ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 333

เทนงูที่ดูการต่อสู้อยู่ด้านล่าง เมื่อเห็นว่าคาราสุเทนงุกำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย มันก็ไม่คิดที่จะยืนมือเข้าช่วยพร้อมกับยิ้มเยาะเย้ยในใจ และลุ้นให้ถูกกำจัดด้วยซ้ำ

สายตาของมันลอบมองไปยังนาคามูระ คิยูมิด้วยแววตาเป็นประกายโลภ ไม่ต่างกับคาราสุเทนงู มันรู้แล้วว่าพลังความเชื่อของหญิงสาวคืออะไร

พลังความเชื่อโชคดี!

ในอดีตมันเคยพบกับองเมียวจิคนหนึ่งที่มีพลังความเชื่อโชคดี เขาได้ติดตามเธอเพื่อสืบข่าวบางอย่าง และได้เห็นเธอสามารถเอาชีวิตรอดจากอันตรายได้หลายครั้ง ทำให้เขาต้องการครอบครองพลังความเชื่อโชคดี แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาส เพราะผู้มีพลังความเชื่อโชคดีจะได้รับการคุ้มครองจากรัฐบาลอย่างดี เวลาผ่านไปหลายปีเขาคิดว่าจะหมดโอกาสแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าจะพบที่นี่

เทนงูพยายามระงับความโลภของตัวเอง เฝ้าดูการต่อสู้ เพื่อรอฉวยโอกาสลงมือ

คาราสุเทนงูใช้มือซ้ายจับอกขวาที่เลือดกำลังไหลทะลักอย่างหน้ากลัว สายตาชั่วร้ายกวาดไปรอบๆก่อนจะมองลงไปยังเทนงูที่ยืนอย่างสบายใจอยู่ด้านล่าง ดวงตาของมันก็ลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ ซึ่งมันทำให้เลือดไหลทะลักยิ่งกว่าเดิม

มันไม่เคยรู้สึกโกรธและอับอาบแบบนี้มาก่อน แต่ยังไม่ทันทีมันจะได้ทำอะไร

เปรี้ยะ! ร่างของนาคามูระ อิโทซะก็พุ่งเข้าโจมตีอย่างต่อเนื่อง ไม่เปิดโอกาสให้ได้อายใจ

“แมลงวัน น่ารำคาญ!”คาราสุเทนงูกรีดร้อง พลังกดดันผสานกับกฎแห่งธาตุดิน แผ่กระจายออกจากร่างอย่างรุนแรงโถมไปข้างหน้าเหมือนกำแพงยักษ์ที่ถล่มลงมา นาคามูระ อิโทซะเคลื่อนไหวตรงเข้ากับกำแพงไม่มีทีท่าว่าจะชะลอความเร็ว เหมือนกับว่าเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ แต่ก่อนที่ร่างจะปะทะเข้ากับกำแพง ร่างของเขาก็ระเบิดสายฟ้าสีม่วงแลบผ่านทั่วร่าง ร่างกายกลายเป็นเหมือนหอกทะลวงผ่านกำแพงจนแตกกระจาย ก่อนที่คมดาบสายฟ้าจะฟันออกไปที่คอของคาราสุเทนงูในชั่วพริบตา

คาราสุเทนงูรู้สึกเย็ยยะเยือก สัญชาตญาณกรีดร้องอย่างรุนแรง มันรีบใช้ร่างภูตผี กลายเป็นเงาดำหลบคมดาบสายฟ้า

ฉัวะ! แต่ก่อนที่ร่างจะหายไปทั้งหมด คมดาบสายฟ้าก็ฟันไปที่ไหล่อย่างรุนแรงจนเลือดสาดกระจาย ร่างของนาคามูระ อิโทซะพลันหายไปด้วยความเร็วเหนือเสียง เส้นสายฟ้าพุ่งลงไปด้านล่าง ก่อนที่ร่างของเขาจะปรากฎขึ้นและโจมตีใส่พื้นที่โล่ง

สัมผัสอันตรายที่พุ่งมาด้านหลังคาราสุเทนงูต้องจำใจ คลายร่างภูตผี หันหลังกลับพร้อมกับยกคฑาขักขระป้องกันได้ทัน

เปรี้ยง! ร่างของคาราสุเทนงูกระเด็นลงไปอีกหลายขั้นบันได ปะจุไฟฟ้าระเบิดออกอย่างน่ากลัว กินพื้นที่ตรงนั้นและลากยาวไปตามไป

“อย่าปล่อยให้หนี! พี่ชายของฉันใช้โจมตีได้อีกไม่กี่วินาที!”นาคามูระ คิยูมิเห็นว่าคาราสุเทนงูกำลังหนี เธอรีบบอกกับจิวโมไป๋ ก่อนที่ร่างของเธอจะมีประกายสายฟ้าสีม่วงไหลผ่่านร่างกาย และใช้ท่าร่างของอันว่องไวแต่แผ่วเบาไร้เสียงฝีเท้า แตกต่างจากท่าทางอันดุดันรุนแรงของนาคามูระ อิโทซะอย่างสิ้นเชิง พริบตาเดียวเธอก็เข้าขวางทางหลบหนีของคาราสุเทนงู คมดาบห่อหุ้มด้วยกฎแห่งธาตุสายฟ้าฟาดฟันออกไป

วิชาดาบของนาคามูระ คิยูมิแตกต่างจากของพี่ชายของเธออย่างเห็นได้ชัด วิชาดาบของนาคามูระ อิโทซะวิถีรวดเร็วตามมาด้วยลื่นไหล แต่วิชาดาบของนาคามูระ คิยูมิใช้วิถีความลื่นไหลนำตามด้วยความเร็ว

คมดาบสายฟ้าฟาดฟันเกิดเส้นแสงฟ้าแลบสีม่วงงดงาม

คาราสุเทนงูกรอกตามองหน้าหลังไปมาก่อนจะหยุดเท้าลง และหมุนตัวราวพายุ ถีบย้อนกลับปะทะที่คมดาบสายฟ้าของนาคามูระ คิยูมิ

เปรี้ยง! เมื่อคมดาบปะทะเข้ากับเท้า ก็เกิดประจุไฟฟ้าสาดกระจายออกดุจดอกไม้ไฟ ปะจุไฟฟ้าของนาคามูระคิยูมิ ไม่ได้ระเบิดและทำลายอย่างรุนแรงเหมือนของนาคามูระ อิโทซะ แต่มันเหมือนงูที่กัดเข้าไปยังจุดที่มันกระทบถูกและพยายามทะลวงเข้าไป งูสายฟ้าแทงไปตามเท้าเข้าไปยังร่างของคาราสุเทนงู และซ๊อตอย่างรุนแรง อาการชาที่เกิดขึ้นรุนแรงกว่าของนาคามูระ อิโทซะหลายเท่า!

“อ๊าาก”ร่างของคาราสูเทนงูชาไปทั้งตัว

ในตอนนั้นเองนาคามูระ อิโทซะ ก็มาถึง คมดาบสายฟ้าฟาดฟันไปทั่วร่างของคาราสุเทนงูทิ้งรอยแผลมากมาย

ปัง! ร่างของคาราสุเทนงูโซเซเลือดอาบไปทั่วร่าง มันปักปลายคฑาขักขระกระแทกพื้นจนจมลึก กฎแห่งธาตุดินไหลเวียนไปทั่วร่างเกาะธาตุดินที่ห่อหุ้มร่างกายก็หนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเกือบกลายเป็นเกาะจริงๆ บาดแผลถูกเกาะดินกดจนเลือดค่อยๆหยุดไหล แม้จะไม่หยุดในทันทีแต่มันก็ช่วยลดความเจ็บปวดลง

เปรี้ยง! ร่างของนาคามูระ อิโทซะหายวับไปอีกครั้ง เขาโจมตีโดยไม่หยุดชะงักแม้แต่วินาทีเดียว ใบหน้าของเขาในตอนนี้ขาวซีดจนน่ากลัว เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะหมดแรง แต่เขาก็ยังฝืนโจมตีต่อไป เพราะเขารู้ตัวว่าถ้าหยุดร่างกายของเขาจะพังลงทันที!

ทุกการเคลื่อนไหวของเขาจะตามมาพร้อมกับคมดาบที่โจมตี ราวกับพายุสายฟ้าที่กระหน่ำผ่าลงมา!

นาคามูระ คิยูมิก็ฟาดฟันดาบสายฟ้าอย่างต่อเนื้อง

“อ๊าาาก”คาราสุเทนจูร้องคำราม เกาะดินเกิดรอยร้าวมากมาย ปีกสีดำกระพือยกร่างลอยขึ้น มือก็ดึงคฑาขักขระขึ้น เสียงแตกร้าวดังขึ้นพรัอมกับพื้นดินที่สั่นสะเทือน คฑาขักขระงัดแผ่นปูนที่สร้างบันไดขนาดเกือบ 3 เมตรออกมา

เปรี้ยง!เปรี้ยง!เปรี้ยง!เปรี้ยง!

“ตายยย!”คาราสุเทนงูต้องคำรามดวงตาวาวโรจน์เหวี่ยงคฑาขักขระขึ้น จนแผ่นปูนขนาดใหญ่ลอยกลางอากาศ ก่อนจะหมุนควงคฑาขักขระและฟาดใส่อย่างรุนแรง

ตูม! แผ่นปูนขั้นบันไดแตกกระจายเป็นชิ้นๆ บางก้อนใหญ่เท่าแตงโม บางก้อนเล็กเพียงผลลำไย เศษปูนพุ่งกระจายราวกับกระสุนปืนทำลายทุกสิ่งที่อยู่โดยรอบ

นาคามูระ อิโทซะชะงักไปเสี้ยววินาทีหนึ่ง ก่อนจะฟันดาบตัดก้อนปูนที่เข้ามาทั้งหมดออกไป การหยุดชะงักทำให้ความเร็วของเขาลดลงอย่างเห็นได้ชัด

นาคามูระ คิยูมิอยู่ใกล้กว่าพี่ชายของเธอ ทำให้ก้อนปูนพุ่งเข้ามาในระยะประชิด ยากที่เธอจะหลบได้ทัน

ในตอนนั้นเองจิวโมไป๋ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้านาคามูระ คิยูมิและ เขาควงคฑาขักขระหมุนป้องกันก้อนปูนจนหมด

คาราสุเทนงูเทนดังนั้นก็ร้องคำรามด้วยความโกรธ

“ทำอะไรอยู่! ถ้าแกยังช้ากว่านี้! เมื่อข้าถูกกำจัดและแกจะเป็นรายต่อไป!”

เทนงูที่อยู่ด้านล่างได้ยินก็หัวเราะเย้ยหยัน ก่อนจะตัดสินใจช่วย เพราะคาราสุเทนงูดูเหมือนจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบไม่สามารถทำอะไรได้เลย ถ้าเขาไม่ช่วยตัวเขาเองที่จะถูกจัดการเป็นรายต่อไปจริงๆ

ร่างของเทนงูพุ่งด้วยความรวดเร็วขึ้นไป พลังกดดันอันแข็งแกร่งโถมกระหน่ำออกมาอย่างน่ากลัว ช่วงที่คาราสุเทนงูต่อสู้ มันก็ถือโอกาสฟื้นฟูจนเกือบกลับมาสมบูรณ์ ยกเว้นปีกที่ยากจะฟื้นฟู

ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป

จิวโมไป๋กำคฑาขักขระแน่นด้วยความตึงเครียด เขาสังเกตเห็นว่าความเร็วของนาคามูระ อิโทซะลดลง และร่างกายไม่สามารถแบกรับการต่อสู้ได้อีก

แม้ว่าคาราสุเทนงูจะบาดเจ็บ แต่มันก็เป็นผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 7 ไขกระดูดปลาย บาดแผลแค่นี้ไม่ทำให้มันล้มลงได้

คนที่สู้ได้เหลือเพียงเขาและนาคามูระ คิยูมิ

คิดถึงตรงนี้สายตาของเขาก็ไปเห็นร่างสีทองพุ่งลงไป สวนทางกับเทนงูไปหยุดอยู่ที่ร่างของหงฟยุนที่หมดสติ เขาอุ้มร่างของหงหยุนขึ้นและพุ่งออกไป โดยไม่แม้แต่หันกลับมามอง

ใบหน้าของจิวโมไป๋เปลี่ยนไป

แย่มาก!

ความสิ้นหวังเริ่มปกคลุมโดยรอบ

เทนงูขึ้นมาจนใกล้จะถึง สายลมพัดเข้าใส่ต้นสนโดบรอบ จนต้นสนสั่นไปมาอย่างน่ากลัวราวจะหักลงมา

ในตอนนั้นเองอากาศโดยรอบก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวภาพกระตุก โดยที่พื้นที่ยืนยังคงสงบ

หมอกสีเทาดำก็ผุดขึ้นมาจากพื้นดิน

ใบหน้าของผู้ต้องสาปทั้งสองเปลี่ยนไปทันที โดยเฉพาะใบหน้าสีแดงของเทนงู บิดเบี้ยวราวกับปีศาจ

“มีบางอย่างเกิดขึ้นที่แท่นบูชาของข้า!”โดยไม่ต้องคิดเทนงูหันตัวกลับ ร่างกายระเบิดด้วยกฎแห่งธาตุลมสีเขียวอ่อนอย่างรุนแรง ก่อนที่ร่างของมันจะพุ่งลงไปด้วยความเร็วสูง!

“นี่”คาราสุเทนงูนิ่งอึ้ง มันไม่คิดเลยว่าอยู่ๆจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้คิด ก่อนที่มันจะนึกถึงอะไรบางอย่าง

“พลังแห่งโชคดี!”

—

อีก 1 ตอนครับ

1 ความคิดเห็นเท่ากับ 1 กำลังใจ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ^ ^