ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 341

ดวงตาของจิวโมไป๋มีประกายสายฟ้าสีทองอ่อน เนตรจิตวิญญาณมองทะลุไปภายในรูปปั้นจิโซ เขามองเห็นวิญญาณสีเทากำลังกรีดร้องไห้คล่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ร่างวิญญาณเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความโกรธแค้นอย่างรุนแรง อารมณ์ด้านลบที่ล้นทะลักทำให้ร่างวิญญาณบิดเบี้ยวผิดรูป ไม่เหมือนมนุษย์อีกต่อไป พวกมันเป็นวิญญาณเป็นกลางที่เสียชีวิตจากการถูกฆาตกรรม และถูกกักขังใส่ไว้ในรูปปั้น กลายเป็นหุ่นเชิดที่ถูกควบคุมบังคับให้ก่อกรรมทำชั่ว

เขาเงยหน้ามองเหนือหัวของรูปปั้น เขาเห็นสายใยบางๆเชื่อมไปยังทิศใต้ของหมู่บ้านวัฒนธรรม

มันเป็นเส้นทางส่งกรรมชั่ว ไปยังวิญญาณแค้นที่ควบคุมรูปปั้นเหล่านี้

จิวโมไป๋สูดหายใจข่มความโกรธ เนตรจิตวิญญาณตรวจสอบวิญญาณภายในรูปปั้น เขาก็ถอนหายใจเล็กน้อย โชคดีที่วิญญาณแค้นหมู่บ้านซ่อนหา เอากรรมชั่วไปทั้งหมด

วิญญาณเป็นกลางพวกนี้ยังสามารถช่วยเหลือให้ไปเกิดใหม่ได้

แม้ว่าวิญญาณเป็นกลางเหล่าจะยังมีกรรมชั่วที่ไม่สามารถลบออกไปได้ลงเหลืออยู่บ้าง และมันจะส่งผลต่อการไปเกิดใหม่ แต่มันก็ยังกว่าที่จะปล่อยให้พวกมันกลายเป็นวิญญาณแค้นและถูกกำจัด

แม้ว่ามันจะไม่ยุติธรรมกับวิญญาณเป็นกลางเหล่านี้ก็ตาม เขาช่วยได้เพียงแค่นี้

กรรม เป็นสิ่งที่ไม่สามารถผ่อนปนได้ แม้ว่าวิญญาณเหล่านี้จะไม่ได้ก่อกรรมเองก็ตาม

เขาระงับความโกรธลงและกวาดสายตามองรูปปั้นจิโซรูป

พวกมันก็เริ่มขยับตัว ข้อต่อทั่วร่างของพวกมันลุกไหม้ด้วยหมอกสีเทา

กลิ่นอายสยองขวัญปกคุมพื้นที่โดยรอบ จนรู้สึกว่าแสงสว่างจากดวงจันทร์และดวงดาวมืดลงไปชั่วขณะ

รูปปั้นจิโซขยับไม้เท้าขนาดเล็กในมือ ก่อนที่พวกมันจะกระแทกไปที่พื้นอย่างแรงจนฐานที่ยึดร่างพวกมันแตก ดวงตาสีเทาที่มองไปยังพวกของจิวโมไป๋ฉายกลิ่นอายสังหาร

พี่น้องนาคามูระกระชับดาบแน่น ใบหน้าของนาคามูระ คิยูมิดูอึดอัดเล็กน้อย นาคามูระ อิโทซะ รู้ถึงความกังวลของน้องสาวตัวเอง เขาใช้มือซ้ายแตะมือของเธอเบาๆเพื่อปลอบโยน

“ไม่ต้องกังวล”

นาคามูระ คิยูมิมองพี่ชายของเธอ ก่อนจะเม้มปากแน่นและพยักหน้าช้าๆ ผิวหนังขาวเนียนของเธอเริ่มมีขนสีดำผุดขึ้นอย่างช้าๆ

จิวโมไป๋สังเกตเห็นความผิดปกติ เขาก็คาดเดาว่ามันเป็นผลข้างเคียงของการใช้พลังคำสาปของนาคามูระ คิยูมิ

เมื่อคิดได้จิวโมไป๋ก็รอช้าอีกไม่ได้ เขาเริ่มลงมือทันที ยันต์ชำระบาป ระดับ 2 ดาว 3 ใบปรากฏขึ้นที่มือขวาของเขาในพริบตา และถูกโยนไปที่กลางกลุ่มรูปปั้นจิโซนับร้อย แผ่นยันต์ลุกไหม้ด้วยไฟสีเขียวเข้ม ก่อนจะระเบิดออกเป็นแสงสีขาวสว่างเจิดจ้า โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นจิวโมไป๋ใช้พลังจิตวิญญาณเสริมเข้าไป ทำให้รัศมีของยันต์ชำระบาปขยายใหญ่ขึ้นจนปกคุมรูปปั้นจิโซทั้งร้อยรูป

รูปปั้นจิโซถูกแสงสีขาวอาบไปทั่วร่าง พวกมันหยุดกึก ก่อนจะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง วิญญาณเป็นกลางในรูปปั้นต่างก็กรีดร้อง ความโกรธแค้นค่อยๆลดลง จนพวกมันสงบลง ร่างวิญญาณของพวกมันก็กลายเป็นละอองแสงและหายไป

จิวโมไป๋ถอนหายใจ การจัดการวิญญาณเป็นกลางด้วยวิธีนี้แม้จะไม่ได้รับ กรรมดี เท่ากับการที่ช่วยให้หมดห่วง เขาก็ไม่เสียดาย

นาคามูระ คิยูมิ เห็นการใช้ยันต์ของจิวโมไป๋ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอิจฉา

จิวโมไป๋ยิ้มแผ่วเบา ทำเป็นมองไม่เห็น เขาควงคฑาขักขระ ทำลายรูปปั้นจิโซที่ว่างเปล่าทั้งหมด ไม่ให้สามารถเอาวิญญาณมาสิงได้อีก

เมื่อทำลายจนหมดเขาก็เบาใจ

แต่ในขณะที่เขากำลังผ่อนคลาย ก็ได้ยินเสียงแตกร้าวดังกึ่งก้อง ก่อนที่รูปปั้นทองแดงผู้พิทักษ์สูง 5 เมตรสองตัวที่หน้าทางเข้าศาลเจ้าจะเคลื่อนไหวลงจากฐาน

กลิ่นอายชั่วร้ายน่าสะพรึงกลัวโถมเข้าหาพวกเขา

สีหน้าของจิวโมไป๋เรียบเฉย เขาหยิบยันต์ชำระบาป 1 ใบออกมา ก่อนจะโยนใส่พวกมัน เมื่อแสงชำระล้างอาบร่างพวกมัน พวกมันก็ถูกจัดการอย่างไม่ยากเย็น

พี่น้องนาคามูระเห็นดังนั้นก็เบาใจ ที่จิวโมไป๋สามารถจัดการได้อย่างไม่ยากเย็น พวกเขาจึงมีเวลาฟื้นฟูพลัง

พวกเขาหันไปมองจิวโมไป๋เพื่อจะพูดขอบคุณ ก็เห็นสีหน้าของจิวโมไป๋เคร่งเครียด

ก่อนที่พวกเขาจะได้ถาม เสียงเคลื่อนไหวด้านล่างภูเขาศาลเจ้าก็ดังขึ้น เสียงของแข็งกระแทกพื้นดังกึกก้อง เมื่อเสียงใกล้เข้ามามันทำให้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างแผ่วเบาเป็นจังหวะ และรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อพวกมันใกล้เข้ามายิ่งขึ้น เสียงดังที่ไกลออกไปก็ไม่ลดลงบ่งบอกได้ว่าจำนวนของพวกมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆไม่มีลดลง

นาคามูระ อิโทซะใช้ท่าร่างไปที่หน้าประตูมองลงไป ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป รูปปั้นนับร้อยนับพันเบียดกันขึ้นบันได ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ขั้นบันไดหินทนความแข็งแกร่งของพวกมันไม่ไหว ถูกเท้าบดขยี้กลายเป็นพื้นเรียบ

จิวโมไป๋ใช้จิตสัมผัสตรวจพบพวกมันก่อนหน้านั้น แต่เขาไม่รีบร้อนลงมือ

เมื่อรูปปั้นเหล่านั้นขึ้นมาเกือบถึง นาคามูระ อิโทซะดึงดาบออกและเปลี่ยนการจับดาบเป็นสองมือ ดวงตาคมกริบมีสายฟ้าสีม่วงแลบไปมา เขาคิดที่จะช่วยต้านรูปปั้นด้านล่างไม่ให้พวกมันขึ้นมา เพื่อให้จิวโมไป๋มีโอกาสได้ใช้ยันต์

แต่ก่อนที่เขาจะลงมือ

จิวโมไป๋ก็เคลื่อนตัวมายืนข้างๆ ก่อนที่จะโยนยันต์ชำระล้างนับสิบใบลงไป แสงสีขาวสว่างจ้าปกตุลมรูปปั้นและบันไดขึ้นเขา รูปปั้นนับพันหยุดกึกตามขั้นบันได ขวางทางขึ้นของรูปปั้นอีกนับไม่ถ้วนที่กำลังตามมา ทำให้พวกมันไม่สามารถขึ้นมาได้

“พวกมันจะไม่สามารถขึ้นมาได้สักพัก พวกเราไปทางด้านหลัง มันมีทางเล็กๆลงไปจากที่นี่”จิวโมไป๋หันไปบอกนาคามูระ อิโทซะที่ยืนอึ้งอยู่ด้านข้าง

—

อีก 3 ตอนครับ^^