ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 170

เมืองเทียนซู

ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

อูเหวินพาเด็กๆจากบ้านเด็กกำพร้าที่เขาเคยอยู่ มาเที่ยวเล่นและซื้อเสื้อผ้าของเครื่องใช้ เด็กๆวิ่งไปที่ตู้เครื่องเล่นด้วยความสดใสร่าเริง

“พี่อูเหวิน มาเล่นด้วยกันเถอะ”เด็กสาวตัวน้อยมาชวนอูเหวินไปเล่น

“ไปเล่นกันเลย พี่ต้องคุยกับลุงเอี๊ยกวนก่อน”อูเหวินลูบหัวเด็กสาวเบาๆ เธอพยักหน้าวิ่งไปเล่นกับเพื่อนๆ

อูเหวินมองเด็กสาววิ่งเข้าไป ด้านซ้ายของเขามีชายวัยกลางคนใบหน้าอบอุ่นอ่อนโยน สายตามองเด็กๆเต็มไปด้วยความรัก

“ลุงเอี๊ยกวน ผมจะบริจาคเงินให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า 100 ล้านเครดิต เงินส่วนหนึ่งผมอยากให้ปรับปรุงอาคารที่พักของเด็กๆ ให้พวกเขามีห้องส่วนตัวทุกคน”อูเหวินพูดขึ้น เขาเคยอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เขารู้ดีว่าการนอนเบียดกัน โดยไม่มีพื้นที่ส่วนตัวมันคับแคบขนาดไหน ถ้าเป็นเด็กร่างกายไม่ใหญ่ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าอายุมากขึ้นตัวสูงใหญ่ขึ้น จะรู้สึกอึดอัด

“อูเหวิน เธอไม่ต้องบริจาคให้พวกเราหรอก เธอจะต้องเอาเงินพวกนี้ไปซื้อทรัพยากรบ่มเพาะพลัง ถ้าเธอเอาเงินมาให้พวกเรา เธอจะทำยังไง”เอี๊ยกวนส่ายหน้าไม่เห็นด้วยที่อูเหวินจะบริจาคเงินให้พวกเขา เด็กที่ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พวกเขาต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อปรับปรุงชีวิตตัวเอง โดยเฉพาะทรัพยากรบ่มเพาะพลัง ที่ราคาแพงมหาศาล

“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ผมระดับการบ่มเพาะพลังถึงขั้นที่ 3 ต้นแล้ว ผมมั่นใจว่า ในการประลองภายในมหาวิทยาลัย สามารถต่อสู้เอาตำแหน่งดีๆมาได้แน่”อูเหวินพูดอย่างมั่นใจ

เอี๊ยกวนจะปฏิเสธอีก แต่อูเหวินก็พยายามโน้มน้าว สุดท้ายเขาบริจาคเงิน 50 ล้านเครดิตให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

พวกเขาพาเด็กๆออกจากโถงตู้เครื่องเล่น เดินไปที่โซนอาหารและของกิน

“พี่อูเหวิน ดูพี่สาวผมทองคนนั้นสิ ดูเหมือนว่าเธอจะหิวมาก”เด็กคนหนึ่งร้องบอกอูเหวินพร้อมชี้ไปทางฝั่งตรงข้าม อูเหวินมองตามมือที่ชี้ไป เขาพบกับ เด็กสาวผมทองกำลังมองมาทางพวกเขา สายตาจ้องเขม่งมาที่ไอศกรีมช็อกโกแลตชิพในมือของอูเหวิน

เซเรียนั่งหน้ามุ่ย แกว่งขาไปมาบนม้านั่ง สายตาก้มลงมองกำไลข้อมืออย่างลังเล เธอเป็นคนปิดกำไลข้อมือของตัวเอง ตอนที่แอบหนีจากผู้คุ้มกันออกมาเที่ยวเล่น ในตอนนี้ถ้าเธอเปิดกำไลข้อมือ เพื่อจ่ายเงินซื้อของกิน เธอจะถูกผู้คุ้มกันพบตัวทันที

เธอเดินจนปวดขาและท้องของเธอก็ร้องเบาๆ เธอนั่งบนม้านั่ง เหม่อลอยมองไปที่กลุ่มเด็กๆกำลังซื้อไอศกรีม

อูเหวินมองเด็กสาวอายุ 16-17 ปี ด้วยความสงสัยเพราะเสื้อผ้าของเธอ เขามองแววเดียวก็รู้ว่า เป็นเสื้อผ้าแบรนด์ระดับไฮเอน เธอไม่น่าจะอยู่ในสภาพหิวโซแบบนี้ได้

หรือว่ากำไลข้อมือเสีย เลยไม่สามารถใช้งานได้

เขาลังเลที่จะเข้าไปถาม แต่เมื่อเห็นแววตาละห้อย เขาเดินไปซื้อไอศกรีมช็อกโกแลตชิพอีกอัน และพากลุ่มเด็กๆไปหาเด็กสาว…

เมืองฉางอัน

โรงประมูลหมีหิมะ

ดยุกเซราส เวสลาดัส เดินไปที่หินสีแดง เขาหยิบมันขึ้นมาดู โดยไม่สนใจว่ามันไม่ได้เป็นของเขา

หยวนหม่าหยันกัดฟันแน่น สายตามองไปที่ชายตรงหน้าด้วยความเกรงกลัว ขวานดำในมือสั่นระริก

เขายอมรับไม่ได้! หยวนหม่าหยันกระชับขวานดำแน่น เขาเป็นผู้ดูแลเมืองฉางอัน ถ้าเขาปล่อยให้อีกฝ่าย ก่อความวุ่นวาย โดยไม่ทำอะไร ชื่อเสียงที่เขาสั่งสมมาจะต้องย่อยยับไม่เหลือชิ้นดีแน่ๆ

“ดยุกเซราส แม้ว่าใครจะกลัวท่าน แต่ฉันหยวนหม่าหยัน ไม่กลัว!”หยวนหม่าหยันคำรามเสียงดัง ขวานดำส่งพลังกดดันอันมหาศาล

“สู้!”หยวนหม่าหยันร้องคำราม พุ่งเข้าหาดยุกเซราส แต่ก่อนที่จะเข้าใกล้ วงแหวนเวทย์สีเขียวอ่อนก็ปรากฏบนพื้น พายุหมุนอันรุนแรงยกร่างของหยวนหม่าหยัน ลอยกระเด็นขึ้นไปกระแทกเพดานอย่างรุนแรง ก่อนจะตกลงมาบนเวที เขากระอักเลือดออกมาแววตาอ่อนลงเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ เขาผุดลุกขึ้นมาหมุนตัวอย่างรุนแรงก่อนจะขว้างขวานดำออกไป

ขวานดำหมุนวนเป็นวงกลมสีดำ เหมือนกรงจักร พุ่งเข้าหาร่างของดยุกเซราส พลังอันรุนแรงที่แผ่พุ่งออกจากตัวขวาน ทำให้พื้นเวทีประมูลเกิดรอยแยกบาดลึกลงไป

วงแหวนเวทย์สีเขียวอ่อน ขนาดเล็กลอยอยู่ใต้เท้าของดยุกเซราส ร่างของเขาหายไปในพริบตา หลบขวานดำได้อย่างไม่ยากเย็น แต่ขวานดำที่พุ่งออกไปหมุนกลับมา มันกวาดเก้าอี้ชั้นธรรมดาจนพังทลายทั้งแถบ โชคดีที่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น

ขวานดำพุ่งกลับเข้าหาหยวนหม่าหยัน แต่ดยุกเซราส ปรากฏขึ้นเหนือขวานดำ มือของเขาปรากฏวงแหวนเวทย์ คลื่นพายุพุ่งเข้ากระแทกขวานดำตกลงไปบนเวทีประลอง

ตูม!

จากนั้นวงแหวนเวทย์อีก 10 วง ปรากฏรอบตัวหยวนหม่าหยันอย่างรวดเร็ว วงแหวนเวทย์กลายโซ่สายลม รัดเข้ากับร่างกายทุกส่วนจนขยับไม่ได้ ขวานดำที่ตกอยู่กลายเป็นแสงสีดำกลับเข้าไปในรอยสัก

พ่ายแพ้อย่างเด็ดขาด ไม่มีทางตอบโต้

“น่าผิดหวัง”ดยุกเซราสกล่าวอย่างแผ่วเบา แต่คนในโรงประมูลได้ยินทุกคน

ดยุกเซราส กำหินสีแดงวงแหวนเวทย์สีเขียวอ่อนปรากฏขึ้น เกินเป็นพลังอันรุนแรงอัดทำลายหินสีแดง แต่หินสีแดงยังคงอยู่ในสภาพเดิม ไม่เกิดรอยอะไรเลย

“น่าสนใจ”ดยุกเซราสพยักหน้าเล็กน้อย แววตาที่มองหินสีแดงดูจะให้ความสนใจมากขึ้น

“ดยุกเซราส รบกวนช่วยปล่อยสิ่งของบนมือลง และอธิบายมาว่าท่านมาทำอะไรที่โรงประมูลแห่งนี้”เสียงแหบห้าวเต็มไปด้วยพลังดังขึ้นนอกห้องประมูล

ชายชราเดินเข้ามาจากทางเข้า ในมือของเขาถือดาบยาว พลังกดดันที่ปล่อยออกมาทำให้ผู้คนหายใจไม่ออก เมื่อเห็นใบหน้าของชายชราทุกคนจำเขาได้ทันที ฉินหวนซู ผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลฉิน!

ดยุกเซราสไม่ตอบ แต่วงแหวนเวทย์ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าฉินหวนซู พร้อมกับคมมีดสายลมนับไม่ถ้วนกระหน่ำโจมตีไม่หยุด

ฉินหวนซูยิ้มเยาะ บนหน้าผากปรากฏรอยสักเกราะทองคำ ชุดที่เขาใส่กลายเป็นเกาะทองคำงดงาม ดาบยาวในมือถูกชักออกมาตัดคมมีดสายลมทั้งหมดขาดกระเด็นออกไป

ดยุกเซราส เงยหน้ามามองฉินหวนซูเล็กน้อย เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้น วงแหวนเวทย์ยักษ์ที่ลอยอยู่ตั้งแต่แรก กลายเป็นหอกสายลมที่อัดเแน่นไปด้วยพลังสายลม พุ่งเข้าใส่ฉินหวนซูด้วยความเร็วสูง

หอกเทพวายุ

เสี้ยววินาทีหอกสายลมก็เข้าปะชิดร่าง โดยที่ฉินหวนซูไม่สามารถแม้แต่ยกดาบขึ้นมาป้องกัน

แต่ก่อนที่หอกจะแทงเข้าร่าง ฉินหวนซูเร่งเคล็ดบ่มเพาะพลัง เกาะทองคำเปล่งประกายสีทองคำแววาวเคลือบทั่วร่างกาย

ตูมม!!

ร่างคนพร้อมหอกพุ่งกระแทกพนักอาคารแตกเป็นรูกลมขนาดใหญ่ และพุ่งออกไปจากอาคารในทันที

ดยุกเซราสมองผ่านรูอาคารแล้วยิ้มแผ่วเบา วงแหวนเวทย์ปรากฏขึ้นบนมือขวา

วูบฉินหวนซูกระโดดผ่านช่องอาคารที่พังทลาย กลับขึ้นมาในอาคารประมูล ร่างกายของเขายังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ มีเพียงใบหน้าที่ซีดลงเล็กน้อย ฉินหวนซูบุกเข้าหาดยุกเซราสทันที โดยไม่พัก เพราะเขารู้จุดอ่อนของนักเวทย์ แต่โชคร้ายที่ดยุกเซราสเป็นนักเวทย์ลม ความเร็วของเขายากที่จะมีใครตามทัน

เขาหายตัวหลบการโจมตีของฉินหวนซู และลอยตัวขึ้นบนอากาศ วงแหวนเวทย์สีเขียวอ่อนที่มือขวา หมุนกลายเป็นสิงโตสายลมที่ทรงพลังเข้าต่อสู้ ฉินหวนซูยกดาบฟันร่างสิงโตขาด แต่ร่างของสิงโตสายลมที่ขาด มันกลายเป็นสิงโตสองตัวหมุนตัวกลับมาโจมตีฉินหวนซูจากด้านหลัง

ในเวลาเดียวกันวงแหวนเวทย์อีก 5 วงก็ปรากฏขึ้นรอบร่างฉินหวนซู สิงโตสายลมอีกห้าตัวพุ่งเข้าใส่พร้อมกัน

ฉินหวนซูพลิกดาบหมุนตัวฟันออกไปรอบทิศ คลื่นดาบสีทอง ทำลายสิโตวายุอย่างหมดจด

จากนั้นเขาก็ฟาดดาบ ส่งคลื่นดาบอันรุนแรงเข้าใส่ ดยุกเซราส ที่ลอยอยู่

แต่ร่างของดยุกเซราสหายตัวไปในชั่วพริบตา พนังอาคารด้านหลังถูกคลื่นดาบฟันจนแตกเป็นเสี่ยงๆ แม้แต่เทคโนโลยี่ชั้นสูง ก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีเพียงครั้งเดียวของคนทั้งสอง

คนที่อยู่ในห้องพิเศษเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย พากันหนีออกมา

“เยี่ยมสมแล้วที่เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลฉิน”ดยุกกล่าวชม แต่มันก็แค่นั้น วงแหวนเวทย์สีเขียวอ่อนที่ดูซับซ้อนทรงพลัง ก่อนจะกลายเป็นสิงโตสายลมที่มีลวดลายซับซ้อนทรงพลัง

สิงโตสายลมพุ่งเข้าหาฉินหวนซู ความเร็วของมันเพิ่มขึ้น 3 เท่า ฉินหวนซูฟันดาบใส่สิงโตวายุ แต่มันหลบได้ และขย้ำเข้าที่ลำคอของฉินหวนซู แต่เขาใช้ท่าเท้าหลบมาได้และ ใช้ดาบยาวที่มีพลังงานสีทองก็ตัดมันขาดออกจากกัน สิงโตสายลมแยกเป็นสองตัวพยายามเข้าสู้กับฉินหวนซู

ฉินหวนซูเก็บดาบยาวเข้าฝักและถือด้วยมือซ้าย มือขวาชกหมัดที่มีประกายสีทอง เข้าใส่ร่างสิงโตสายลมแตกกระจายหายไป ไม่ฟื้นกลับมาอีก

ในชั่วเวลาที่ฉินหวนซูกำลังจัดการสิงโตวายุ

วงแหวนเวทย์ยักษ์ห้าวงลอยอยู่บนอากาศ พร้อมหอกเทพวายุ 5 เล่ม ค่อยโผล่ออกมา พลังที่แผ่กระจายออกมาจาก หอกเทพวายุดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่า หอกเทพวายุครั้งแรก 3 เท่า

ใบหน้าของฉินหวนซูชะงักค้างทันที

หอกวายุก่อนหน้านั้นเขาใช้พลังเกือบหนึ่งในสาม เอามาป้องกัน หอกเทพวายุไว้ได้ แต่ต้องแลกมาด้วยกำลังที่อ่อนลง ถ้าเขาโดนหอกเทพวายุที่รุนแรงกว่า หอกเทพวายุก่อนหน้า และมีถึง 5 เล่ม เขาไม่มั่นใจว่าจะรอดไปได้

แต่หอกเทพวายุเหมือนจะไม่พุ่งออกมา

ดยุกเซราสมองฉินหวนซูเล็กน้อย ก่อนจะกระตุกยิ้มขึ้นอย่างแผ่วเบา และมองไปอี้ยงถานที่ตอนนี้ถูก มนุษย์หมาป่าสีเงินจับตัวอยู่

“ฉันจะซื้อหินสีแดง 1 พันล้านเครดิต ตกลงไหม”ดยุกเซราสถาม ดวงตาสีเขียวมองไปที่ใบหน้าของอี้ยงถาน

อี้ยงถานจะปฏิเสธ แต่กำไลข้อมือของเขาสั่นเบาๆ เขาเหลือบตามองข้อความ สุดท้ายเขาก็กัดฟันยอมรับเงินจากดยุกเซราส

เมื่อจ่ายเงิน ดยุกเซราสก็เก็บ หินสีแดงในอกเสื้อ และเดินจากไปทางลิฟต์ลงไปชั้นล่าง มนุษย์หมาป่าสีเงินที่ปล่อยอี้ยงถาน เดินตามหลังดยุกเซราส มนุษย์หมาป่าสีน้ำตาลอีกสี่ตัวก็เดินแถวสองคน ตามหลังมนุษย์หมาป่าสีเงิน

พวกเขาเดินออกจากโรงประมูลทางด้านหน้า โดยที่ไม่สนใจว่าจะมีใครมาจับกุม

—