ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 321

ตึง! เสียงกระทืบพื้นดังสนั่น ก่อนที่ร่างของโอนิจะพุ่งเข้าหาพวกเขาทั้งสองอย่างรวดเร็วราวกระสุนปืน พลังกดดันอันทรงพลังโถมเข้ามาอย่างดุดัน

อิวะ โซตะวาดฝ่ามือมาจับที่ด้ามดาบ หงหยุนยกสองมือประจบกันพลังสีทองแผ่กระจายออกจากร่างของเขา เสียงบทสวดดังขึ้นอย่างแผ่วเบา พริบตาความเจ็บปวดที่แขนทั้งสองข้างก็บรรเทาลงอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันแสงสีทองก็ถักทอเป็นปางมือสีทองขนาดใหญ่พุ่งเข้าปะทะกับโอนิตรงหน้า

ปัง! เสียงปะทะดังสนั่นคลื่นพลังกระจายออกไปโดยรอบ อาณาเขตน้ำแข็งของปีศาจหิมะแตกเป็นชิ้นๆ

ร่างยักษ์ของโอนิถูกหยุดไว้ได้ มันใช้สองมือค้ำยันปางมือเอาไว้ ก่อนที่มันจะร้องคำรามผลักปางมือกลับ ใบหน้าของหงหยุนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเร่งเร้าพลัง แสงสีทองสว่างเปร่งประกายเจิดจ้า ปางมือที่กำลังถูกผลักหยุดกึก

แต่ในตอนนั้นเองโอนิก็ปล่อยมือทั้งสองออก และกำหมัดชกไปที่ปางมือด้วยกำลังดิบเถือน

ตูม! ตูม! ตูม! ปางมือทนพละกำลังอันมหาศาลไม่ไหวแตกออก โอนิร้องคำรามกระทึบเท้าพุ่งตัวเข้ามาอีกครั้ง พลังกดดันอันน่ากลัวกดทับจนหายใจไม่ออก

ในตอนนั้นเอง อิวะ โซตะก็เคลื่อนไหว คลิก! ดาบยาวในมือชักออกจากฝักและฟันออกอย่างช้าๆ คมดาบอาบไปด้วยกฎแห่งธาตุดินสีน้ำตาลเข้ม แฝงไปด้วยพลังอันหนักหน่วง คมดาบขนาดใหญ่ปะทะเข้ากับร่างของโอนิ

เปรี้ยง! ทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง คมดาบฟันเข้าไปที่กลางอกเลือดสีแดงคล้ำไหลออกมาเล็กน้อย

อิวะ โซตะไม่ดูผลการโจมตีคมดาบของเขาฟาดฟันไปอีกสามครั้งติดๆ ทุกคมดาบแผงไปด้วยพลังกดทับอันหนักหน่วงเหมือนภูเขามหึมา ทุกๆคมดาบที่ฟาดฟันจะหนักขึ้นเรื่อยๆ

คมสาบทั้งสามฟันลงไปที่กลางอกจุดเดิม

เมื่อคมดาบทั้งสี่หลอมรวมกันมันจะกลายเป็นภูเขาเหล็กที่ปดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่าง

ตูม! อ๊าาาาก เข่าทั้งสองข้างแตกระเอียด เพราะไม่สามารถแบกรับน้ำหนักได้ ร่างของโอนิถูกกระแทกลงที่พื้น มันยกมือขึ้นไปมาพยายามจะลุกขึ้น แต่ไม่สามารถทำได้ คมดาบที่ฟันถูกร่างเหมือนแฝงไปด้วยพลังงานบางอย่าง ที่ทำให้ร่างของมันหนักราวกับกำลังถ่วงน้ำหนัก

หงหยุนถอนหายใจอย่างช้าๆ เขาลอบมองไปที่ อิวะ โซตะ ด้วยความตกใจ

ก่อนที่เขาจะมาทำภารกิจ เขาได้ศึกษาอัจฉริยะทุกคนของประเทศเกาะมาบ้าง อิวะ โซตะ อยู่อันดับที่ 10 ของอัจฉริยะดาวรุ่ง เขาเป็นคนเดียวที่อยู่เลข 2 หลัก พูดได้ว่าเขาเป็นอัจฉริยะที่อ่อนแอที่สุดของประเทศเกาะก็ว่าได้

จากการข้อมูลที่เขาได้รับ อิวะ โซตะเป็นผู้บ่มเพาะพลังสายซามูไร ฝึกฝนเคล็ดบ่มเพาะพลังดาบขุนเขา และเขาได้ฝึกฝนวิชาดาบที่ไม่ได้ระบุไว้ เป็นวิชาที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน

จากข้อมูลวิชาดาบของอิวะ โซตะ เชื้องช้า ไม่มีกระบวนท่ามากมาย เหมือนฟันดาบธรรมดาทั่วไป

ที่เขาสามารถเป็นอันดับที่ 10 ได้ ก็เพราะว่า เขาเกิดมาพร้อมพละกำลังอันมหาศาล ทำให้เขาได้เปรียบผู้บ่มเพาะพลังในระดับเดียวกัน และความแข็งแกร่งที่เขามี ทำให้การฟันดาบทั่วๆไปก็แข็งแกร่งกว่ายอดวิชาดาบนับไม่ถ้วน

เพราะอย่างนี้แม้ว่าอิวะ โซตะ จะเป็น 1 ใน 10 อัจฉริยะ แต่เขาก็ไม่ได้รับการชื่นชมจากผู้คนมากนัก

แต่เมื่อเขาเห็นการโจมตีของอิวะ โซตะ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าข้อมูลที่พวกเขาได้รับนั้นไม่ถูกต้อง แม้เขาจะไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับวิชาดาบมากมายนัก แต่การฟาดฟันดาบ 4 เล่มของ อิวะ โซตะมันทรงพลังเกินกว่าข้อมูลที่อธิบายว่า เป็นการฟันธรรมดาทั่วไป!

อิวะ โซตะรู้สึกได้ถึงการจ้องมองของหงหยุน เขาหันมามองก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ไม่ไปช่วยศิษย์น้องของนายก่อนเหรอ”

เมื่อได้ยินหงหยุนก็ได้สติ เขาเงยหน้ามองไปยังทางเข้าศาลเจ้า เขาก็เห็นศิษย์น้องเล็กของเขากำลังถูกปิศาจหิมะและโอนิโจมตีอย่างหนัก ท่าทางสะบัดสะบอม ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนสี ร่างของเขาระเบิดแสงสีทองเจิดจ้า ก่อนที่เขาจะพุ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว

อิวะ โซตะยิ้มลึก ก่อนจะหันไปมองด้านหลังและกล่าวอย่างเย็นชา

“ออกมาได้แล้ว”

เกิดความเงียบขึ้นครู่หนึ่ง ก่อนที่ภาพเบื้องหน้าของเขาจะเปลี่ยนไป ร่างของโอนิ 2 ตัวปรากฏขึ้น พวกมันยืนอยู่ด้านหลังห่างไปเพียง 10 ก้าว โดยที่ไม่มีใครรู้ตัว

ด้านหลังของโอนิทั้งสอง มียักษ์ในชุดเกาะโบราณ ร่างกำยำทรงพลัง สูง 4 เมตร มือถือหอกยาว พลังกดดันที่แผ่ออกมาเหนือกว่าโอนิหลายเท่า

ขั้นที่ 7 ไขกระดูกต้น!

“ยาฉะ เทพยักษ์ ผู้เฝ้าปกป้องศาสนสถาน”อิวะ โซตะจำลักษณะของร่างต้องสาปตรงหน้าได้ทันที

“อิวะ โซตะ อัจฉริยะอันดับ 10 ของประเทศ”ยาฉะกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง นัยน์ตาสีแดงก่ำมองลงมายังร่างของอิวะ โซะตะเหมือนกับว่ามันกำลังประเมินบางอย่าง

“แกพูดได้ด้วยเหรอ?”อิวะ โซตะกล่าวถามด้วยน้ำเสียงล้อเลียน สายตากวาดไปโดยรอบวิเคราะห์สถานการณ์

“หึ! เก็บความคิดไร้เดียงสานั้นไปซะ แกตกอยู่ในอาณาเขตของท่านเทพแล้ว แกไม่มีทางหนีออกไปได้”ยาฉะกล่าวอย่างช้าๆ ไม่สนใจคำยั่วยุของอิวะ โซตะ

ใบหน้าของอิวะ โซตะชะงักค้างไปเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะยิ้มแล้วถาม

“โอ้ ท่านเทพของแกแข็งแกร่งขนาดนั้นเลย แข็งแกร่งกว่าแกมากไหม หรือว่า…เป็นพวกที่เก่งแต่ซ่อนตัว”อิวะ โซตะกล่าวล้อเลียน

ในตอนนั้นเอง ฉึก! คมหอกอันทรงพลังแทงออกมาอย่างฉับพลันระยะห่างสิบก้าวหายไปในพริบตา

นัยน์ตาของอิวะ โซตะหรี่เล็กลงก่อนที่เขาจะฟันดาบออกไป คมดาบวาดออกอย่างเชื้องช้า ปะทะเข้ากับคมหอกก่อนที่จะถึงร่างของเขาเพียงหนึ่งคืบ

เปรี้ยง!

คลื่นพลังหอกและคมดาบปะทะกันอย่างรุนแรง

ร่างของอิวะ โซตะยืนอย่างมั่นคงดุจขุนเขา เสื้อคลุมสะบัดจากคลื่นพลังอย่างรุนแรง

“หึหึ! แกสามารถยั่วยุข้าได้”ยาฉะร้องคำราม คลื่นพลังระเบิดออกอย่างรุนแรง หอกในมือแทงออกอย่างดุร้ายเกิดเงาหอกนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าโจมตี

—

อีก 3 ตอนครับ

มีอะไรก็สามารถติชม แสดงความคิดเห็นได้เลยนะครับ

1 ความคิดเห็นเท่ากับ 1 กำลังใจ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ^ ^