ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 337

อาวุธระดับปฐพีเป็นของหายากจริงๆ คนธรรมดาไม่สามารถรับมันมาได้ง่ายๆ แม้แต่ตัวเขาเองในอดีตที่เป็นถึงเจ้าสำนักของมิติชั้นกลาง อาวุธที่เขาใช้เปิดเผยให้คนนอกเห็นเป็นแค่อาวุธมนุษย์ระดับ 3 สูง เท่านั้น สำหรับกระบี่เลือนเร้น เชาได้รวบรวมแร่ล้ำค่าและวัตถุดิบอย่างยากลำบากจนกระทั้งสามารถสร้างมัน ให้เป็นอาวุธปฐพี ระดับ 6 สูงได้ แต่เขาไม่สามารถเปิดเผยให้คนอื่นได้เห็น ไม่อย่างนั้นจะต้องเกิดการนองเลือดอย่างแน่นอน

การที่เขาได้รับอาวุธระดับปฐพีเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นจริงๆ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เคยฝึกการใช้คฑามาก่อน ที่เขาใช้อยู่ในตอนนี้ก็แค่เหวี่ยงและตีจากวิธีการใช้พลอง

หลังจากกลับไปเขาจะต้องศึกษาวิธีใช้คฑา.

จิวโมไป๋ถอนหายใจมองคฑาขักขระในมืออีกครั้งความตื่นเต้นค่อยๆสงบลง

คลื่นนนน

ในตอนนั้นพื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ใบหน้าของจิวโมไป๋เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขากวาดตามองไปรอบก่อนจะมองไปยังศาลเจ้า ไม่รอช้าเขาพุ่งเข้าศาลเจ้าทันที

ก่อนหน้านั้นเล็กน้อย

หลังจากที่นาคามูระ คิยูมิโยนคฑาขักขระออกไป เธอก็ชักดาบออกจากฝักและฟันไปที่ร่างของคาราสุเทนงูอย่างไม่ลังเล คมดาบสายฟ้างดงามลากเส้นสีม่วงงดงามเฉือนไปที่ลำคอที่ปกคลุมไปด้วยขนนกสีดำ

แต่ในชั่วเวลาที่คมดาบสายฟ้าจะตัดคอออก

คาราสุเทนงูก็หมุนตัวไปด้านข้าง

เปรี้ยง! คมดาบสายฟ้าตัดที่ขั้นบันไดเกิดประกายแสงสายฟ้าสีม่วงเผาไหม้เป็นทางยาว

ใบหน้าของพี่น้องทาคามูระทั้งสองเปลี่ยนไปทันที

คาราสุเทนงูลุกขึ้นยืนกลิ่นอายน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายออกมา ร่างกายของมันเต็มไปด้วยบาดแผลจากคมดาบและรอยช้ำนับไม่ถ้วน แขนซ้ายและขาขวาบิดงอผิดธรรมชาติ จากการบาดเจ็บของมัน ไม่มีทางที่จะลุกขึ้นได้เลย แต่มันก็สามารถลุกขึ้นยืนได้อย่างน่าประหลาดใจ ดวงตาแดงก่ำฉายเจตนาฆ่ามองไปยังนาคามูระ คิยูมิ มันค่อยๆงอตัวด้วยท่าทางแปลกประหลาด ก่อนที่มันจะเหวี่ยงคฑาขักขระไปยังนาคามูระ คิยูมิ กฏแห่งธาตุดินห่อหุ้มคฑาขักขระจนคล้ายเสาหินขนาดใหญ่ เสียงแหวกอากาศกรีดร้องดังกระหึม!

ในเวลาที่มันโยนคฑาขักขระออกไป มันก็บิดร่างหันไปยังนาคามูระ อิโทซะและพุ่งตัวไปด้วยความเร็ว เงาสีดำอาบไปทั่วร่างก่อนที่ร่างของมันจะหายวับไป

“ท่านพี่ระวัง!”นาคามูระ คิโยมิร้องตะโกนเสียงดัง ใบหน้าของเธอวิตกกังวลอย่างมาก พี่ชายของเธอไม่อยู่ในสภาพที่จะสามารถต่อสู้ได้ ร่างของเธอระเบิดพลังทั้งหมดออกมา สายฟ้าสีม่วงแลบผ่านร่างกาย พริบตาเดียวกันร่างของเธอก็พุ่งไปด้วยความเร็วสูง โยกตัวไปด้านขวาหลบคฑาขักขระที่พุ่งเข้ามา มันทำให้เธอเสียเวลาไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง

ร่างสีดำของคาราสุเทนงูปรากฏตรงหน้าของนาคามูระ อิโทซะ กรงเล็บสีดำห่อหุ้มกฎแห่งธาตุดินแทงออกอย่างโหดเหี้ยม เหมือนดาบที่แหลมคม

นาคามูระ อิโทซะที่เหนื่อยล้าจากการใช้ความเร็วเหนือเสียง เขาก็ตื่นตัวทันที เขาขบฟันแน่นใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงท่าทางอ่อนแอออกมา รัศมีดาบขยายออกจากร่าง

เปรี้ยง! คมดาบฟันออกไปปะทะกับกรงเล็บ คลื่นพลังกระจายออกโดยรอบ ร่างของนาคามูระ อิโทซะกระเด็นไปด้านหลังชนเข้ากับขั้นบันไดอย่างรุนแรง เขากระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง

นาคามูระคิ ยูมิมาถึงช้าไปเล็กน้อย ใบหน้าของเธอซีดเผือด ปากบางเม้มแน่นคมดาบสายฟ้าระเบิดออกเป็นคลื่นดาบฟันไปที่หลังของคาราสุเท็นงู

คาราสุเทนงูหันกลับมาชกไปที่ดาบสายฟ้า คลื่นพลังหมัดห่อหุ้มกฎแห่งธาตุดินปะทะเข้ากับดาบสายฟ้า แตกกระจาย ร่างของมันถอยไปหลายก้าว เลือดสีแดงทะลักออกจากมือ แต่คาราสุเทนงูเหมือนผีดิบไร้ความเจ็บปวด มันไม่แม้แต่จะกรีดร้องเหมือนปกติ

ดวงตาแดงก่ำมองไปยังนาคามูระ คิยูมิ ความโกรธลุกไหม้ทั่วร่างของมัน พลังกดดันโหมกระหน่ำออกมาราวพายุ ก่อนที่มันจะปีกสีดำจะกางออก ขนนกสีดำที่ขาดแหว่งหลุดออกและล้วงลงที่พื้น กฎแห่งธาตุดินก็แผ่ขยายจากพื้นปกคลุมขนนกนับร้อย

นาคามูระ คิยูมิมองลงไปยังขนนกที่อยู่บนพื้น เธอก็สัมผัสได้ถึงอันตรายอย่างรุนแรง เธอตัดสินใจในชั่วพริบตา ร่างของเธอระเบิดพลังสายฟ้าสีม่วงออกมา เธอพุ่งเข้าไปหาพี่ชายของเธอ ในระหว่างนั้นเธอก็กวาดตามองไปรอบๆเพื่อหาทางหนี แต่น่าเสียดาย เธอพบว่าตำแหน่งของเธอและพี่ชายสลับกับคาราสุเทนงู

เธอและพี่ชายอยู่ด้านบน คาราสุเทนงูอยู่ด้านล่างปิดกันทางลง มีทางเดียวคือต้องขึ้นไป เธอตันสินใจอย่างรวดเร็วและจับที่เอวของพี่ชายและวิ่งขึ้นไปบนศาจเจ้า ถ้วงเวลารอให้จิวโมไป๋กลับมาสนับสนุน

“หึ! ตัดสินใจได้ดี”ดวงตาแดงก่ำของคาราสุเทนงูอาบไปด้วยเจตนาสังหาร ขนนกสีดำบนพื้นลอยขึ้นมาอย่างช้าๆ ขนสีดำเกิดประกายแวววาวเหมือนคมมีด!

“ตาย!”คาราสุเทนงูร้องคำรามด้วยเสียงแหบแห้ง ขนนกสีดำพุ่งติดตามหลังของของสองพี่น้องนาคามูระ

เสียงแหวกอากาศกรีดร้องดังขึ้นด้านหลัง

“ปล่อยพี่!”นาคามูระ อิโทซะกล่าวกับน้องสาว ใบหน้าของเขาขาวซีดจนน่ากลัว เขารู้สึกละอายใจที่เป็นตัวถ่วง ให้น้องสาวของตัวเองพาหลบหนี

นาคามูระ คิยูมิไม่พูดอะไร เธอวิ่งสุดกำลังขึ้นบันไดไปเรื่อยๆด้วยพลังทั้งหมด ไม่นานก็ใกล้จะถึงชั้นบนสุด

แต่เธอก็ยังช้าไปเล็กน้อย ขนนกสีดำอันคมกริบพุ่งจนเกือบถึงร่าง เธอก็หมุนตัวทั้งๆที่แบกพี่ชาย หลบขนนกนับสิบอย่างเหลือเชื่อ

พลังแห่งโชคดียังมีผลอยู่!

—

ตายยากจริงๆ ฮ่าๆ

มีอะไรก็สามารถติชม แสดงความคิดเห็นได้เลยนะครับ