ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 227

อยู่ๆสายลมก็โหมกระหน่ำอย่างรุนแรง ฝนที่ตกปอยๆ ถูกสายลมพัดกระจัดกระจายไปทั่วอย่างไร้ทิศทาง เมื่อรวมเข้ากับอากาศที่หนาวเย็น เม็ดฝนก็กลายเป็นไอหมอกสีขาวปกคลุมไปทั่วบริเวณ

จิวโมไป๋เงยหน้าขึ้นไปมองเห็นตรีศูลสามง่าม จำนวนหลายสิบเล่ม ลอยอบู่บนท้องฟ้า เขาก็สัมผัสได้ถึงอันตราย เขารีบก้มลงไปดูดเลือดของแวมไพร์ลอร์ดออกมา เมื่อหลอดเก็บเลือดเต็มเขาก็เก็บใส่วงแหวนมิติเก็บของอย่างเร่งรีบ โดยไม่กันกระแทกอะไรเลย และหยิบเข็มดูดเลือดอีกอันออกมาแทง เมื่อได้เลือดจนเต็มอีกหลอด เขาก็โยนไปในแหวนมิติเก็บของ และก็ใช้ความเร็วสูงสุดวิ่งจากไปทันที

แวมไพร์ลอร์ดที่ถูกปล่อยแขนด็พยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากหนามสายลม

เพียงชั่วเวลาสั้นๆหลังจากที่จิวโมไป๋วิ่งออกไป ดยุกเซราสก็ปล่อยตรีศูลยักษ์ทั้ง 30 เล่มลงมา ตรีศูลพุ่งแหวกอากาศด้วยความเร็วเสียง

จ้าวแห่งความมืดมองตรีศูลทั้งหมดที่พุ่งตรงมา เขาก็เห็นว่าหลบไม่ได้แน่ เขาก็เค่นเสียงด้วยความไม่พอใจ เคียวสีดำสลายหายไป ก่อนที่ร่างจะกระจายออก กลายเป็นค้างคาวสีดำเหมือนน้ำหมึกขนานเล็กนับไม่ถ้วน บินหลบหนีกระจายออกไปทุกทิศทาง

ตรีศูลแต่ละเล่มหมุนควงเกิดพายุอันรุนแรง มันแยกกันโจมตีไปยังกลุ่มค้างคาวที่หลบหนี เหมือนล็อคเป้าเอาไว้ ตรีศูลพุ่งลงมาทำลายฉีกระชากร่างของค้างคาวไปเป็นจำนวนมาก ก่อนจะปักลงที่พื้นเกิดคลื่นพายุโหมกระหน่ำไปทั่วบริเวณกว่า 1 ตร.กม

พลังงานคุ้มครองของเจ้าอาวาสหงหมิงสั่นไหวอย่างรุนแรง ไม่สามารถป้องกันพลังของตรีศูลเทพเจ้าทั้งหมด ลดทอนการโจมตีไปลงไป 9 ใน 10 ส่วน พลัง 1 ส่วนที่เหลือทะลุลงไป ทำให้เกิดความเสียหายกลายเป็นหลุมลึกกว่า 30 จุดฝุ่นนับไม่ถ้วนถูกพายุพัดกระจายไปทั่วบริเวณ

มุมปากของเจ้าอาวาสหงหมิง มีหยดเลือดไหลออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะย้อนกลับไป รอยธูปจี้เปล่งแสงเพิ่มพลังให้กับพลังคุ้มครองมากขึ้น

สัตว์ยักษ์ทั้งสองถูกพลังทำลายสลายหายไป

แวมไพร์ลอร์ดโชคร้าย ถูกคลื่นพลังปะทะเข้าใส่จนเกิดบาดแผลทั่วร่าง ก่อนที่หนามสายลมจะถูกทำลาย ร่างของเขาลอยกระเด็นออกไปไกล

เมื่อพายุสงบ ตรีศูลเทพเจ้าทั้ง 30 เล่ม ยังปักตึงอยู่ที่พื้น ไม่สลายหายไปทันที เพราะใช้กฎแห่งธาตุลมจำนวนมากในการสร้าง ต้องใช้เวลาในการสลายพลังกฎแห่งธาตุลมได้

มังกรเกล็ดฟ้าที่ขดตัวอยู่ที่พื้นคลายตัวออก หลงเทียนหลานซ่อนตัวอยู่ตรงกลาง ไม่ได้รับผลกระทบจากพลังโจมตี เขาควงหอกสังหารมังกรเกิดคลื่นน้ำโหมออกไปสลายฝุ่นที่ปกคลุมอยู่ให้หมดไป

เมื่อฝุ่นและหมอกสีขาว กระจายกายไป บนพื้นทั่วบริเวณมีเลือดสีดำตอยู่แทบทุกจุดเป็นวงกว้าง

ไม่ไกลออกไปคางค้าวจำนวนไม่กี่ร้อยตัวบินมารวมกันเป็นร่างของจ้าวแห่งความมืด เสื้อคลุมสีเลือดถูกทำลายหายไป เหลือเพียงชุดรัดรูปสีดำสนิท ที่มีรอยฉีกขาดและเลือดไหลออกมา ในสภาพบาดเจ็บสาหัส บาดแผลค่อยๆสมานกัน พลังการฟื้นฟูช้าลงอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อไม่มีชุดคลุมบดบังใบหน้า ทำให้สามารถมองเห็นใบหน้าที่แท้จริงของจ้าวแห่งความมืด ใบหน้าเหมือนเด็กหนุ่มอายุ18 ปี รูปหน้าหล่อเหล่าสูงส่งเหมือนขุนนางชั้นสูง ผมยาวสีทองผิวขาวไร้สีเลือด เส้นเอ็นสีดำบูกโบนอยู่กลางหน้าผากและขมับทั้งสองด้าน นัยน์ตาสีแดงสด

หลงเทียนหลาน ไม่ปล่อยให้จ้าวแห่งความมืดฟื้นฟูพลัง เขาสั่งมังกรเกล็ดฟ้าให้ลอยขึ้นไปเพื่อรอจังหวะเข้าโจมตี ส่วนตัวเขาเองแร่งความเร็วทั้งหมด พุ่งไปที่จ้าวแห่งความมืด

หอกสังหารมังกรชี้ปลายแหลมไปที่ร่างของจ้าวแห่งความมืด พลังงานสีฟ้าดึงดูดน้ำฝนที่ตกลงมาหอมรวมที่ปลายหอก

วิชาหอกสังหารมังกร คลื่นมังกรสังหาร

ปลายหอกเกิดเป็นมังกรน้ำขนาดใหญ่ ทะลวงผ่านสายฝนเป็นเส้นทาง ไปยังร่างของจ้าวแห่งความมืด

แต่ก่อนที่หอกจะพุ่งไปถึง

หอกก็หยุดกึก ร่างของหลงเทียนหลานจะหยุดอยู่กับที่ไม่สามารถขยับได้ กระบวนท่าคลื่นมังกรสังหารสลายไป

“นี้มัน!”หลงเทียนหลานก้มมองไปยังเส้นด้านสีดำนับไม่ถ้วน มัดร่างกายของเขาและหอก

จ้าวแห่งความมืดยิ้มเย็นชาปลายนิ้วมีเส้นด้านสีดำนับไม่ถ้วน เชื่อมต่อกองเลือดสีดำของเขาทั้งหมดที่ตกอยู่บนพื้น อาณาเขตของด้ายสีดำกินพื้นที่กว่า 1 กม.

ดยุกเซราสที่ลอยอยู่ก็ถูกรัดแน่นจนขยับไม่ได้เช่นกัน

“ดุเหมือนว่าพวกนายจะไม่รู้ความสามารถของฉันเลยใช่ไหม”จ้าวแห่งความมืดยิ้มเยือกเย็นก่อนจะยกมือทั้งสองขึ้นร่างของดยุกเซราสค่อยๆตกลงมาอย่างช้าๆ

“ฉายาของฉันเมื่อตอนสร้างชื่อเสียงคือ‘ผู้ชักเชิดแห่งความตาย’“ใบหน้าของจ้าวแห่งความมืดเต็มไปด้วยความอำมหิต

ดยุกเซราสและหลงเทียนหลานรีบเร่งพลังขั้นสูงสุด เพื่อปกป้องผิวหนังจากการรัดของเส้นด้าย

หลงเทียนหลานพยายามกระชากด้ายสีดำ แต่ก็ทำไม่ได้ และยังทำให้มันยิ่งรัดแน่นขึ้น

“อย่าเสียแรงเปล่าเลย ยิ่งขยับหรือดิ้น เส้นด้ายก็จะยิ่งรัดแน่น”จ้าวแห่งความมืดกล่าว ใบหน้าของเขาในตอนนี้น่ากลัวอย่างมาก

หลงเทียนหลายเชื่อมต่อกับมังกรเกล็ดฟ้า ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า สั่งให้รีบลงมาช่วย

มังกรเกล็ดฟ้าจะเข้ามาช่วย ด้ายสีดำก็พุ่งขึ้นไปรัดร่างของมังกรเกล็ดฟ้าจนหนาแน่น แต่เพราะเกล็ดของมันทำให้ด้ายพวกนี้ไม่สามารถทำอะไรมันได้ แต่เพราะจำนวนเส้นด้ายเยอะเกินไป ทำให้มังกรเกล็ดฟ้าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้สะดวก

“ดูเหมือนเวลาเล่นจะเหลือไม่มากนัก”จ้าวแห่งความมืดมองไปยังหลงเทียนหลานและดยุกเซราส รอยยิ้มแปลกๆก็ปรากฏบนหน้า

ร่างของดยุกเซราสและหลงเทียนหลานลอยมาเทียบกันด้านหน้า

จ้าวแห่งความมืดยิ้มเย็นยะเยือกก่อนจะขยับมือเบาๆ

เส้นด้านที่รัดแขนขาถูกบิดในองศาที่แปลกประหลาด ความเจ็บปวดปวดไปทั่วร่าง ทั้งสองกัดฟันแน่นข่มความเจ็บปวด เส้นด้ายที่รัดแน่น บิดร่างของพวกเขาในท่าทางแปลกประหลาด แม้จะไม่สามารถสร้างความเสียหายได้โดยตรงเพราะพลังที่ปกคลุมร่าง แต่มันก็สร้างความเจ้บปวดให้ไม่น้อย

จ้าวแห่งความมืดพอใจที่สามารถจัดการทั้งสองได้ เขาต้องเสียสละเลือดเพื่อสร้างเส้นด้ายสีดำไปกว่า 6 ใน 10 ทั้งหมดทำให้ในตอนนี้เขาอ่อนแออย่างมาก

เคียวสีดำก็มาปรากฏตัวขึ้นบนมือ

“ช่างเป็นความโชคร้ายของประเทศจริงๆ ที่ต้องสูญเสีบบุคคลที่แข็งแกร่งไป”จ้าวแห่งความมืดยกเคียวขึ้น พลังงานสีดำก็โหมกระหน่ำอย่างรุนแรง

ดยุกเซราสพยายามเรียกวงแหวนเวทย์ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เหมือนกับว่าเส้นด้ายสามารถดูดซับพลังเวทย์หรือผนึกพลังเวทย์ ทำให้ไม่สามารถใช้พลังเวทย์ได้

ทางด้านหลงเทียนหลานก็ไม่ต่างกันนัก

ดยุกเซราสมองเคียวที่กำลังฟันลงมา เขาจะตายอย่างนี้ไม่ได้! สายตาเหลือบไปเห็นหลงเทียนหลานกำลังใช้กฎแห่งธาตุน้ำ เขาก็รู้ทันทีว่าเส้นด้ายพวกนี้ ทำให้ไม่สามารถใช้เวทย์ได้ แต่อย่างอื่นยังสามารถใช้ได้อยู่ เขารวบรวมพลังกฎแห่งธาตุลมสร้างม่านป้องกันเขาและหลงเทียนหลาน โดยที่ไม่ต้องร่ายวงแหวนเวทย์

เปรี้ยง! เคียวสีดำฟันลงมาปะทะกับท่านพลังลม คลื่นพลังกระจายออกโดยรอบ

ใบหน้าของจ้าวแห่งความมืดเปลี่ยนไป ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรับการโจมตีแบบนี้ได้ ขณะกำลังคิดจะโจมตีซ้ำ

ในตอนนั้นเองก็มีลูกพลังงานสีดำ ลอยเข้ามาด้วยความเร็วสูง เส้นด้ายทั้งหมดและพื้นดินบางส่วนถูกพลังแรงดึงดูดดึงเข้าไป กลายเป็นลูกกลมๆขนาดใหญ่ขึ้น เส้นด้ายที่รัดร่างของดยุกเซราสและหลงเทียนหลานก็คลายออกเล็กน้อย ทั้งสองก็ถือโอกาสหลบหนีออกมาได้

“ซานคุนหมิง!”หลงเทียนหลานหันไปมองผู้ที่ลอยอยู่อีกด้าน

ซานคุนหมิงพยักหน้า ก่อนที่จะเรียกลูกพลังแรงดึงดูดที่รวบรวมเส้นด้ายสีดำทั้งหมดได้ พุ่งไปที่มังกรเกล็ดฟ้าบนท้องฟ้า

“ผู้บัญชาสูงสุด ทำลายมัน!”

หลงเทียนหลานเข้าใจทันที เขาส่งสัญญาณไปที่มังกรเกล็ดฟ้า ทันทีที่รับคำสั่งปากของมังกรเกล็ดฟ้าก็อ้ากว้าง ปล่อยคลื่นพลังทำลายล้างเข้าใส่ลูกพลังแรงดึงดูด

ตูมมม ลูกพลังแรงดึงดูดสลายเป็นชิ้นๆ

ใบหน้าของจ้าวแห่งความมืดเปลี่ยนไปทันที เส้นด้ายทั้งหมดสร้างจากเลือดของเขา เมื่อเส้นด้ายถูกทำลาย เขาก็ไม่สามารถฟื้นฟูด้วยความเร็วสูงได้ ต้องพักเพื่อฟื้นฟูพลังทั้งหมดกลับมา

พลังในตอนนี้ของเขาไม่เต็มร้อย ในใจกำลังปวดหัวอย่างหนัก แต่ใบหน้ายังคงเรียบเฉยเย็นชา

พลังสีดำไปรวมกันอยู่ด้านหลัง ก่อนที่จะกลายเป็นโครงกระดูกสูง 5 เมตร

สัญญามาร อาณาเขตวิญญาณดินแดนแห่งความตาย

รัศมีของจ้าวแห่งความมืดขยายพลังดูดซับพลังชีวิตโดยรอบมาหล่อเลี้ยงตัวเอง

แต่ในตอนนั้นเอง

“อามิตตาพุทธ”เสียงเจ้าอาวาสหงหมิงดังขึ้น ก่อนที่ปางฝ่ามือจะตบออกมาอย่างแรง อาณาเขตวิญญาณดินแดนแห่งความตายพังทลายลง โครงกระดูกด้านหลังจ้าวแห่งความมืดหายวับไปในทันที

“แก!พระหัวล้าน”จ้าวแห่งความมืดสบถด้วยเสียงเย็นชาที่ถูกขัดขวาง ก่อนจะกล่าวเสียงดัง

“ไหนแกบอกว่าจะไม่เข้ามายุ่งกับการต่อสู้ของฉัน”

เจ้าอาวาสหงหมิงที่อยู่ไกลออกไป พูดขึ้นด้วยท่าทางสงบนิ่ง

“พลังเมื่อครู่มันรุนแรงเกินไป มันอาจทำให้คนทั่วไปเดือดร้อนได้”

ใบหน้าของจ้าวแห่งความมืด กลายเป็นโกรธ

แต่หางตาเหลือบไปเห็นลูกชายงี่เง่า ที่ถูกปล่อยออกมาตอนไหนไม่รู้ กำลังซ่อนอยู่ไม่ไกล

จ้าวแห่งความมืดตัดสินใจทันที เพราะตอนนี้พลังของเขาเหลือไม่ถึงครึ่ง

วงแหวนเวทย์สีดำนับร้อยลอยล้อมรอบร่างของเขา ก่อนจะระเบิดการโจมตีปูพรม ไปรอบๆ

ดยุกเซราสและหลงเทียนหลานรีบถอยมาป้องกัน

ก่อนที่จ้าวแห่งความมืดจะเรียกวงแหวนขนาดใหญ่ 40 เมตร 4 วง ใช้เวลารวมพลังนานเล็กน้อย แต่เหยื่อดึงความสนใจที่ปล่อยออกไปทำงานได้ดี

ทั้งสองหลบการโจมตีเวทย์ที่ไม่แน่นอน ทำให้ยากในการหลบ ไม่เหมือนการโจมตีมาเป็นชุดๆแบบเดิม

ทั้งสองยังไม่ทันตั้งตัว ก็เกิดวงแหวนเวทย์สีดำขนาดใหญ่ 4 วง ก่อนจะมีงูสีดำเหมือนน้ำหมึกยาว 100 เมตร กระโจนเข้าหาทั้งสอง

หลงเทียนหลานเรียกมังกรเกล็ดฟ้ามาช่วยต่อสู้กับงูดำยักษ์สองตัว ดยุกเซราสเรียกสิงโตสายลมยักษ์สองตัวออกมาป้องกันงูทั้งสองตัว

กว่าทั้งสองจะหันกลับมา จ้าวแห่งความมืดก็หนีหายไป

หลงเทียนหลานประหลาดใจ แต่ดยุกเซราสถึงกับสบถไม่พอใจ เขาไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะหนีไปง่ายๆแบบนี้

ดยุกเซราสคิดไปเล็กน้อย เขาลืมไปว่าอีกฝ่ายเป็นนักฆ่า ที่ไม่ห่วงศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

จ้าวแห่งความมืดที่อาศัยจังหวะเผลอ เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงไปจับแวมไพร์ลอร์ดลูกชายของตัวเอง ก่อนที่จะหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งนักฆ่าที่ถูกจับ ไม่ช่วยเหลือ

เมื่อจ้าวแห่งความมืดจากไป สถานะการณ์ก็สงบลง งูยักษ์ทั้ง 4 ถูกทำลายสลายหายไป

โดยไม่ต้องพูดอะไรมากความ ดยุกเซราสพยักหน้าให้กับหลงเทียนหลาน ก่อนจะหายวับไปหาลูกสาวของเขาที่หลบอยู่ไกลออกไป

หลงเทียนหลานถอนหายใจ พื้นส่องสว่างขาวทองก็หายไป เขาหันไปมองไปยังจุดที่เจ้าอาวาสหงหมิงเคยอยู่ ตัวคนหายไปตอนไหนไม่รู้

จิวโมไป๋ที่ซ่อนอยู่เห็นว่าทุกคนจากไป เขาก็ค่อยๆออกจากที่ซ่อน ในตอนนี้เขาเปลี่ยนมาอยู่ในลักษณะเดิมของเขา

แต่ก่อนที่เขาจะเดินไปหาคนของหน่วยลับ เพื่อแกล้งทำเป็นคนที่พึ่งออกจากที่หลบซ่อน

“โยม ขอเวลาให้อาตมาสักครู่ได้ไหม”เสียงแหบแห้งแต่อ่อนโยนดังขึ้นจากด้านหลัง

จิวโมไป๋ตกใจ พุ่งตัวออกจากที่เดิมก่อนจะหันกลับไป เห็นเจ้าอาวาสหงหมิงกำลังยืนพนมมือซ้ายด้านเดียว มืออีกข้างถือประคำลูกบัดไม้สีน้ำตาลเข้ม

จิวโมไป๋เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใครเขาก็ถอนหายใจ ก่อนจะผสานมือทำความเคารพ

“ไม่ทราบว่า ท่านเจ้าอาวาสมีเรื่องอะไรให้ผมช่วยเหลือ”

เจ้าอาวาสหงหมิงยิ้มก่อนจะกล่าวช้าๆด้วยความจริงใจ

“โยมสนใจที่จะออกบวชไหม”

—-