลันพูดเสียงดัง ทำให้ฉินหูเจี้ยนเงียบไป ฉินซื่อหลันเดินมาลากฉินหูเจี้ยนออกไปจากห้อง
มู่คังทำท่าจะเขาไปเอาเรื่อง แต่ถูกจิวโมไป๋ยกมือห้ามก่อน
“ในตอนนี้สถานการณ์ของเรากำลังแย่ ถ้าแม่ของนายไม่ฟื้นขึ้นมา เราจะขาดกำลังสำคัญ ในการยับยั้งศัตรูที่จ้องเล่นงานพวกเรา”ฉินซื่อหลันพูดช้าๆ อธิบายให้เด็กหนุ่มฟัง”นายต้องหัดทำใจให้เย็น อย่าใช้แต่อารมณ์ แม้ว่าเราจะไม่รู้ว่าเขาจะสามารถช่วยแม่ของนายได้หรือไม่ แต่เราก็ต้องทดสอบดูก่อน”
ฉินหูเจี้ยนเงียบไปเล็กน้อย ก่อนจะกัดฟันเดินจากไป
จิวโมไป๋ใช้จิตสัมผัส ลอบฟังทั้งหมดก็ถอนจิตสัมผัสกลับ
“ขอโทษ ที่น้องชายของฉันทำอะไรแบบนั้นลงไป แม่ของเขากลายเป็นแบบนี้ จิตใจของเขาได้รับผลกระทบอย่างมาก”ฉินซื่อหลันพูดขอโทษจิวโมไป๋
จิวโมไป๋โบกมือไม่ให้ขอโทษ
“ฉันสามารถรักษาฉินอิงหลินได้”จิวโมไป๋พูด
“รักษาได้จริงๆเหรอ?”ฉินซื่อหลันถามด้วยความสงสัย
“ฉันสามารถรักษาได้ตอนนี้เลย”จิวโมไป๋หันกลับไปมองฉินซื่อหลัน”เอากล้องและอุปกรณ์บันทึกเสียงออกไป จะได้เริ่มรักษาทันที”
ฉินซื่อหลันใบหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนเธอจะก้มหัวขอโทษ และเรียกคนมาจัดการเอาอุปกรณ์บันทึกทั้งหมดออกจากห้อง
ฉินหูเจี้ยน ที่อยู่ข้างนอกทำท่าไม่พอใจ แต่ก็ถูกฉินซื่อหลันปรามเอาไว้
“ทุกคนออกไป ในระหว่างการรักษาฉันไม่อยากถูกใครรบกวน”จิวโมไป๋บอกให้ทุกคนออกไป
มันยิ่งทำให้ฉินหูเจี้ยนไม่พอใจกับจิวโมไป๋มากขึ้นไปอีก
ทุกคนมองหน้ากันก่อนจะออกจากห้อง
จิวโมไป๋ตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีกล้องเหลืออยู่ เขาให้เสี่ยวไป๋คอยคุ้มกันไม่ให้ใครเข้ามา ก่อนที่จะวาดข่ายอาคม โดยมีเสี่ยวเหมยเป็นผู้ช่วย เพราะมันเป็นกึ่งวิญญาณ ถ้าเขาเกิดเรื่อง มันสามารถตามเขาเข้าไปในคำสาปได้
จิวโมไป๋หมุนฝามือช้าๆ ข่ายอาคมสีทองก็เริ่มทำงาน จิตวิญญาณของจิวโมไป๋เข้าไปในฝันของฉินอิงหลินทันที
เขามายืนอยู่ทางเข้าสวนสาธารณะ มองเข้าไปก็พบฉินอิงหลินในวัยสาวกำลังเดินเล่นกับชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลา เขามีใบหน้าคล้ายกับฉินหูเจี้ยน เกือบ 80%
แต่ในตอนนั้นเอง คลื่นสีดำก็ล้อมรอบร่างของเขา จนรอบด้านกลายเป็นสีดำ
ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาที่เดินกับฉินอิงหลิน ค่อยๆปรากฏขึ้นท่ามกลางความมืด ดวงตาของเขาเป็นสีแดงเป็นประกายราวทับทิมสีเลือด
“ฉันไม่คิดเลยว่า ในโลกที่ล้าหลัง จะมีผู้ใช้จิตวิญญาณที่แข็งแกร่งในช่วงอายุเท่านี้”
“นายเป็น มารที่สิ่งอุปกรณ์ในโบราณสถานสินะ”จิวโมไป๋ถาม
ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาชะงัก ก่อนจะส่งยิ้มออกมา”หึหึ ฉลาด แตกต่างกับคนอื่นจริงๆ”
“รู้ไหมว่าโลกใบนี้ มีสมบัติที่ยังไม่มีคนค้นพบมากมายขนาดไหน ฉันสามารถนำมันมาให้แกได้”ชายหนุ่มพูดช้าๆพยายามล่อลวงจิวโมไป๋
“มากขนาดนั้นเลยเหรอ?”จิวโมไป๋แกล้งทำเป็นสนใจ
“ใช่ ใกล้ๆที่แกอยู่ก็มีของลำค่า ที่สามารถทำให้การบ่มเพาะพลังของแกพัฒนาอย่างก้าวกระโดด”ชายหนุ่มชักชวน”แกสนใจที่เอามาไหม ถ้าสนใจก็มาทำสัญญากับฉัน ฉันรู้ว่าแกรู้ว่ามารอย่างพวกเรา จะต้องทำตามสัญญาไม่สามารถเปลี่ยนกฏได้ ถ้าแกทำตามสัญญาก็จะไม่ถูกคำสาป”
“น่าสนใจจริงๆ แต่…”จิวโมไป๋พูดจบข่ายอาคมสีทอง ก็ครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด ปิดทางหนีของชายหนุ่มไม่ให้ออกไป
“หึหึ คิดว่าฉันกลัวผู้ใช้จิตวิญญาณเหรอ ถ้ากล้าก็ลงมือเลย”ชายหนุ่มร้องท้าทาย ร่างกายของเขาแตกออกกลายเป็นโครงกระดูกมนุษย์สีดำ ดวงตามีทับทิมสีแดงเลือดส่องประกาย
จิวโมไป๋ไม่อยากเสียเวลาอีก เขาวาดฝ่ามือข้ายอาคมสีทองล้อมรอบมาร ปรากฏ เส้นแสงสีทองยึดจับมารตัวนั้นเอาไว้อย่างแน่นหนา
แต่มารตัวนั้นยังคงยิ้มไม่สนใจ
“แกไม่รู้เหรอว่า สัญญาของมารมีหลายชนิด ผู้หญิงคนนี้ทำสัญญาผูกวิญญาณกับฉัน ถ้าฉันเป็นอะไรไป เธอจะต้องเป็นอย่างฉัน”มารหัวเราะเยาะเย้ย
จิวโมไป๋ก็ยิ้มเช่นกัน”ช่างเป็นมารที่ตกยุคจริงๆ ไม่รู้เหรอว่าคข่ายอาคมมันพัฒนาไปถึงไหนแล้ว”
จิวโมไป๋วาดฝ่ามือ กรอบสีเหลี่ยมลูกบาศก์ล้อมรอบร่างของมารเอาไว้
“นี่มันอะไร?”
“จำไว้ นี่เรียกว่า ข่ายอาคมแยกพื้นที่ แก่เป็นแค่มารระดับต่ำ ถึงฉันจะไม่บอก แกก็น่าจะรู้นะว่า สัญญาที่มารทำกับมนุษย์ จะเป็นแบบเชื่อมสัญญาโดยตรง ทำให้ถ้าอยู่คนละมิติ สัญญาก็จะกลายเป็นเสียเปล่าไปในทันที”จิวโมไป๋พูดในขณะที่เดินไปหามาร
“ข่ายอาคมแยกพื้นที่ แม้ว่าจะไม่สามารถสร้างมิติแยกต่างหากได้ แต่สำหรับวิญญาณมารระดับต่ำ แค่ทำให้พื้นที่ข้างในและข้างนอกต่างกัน ก็สามารถกำจัดแกได้ โดยที่คนที่ทำสัญญากับแกไม่เป็นอะไรแล้ว”
“แก!”มารกรีดร้องพยายามจะทำลายกรอบสีเหลี่ยมลูกบาศก์ แต่ก็ทำไม่ได้
จิวโมไป๋ยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา เขาวาดมือ พื้นที่สีดำก็เปลี่ยนเป็น เมฆสีทองเข้มล้อมรอบพวกเขา
“ที่นี่?”มารมองไปรอบๆ
“ทะเลสติของฉันเอง”จิวโมไป๋ตอบ
“แกกล้ามากที่พาฉันมาที่นี่ ไม่กลัวฉันหลุดออกไป ทำลายจิตวิญญาณของแกหริอไง”
“ฉันไม่กลัว”
พูดจบจิวโมไป๋กระบี่เลือนเร้นลอยออกมาจากไหนไม่รู้ พุ่งผ่านกรอบสีเหลี่ยมลูกบาศก์ แทงเข้าที่คอของมาร ก่อนจะเฉือนออกจนหัวหลุดลอยออกไป
“เพราะฉันจะไม่ปล่อยให้แกได้ออกมาอยู่แล้ว”จิวโมไป๋พูดอย่างแผ่วเบา กระบี่เลือนเร้น ที่มีลักษณะเลือนราง ก็ลอยมาเบื้องหน้าของเขา จิวโมไป๋ลูบมันอย่างแผ่วเบา ก่อนจะส่งมันกลับไปที่ตำหนักยุทธ
จิวโมไป๋หันกลับไปมองร่างของมารที่สลายหายไป
“ที่แกโชคร้าย ก็คือทะเลจิตวิญญาณของฉันเชื่อมต่อกับทะเลปราณ ฉันสามารถควบคุมอาวุธในตำหนักยุทธ มาใช้ต่อสู้กับคนที่บุกรุกจิตวิญญาณของฉันได้โดยตรง”
—
นอนจริงๆแล้ว ฝันดีครับทุกคน
